Geplaatst 4,5 jaar geleden werd ik verliefd op een pupje met Cherry eye welke opzoek was naar een nieuw baasje. Ik zag mijn kleine vriendje voorbij komen bij een bevriend fokker. Wat een heerlijk eigenwijs hoofdje zat daarop.
Billy zou mijn allerbeste vriendje worden die ik ooit heb gekend...
Helaas krijgen we niet meer dan 4,5 jaar samen... Waar ik dacht dat mijn kleine Billybollie stokoud ging worden door zijn geweldig standvastig karakter, eigenwijze karaktertrekjes bleek niets minder waar.
Oktober dit jaar werd Billy ziek, DA'en sloten uit wat ze konden, maar een diagnose vonden ze niet. Tot ze een biopt vd lever namen. op celullair niveau bleek vergevorderde leverkanker als uitkomst te komen. Niets kon mijn allerbeste vriendje nog redden...
6 november hebben we Billy'tje laten gaan.
Ondanks alle pijn in mijn hart (tranen stromen nog steeds over mijn wangen nu ik dit typ) mist zijn broertje Peppy Billy enorm en is hij het noorden helemaal kwijt. Hij mist zijn speelvriendje en soulmate. Onze andere chihuahua speelt niet, geeft hem geen aandacht. En onze Kangal is te groot...
Ik riep altijd heel hard nooit nog een chihuahua! met het idee dat Billy stokoud werd. Dat we over een jaar of 10 pas afscheid moesten nemen van mijn vriendje. Dat onze verhalen compleet waren.
Maar nu...
Nu gaan we opzoek naar een dinnetje voor Peppy, hoe wrang het mij ook klinkt.
Ik voel me een verrader naar mijn menneke, maar ben realistisch en weet dat we over een paar maanden pas een pup zullen vinden die misschien aan onze eisen voldoet...