Ik zal hier het verhaal ook even delen zoals ik het in de fokkersgroep gedeeld heb, ik zal er verder op ingaan of over uitwijden als we meer weten en ik het leven weer zie zitten. Op de moment ben ik op, gebroken en compleet leeg.
"Helaas hebben we na onze horror in Augustus met onze Smooth Collie teef ook deze ronde geen geluk...
Geboren op 30/12/23 & gestorven op 04/01/24 & 09/01/24.
Het eerste pupje was helemaal niks mis mee, enige wat is gebeurt in de nacht voordat ze gestorven is, is dat de moeder erop is gaan staan doordat er vuurwerk werd afgestoken. Samenloop van omstandigheden. Ze was in de ochtend wat zeurderig en klagerig en heeft bij aankomst bij de DA haar laatste adem uitgeblazen.
Diezelfde donderdag was een andere pup niet aangekomen, zelfs zo'n 30 gram afgevallen, ook niet direct iets zichtbaar aan de pup. Met veel aanleggen en in de gaten houden vrijdagochtend afgevallen gewicht + 10 gram aangekomen maar vond hem wat 'droog' ogen, had ook waterige diarree met melkvlokken.. In overleg met de dierenarts vocht opgehaald om onderhuids toe te dienen, die vrijdag twee keer gedaan. Zondag nog steeds hetzelfde gewicht en geen zuigreflex meer, besloten sondevoeding op te starten, van zondag op maandag 70 gram aangekomen. Maandag gingen de sondevoedingen ook goed, tot de voeding van 19.30u...
Het krijsen begon en he zag de buik samen krampen, ontzettend sneu... Geen voeding meer gegeven en tot 23.30u geholpen met ontlasting, tot twee keer toe kwam er een behoorlijke hoeveelheid uit. Om 23.30u wat plat water gegeven, zo'n 5ml. Om 02.30u de spoeddienst gebeld omdat het krijsen en jammeren nog steeds was, zij gaf als advies toch voeding geven, om 02.30u & een uurtje later. Beide keren 5ml gegeven, hij leek tussen de voedingen ietsje rustiger maar nog steeds duidelijk ongemak, vannacht en vanochtend vroeg ook met ontlasten geholpen, kwam weer behoorlijk uit, geen diarree maar wel zachter, grijzer en kleverig. Vannacht ook mijn eigen DA een app gestuurd en die reageerde vanochtend al vroeg. Na overleg zou ze AB klaarzetten. Het heeft niet meer mogen baten. Het ging ineens heel snel, ik hoorde hem niet meer, heb hem bij me gepakt, begon met adem happen, een paar keer en het was klaar.
Gisteren was hij eigenlijk nog zo levendig, temperatuur goed, 'actief' & krachtig, helemaal niet slap.
Vanochtend de rest gewogen en die zijn tussen de 80 & 100gr aangekomen en twee afgevallen, respectievelijk 9 & 31 gram. Vanmiddag waren ze niet verder afgevallen maar één van de twee is zijn zuigreflex verloren, dus ik heb er een hard hoofd in.
Na overleg de pup vandaag naar Utrecht gereden, bijna 5 uur in de auto maar als het de rest helpt is het allemaal waard. Maar wat doet het pijn, om zo'n klein zieltje achter te laten... Morgenvroeg is hij de eerste en ze verwachten rond de middag de eerste resultaten. Dit wordt de langste nacht, 18 uur van mijn leven..
Ook hier een 'heel veel sterkte'-berichtje. Denk aan jullie en duimvoor jullie. Hoop op enigszins positief bericht later vandaag
Leo
Berichten: 50185
Geregistreerd: 06-12-02
Geplaatst: 10-01-24 08:12
Dit is echt een nachtmerrie Heel veel sterkte met het angstige afwachten... ik duim zo hard dat er niets gaande is dat het nest betreft en dat de rest oke blijft...
Ik vind het echt vreselijk. Wat een nachtmerrie om zo je pupje te zien en niks te kunnen doen. En het afwachten is ook killing... Heel veel sterkte! Dikke knuffel