Hallo allemaal

Aanstaande donderdag staat de amputatie van het rechtervoorpootje van onze kat gepland. Over het leven met 3 poten maak ik mij geen zorgen, maar over de herstelperiode kan ik maar weinig vinden. In dit topic hoop ik dan ook wat tips te krijgen over de eerste dagen/weken. Gebruikten jullie bijvoorbeeld een bench of lege kamer?

Voor de mensen die graag haar geschiedenis kennen, stel ik onze Vixey en haar lange traject even voor. Sorry alvast voor het lange verhaal

Vixey is nu 3,5 jaar oud en vanaf dat ze 10 weken was bij mij. Ze deelt het huis met haar vriendin Dusty van 4,5 jaar. Alleen in de zomer mag ze mee naar buiten de tuin in, maar dan altijd aan een tuigje. Het is echt een enorme knuffel die het liefst elke dag, de hele dag op schoot ligt en ze zou ook nooit haar nageltjes uitslaan of bijten.

[ img ]

Half augustus 2020 kwamen we thuis van visite en liep Vix in ene mank. Ze ontlaste haar pootje en wilde er niet op staan. We hebben het een halve week aangekeken (misschien verrekt?), maar het werd niet beter dus op naar de dierenarts. Eerste vraag is dan natuurlijk altijd: is ze aangereden of bijvoorbeeld van een trap gevallen? Maar met een binnenkat en dichte trap blijven er niet veel valrisico's over.. Mogelijk van een kast gevallen met spelen of iets? Ze is best onhandig... Alles werd nagekeken, maar niks was dik of warm. Wel reageerde ze erg gevoelig op het naar buiten draaien van haar schouder. We werden naar huis gestuurd met Meloxicam en moesten het maar twee weken aankijken.

Op meloxicam voor 2,5 kg (ze is 3,5 kg) deed ze het super goed. Liep niet meer mank en speelde weer met Dusty. Maar toen we na twee weken stopten liep ze de dag erna meteen weer helemaal kreupel. Dus terug naar de dierenarts gegaan en een afspraak gemaakt voor een rontgenfoto. Toen begon eigenlijk het "ik weet het niet" spelletje. Er leken wat kleine losse botfragmentjes te zijn, maar het was vrij onduidelijk. Dus dierenarts heeft overlegt met een radioloog welke het ook onduidelijk vond. Vervolgens zijn we dus doorgestuurd naar een orthopeet in een medisch dierencentrum.

Inmiddels liep Vix al 2 maanden op en af mank. Ene moment was er niks aan de hand en volgende liep ze echt op drie poten. Afhankelijk van hoeveel last ze had gaven we meer of minder meloxicam en dat ging best prima. Maar zo eind oktober 2020 kon ze toch echt niet meer zonder en zaten we standaard op een dosis voor 3 kg kat..

Eenmaal bij de ortopeet zijn er extra foto's gemaakt waarbij het vermoeden ontstond dat het probleem niet in haar schouder, maar elleboog zat. Met de foto konden ze alleen niet heel veel zien dus moest er een CT scan gemaakt worden. Ook zo leuk als ze er dan bij zeggen dat deze duur is en dat ze niet kunnen garanderen dat ze er wat op zien en er dan dus een diagnose is.... Ook gaven ze al meteen aan dat ze niet wisten wat er te verwachten viel. Een kat die opeens mank loopt komt niet vaak voor. Laat staan 1 van 2,5 jaar oud.... Dit werd eigenlijk alleen gezien bij honden 

Na eerst weer overleg met mijn eigen dierenarts, bleek een CT scan wel de enige optie. Vix kreeg duidelijk steeds meer pijn en liep nu zelfs met voor 3 kg kat meloxicam nog kreupel. We begonnen er al rekening mee te houden dat een pootamputatie nu een reeele optie was. 

De uitslag van de CT: het zat inderdaad in haar elleboog. Conclusie van de orthopeet was:

"De combinatie van bevindingen van de rechter elleboog kunnen passen bij een heftige
artritis - dan wel auto-immuun, dan wel infectieus -, maar kunnen ook reactie zijn op een
doorgemaakt trauma, of degeneratieve veranderingen secundair aan elleboog dysplasie.
Echter, de aanwijzingen voor elleboog dysplasie zijn vrij weinig in verhouding met de forse
botnieuwvormingen en overvulling. "

Daarop volgde een biopt wat een infectie aangaf in het gewricht. Deze met antibiotica aangepakt, maar de klachten kwamen snel terug waarop nog een biopt volgde. Bij de tweede biopt waren geen bacterien aantoonbaar aanwezig, maar nieuwe antibiotica gaf een oplossing voor 3 maanden.

Daarna veranderde het beeld.. geen manklopen meer, maar wel in 4 maanden tijd 3 absessen welke na open springen niet zonder antibiotica meer dicht gingen. 2x zat het onder haar elleboog en nu erboven vlakbij haar oksel. Dus na wat kweken en het als iets losstaands oplossen vanwege het totaal andere beeld, nu toch weer naar het medisch centrum gegaan.

Daar wisten ze eigenlijk nog niets en dus maar uitgebreid bloedonderzoek laten doen. Hier kwam wederom niets uit. Nu was de vervolgstap een histologisch (weefsel) onderzoek maar bacterien of afwijkend weefsel. Maar op vragen over behandelperspectieven kregen we geen antwoord

Inmiddels hadden we er geen vertrouwen meer in en na goed overleg met onze eigen dierenarts besloten te amputeren. Een lastig besluit, maar na 1.5 haar dokteren en bijna een jaar met lampenkap wel beter denken we..

En nu is het dus de huidige wond zo rustig mogelijk maken en dan donderdag amputeren. Duimen jullie mee dat daarmee de narigheid achter de rug is?

[ img ]

Hier geen ervaring gelukkig.

Ze lijkt mij een hele mooie kat, ik vind haar ook heel mooi trouwens! En wat een verhaal zeg
Maar wel alvast veel sterkte! Het komt zeker goed

Bedankt. Ze is zeker mooi en ook zo ongelooflijk lief. Zelfs de dierenartsen kruipt ze bij weg en geeft ze kopjes en alle behandelingen ondergaat ze met enkel kleine protestmauwtjes. Gelukkig is ze met kap relatief gelukkig en zal ze snel herstellen, maar nog steeds kijk ik op naar de eerste dagen

[ img ]

Mijn beide broers hebben een kat met amputaties. De 1 een voorpoot, de ander achter. Beide waren echt supersnel gewend en de genezing ging voorspoedig. Geloof een paar dagen in een grote bench/ren gehad en daarna rustig gehouden in huis.
De katten waren ook beide rustig. De 1 was al 10, maar de ander was nog maar een half jaar ten tijde van de operatie, dus vol energie maar die hield zich ook rustig

Dat is fijn te horen. Vixey is ook rustig, maar wil wel graag altijd bij je zijn. Ze volgt mij dan ook door het hele huis. Zijn nu dus nog aan het nadenken over hoe we dat gaan doen, want traplopen lijkt mij niet zo goed op het begin (vooral naar beneden). Maar duimen dat die van mij ook snel wend, echt slim is ze niet (meer onhandig)

Ik heb ook een kat gehad met een geamputeerde voorpoot. Ze kwam door een schrikactie van mijn paard onder de hoef terecht, waardoor haar poot gebroken was. Bij de dierenarts was ze na het ontwaken heel boos, maar thuis was het gelijk goed. Het herstel ging snel en ze redde zich al direct heel makkelijk met drie poten. Ze heeft er nooit problemen mee gehad. Ze was aanvankelijk een stalkat, maar gezien haar handicap mocht ze van ons ook huiskat worden. Mevrouw was het daar echter totaal niet mee eens en wilde al heel snel weer naar buiten, daar kon ze zich ook altijd prima redden.

Als ik het zo lees heeft die van jou dus nooit in een bench of aparte kamer gezeten? Moest ze wel een kap/rompertje aan om de wond te beschermen? Klinkt namelijk wel veel belovend als ze zich al zo snel redden, hoop daar echt op. Zeker omdat ze nu eigenlijk nergens last van heeft behalve dat ze de kap wat irritant vind

Ze moest volgens mij een week of 6 in huis blijven. Ik denk dat ze maximaal een week apart in een kamer heeft gezeten, daarna heeft ze een week of 3 door het hele huis gestruind en toen wilde ze echt weer naar buiten.. Ik weet het niet heel precies meer, want het is al zeker een jaar of 6 geleden. Volgens mij moest ze de eerste week wel een kap om, maar dat weet ik niet helemaal zeker. Ze kon zich wel echt verbazingwekkend snel weer helemaal redden, daar stonden wij ook erg van te kijken.

Pb bokker Eileen eens.
Zij is dierenarts en heeft een jonge kat met geamputeerde poot.
In het topic, show je nieuwe kattenaanwinst, plaatst zij regelmatig mooie foto’s.

Heel veel sterkte.

Onze kat vroeger was 6 weken vermist en kwam terug met een half achterpoot, waarschijnlijk in een klem gezeten en zelf afgebeten.
Ze hebben de poot toen tot bovenaan geamputeerd.
Hij lag spinnend op de tafel bij de dierenarts, hij was zo blij dat hij weer terug was bij ons.
We hebben hem helemaal niet in een bench gehad, gewoon los in huis, hij hield zich zelf wel rustig en ze kunnen ook niet echt veel verkeerd doen.
Later heb ik een kat gehad die zijn heupkop had gebroken, die kreeg krammen en moest in een bench, maar hij ging constant klimmen en was heel onrustig, dus heb ik hem gewoon eruit gelaten en ging hij rustig op de bank liggen.
Dat was eigenlijk een lastigere 'blessure' omdat hij op zijn poot kon leunen, als alles eraf is heb je dat niet.
Dus als jij het rustig hebt thuis kan je kat misschien ook wel los, mocht dat voor hem rustiger zijn.
Hij is waarschijnlijk zo gewend en het is misschien makkelijker voor hem dan een zeer poot.
Succes en veel beterschap!

Bedankt allemaal, ik zal ook eens naar de posts van Eileen kijken en haar pben.

En MirandaMalik, ik vrees dus inderdaad dat als ik haar in een bench of iets op sluit ze zich alleen maar druk gaat maken. Buiten komt ze niet, maar in huis volgt ze overal. Als nu de deur dicht gaat, staat ze al te krabben aan de deur om bij je te komen. Doe hem dicht terwijl ze bij je is en er is geen probleem. Ze ligt ook vrijwel de hele dag op schoot dus houd zich denk ik wel rustig, maar ben vooral bang voor de trap.

En of het fijner voor haar wordt weet ik niet. Ze heeft geen pijn en dat zal ze zo op het begin misschien wel hebben. Maar we kunnen niet niks doen, na al 5x een ontsteking gehad te hebben in diezelfde poot. Tis niet eerlijk naar haar toe om steeds weer antibiotica, dierenartsbezoeken en die kap te ondergaan. Dus op den duur is amputatie denk ik beter. Al zou ik willen dat ik wist wat het is. Maarja, ze willen nu op de gok verder onderzoeken tegen torenhoge prijzen en de specialisten willen niks zeggen over hoeveel mogelijke uitkomsten nog met medicijnen te behandelen zouden zijn

Ik heb hier ervaring mee, al lang geleden, en geen voor maar een achterpoot. Hij heeft de eerste ween in een grote bench gezeten waar ook een kattenbak in paste. Pas toen de wond volledig dicht was mocht hij eruit

Maar zo'n ontsteking doet vast ook pijn.
En ze krijgt wel pijnstillers mee na de operatie.
Ik zou gewoon kijken hoe het gaat, ik had toen bij mijn kat beneden geslapen in het begin, ik weet niet of dat een optie is voor jou.
De trap en andere dingen zou ik wel afschermen want klimmen is geen goed idee.
Maar het hangt helemaal van je kat af, mijne waren allemaal handig en voorzichtig.

Hier een 12 jarige dame die al ruim 10 jaar met 1 voorpoot leeft. Ze vond de kap wel heel irritant en liet dat goed merken met gegrom

Maar inmiddels loopt en rent ze goed en moet ze af en toe de vaart erin hebben. Als ze op de bak is geweest vliegt ze door het huis.

Ik hou het nu wel in de gaten aangezien ze ouder wordt. Ze heeft ook staar. Maar voor de rest is ze nog gezond

Dat de ontsteking pijn zou doen, zou wel moeten inderdaad. Maar ze laat er niks van zien in elk geval. We mogen eraan zitten, de dierenartsen konden in de vochtbult knijpen zonder dat ze reageerde, ze speelt, ze rent... echt geen enkele indicatie dat het pijn doet al zegt dat natuurlijk niet alles bij een kat.

Ik denk dat ik haar s'nachts bij ons in de slaapkamer opsluit met een tijdelijke tweede kattenbak en dan overdag bij ons in de woonkamer. Zo kunnen we haar in de gaten houden en is ze denk ik het rustigst omdat ze bij ons kan zijn.

Verder hoop ik maar dat Vix over 10 jaar ook nog lekker rondhobbelt hier. Daar doen we het toch voor

Wij hebben Norrit, en Norrit is een beetje een pechvogel, en stuntpiloot .

[ img ]


Norrit is aangereden, bovenbeen gebroken, poot besparende operatie, revalidatie, complicaties, poot er af, ontstoken wond en nu een kat met 3 poten die zo goed als nieuw is.
Hier net bij de dierenarts vandaan.
[ img ]

Hij heeft een kap op gehad, best lang ivm ontsteking. En hebben hem de eerste tijd in de bench in de huiskamer gehad als we er niet bij waren. Niet omdat dat hoefde, maar omdat we de bijkeuken (waar de broers normaal zitten) te koud vonden met zijn kale kipfilet. En na zijn eerdere revalidatie was het al zijn fijne vertrouwde plekje.
Los in huis vonden we niet zo geslaagd als wij er niet waren, want hij deed gewoon dingen die niet konden met kap. Achter de TV langs, zich klem lopen onder tafel tussen de stoelen enz. De dierenarts schrok van hoe zijn kap er op t eind uit zag, heel veel beschadigingen er op, hadden ze nog niet veel mee gemaakt bij een kat.

En nu is hij weer ziels gelukkig dat hij weer muizen mag vangen, zijn broer het huis door kan jagen en lekker voor de houtkachel of op de hooizolder kan slapen.
[ img ]

Hier ook een kat met een pootje minder. Wel een achterpoot. Onze kat had een kap op na de operatie. Dierenartsassistente had een verkeerde kap meegegeven dus kat heeft in de nacht de hele wond open gehaald. Die kon niet meer worden dichtgehecht dus meerdere keren per week naar de dierenarts voor speciaal verband. Daar zijn we echt wel maanden zoet mee geweest en kat heeft echt veel pijn gehad. Ze kon toen ook alleen maar op de bank liggen.

Uiteindelijk wel goed gekomen gelukkig. Ze is nu 12, ze was 2 toen de poot eraf ging. Inmiddels heeft ze wel wat artrose en ze is helemaal scheef omdat haar balans zo anders is. Ze komt nog steeds goed rond, alleen op de bank springen wordt nu wat lastig.

En ze is nog steeds een beetje kaal
[ img ]

Het verhaal van Norrit kan ik mij nog vaag herinneren. In die tijd haf je ook een topic toch? De kap zal voor Vix geen probleem zijn want die heeft ze al bijna een jaar. Ze vind hem alleen irritant en slaat ermee tegen haar wond in een poging die te wassen. Behalve dat eet, drinkt en speelt ze er gelukkig gewoon mee. Als ik jouw verhaal hoor Dancyy zal de kap in het begin wel beter zijn. Dat ze haar wond weer open maakt willen we natuurlijk echt niet..

Norrit had een topic. We zijn een tijd met hem in de weer geweest.

Hij gedraagd zich af en toe als een soort crash test dummy dus beschermen hem af en toe tegen zichzelf en de wereld. Maar ondanks dat mag hij wel naar buiten, vangt hij muizen en vetbolletjes . Gister konden we hem niet vinden, wij ongerust, lag hij op de hooizolder HEEL diep te slapen .

Kap was hier een must, hij liep als een malle aan de hechtingen te trekken. Ik zou die kap toch eerst maar gebruiken om nog meer gedoe op lange termijn te voorkomen.

Nor (en zijn broer, ze ruilen tijdenshet eten regelmatig van voerbakje) krijgen wel glucosamine ivm toekomstige artrose. Met scheve belasting is die kans natuurlijk wel ongeveer 100% dat hij dat krijgt ooit. Zo hopen we dat wat uit te kunnen stellen. Hij is bijna 2,5 jaar inmiddels en ruim een jaar poot-loos, dus de bedoeling is dat hij nog heel wat jaartjes scheef loopt.

Ja in de slaapkamer is een goed plan, als ze op hun gemak zijn dat scheelt enorm veel en ik ben ook van mening dat dat helpt bij de genezing als ze zich happy voelen.
Onze kat kon zonder achterpoot ook zeer goed uit de voeten en klom zelfs in de boom.
Ook is hij 15 geworden zonder ooit nog last ervan te hebben gehad.
Het enige was dat hij zelf zijn wang niet kon krabben maar dat heb ik altijd met veel plezier voor hem gedaan.

Door alle problemen was er al artrose in haar rechterpoot dus daar kreeg ze inderdaad al glucosamine voor. Daar gaan we dus ook gewoon mee door



Van dat krabben zal ze met 1 voorpootje minder snel last van hebben, maar ze zal zich wel minder makkelijk kunnen wassen achter haar oren. Maar daar krabbel ik haar ook met liefde als het haar niet lukt

Ja jij moet haar dan straks achter haar oor likken.

Ze moet het maar doen met een borstel, mij teveel haar

Misschien dat het voor anderen nog fijn is als ik een klein verslagje van de eerste dagen bij hou. Voor mijzelf ook fijn om het van mij af te kunnen schrijven.

Gisteren heb ik Vix om 09.00 weggebracht en om 17.00 weer opgehaald. Het was aan ons of ze maar huis kwam of een nachtje zou blijven want ze was net wakker genoeg.

Even in een spoiler omdat de wond deels zichtbaar is:



De eerste uren lag ze lekker op schoot en ging het prima. Daarna werd ze wat drukker dus hebben we haar in de onderkant van een grote doos gezet.

Helaas had ze toch één paniekaanval toen het deksel er nog niet op zat en ze zich met omdraaien pijn deed. Ze sprong daarbij uit de doos, van de bank en door de kamer. Gelukkig hield ze er niks aan over, maar het was wel erg naar om te zien.

S'nachts hebben we haar in de dichte doos bij de verwarming in de badkamer gezet met wat water. De dierenarts had geadviseerd de eerste avond nog geen kattenbak erbij te doen, dus dat ook niet gedaan.

Vanochtend de doos in onze "sportkamer" gezet waar we verder alles uitgehaald hebben op de loopband na (te zwaar). Op de vloer hebben we wat sportmatjes en handdoeken liggen zodat ze wat rond kan lopen.

Ze is nog mega moe, maar inmiddels heeft ze wel haar eerste stapjes rond de kamer gezet en is ze zelf op schoot gekropen. Nu nog eten, drinken en naar de bak... heb haar net wel al een spuitje met water gegeven en verder wachten we nog even af

In elk geval heeft ze een fijn plekje zo en als het vanavond niet vertrouwen kan de doos weer dicht

[ img ]

Dit heb ik toen over Norrit geschreven, het was echt heel zielig.
Met wat extra pijnstillers is hij hier gelukkig goed doorheen gekomen. Echt een soort pijn-scheut ofzo.