Nikass schreef:...knip...
Ik heb een heel goed functionerend management met mijn honden. Zodra ik één van die reuen aan zie komen (of een mij onbekende hond die ik inschat als een reu van een beetje kaliber) dan ga ik dus weg, en mijn reu is altijd bij me.
Mijn hond zoekt het conflict pertinent niet op, maar gaat een provocerende reu ook niet uit de weg. (Hij is zelf een zelfverzekerde, "dominante"* reu)
Ik heb hem desondanks kunnen leren om bij een dreigende ruzie (twee gespannen reuen die om elkaar heen draaien) de spanning niet te laten escaleren en naar mij toe te komen. Het enige vervelende is wanneer de baas van de andere hond fysiek gaat ingrijpen. Dat kan net de druppel zijn om de situatie te laten escaleren. Maar gelukkig heeft mijn hond nog zelden een confrontatie. En de confrontaties waar ik het nu over heb zijn die tussen twee reuen, duurt een paar seconden en daarna geen schade. Maar ook die confrontaties wil ik pertinent niet.
Ik merk wel dat sommige reu eigenaren vinden dat zo'n schermutseling wel kan, omdat het niet tot fysieke schade leidt.
Maar het levert veel stress op, en aangezien mijn hond epilepsie heeft, is dat voor mijn hond wèl erg schadelijk.
* dominant is niet de juiste term, maar ik denk dat iedereen zo het beste begrijpt wat ik bedoel.
Ja, leuk maar dan heb je waarschijnlijk geluk met de honden die je tegenkomt of doordat je hond vrij groot is. Mijn hond is meerderen keren aangevallen juist op het moment van uit de situatie stappen, zelfs - 1 keer tot 2 keer toe - na het naar de grond werken en overgave van de aanvaller... De bereidheid uit de situatie te stappen wordt kleiner en kleiner, dus tegenwoordig probeer ik er altijd maar meteen tussen te springen zodat we veilig kunnen weglopen.
Eigenaren die een schermutseling niet proberen te voorkomen of niet ingrijpen zijn altijd degene met een hond die minstens 1,5 keer groter is of ze letten helemaal niet op wat hun hond doet...