Voelt misschien gek om hiervoor uit te komen, maar ik denk dat het belangrijk kan zijn.
Ik heb altijd gezegd enorm van de hond te houden ondanks de vele issues. Maar de hoeveelheid liefde is ineens zo enorm veel gestegen, niet normaal. Ik vind het moeilijk uitdrukken, ik ben veel vrolijker na een goede training herhaling, ik lig graag met hem op de grond (niet aaien, pootje moet me aanraken ) we ontdekken nieuwe plekjes. Ik geniet zoveel meer en ben toch soms ook een beetje verdrietig over de tijd die we gemist hebben.
Iroh gaat goed, ik mag niet bellen Vandaag dacht ik hem los te houden in de woonkamer. Hij lag lekker bij de achterdeur maar zodra meneer merkte dat ik aan het bellen was, kwam hij aan gesprint. Ik moest en zou op hem letten en ophangen Hij ligt nu dus weer in zn bench Dinsdag de eerste B12 prik gehad, als ik vriendlief mag geloven. Iroh had geen idee want die was te druk met zn koekjes kanen
Komende weken zelf de volgende prikken zetten. Alles in huis gekregen van de dierenarts en scheelt een klap met geld. Het is een onderhuidse injectie, heb ik vaker gedaan en hij is enorm relaxed dus verwacht weinig moeilijkheden