Sorry mensen, ik ben inderdaad even een poosje offline geweest.
Ten eerste omdat ik mezelf even verzopen heb in werken, wat ergens wel erg lekker is. Ik ben verantwoordelijk voor een project met een deadline en daar bleek nog wel e.e.a. niet goed geregistreerd te staan terwijl dat wel moet voor de einddatum. Normaal gesproken werk ik parttime, ik heb er nu een paar meer dan fulltime weken opzitten.
En dat vind ik dus ergens wel fijn, ik heb me even volledig op m'n werk kunnen en moeten storten, wat afleiding geeft. Ik merk dat ik zo de ruimte niet echt heb om met het verdriet van Kruimeltje bezig te zijn en voor nu is dat even goed, haalt de scherpe randen er vanaf.
Maar dat gaf me nog weinig puf/energie om te bokken. En ergens was er ook wel een soort angst. Of in elk geval mezelf er even volledig voor afsluiten. Door op bokt te zitten en het topic te openen bleef/blijf ik toch in die nare beleving. Nu heb ik me gewoon even helemaal ergens anders op gericht en geprobeerd me er voor af te sluiten.
Vandaag/afgelopen nacht 3 weken geleden... nog maar 3 weken en alweer 3 weken, ik voel ze beiden. Alles gaat door, en ik blijf met gemis zitten. Mijn weiland voelt nog steeds leeg terwijl ik mijn andere 3 pony's nog heb. Mijn mooie privéweitje is leeg en het gras groeit daar als een dolle door, terwijl ik me voorstellingen maak hoe Kruimeltje daar zou moeten rondcrossen met Tos. Of hoeveel Tos alweer gegroeid zou zijn.
Ik kan nog niet zo goed omgaan met shetlanders met veulens in de wei, grote paarden heb ik geen moeite mee, maar als ik op internet of in het echt een shetlandertje tegen kom van Kruimels formaat met een gezond veulen, dat steekt wel enorm. "Zie je wel, het kan dus wel, waarom moest het dan bij mij toch zo mis gaan" ? Ook veulens met grote hoofdjes en grote lijven naast kleine pony's, waarom maakt de natuur daar zulke keiharde keuzes in ?
Dat zal wel even een tijd nodig hebben voor ik weer met plezier en zonder steek van jaloezie naar kleine veulentjes kan kijken.
Betreft de boom, ik heb gekeken naar de Amberboom, die Savieralover hier aanhaalde. Die vind ik toch wel heel erg gaaf dus ben al in gesprek met een bomenkweker over een amberboom. Die heeft in de herfst de rode kleuren van Kruimel, vind ik wel heel mooi. Dus bedankt voor het idee Savieralover!
En anderen ook bedankt voor het meedenken
Ik ben ontzettend blij met de keuze om haar bij me te houden in het land. Ik loop regelmatig even naar die plek toe, en ga dan gewoon staan en laat alles nog een keer door me heen gaan en klets ook wel tegen haar. Ze is gewoon echt nog bij me, ik kan haar nog op een bepaalde manier bezoeken en aandacht geven, voelt zo goed.
Mijn zoon had het van de week even te kwaad. Hij zat niet helemaal lekker in zijn vel en had wat gedoe op school en bij voetbal. Hij is op de basisschool jarenlang gepest en Kruimeltje was zijn grote vriendin en troost in die tijd. Nu kwam hij tot het besef dat hij Kruimeltje nodig had om zich weer goed te voelen en ze er dus niet meer is om hem troost te kunnen geven. Dat brak mij ook wel weer. Ik heb er ooit eens een foto van gemaakt toen hij een rotdag had gehad en dan zich oplaadde bij Kruimel, zo sneu dat dat nu niet meer kan 
De kudde houdt zich goed, ze lijken zich wat te herverdelen qua leidersrol. Nou stond Kruimel uit haarzelf al wat afgezonderd tijdens haar dracht en de laatste weken natuurlijk nog meer omdat ik haar apart en 's nachts op stal had gezet, maar merk wel dat ze er anders onder zijn. Er is geen dame meer die ze even op hun donder geeft als ze teveel ouwehoeren. Kruimel mocht zich altijd graag mee bemoeien en ze dan op hun plek zetten.
Het lijkt nu een stel losgeslagen pubers zonder leiding 
Ik dacht eerst dat Sven het volledig overnam, maar ik twijfel daar ook wel eens aan, het is niet echt heel duidelijk op dit moment.
Ook dat zal z'n plek weer vinden.
Geplaatst: 24-05-22 11:48 
