Berdien schreef:Jeetje, wat zag ze eruit… Arme arme merrie.
Gelukkig is ze een stuk opgeknapt! Zijn jullie er nog achtergekomen wat de wonden heeft veroorzaakt?
Van Zuid-Frankrijk naar Zuid-Zweden lijkt me best een hele stap, hoe zijn jullie daar zo bij gekomen?
Ja ze is enorm opgeknapt al!
Ook in karakter is het een hele lieve en zachtaardige merrie geworden. En ondanks haar groenheid van nature al heel bomproof, zeker voor een Spaanse!
kevinsky schreef:Wat een mooie merrie en wat is ze al fijn opgeknapt!!
Raar al die gekke wonden, ze zullen het je nooit vertellen.. hopelijk herstellen ze beide weer goed.
Ik ben net als Berdien wel heel benieuwd naar jou verhaal. Eerst Zuid Frankrijk en daarna helemaal naar zuid Zweden?! Dat maakt me wel nieuwsgierig!
Hopelijk mag je merrie dit voorjaar een prachtig gezond veulentje op de wereld zet. Ik volg mee.
Leuk dat je ook meevolgt!
Ja heel raar, zeker omdat de wonden zo op elkaar leken.
Gelukkig gaat het met beide nu een stuk beter.
Mijn verhaal is niet heel schokkend 
Scandinavie trok me altijd al erg. En Zuid Frankrijk is warm. Erg erg warm. De zomer duurde van maart tot november, en zowel de paarden als ik werden daar niet happy van.
Het was gewoon ons land niet zeg maar.
Dus alles ingepakt, transport voor de paarden geregeld (door omstandigheden kon dat super goedkoop) en zelfs nog door de transport wagen onderweg in NL een IJslander op laten pikken die ik had gekocht die anders naar de slacht was gegaan.
En hier zijn we allemaal helemaal thuis. De paarden vinden het geweldig, ze hebben letterlijk een huis als schuilstal 
Ze genieten van het klimaat, en ik ook.
De natuur hier spreekt me veel meer aan ook, het voelt veel frisser.
Het was geen halsoverkop beslissing, en wat uitgebreider dan het zo klinkt.
Het was zeker een spannend avontuur. Maar wel een hele leuke!
Ik ben heel blij met de keuze.
Ik maakte me zorgen over de paarden, en het transport duurde door pech onderweg 6 dagen, en zeker voor Triana vond ik het spannend. Ze is nog zo groen en onervaren.
Maar alle paarden zijn zo kalm gebleven onderweg en hebben het zo goed en rustig gedaan!
Onderweg hebben ze een hele dag en nacht langs de weg gestaan, gelukkig hadden de paarden genoeg hooi, en ze stonden allemaal naast elkaar. Ik had de vriendjes bij elkaar gezet, en de onervaren paarden naast de kalmste. En zo hebben ze de hele nacht door hooi staan vreten alsof het doodnormaal is om naast de snelweg in een vrachtwagen te staan 
Geplaatst 
