Je bent er als eigenaar zelf bij, he. Jouw taak om je hond te beschermen, en dat gaat makkelijker als je ze leert dat jij het oplost en ze dat niet zelf hoeven doen

Maar dit is echt jouw eigen opvoeding. Je hond hoeft niet uit te vallen aan de lijn, ook dat is op te lossen. Maar van situaties ontwijken en je hond losgooien en hem in wezen het zelf maar uit laten zoeken, wordt hij niet minder angstig.

Sorry je begrijpt het niet. Als mijn hond wordt aangevallen door een vijftig kilo Amerikaanse Bulldog mix dan los ik het voor ze op? Hoe dan?
Ik bescherm mijn honden door dit soort moordwapens, want zo zie ik ze, uit de weg te gaan.

Mijn honden zijn op zich niet moeilijk met andere honden.
Ons kleinere hondje is 9 kilo en hij is al wel eens omver gebeukt door type vrolijke labrador zonder rem.
Hij heeft er toen een gekneusde rug aan overgehouden, heel sneu, maar hij is gelukkig niet angstig geworden.

Ik loop al jaren geen blokjes om met de honden, ook niet naar losloop velden of iets dergelijks.
Ik laat ze 's ochtends en 's avonds even hun behoeftes doen op het dijkje achter ons huis, daar komen verder geen andere honden.
En dagelijks gaan we met de auto naar het bos/water waar het over het algemeen rustig is.
Gelukkig zijn er verschillende gebieden waar we heen kunnen, dat is fijn om af te wisselen.
Dus de honden gaan er 1 x per dag 1 a 3 uur uit (korter op werkdagen en langer op vrije dagen).
En dan kunnen ze ook lekker los rennen, zwemmen en zich uitleven.
Zelf vind ik deze manier erg fijn, het gaat er niet eens om dat ik geen andere honden wil tegenkomen.
Maar desondanks komen we maar zelden iemand tegen.

En wat Nikass beschrijft, doe ik ook, bepaalde type honden ontwijk ik.
De betreffende hond kan best lief zijn en niets kwaad in de zin hebben, maar ik ken de hond niet en ga er liever met een boog omheen.

Ze zegt toch helemaal niet dat ze de hond losgooit en het zelf laat uitzoeken?
Het gaat alleen veel beter als er ruimte is.
Je kunt een hond die uitvalt heel veel leren, maar
1. dat heeft tijd nodig
2. je leert de hond niet door hem in het diepe te gooien, dus eerst moet de afstand zo groot zijn dat de hond nog ontspannen genoeg is om überhaupt te kunnen leren.
3. Er kan een grens zijn waar het leren ophoudt. Een hond die door mijn hond als bedreigend wordt ervaren moet je niet in zijn persoonlijke ruimte laten als hij aan de lijn is. Waarom zou mijn hond dat moeten kunnen? Ik wil mensen ook niet ongevraagd in mijn persoonlijke ruimte, dan word ik ook heel onaardig. Hou gewoon een fatsoenlijke afstand. Je loopt toch ook niet tegen iemand aan op straat? Dat is precies hetzelfde als je hond op aanraak-afstand een andere hond laten passeren. Of beter gezegd, dat is nog erger als tegen iemand aanlopen op straat.

Klinkt als een fijne oplossing Mika. Lekker rustig. En gelukkig is je hond niet angstig geworden, maar het is ook heel goed voorstelbaar dat een hond of een baas daar wel angstig, of op zijn minst terughoudend van wordt.

50 kg vechthond snap ik dat je die ontwijkt idd

Ik ontwijk ook bepaalde honden en bepaalde eigenaren. Sommige dingen kun je gewoon niet managen, die moet je voorkomen om je hond te beschermen. Soms is dat inderdaad een type vechthond. En soms is dat een eigenaar die meent dat alles maar moet kunnen ondanks jouw bezwaren.

Wij hebben hier in de omgeving veel smalle wandelpaadjes door het groen, waar je als 2 personen net wel, net niet naast elkaar kunt lopen. Dit is momenteel aanlijngebied ivm broedseizoen. Als ik een tegenligger met hond zie zoek ik ruimte op; ik ga even op het fietspad lopen of we gaan even in het gras stilstaan zodat de mensen en hond kunnen passeren. Ik vind het gewoonweg te smal om 2 honden aan de lijn elkaar in hun persoonlijke ruimte te laten passeren. Sommige mensen zijn serieus beledigd; "denk je dat het niet gaat met mijn hond ofzo". Nou, het gaat mij er vooral om dat ik er liever niet achter kom dat het niét gaat. Plus ik vind het gewoon beleefd om ruimte te geven ipv een ander in elkaars ruimte te passeren. Ook zonder hond stapte ik daar aan de kant omdat het zo smal is.

Ja, leuk maar dan heb je waarschijnlijk geluk met de honden die je tegenkomt of doordat je hond vrij groot is. Mijn hond is meerderen keren aangevallen juist op het moment van uit de situatie stappen, zelfs - 1 keer tot 2 keer toe - na het naar de grond werken en overgave van de aanvaller... De bereidheid uit de situatie te stappen wordt kleiner en kleiner, dus tegenwoordig probeer ik er altijd maar meteen tussen te springen zodat we veilig kunnen weglopen.

Eigenaren die een schermutseling niet proberen te voorkomen of niet ingrijpen zijn altijd degene met een hond die minstens 1,5 keer groter is of ze letten helemaal niet op wat hun hond doet...

Zou je denken he. Er woont bij ons in de buurt al enige jaren een hond die het liefste op mijn hond duikt. Ik ga altijd aan de andere kant van de weg (landelijk gebied, dus net breed genoeg dat 2 auto's elkaar kunnen passeren) lopen en mijn hond is steeds minder vaak aangelijnd, loopt naast me aan de zijde zo ver mogelijk van de andere hond vandaan. En wat doen de eigenaren van die andere hond? Wat denk je? In elk geval heb ik die hond al eens geraakt met een werpstok die ik toevallig bij me had en waarmee ik een afwerende beweging naar achteren(!) kon maken. Mijn voet kent de hond inmiddels ook. De lijn ook. Soms heb ik de neiging om het dan maar te laten clashen maar ik heb geen zin om dan de DA kosten van die rijke aso's te moeten betalen...

Als een andere hond aangelijnd is, klik ik hem inderdaad altijd vast. Meestal is de reden dat de andere hond weg loopt, maar ik vraag het altijd. Als de andere hond ook los is natuurlijk niet.

Wat een aanname. Ik ben druk met een gedragsdeskundige bezig om het uitvallen aan de riem te verminderen maar dat is erg lastig gebleken. Dus niets opvoeding. Niets hond losgooien en zelf uit te laten zoeken.

Nou mogen honden hier in de regio niet veel los, dus de plekken waar de honden wél los mogen, gaan over het algemeen ook mensen naar toe die ze los willen hebben. Dat is wel een verschil met regio’s elders denk ik.

Ik herken het deels ook wel. En ik heb zo'n "bepaald type" hond. Een american stafford kruising. Hij wordt in september 2, en is sinds afgelopen september van ons. Echt een hond van goud! Maar hij is, zeker sinds hij inmiddels is belaagd (als in: niet letterlijk gegrepen, wel agressief benaderd) door een husky, een australian shepherd en een herder, bang voor m.n. de grotere reuen. Hij deed niets terug, maar dook heel timide tegen me aan. Als we die op een iets te korte afstand, soms gaat dat even niet anders, passeren laat hij luid en duidelijk horen dat die ander op moet zouten. Nou loopt hij sowieso altijd aan de lijn, een lange 10 meter lijn (geen flexi), neon geel dus die valt wel op. Lijnvaardigheid is inderdaad erg fijn, maar ik neem aan dat de meesten hier hun paard weleens longeren, dus dat zou geen probleem moeten zijn.

Daarnaast loopt hij tijdens het uitlaten ook gemuilkorfd. Niet omdat hij agressief of gevaarlijk is, maar wel omdat er een moment kán komen waarop hij zich meent te moeten verdedigen tegen een eventuele lompe losloper. En wie heeft het dan gedaan? Juistem. Afgezien daarvan zou ik ook nooit willen dat hij een andere hond verwondt. Ik zoek zeker geen echte losloopgebieden op, een enkele keer op rustige momenten ga ik hier wel het park in. Door de korf, die dus eigenlijk niet eens persee nodig is, loop ik zelf een stuk relaxter. In het begin werd ik hier en daar wel scheef aangekeken maar inmiddels ken ik de honden op mijn vaste rondes/tijden, en de eigenaren kennen ons. Dat is overigens op een stuk waar ze wel los mogen, maar dat is daar eigenlijk te gevaarlijk (te klein en teveel langsrazend verkeer) dus dat doet maar een enkeling. Inmiddels heeft hij 1 grote vriend, de enige reu waar hij mee mag rotzooien, en een paar vriendinnen, waar hij heel leuk mee kan.

Daarnaast hebben we net een stacaravan (met lekkere omheinde tuin) gekocht in een gebied waar het minstens voor 90% verplicht aanlijnen is, in de wijde omgeving rondom de camping sowieso.

Met o.a. Nikass ben ik het in zoverre eens dat van mij een muilkorf voor bepaalde honden (vanaf een zekere grootte, zoals dacht ik in Duitsland, of desnoods voor bepaalde rassen) verplicht zou mogen worden, maar sowieso alles overal verplicht aan de lijn op omheinde speelplekken na. Ja die hebben zo zijn nadelen maar dat is dan maar zo.
Een muilkorf is mits goed passend en goed getrained helemaal niet erg voor een hond, zeker geen straf. Dat is iets wat tussen de oren van ons, mensen zit. Ik heb overigens al een paar mensen gesproken (met honden van verschillende rassen, zeker niet alleen type stafford) wiens hond ook niet met veel anderen kunnen, dat ze eigenlijk ook best een korf zouden willen gaan gebruiken maar dat niet durven vanwege de reacties en de vooroordelen waar ze dan mee te maken (denken te) krijgen.

en over verplicht aanlijnen: dat zou zoveel ellende kunnen voorkomen, in meerdere opzichten! Ook aan een lange lijn kan nagenoeg elke hond zijn ei prima kwijt. Het vergt alleen wat meer aandacht en moeite van de eigenaar. Maar dat is nou net waar ik een hond voor heb: om samen bezig te zijn.

Het is ook wel heel makkelijk gezegd idd dat uitvallen op te lossen is. Ik heb er 8 jaar aangewerkt met gedragstherapeuten en het is nooit volledig weggegaan. Als het eindelijk een stuk beter ging was er wel weer een hond die geen hondentaal sprak of die gewoon wilde knokken die het verpeste en ons weer 100 stappen terug zette. En weet je wat het beste werkte? Situaties ontwijken.... Daar werd ze veel zekerder van.

Met mijn volle reu zijn andere volle reuen die wat patsen ook het probleem niet. Gewoon de honden die los mogen zonder dat ze luisteren, erop af stormen en geen normale kennismaking kennen of die graag meteen er op klappen.

Hier ging het iets beter en toen werd hij twee keer achter elkaar gepakt en echt gebeten toen hij aan de lijn zat. Een hond kwam dus over het fietspad aangehold en pakte hem. Is een border collie die niet sociaal is. En een week later werd hij in een woonwijk gepakt door een hond die een tuin uit kwam rennen. Tja, dan begin je dus weer helemaal van vooraf aan.

Zulke situaties idd. Je kan nog zo hard trainen, situaties ontwijken tot hond ze kan handelen, hulp inschakelen en alles goed doen. Je bent alleen ook afhankelijk van de omgeving en die heb je niet in de hand.

idd, bij ons om de hoek woont een yorkshire terrier. Hij blaft altijd echt 2 minuten lang als hij een hond ziet. En zn baas ziet er ook niet zo aardig uit dus dan denk ik laat maar. Bij ons in de buurt wonen twee herders. Ik kan wel zien dat mn hond ze een beetje spannend vind, maar ze zijn altijd wel lief voor hem. Ik vind het allemaal heel vervelend voor jullie, maar gelukkig dat wij het nooit hebben meegemaakt. Maar ik vind dan ook: als je een (grote) hond hebt, ga dan ook op cursus

Ja en nee. Ik ben nu bezig met cursus met mijn puber, en omdat ik de omgeving niet naar mijn hand kan zetten, leer ik de hond ermee omgaan.
Dat was voor mij omdenken, want ik was vooral bezig met ontwijken en ontlopen en en...... en het geeft rust om zelf meer controle te hebben. Ik ga erin mee dat je het nooit 100% in de hand hebt, maar ik kom er nu toch wel achter dat er meer kan dan ik dacht.

Opgegroeid met honden (teckels, st Bernhards, herders,bouviers) en nog nooit zonder hond gezeten. Mijn eerste eigen hond in 2001 was een Amerikaanse bull, daarna volgde bulterriërs. Super fijne stabiele en sociale honden. Naar mensen en dieren ook katten, paarden kleine gillende kinderen geen probleem. Nooit een incident veroorzaakt en als ze de dupe waren van een incidenten, had mijn hond meer schade dan de ander. Door alle negativiteit omtrent HR rassen na bijna 18 jaar besloten om niet meer voor een HR ras te kiezen. Ondanks dat mijn hart wel bij de bulterriër ligt. Nu sinds 5 jaar een ander niet HR ras, alle trainingen en cursussen op de zondeschool doorlopen en super gesocialiseerd. Losloopgebieden ben ik al snel gaan ontwijken. Niet omdat mijn hond niet met andere honden kon, maar omdat mensen de hondenetiquette en vaak het eigen gedrag van h un hond niet herkennen. En inmiddels al meer dan 50 incidenten , meegemaakt met loslopende honden (in aanlijngebied) die boven op mijn aangelijnde hond afstuiven en zelfs aanvallen door de " doet hij anders nooit" honden. Uiteraard verdedig ik mijzelf en mijn hond en is mijn hond nu niet meer zo " sociaal" naar vreemde honden en mensen. Gedragstherapeuten en trainingen verder en hij kan het super, maar je hebt andere eigenaren niet onder controle. Ik woon notabene in het bos waar aanlijnplicht van toepassing is. Op zondag kan ik mijn eigen hond amper uitlaten, omdat er van alle kanten ongeleide projectielen voorbij rennen. Vele meldingen, bij politie, gemeente, gemeenteraad, handhaving verder en er veranderd niets. Ondertussen mijn eigen " maatregelen" genomen, om mijn hond en mijzelf te beschermen.

Bij een hond die niet uitvalt ben ik het met je eens. Bij een hond die al een verleden heeft en daarom uitvalt absoluut niet. Daar denk je echt te makkelijk over.
Denk je echt dat mensen niet proberen de hond te leren hoe om te gaan met andere honden? Daar bestaat zo ongeveer de hele gedragstherapie uit. Maar als jij een hond hebt die bijvoorbeeld vanuit angst uitvalt en je werkt heel hard aan het vertrouwen met afstand en noem maar op. Hond gaat minder uitvallen, zolang je rekening houdt met de grenzen. En dus bepaalde dingen wel ontwijken die hond niet aankan,want waarom zou je hond daaraan bloot stellen op dat moment. Ook als het emmertje over dreigt te lopen heeft het gewoon geen zin om door te gaan omdat je niet wilt ontwijken. Dat is in mijn ogen niet in het belang van de hond dan.
De omgeving houdt geen rekening met die grenzen en dat kan het vertrouwen gewoon weer een enorme klap geven. Het bevestigt de hond dat andere honden idd gevaarlijk zijn en aanval de beste verdediging is.

Met mijn reu hoef ik me daar geen zorgen om te maken. Die heb ik geleerd hoe hij met alles om moest gaan en is gewoon erg stabiel en zelfverzekerd. Die hoeft niet uit te vallen, die geeft ze alleen op hun lazer als ze op hem duiken. Met hem ontloopt ik bepaalde dingen wel. Niet omdat hij er niet mee om kan gaan, maar omdat het niet leuk is. Waarom zou ik ergens gaan lopen waar hij lastig gevallen wordt ondanks dat hij heel duidelijk aangeeft daar niet van gediend te zijn. (Naast dat we meteen uitgescholden worden als hij corrigeert dat hij vals is en daar niet thuis horen). Wandelen is iets wat voor ons beide leuk hoort te zijn, dus zoeken we geen dingen op die voor 1 van de 2 niet leuk is.
Daar hoef ik geen cursus voor te volgen, de gemiddelde cursus wil al andere dingen zien als wat ik zelf wil. Ook qua sociaal gedrag. Ik leer die dingen gewoon in het dagelijkse leven aan. Maar goed, ik doe ook niet aan die socialisatie lijstjes, maar gewoon meedraaien in het dagelijkse leven. Dat is socialisatie in mijn ogen, leren hoe je om moet gaan met normale dingen en vertrouwen in baas krijgen zodat vreemde situaties niet ineens voor paniek zorgen.
En rekening houden met karakter van een ras en van de hond zelf. Socialisatie maakt van een eenkennig hond geen allemansvriend en dat moet je ook niet verwachten van een ras dat daar niet op gefokt is. Je kan ze leren hoe ze er dan mee om moeten gaan, ja. Maar het karakter verander je niet.

Je hebt het soms inderdaad niet in de hand. Mijn hond is diverse keren uit het niets gegrepen door andere honden. Hij liep gewoon aan de voet of stond ergens te snuffelen zonder dat hij de andere hond überhaupt zag aankomen. Het probleem is dat dit soort gestoorden honden gewoon loslopen. Een van de eigenaren noemde dit “gewoon spelen”. Mijn hond had letterlijk een gat in zijn rug zitten en moest door de dierenarts behandeld worden. Er zijn en komen gewoon steeds meer mensen met honden, in plaats van hondenmensen. Ik heb mijn hond geleerd dat hij naar mij toe moet komen als er asociale honden rondlopen die najagen etc. Dit werkt goed, vaak is de lol er dan vanaf bij die krengen. Maar evengoed ontloop ik op drukke dagen bepaalde gebieden waar dit soort tokkies met hun honden lopen.

Hoe veel honden heb jij getraind of gehad? Ik denk echt dat je er te makkelijk over denkt.
Mijn eigen honden vallen niet uit maar ik heb wel een oppashond die uitvalt. Hij vindt het gewoon heel spannend als een hond met een bepaalde uitstraling/energie te dichtbij komt. Dit wordt uiteraard begeleid, dus hem laten kijken - dan naar mij laten kijken, spanning af laten vloeien en belonen. Maar dat kon wel pas na een hele poos ontwijken. Een hond leert namelijk, net als elk ander levend wezen, niets bij als het veel stress heeft. Het zien van een andere hond leverde al zoveel stress op dat je geen contact meer kon maken. Vergrootte je de afstand tot de andere hond, kon je weer contact maken en de situatie meer sturen.
Ik denk dat we nu bijna 2 jaar bezig zijn en nu zijn we zo ver dat ik hem naar me kan laten kijken als de hond op 25 meter afstand is. Alles dichterbij ben ik al te laat. Dan gaan we de berm in of draaien we om tot ik weer contact kan maken.
Inmiddels weten we natuurlijk ook op welke honden hij zo reageert dus soms kan ik wel passeren zonder uitvallen.

Ik weet heel zeker dat je een uitvallende hond met het gewoon doorlopen en aldoor confronteren heel erg moe maakt en dat het geen goed doet voor het vertrouwen onderling.
Dat een hond er los makkelijker langs durft zonder uitvallen is logisch. Ze zijn niet begrensd en kunnen zelf kiezen hoe veel afstand ze nemen. Mijn zeer angstige Podenco (mensenangst) kon ‘s zomers moeiteloos over een druk strand lopen, los. Aan de riem hoefde ik zoiets echt niet in mijn hoofd te halen, dan was ze vreselijk gespannen. Los liep ze lekker door de zee te plonzen en had ze zo’n lekkere wiebelstaart

Ik vind je te hard oordelen in je eerdere post Het lopen met een hond die uitvalt is gewoon lastig. Het is ook zelfbelonend gedrag want iedereen smeert ‘m en dat is wat de hond ook graag wil.
Veel situaties kunnen voorbereid en begeleid maar ook veel niet. Dan kun je het maar het beste zo goed mogelijk doen en vaak is dat omdraaien of oversteken. Je wil het voor je hond ook leuk houden.

Hier is het een bewuste keuze geweest om bepaalde situaties te ontwijken omdat mijn hond (±35cm en een kleine 7,5kg) zo hysterisch reageerde op andere honden dat die wel even kwamen corrigeren als ze de kans kregen.
Resultaat was dat zij alleen maar meer bevestigd werd dat andere, onbekende honden doodeng zijn.
Omdat we hierdoor in een vicieuze cirkel terecht kwamen moest er gewoon een andere aanpak komen en dat bleek dus het vermijden van drukkere tijden en routes te zijn.
Nou woon ik in een woonwijk met nogal veel honden waarvan een deel onverantwoordelijke eigenaren heeft en denkt dat het grappig is om je achterna te lopen, hun (vaak minder vriendelijk type) hond op je af te sturen en je gewoon vierkant uit te lachen dus dat was even een uitdaging.
Maar de oplossing lag in 's nachts en 's morgens heel vroeg wandelen en overdag de tuin in.
En wanneer we toch echt overdag de deur uit moesten met de fiets weg te gaan of omlopen, oversteken, zelf een barrière vormen tussen haar en de tegemoetkomende hond(en) of haar op de arm nemen.
En wanneer ik de tegemoetkomende hond vriendelijk genoeg inschatte dan gaf ik mijn andere hond meer lijn zodat hij als bliksemafleider fungeerde.
Oftewel; ik los het op en zij hoeft er helemaal niets mee.
Net zoals ik langzaamaan 'buiten de roedel' honden heb geïntroduceerd en ze inmiddels 11 andere honden in haar 'veilige honden' groepje heeft/had van verschillende formaten en types, ook 2 die onder de minder vriendelijke types geschaard worden (staffordachtige mixen) maar zeer sociaal zijn/waren.
En nu, 3 jaar later, loopt ook zij redelijk ontspannen op drukkere tijden en plekken mee en waar ze eerst al compleet hysterisch werd als ze een vreemde hond in de verte zag is een meter of 5 nu oké.
Nog wel een beetje spannend maar niet hysterisch uitflippen oid, gewoon een beetje piepen, trippelen en steun komen zoeken bij mij.
En daarmee is ze veel verder gekomen hierin dan ik überhaupt ooit durfde te dromen.

Mijn andere hond is nog een maatje kleiner (±26cm) en ongeveer hetzelfde gewicht maar superstabiel en totaal niet bezig met patsen of kloten, is een andere hond te opdringerig of doet hem pijn dan geeft hij dat netjes aan met zijn lichaamstaal en als dat genegeerd wordt geeft hij een grauw en een snauw.
Imo perfect netjes gedrag, hij raakt de andere hond niet, er wordt (buiten het evt ego) nog geen haartje gekrenkt.
Helaas heb je er altijd etters tussen zitten die dat niet pikken, daarom ben ik ook met hem vrij voorzichtig qua welke honden wel en niet met hem mogen socialiseren/spelen.



edit: kleine aanpassing

Ik herken dit ook wel, alleen anders. Wij hebben een cane corso pup, die bij ons thuis rondloopt en niet 3x op een dag uitgelaten wordt dus ziet weinig honden. Een van de redenen dat we nog op puppycurus (nouja pre-puber) zitten en regelmatig met mensen daarvan afspreken om te wandelen.

Alleen ze is nu 10 maanden, maar als je haar van ver ziet is het een grote hond waarvan de veel hondeneigenaren denken dat ze ook volwassen en volgroeid is.

Maar op het moment dat wij haar dan terug roepen omdat ze heel onderdanig reageert en de volwassen honden op haar springen worden we regelmatig erop aangesproken dat we de hond lekker moeten laten spelen. Ja heel graag, maar als ze straks bijna 50 kilo weegt en ze reageert niet zo onderdanig zijn wij diegene die het veroorzaakt hebben...
Of vorige keer in losloopgebied: mensen vindt ze heel leuk en rent ze graag op af, dat mag natuurlijk niet dus we houden altijd in de gaten of we mensen zien, dan gaat ze vast of we leiden haar met een snoepje af. Oefenen. Er liep ver voor ons een grote groep die we (misschien stom, maar dat is achteraf) niet gezien hadden. Dus zij vliegt eropaf en er liepen ook nog kinderen bij, die vindt ze nog leuker. Ze doet niet gemeen maar wel super lomp enthousiast zoals een cane corso puppy doet. Dus wij er zo snel mogelijk heen rennen, maar ipv dat die mensen even stoppen omdat ze ons horen roepen (dat hoorden ze want ze keken wel om) nee blijven ze stug voor zich uit lopen. Kinderen waren natuurlijk bang geworden door het lompe gedrag, dus die werden opgetild want de hond helemaal niet snapte.. (ik bedoel nu niet dat ze die kinderen niet op moesten tillen, dat is niet meer dan logisch dat ze dat doen)

En toen werden ze dus boos op ons, dat we de hond bij ons moesten houden. Daar hebben ze natuurlijk helemaal gelijk in, maar hoe moeilijk is het dan om even stil te staan om ons een kans te geven de hond te pakken? Sterker nog toen we "in" de groep waren om haar te pakken presteerden mensen het nog om met het opgetilde kind weg van haar te rennen waardoor wij weer daar achteraan konden....

Liep gelukkig voor de groep een vader met kind (die er niet bij hoorden, maar wel gezien had) die netjes aan het kind uitlegde dat de hond jong was en het nog moest leren. Dat gaf wel een fijn gevoel, maar je voelt je natuurlijk heel stom voor wat er dan gebeurd. Ze heeft overigens niet gebeten ofzo hoor, "alleen" heel lomp tussen die groep doorgerend en gesprongen

Ik wil gewoon lekker kunnen lopen met haar in het bos, maar dan moet het wel geoefend kunnen worden en fouten mogen maken. Misschien ook een verschil dat bij het socialiseren van onze oude (overleden) hond we in t dorp woonden en je bijna alleen mensen tegen kwam die ook honden hadden met wandelen en nu moeten we echt naar bos toe gaan waar ook veel toeristen etc rondlopen die niks met honden hebben. Maar lastig vind ik het wel

Verhaal beetje langer geworden dan de bedoeling, maar ik hoop dat jullie het snappen en ik nu niet overkom als iemand die zn hond overal en nergens laat lopen en niet corrigeert

Ik zelf niet maar mijn onderbuurvrouw wel. Zij heeft al 3x een chihuahua dood door een 'vechthond' die ze doodbeet. Waarvan twee in een keer doodgebeten eerden door 2 vechthonden tegelijk. Het was een verschrikkelijk gezicht. Twee van zulke hondjes dood op de stoep en zij nog net de looplijnen in de hand, in shock. Ze heeft interviews gegeven in bv de Libelle, en is op tv geweest oa bij hart van Nederland. De eigenaar van de vechthonden woonde in dezelfde flat en kreeg een muilkorf verplichting. Helaas werd dit aan de laars gelapt. Buurvrouw durft honden niet meer goed uit te laten. Zowiezo is er bij veel mensen hier in de stad met kleine honden angst voor vechthonden.