Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
office schreef:Mijn eerste hond was een doberpit (dobermann/pitbull ) uit het asiel.Ik zag alleen z’n leuke kop niet wat een pittige kruising hij was.Jeugdige overmoed denk ik.
Ik zei “ als je me niet bijt dan gaan we samen gelukkig worden “.En hij was echt moeilijk maar zo lief voor mij.Hij was 13 maanden en ik z’n derde eigenaar.Als ik hem ook weg gedaan had was hij van hand tot hand gegaan dat moet je niet willen vind ik.Je houd van dieren,je kiest ervoor dan ga je er ook voor.Maar zo denk ik hè.
Niet iedereen is zo.Hij was al mijn inzet waard wat een geweldig dier .
joykel schreef:De thuis wonende kinderen vinden hem erg lief. De een heeft meer met hem dan de andere. Een dochter laat hij eigenlijk gewoon met rust, de andere blijft hij continue vragen om te spelen en deze daagt hij ook uit en probeert hij op te gaan rijden. Zij is niet bang voor hem maar kan hem ook lastig aan om dat gedrag te corrigeren.
En om de vraag te beantwoorden of iedereen er achter staat om met hem aan de slag te gaan; ik ben bang van niet.. niet in de mate die hij nodig heeft….
livo schreef:Je geeft aan dat hij voldoende beweging krijgt...is dat echt zo? Als jullie werken en hij zit de hele dag in huis en savonds wordt er flink gewandeld heeft hij overdag nog steeds gewoon teveel energie. Wat overigens niet zo vreemd zou zijn voor een hond die gewend is de hele dag zelfstandig binnen en buiten te mogen. Dit is nogal een verandering voor hem en teveel energie doet een goed opgevoede hond nog onopgevoed lijken. Het is maar even een puntje van aandacht.
sasja0705 schreef:Ik ben nooit zo van het "ras-specifieke" want een hond is een hond en een individu met dus verschillende karakters.
Ik ga absoluut mee met de anderen wat betref "Corona-allergie"
Maar wij hebben het hier dus over eeb 7/8 maanden oude pup.
Die dus kennelijk een hoop opvoeding gemist heeft, maar is nog lang niet een verloren strijd, haha.
En juist dat er al grote kinderen zijn in huis maakt het wel makkelijker.
Een gedragskundige is leuk, maar ik zie hier echt geen werkelijke probleem gedrag. Even alleen een hoop onopgevoede bol energie.
Imo is het het belangrijkste om eerst met familie om tafel te zitten en hier bepaalde regels op te stellen, zodat iedereen in bepaalde situaties gelijk handelt. En de hond van iedereen hetzelfde respons krijgt.
En voor de hond ook een structuur en regels.
Lip dreigend optrekken,speels happen of dreigen met happen zijn uit het boze.
Punt.
Ik ben niet van slaan of überhaupt geweld, maar op zo een moment krijgt een hond van mij een knauw dat hij definitiv weet tot hier en niet verder.
En alles wat hij goed doet belonen, uitbundig maar niet zo uitbundig dat hij doordraaid.
Ik heb het ook niet zo met all die roedeltheorien maar feit is dat een hond nooit een ranghogere iets zo maar mag afpakken. Natuurlijk wordt het geprobeerd- maar ook direct gecorrigeerd en de "dief" weet duidelijk waar hij aan toe is.
Belangrijk is om eerst vast te stellen: willen jullie de hond werkelijk houden - dus niet alleen jij, maar de gehele familie. Alle leden moeten het willen en dan bereid zijn om mee te werken.
En dan aan de slag.
Hij heeft niets geleerd, is in de puberteit- maar wat ik lees is het absoluut geen valse hond.
Dus imo niet moeilijker maken als het daadwerkelijk is
anjali schreef:Ts geeft aan dat de hond een correctie niet accepteert maar dan juist boos wordt.Ik vind dat dit in de gevarenzone komt.Vandaag of morgen komt er een bijtincident,dan moet de hond echt weg,maar dan wordt hij heel moeilijk herplaatsbaar omdat hij dan in de fout is gegaan,dat stigma blijft eraan kleven en terecht omdat je geen herhaling wil.Ik persoonlijk zou hem nu herplaatsen bij iemand die hem aankan .Dat is helemaal geen schande maar juist verstandig! En ook beter voor de hond want als die iemand echt zwaar zou verwonden is het vaak exit hond.Dat moet je zien te voorkomen.
Majabeestje schreef:Helemaal mee eens.
Daarbij, de hond heeft niets aan jouw schuldgevoel (even hard gezegd). Het is geen schande dat je het hebt onderschat of dat de hond nou eenmaal gedrag vertoont wat je niet had voorzien. En dat hij dan weer ergens anders moet wonen, dat zij zo, hij went wel.
Zou hij niet heel geschikt zijn als erfhond op een boerderij? Omdat hij ook zo graag buiten is..
mvdbijl schreef:Je hebt voor een pittige kruising gekozen, zeker in een huishouden met mensen die minder ervaring hebben met honden en kinderen had ik deze nooit aangeraden.
Je wilt een gezinshond waar je ook van verwacht dat je kids er mee overweg kunnen, dat is hij duidelijk niet.
Wat je kan doen? Nu snel een gedragsdeskundige inschakelen die met jullie allemaal gaat trainen of, een goede plek voor de hond zoeken. Schakel daar ook iemand voor in die dit kan begeleiden, ga dat niet op eigen houtje doen, hier zijn organisaties voor.
Citaat:Aan de ene kant zou hij heel geschikt zijn als erfhond, hij wil het liefst buiten zijn, maar aan de andere kant is het ook wel een knuffel, hij vindt het heerlijk geaaid te worden.
joykel schreef:Majabeestje schreef:Helemaal mee eens.
Daarbij, de hond heeft niets aan jouw schuldgevoel (even hard gezegd). Het is geen schande dat je het hebt onderschat of dat de hond nou eenmaal gedrag vertoont wat je niet had voorzien. En dat hij dan weer ergens anders moet wonen, dat zij zo, hij went wel.
Zou hij niet heel geschikt zijn als erfhond op een boerderij? Omdat hij ook zo graag buiten is..
Aan de ene kant zou hij heel geschikt zijn als erfhond, hij wil het liefst buiten zijn, maar aan de andere kant is het ook wel een knuffel, hij vindt het heerlijk geaaid te worden.
mvdbijl schreef:Ik denk dat nu je dit zelf goed inziet je snel moet schakelen, ik kan mij namelijk voorstellen dat je wellicht bang voor de hond raakt, hem anders gaat benaderen?
Schakel hulp in en hou ook zeker in je achterhoofd dat het geen falen is als je er voor zorgt dat hij een leuk nieuw adres krijgt waar hij op zijn plek is.