Hoi allemaal,

Zitten er nog meer mensen helemaal alleen nu door de maatregelen? Dus zonder partner, familie, huisgenoten etc. Ik neem de aanwijzingen erg serieus maar ik vind het best heftig, zeker als je overal mensen nog samen ziet lopen. Je wil misschien niks liever dan ook naar je familie toe maar misschien kan dat niet. Misschien kunnen we elkaar een hart onder de riem steken.

Oh wat vervelend om te horen dat je alleen zit, ik denk dat ik daar mentaal langere tijd echt stuk van zou gaan. Ik zit nu bij mijn vader maar bij mijn moeder ben ik ook niet meer welkom vanwege haar angst voor het virus..

Hoe gaat het tot nu toe bij jou?

Dat is vervelend. Ik ken wel meer mensen die alleen zitten, tips zijn vooral niet panikeren, ja het is saai maar je gaat er niet 'mentaal stuk' aan, komt goed!

Herkenbaar! Ik val hier wellicht niet helemaal honderd procent onder, maar zit momenteel fulltime thuis. Wel een man, maar die werkt fulltime en is de avonden veel weg of bezig. Alles wat ik deed is dicht/afgezegd en ik mag momenteel ook niet zoveel. Houd mezelf veel bezig met klusjes in en om het huis, maar toch best eenzaam. Op stal mag je alleen voor het noodzakelijke komen en bij voorkeur met niemand praten. Momenteel dus niemand om even te kletsen, een terrasje mee te pakken, geen contacten op het werk of zoiets dergelijks. Wel sociale media, maar dat is toch anders.

Ik zit elke dag alleen, dus dat is voor mij normaal haha. Daar heb ik echt totaal geen problemen mee.

Ja, hier ook. Omdat ik me niet goed voel kan ik niet naar het werk en wil ik ook niet afspreken met familie of vrienden. Ondanks dat ik wel dagelijks contact met ze heb, voel ik me wel een beetje alleen.
Dat ik me niet goed voel en alleen maar thuis kan zitten helpt natuurlijk niet.

Ook zit alleen en dat is echt saai... zeker omdat ik ziek thuis zit ( nee geen Corona).

Dat je er mentaal niet stuk aan gaat is vrij makkelijk gezegd, want ik geloof best dat je hier wel mentaal stuk door kan gaan als het maar lang genoeg duurt..

Ik kan op zich goed alleen zijn, maar merk nu wel dat ik mezelf best wel gek zit te maken soms. En ik maak me natuurlijk zorgen over mijn ouders. Ze zijn niet ziek maar wel ouder en ik vind het spannend om langs te gaan. De onzekerheid nekt me een beetje.

Dat lijkt me lastig Sheran. Kun je niet ergens buiten met ze afspreken? Om te wandelen bijvoorbeeld. En dan afstand houden?

Ik zit ook alleen inderdaad. Kan gelukkig wel vanuit huis werken. Over het algemeen vind ik het niet zo erg, maar het feit dat ik al dagen eigenlijk geen face to face gesprek heb gehad is wel een raar idee Heb gelukkig nog wel contact via de telefoon met collega's, familie en vrienden.

Nou, dat zou ik niet al te hard roepen. Je moet niet onderschatten wat voor effect eenzaamheid op mensen kan hebben; Facebook en Skype zijn nooit een volledige vervanging voor face-to-face contact.

Ik zit ook alleen, en ik ken überhaupt helemaal niemand hier in de buurt, want ik woon hier nog niet zo lang en mijn werk was een uur verderop, dus zelfs een rondje lopen met anderhalve meter ertussen samen met iemand gaat niet. Ik ben best wel een loner (echt een typische introvert), maar ik merk dat ik op sommige momenten best even eenzaam ben.

Je doet je boktnaam eer aan

@Marie_Anne: daar zat ik overdag ook aan te denken, maar ik hoop dat dat wel veilig genoeg is. Ik wil niet dat ze ziek worden door mijn egoïsme! Waar werk jij normaal gesproken?

Ik werk op kantoor, bij een overheidsinstantie, waar een deel van het werk gewoon door moet gaan nu. Maar omdat het werk nog niet geheel digitaal is, is thuiswerken nog niet mogelijk. Dan kun je alleen een beetje de mailbox bijhouden.
Ik voel me ook schuldig naar de mensen die nog aan het werk zijn. Ondanks dat ik weet dat ik er niets aan kan doen.

Buiten afspreken op een rustige plek lijkt me op zich wel veilig. Maar dat hangt ook af van de gezondheid van je ouders denk ik. Wat willen ze zelf?

Herkenbaar Mkango. Ik ben ook nogal een einzelganger, vermaak me altijd prima alleen en heb juist erg veel me-time nodig, maar nu ik de dingen die ik leuk vind niet kan doen, valt het me opeens best zwaar. Hoewel het voor sommige gezinnen ook geen pretje zal zijn om opeens allebei thuis te moeten werken en dat de kinderen dan ook thuis rondrennen en aandacht willen .

Ja ik zit ook alleen! Zit ziek thuis dus het zekere voor het onzekere eerst goed uitzieken en dan pas weer aan het werk.
Voel me niet dood ziek en merk dat het me nu wel eens begint aan te vliegen dat alleen zijn. Ik ga morgen even een rondje lopen met mijn zus (op afstand!) maar moet echt even een frisse neus halen. Wat een gedoe zo hè, zijn jullie bang?

Oh ja, kan ik me goed voorstellen Marie!

Mijn ouders zijn totaal niet bang, van hen mag ik ook gewoon komen logeren (dat maakt het ook niet makkelijker). Maar 1 week geleden zat ik nog met 800+ leerlingen op een school. Vader is gezond, moeder alleen slechte knieën.

Ja, ik ben wel bang. Vooral de onzekerheid. En 's nachts of ik mijn ouders ooit weer zal zien enzo. Het vliegt je dan toch aan.

Ik zit ook alleen. Ben opzich wel een einzelganger maar ik mis buiten mijn beste vriend om echt wel persoonlijk contact Vooral nu het opeens moet ipv dat je zelf lekker een terrasje met iemand kan pakken. Heb ook geen contact met familie of moeder.

Ja dat herken ik sheran, ik ben zelf heel nuchter aangelegd, maar savonds als het donker wordt, krijg ik ook een heel onbehaaglijk gevoel.
En ik durf ook niet naar m’n ouders, nu zeker niet omdat ik ziek ben, maar als ik straks beter ben dan moet ik weer werken in de winkel, en dan kom ik weer in contact met veel mensen.

Ja dat maureen95 die kleine dingen he, even een terrasje pakken, gewoon even ergens koffie doen, het was allemaal zo vanzelfsprekend. Die kleine dingen mis ik het meest.

Vooral nu het weer ook lekkerder wordt is het opeens best naar
Ben blij dat ik in de tijd van internet leef. Kan gelukkig bokken en kletsen met andere bokkers!

Hier niet helemaal alleen, maar grootste deel van de tijd wel. Ik werk sinds deze week thuis en mijn vriend heeft deze hele week avonddiensten inclusief het weekend waardoor ik het grootste deel van de dag alleen ben. Ook ik kan normaal gesproken prima alleen zijn, maar omdat het nu moet voelt het toch anders.
Merk ook dat ik echt behoefte heb om er uit te gaan en face to face met iemand te kunnen praten, maar ik weet ook dat dat nu even niet kan.
Hopelijk is het allemaal snel voorbij en kan iedereen zijn normale leventje weer gaan oppakken.

Ja ik, maar vind het totaal geen probleem. Het scheelt ook niet veel met normaal. Er komt hier vrijwel nooit iemand, en dat vind ik wel zo fijn.
Het enige dat er echt anders is is mijn part-time baantje en mijn muziekles die niet doorgaat. Maar dat boeit me echt niet. Ik kan nog steeds naar mijn paard en naar de winkels. Ik vermaak me uitstekend.

Als er geen internet meer zou zijn dan zou het een ander verhaal worden. Niet dat ik de hele tijd films zit te kijken ofzo, of te facetimen, maar ik zoek veel dingen op waar ik in de praktijk dan weer wat mee kan. Gister mijn eerste Watch Party gehad. Dat was ook erg leuk. Ik wil er zelf ook eentje organiseren, en daar moet ik dan weer de nodige voorbereidingen voor treffen. Zo houd ik mezelf wel bezig.

Ik zit sinds vrijdag ziek thuis en woon alleen. Twee dagen geleden begon ik me echt alleen te voelen.
Woon aan een vrij drukke weg dus hoor helaas wel heel veel mensen die gezellig samen zijn. Ook op het speelveldje achter mij zijn veel kinderen aan het spelen. Ik snap niet waarom mensen zo slecht naar deze maatregelingen luisteren en zich er aan houden. Denk aan je zwakke medemens en blijf binnen, kom alleen buiten voor je werk of om boodschappen te doen of om een stukje te wandelen. Houdt die anderhalve meter afstand. Die persoon zou maar corona hebben en dan net hoesten. En ja thuis zitten is vreselijk maar man kom op als het door de regering vertelt wordt dan doe je dat toch. Ik probeer een beetje een ritme aan te houden. Op tijd uit bed, op tijd eten. Ik heb gelukkig een best lange tuin waar ik af en toe even op een neer in loop. Om toch wat frisse lucht en beweging te hebben. Ik hoop dat ik snel van deze milde klachten af ben en weer deel kan maken van de maatschappij. Maar je zal zien dat dan opeens Nederland in lockdown gaat. Ik zou het liefste nu een knuffel willen en iemand die zegt het komt wel goed.

hier ook alleen hoor. En nu verandert er voor mij niet zo veel, want toch al een kluizenaar. Maar het feit dat mijn moeder van in de 70 alleen zit aan de andere kant van het land, vind ik vreselijk! Zij is op dit moment de reden waarom ik af en toe in tranen zit. En ik jank normaal alleen maar om mijn dieren bij wijze van.

Wat nu als zij ziek wordt? Dan kan en mag je er niet meer heen. En ik behoor zelf tot de risico groep.
Nu heb ik hier want woon hier zelf nog niet zo heel lang, een vrouw verder op een paar straten verder, waar ik het goed mee kan vinden. (lieten regelmatig onze honden samen uit in het bos hier). En vandaag moest ik toch de winkels in en wat voor haar meegenomen ook gelijk en dan staan we even te praten, maar met een paar meter ertussen, voor de deur. En dat praatje doet mij dan toch even goed, gek he?
Dus ook ik die het juist gewend is, solitair en alleen door het leven te gaan, heeft er nu ook echt wel moeite mee.

virtuele knuffel!

[ img ]


Het komt wel goed!

Dank je wel, ik krijg heel veel virtuele knuffels op het moment

Ik ben ook alleen en sinds kort verhuisd naar een gebouw met veel ouderen, waardoor ik mij ook zoveel mogelijk binnen opsluit, om hen niet mogelijk te besmetten. Gelukkig heb ik mijn hond als gezelschap. En daar moet ik mee naar buiten. Boodschappen worden bezorgd gelukkig. Voor de rest hou ik via whatsapp, facebook en bellen veel contact met mensen, voornamelijk familie op dit moment. Ik maak mij ook zorgen, over mijn opa en oma en de ouderen die hier wonen. En over de algemene (economische) gevolgen van dit virus. Het alleen zijn vind ik niet zo erg, omdat ik introvert beb. En ik ben het gewend om veel alleen thuis te zijn, hoewel ik nu wel de activiteiten mis die ik normaal gesproken buiten de deur doe.