Andrys tijdens de koers
Na het plaatsen van de spoedcursus voor dummies “Endurance: Meer dan een lange buitenrit” kreeg nieuwsredactielid Anoli al snel een uitnodiging van Bokker ruitje, in het echt leven Cathy van Stal de Groene Meer. Of Anoli soms interesse had om zoiets te schrijven over de drafsport? De correspondentie verliep direct spontaan, hieronder een citaat hoe het contact verliep:
Anoli schreef:Ik ben een totale leek op draverij gebied en zie het heel bot gezegd als een snelle manier van mennen
Cathy schreef:Wahahaha, die opmerking MOET in je verslag hoor . Snel mennen . Ik kan wat hebben hoor, vind het hilarisch!
Dus bij deze Cathy
Het bleef niet alleen bij spontane en leuke correspondentie. Nadat er een datum en locatie waren afgesproken werd Anoli, ondanks een hectisch moment van het inspannen en warmlopen van één van de paarden, zeer hartelijk welkom geheten door Cathy en haar ouders. Direct werd er uitleg gegeven over het warmlopen.
Zo rijden de pikeurs de paarden warm op de baan waar ook de wedstrijd wordt verreden. Het lijkt in eerste instantie een beetje een chaos vanwege de paarden die dwars door elkaar lopen, omdraaien op het veld en waarbij iedere pikeur zijn of haar eigen ding doet. Maar wanneer men beter kijkt is te zien dat elke pikeur een aantal dezelfde dingen doet op de drafbaan. Zo worden de paarden warm gelopen in, uiteraard, de draf om de spieren voor te bereiden op de wedstrijd, maar oefenen ze ook de start een paar keer. Tijdens het warmlopen kan de pikeur al voelen hoe het paard die dag is en eventueel de tactiek voor de wedstrijd daarop aanpassen.
Na het warmlopen vangt Cathy de ruin, Andrys, weer op en begeleidt het dier terug naar de vrachtwagen. Hier gaat het tuig af om het paard vervolgens aan de hand op het terrein weer op adem te laten komen. Het krijgt wat water aangeboden om vervolgens op de vrachtwagen gezet te worden. Er is namelijk nog meer werk want in deze koers hebben ze niet één maar twee paarden lopen en dat betekent extra hard werken om beide paarden klaar te hebben voor de koers begint. Er hangt ondertussen een merkwaardige lucht rond de vrachtwagen en na een tijdje wordt het duidelijk waar dit vandaan komt. Het is een product dat op de spieren wordt gesmeerd om ze warm en soepel te houden. Het helpt niet alleen bij mensen, maar ook bij paarden. Weer een beetje wijzer geworden dus.
Wanneer beide paarden opgewarmd zijn is er wat meer tijd om uitleg te krijgen. Cathy pakt een kluwen tuig erbij wat op het eerste gezicht lijkt op drie hoofdstellen die in elkaar geknoopt zijn. Het lijkt wat overdreven, maar niets blijkt minder waar te zijn. Aan de hand van onderstaande foto’s wordt duidelijk gemaakt wat alles precies is en welke functie het heeft.
Bron: Lagerweij Fotografie
Bron: Lagerweij Fotografie
Op de eerste foto is te zien hoe het tuig bij het paard om het hoofd zit. De rode lijnen geven het normale hoofdstel aan, zoals te zien is dit voorzien van bakstukken, een frontriem, keelriem en twee neusriemen. De groene lijnen geven de check weer waar het paard in feite zijn hoofd in kan laten hangen tijdens de koers. Onder de keel zit een zachte band (niet te zien op de foto’s) en het tuig gaat tussen de oren door naar de schoft waar het vastgemaakt wordt. Naast al dit tuig is het hoofdstel ook voorzien van oogkleppen en oorproppen. Deze zitten vast aan dunne touwtjes die via de schoft en sulky naar de pikeur toe lopen. Op het moment dat het nodig is kan de pikeur er dan voor kiezen om aan deze touwtjes te trekken en de oorproppen komen dan los uit de oren. Bij de oogkleppen is het juist afhankelijk hoe het paard reageert op zicht en paarden naast zich. Sommige dieren lopen harder wanneer ze het niet goed kunnen zien, maar anderen lopen harder als ze de concurrent naast zich zien lopen. De pikeur kan er dus voor kiezen om de oogkleppen de hele race naar beneden te hebben en vlak voor de finish omhoog te trekken zodat er meer zicht is voor het paard of juist net andersom en de wedstrijd starten met de oogkleppen omhoog.
De sulky zelf heeft ook nog hulpstukken waardoor het de pikeur nog lastiger wordt gemaakt om alles goed te doen tijdens de koers. Aan beide zijden zit een losse stang die ze met hun voeten kunnen bedienen. Deze stangen ondersteunen het paard aan de zijkant tijdens de bochten. Hiermee wordt voorkomen dat een paard in galop aanspringt om de bocht gemakkelijker te lopen. Terwijl Cathy de sulky vasthoudt klimt Anoli op het zitje om het uit te proberen. Gelukkig zijn hier geen foto’s van, want met een lange zomerjurk gaat dat dus niet zo gemakkelijk. Het blijkt nog best een klus om de stang met de voet te bedienen en het respect voor de pikeur groeit alleen maar. Het is niet alleen de leidsels vasthouden, in de bochten moeten de stangen bediend worden en op tijd moet er aan de touwtjes getrokken worden terwijl er ook nog gekeken moet worden naar de concurrenten. Dat snelle mennen is dus toch iets ingewikkelder dan gedacht.
Tijdens al dit geklets vliegt de tijd voorbij en het is tijd om zowel Andrys als Abe in te spannen voor de sulky. Voor Cathy wordt het een spannende wedstrijd, Andrys loopt al een tijdje mee in de wedstrijden, maar Abe loopt zijn eerste wedstrijd sinds lange tijd en ze hebben hem ook pas drie maanden in bezit. Na de start komen de paarden langs en ligt Andrys op een prima positie, Abe ligt echter helemaal achteraan in het veld. Omdat er op deze baan twee ronden worden gereden komen de paarden nogmaals in volle vaart voorbij. De posities van beide paarden zijn ondertussen veranderd en Andrys ligt nog redelijk vooraan maar valt voor de laatste bocht terug. Abe kruipt juist naar voren en het wordt in de laatste bocht nog even spannend of de pikeur van Abe een goede plek weet te bemachtigen om op het laatste stuk voluit te kunnen gaan. Dit blijkt het geval en de koers eindigt als een sprookje met een eerste plaats voor Abe.
Sprookjes bestaan als Abe als eerste over de finish komt
Snel worden de paarden naar de vrachtwagen gebracht om afgetuigd, op adem gestapt en afgesponst te worden. Vrolijkheid overheerst en de plaatselijke radio- en tvploeg snelt toe voor een interview. Nadat de paarden zijn verzorgd, een groepsfoto is geschoten en de paarden op de wagen staan is het tijd voor ontspanning. Onder het genot van wat te eten wordt er gekeken naar de andere koersen, onderweg naar de baan klinken er vele felicitaties voor Cathy en haar familie.
Tijdens het eten is het tijd voor die gevreesde vragen: “Hoe zit het eigenlijk met de slechte naam die de drafsport heeft?” “Jonge leeftijden van paarden, martelwerktuigen tijdens de koers, hoe kan dat verklaard worden?” De openheid waarmee geantwoord wordt siert Cathy en haar familie, elke vraag die gesteld wordt krijgt een eerlijk en beargumenteerd antwoord. De martelwerktuigen als kettingen en dergelijke zijn in Nederland niet toegestaan en ziet men vooral in de Franse draverijwereld. De jonge leeftijd van twee jaar waarop vele paarden worden getraind en in wedstrijden uitgebracht worden is zeker iets waar Cathy tegen is. Zij en haar familie zijn ervoor om op driejarige leeftijd of later te beginnen en ze trainen hun tweejarigen wel maar in zeer gedoseerde mate en niet wedstrijdgericht. Toch legt ze uit dat er een kleine kanttekening is bij deze vraag. Eigenaren willen hun paarden zo snel mogelijk in de wedstrijden zien lopen en voeren de druk op bij de trainer. Voor een trainer is het dan kiezen tussen daarin meegaan en geen inkomsten mislopen of weigeren met het risico dat het paard bij een andere trainer wordt gestald waar het wel op tweejarige leeftijd wordt getraind. Zoals bij zoveel zaken is het dus niet zo zwart wit als gedacht.
Op stal de Groene Meer wordt er begonnen op tweejarige leeftijd met een zeer gedoseerde mate van training die niet wedstrijdgericht is. Op driejarige leeftijd bestaat de training gedurende de rest van de wedstrijdcarrière van de paarden uit zeer wisselende onderdelen. Zo staan de paarden elke dag in de wei, worden zij twee keer per week getraind op snelheid, maar gaan de paarden ook mee naar buiten voor een stapritje. Geen zware trainingen de hele week door dus, maar juist veel ruimte voor rust om de paarden optimaal te houden.
Uiteraard wil Anoli ook weten hoe het nou precies zit met die verschillende koersen. Het prijzengeld is bij de ene hoger dan bij de ander. Hoe weet je nou in welke koers je een paard mag inschrijven? Het antwoord ligt in het gewonnen prijzengeld. Bij bepaalde bij elkaar gewonnen bedragen moet een paard bij een volgende koers in een hogere klasse starten. Hierdoor blijft het ook voor de nieuwe paarden mogelijk om omhoog te komen in het klassement.
De tijd vliegt voorbij en Anoli neemt afscheid met heel veel nieuwe informatie over een bijzondere tak van paardensport. Wat in eerste instantie wat overweldigend leek is nu eigenlijk heel duidelijk en logisch geworden. Jammer dat de banen zo ver weg zijn, want dit is zeker een leuke sport om naar te kijken. En ja, ook op de kleinere banen kan er een gokje gewaagd worden voor diegene die het aandurft.
Het optuigen voor de koers
Hier zijn goed de twee extra stangen te zien waarmee de paarden worden ondersteund in de bochten
Plaatselijke pers stroomt toe na de winst
Wegens het schrijven van een scriptie en het voorbereiden van het verdedigende eindgesprek zal er voorlopig geen nieuwe spoedcursus voor dummies komen. Vanaf medio oktober hoopt Nieuwsredactielid Anoli dit onderdeel van het nieuws weer op te pakken. Uitnodigingen om te komen kijken of mee te doen aan een tak van paardensport blijven uiteraard welkom. Deze kan je sturen naar Anoli.