Geplaatst 
The Tetrarch, ook The Spotted Wonder genoemd, was enkel als tweejarige actief op de renbaan, maar de indruk die hij naliet was er een van onbegrensde snelheid en ongeëvenaard talent. In de fokkerij was de grote, opvallende schimmel succesvol, maar zijn verminderde vruchtbaarheid liet liefhebbers mijmeren over wat had kunnen zijn. De snelheid van The Tetrarch heeft desondanks toch een internationale dynastie van hengsten helpen creëren, waardoor zijn naam generaties lang levend blijft.
Lelijk eendje wordt snelle zwaan
The Tetrarch (v. Roi Herode) werd geboren op 22 april 1911 en was een erg groot en slungelig veulen. Het leek erop dat hij net als zijn moeder Vahren een donkere vos zou zijn, maar hij werd een grijze schimmel, net als zijn vader, maar dan met zwarte en witte vlekken. Eigenaar Edward Kennedy hoopte dat het veulen de Herod-lijn van kampioenenvolbloeden zou terugbrengen. Het jonge paard loste de verwachtingen van zijn eigenaar niet in: het had een vreemde kleur, was vreemd gebouwd en had een onorthodoxe manier van lopen. Het dier kreeg de bijnaam ‘The Rocking Horse’ (het hobbelpaard). Verschillende potentiele kopers zagen geen carrière als renpaard weggelegd voor The Tetrarch en de fokker kreeg de raad om hem te trainen voor de steeplechase. Die wilde daar niets van weten: hij had The Tetrarch zien galopperen en gezien hoe gemakkelijk hij zijn weidemaatjes achterliet. Uiteindelijk werd hij toch verkocht en onder de hoede van trainer Atty Perrse, een legendarisch figuur in de Britse en Ierse paardenrennen, geplaatst. Persse had Roi Herode, de vader van The Tetrarch, getraind, net als halfzus Nicola.
Persse zag al snel dat de lange benen van The Tetrarch, die eerst als een nadeel werden beschouwd, het dier een snelheid gaven die de Ierse trainers nog nooit gezien hadden. Stephen Donoghue, zijn jockey, zei: “Op hem zitten is alsof je op een wezen zit dat de kracht van een olifant combineert met de snelheid van een windhond.” De bijnaam van het renpaard werd al gauw veranderd naar ‘The Spotted Wonder’.
Succes op de renbaan
Bij zijn eerste verschijning op de renbaan, zorgde de tweejarige The Tetrarch voor hilariteit bij het publiek: een slungelachtig jong paard, zwartwit gevlekt als een hobbelpaard. Het lachen verging hen snel: The Tetrarch sprong weg van zijn 22 rivalen en won zijn debuut met vier paardenlengtes voorsprong. The Tetrarch won onder het zadel van jockey Donoghue alle zeven races waaraan hij deelnam, en in zes daarvan blies hij de competitie gewoon weg. De zevende race was nipt: na wat geharrewar aan de start lag hij vier à vijf paardenlengtes achter en won uiteindelijk met een neuslengte.
Foto: Wikipedia
Na die race, in oktober 1913, raakte The Tetrach geblesseerd: hij tikte zelf zijn kogel aan, iets wat hij wel vaker deed door zijn ongewoon grote paslengte. Nadat hij een winter had gerevalideerd, trapte hij in de lente van 1914 opnieuw zijn kogel aan. Zijn verzorgers hoopten dat hij voldoende zou herstellen om opnieuw te kunnen racen, maar eind 1914 werd duidelijk dat hij nooit meer op de renbaan zou verschijnen.
Kwalitatieve carrière als dekhengst
In de lente van 1915 begon de carrière van The Tetrarch als dekhengst. Die carrière werd gekenmerkt door kwaliteit, veeleer dan kwantiteit. De kampioen liet maar weinig interesse voor de merries blijken en verwekte slechts 130 veulens. De eerste drie jaar van zijn dekdienst gingen vrij goed, maar vanaf 1918 daalde zijn vruchtbaarheid om ongekende redenen: in 1918 dekte hij 42 merries, waarvan er 32 leeg bleken, en in 1919 verwekte hij slechts zeven veulens. In 1920 (23 veulens) en 1921 (16 veulens), 1922 (12 veulens) en 1923 (10 veulens) ging het iets beter, maar daarna ging het helemaal bergafwaarts. In 1924 verwekte hij 4 veulens, in 1925 twee veulens en in 1926 1 veulen.
Hij gaf zijn beperkt aantal nakomelingen echter zowel zijn uithoudingsvermogen en zijn snelheid mee, maar niet noodzakelijk allebei tegelijk. Van de 130 veulens wonnen er 80 een race. The Tetrarch werd in 1919 Champion Sire. Zowel Seattle Slew en Secretariat behoren tot zijn nakomelingen, net als heel wat andere legendarische volbloeden. Een van zijn dochters, Mumtaz Mahal, won een aantal belangrijke races en werd volgens Thoroughbred Heritage een van de belangrijkste fokmerries van de 20ste eeuw.
Legendarisch na zijn dood
Na 1926 maakte hij zich nuttig als recreatiepaard en werd hij gebruikt om naar het dorp te gaan om de post op te pikken en boodschappen te doen.
The Tetrarch stierf in 1935 op 24-jarige leeftijd op stoeterij Ballylinch en werd daar begraven op het paardenkerkhof. Tijdens zijn leven werd hij bejubeld en na zijn dood werd de legende alleen groter. Er rezen wel vragen of hij ook als driejarige en over een langere afstand de wedstrijden zou gedomineerd hebben. Het blijft de vraag wat zijn fysieke ontwikkeling zou betekend hebben voor zijn prestaties op driejarige leeftijd. Het Britse National Horseracing Museum noemde hem echter een fenomeen en riep hem uit tot Britse tweejarige van de eeuw. Ook de Amerikaanse website Thoroughbred Heritage zegt dat hij ‘wellicht de beste tweejarige aller tijden’ en ‘mogelijk het grootste renpaard ooit’ was.
Atty Persse zei: “Ik denk niet dat hij ooit geklopt zou zijn, op geen enkele afstand. Hij was een freak en er zal nooit meer een paard zoals hij zijn.”
, aparte kleur heeft ie. 
.
