HomeForums » Algemeen » Mens en Maatschappij » [LZP] Het leven zonder paarden

Sociaal steeds ongemakkelijker

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
     
     
    Napie

    Berichten: 9075
    Geregistreerd: 24-06-04
    Woonplaats: Lennisheuvel

    Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-21 23:59

    Ik merk dat ik sociaal steeds ongemakkelijker wordt met de lock down. Ik ben vrij introvert. Moeite met het maken van contacten privé. Ik heb lang nodig om vrienden te maken. Ik voel me altijd lastig als ik bij iemand langs wil gaan, ben verlegen, zie mijzelf als weinig waard. Het geluk is dat ik full time werk in het ziekenhuis en wel mijn ei kwijt kan bij collega’s. Maar eigenlijk zit ik er best mee. Sinds mijn verhuizing van noord naar zuid heb ik eigenlijk geen echte vrienden hier. Het laatste jaar werk ik of ben ik thuis met mijn partner. Ik merk dat ik op bijvoorbeeld stal of supermarkt het liefste contacten vermijd. Ik voel me steeds ongemakkelijker bij mensen. Ik heb niks belangrijks te melden denk ik ook. Ik maak ook niks mee wat dat betreft. Ik heb geen kinderen. Ik heb geen idee wat ik hiermee wil bereiken. Misschien het gevoel dat ik niet de enige ben? Wie steekt een hart onder de riem?
    Ipsilonka

    Berichten: 5860
    Geregistreerd: 08-09-02
    Woonplaats: buiten Uitgeest

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 00:12

    Ik herken het wel. Ik heb ook geen kinderen en leef voor een groot deel voor werk en mijn paardjes. We zijn zelfstandig ondernemer van een paar bedrijven met veeeeel personeel. Dus als ik vrij ben wil ik ook mijn rust. Maar ik merk dat het me nu soort van opbreekt, dat er niemand is waar ik buiten mijn echtgenoot echt een band mee heb. Ik ken wel veel mensen, maar alles oppervlakkig. En nu na al die maanden in lockdown ben zelfs ik echt toe aan sociale dingen doen, al is het maar bij vrienden in Brabant op visite gaan en uit eten kunnen ouzo.
    sunny16

    Berichten: 271
    Geregistreerd: 06-01-09
    Woonplaats: Zwiggelte

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 03:26

    Net alsof ik een stukje over mijzelf lees :\ je bent zeker niet de enige!
    Ik weet ook niet hoe ik dit ga verbeteren, het was voorheen voor de lockdown al lastig maar dan kwam je toch sneller in situaties waar je meer open moet zijn/communiceren ofzo. Nu ga ik alles zoveel makkelijker uit de weg wat het uiteindelijk weer lastiger maakt om het contact te zoeken.
    Daihyo

    Berichten: 88042
    Geregistreerd: 01-06-01

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 08:06

    Ik herken het enorm!
    Ik werk al maanden thuis, dus heb alleen via scherm met mijn collega's contact. Mijn hobby's zijn mijn paarden en muziek maken in een orkest. Dat laatste ligt ook al maanden stil. En mijn paarden zijn in december naar een kleine privéstal verhuisd. Plus dat mijn haflinger, waar ik een paar keer per week mee het bos in ging, geblesseerd staat. En ik ben 3 jaar geleden verhuisd, dus de vrienden die ik had wonen aan de andere kant van het land en die contacten verwateren. En hier heb ik nog weinig echte vrienden.
    Kortom: ik zie geen collega's, ik zie geen mensen vanuit het orkest, ik kan mijn hobby's niet uitvoeren (want orkest ligt stil en paard geblesseerd) en vrienden heb ik hier eigenlijk niet. Mijn wereld is erg klein momenteel. Over het algemeen kan ik er aardig mee omgaan, ben van mezelf ook vrij introvert. Maar ook ik mis het sociale gebeuren. Ik heb het gevoel dat het leven dat ik heb, zich vooral via een computerscherm afspeelt. Mijn wereld is heel klein geworden.
    Morgen ben ik jarig. Vorig jaar heb ik het niet gevierd, want toen was de eerste officiële hele dag van de eerste lockdown. Morgen zijn we een jaar verder en weer/nog steeds in lockdown. Ik hecht nooit waarde aan mijn verjaardag, maar ben toch wel blij dat ik morgen in ieder geval mijn ouders even zie.

    Maar aan de andere kant: ik ben gezond, mensen om me heen zijn gezond, mijn partner en ik hebben werk, ik heb mijn paarden nog. Ik heb ook heel veel nog wel.
    Urielle

    Berichten: 50071
    Geregistreerd: 28-07-05
    Woonplaats: Rilland

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 08:49

    Daihyo gefeliciteerd alvast voor morgen.
    Daihyo

    Berichten: 88042
    Geregistreerd: 01-06-01

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 12:28

    Dank je!
    Anoniem

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 13:33

    Dat ongemakkelijk voelen heb ik zelf ook heel erg.
    Maar dat weerhoudt me niet om wel contacten te hebben/leggen.

    Heb je wel eens hulp gehad? Zeker bij een laag zelfbeeld en omdat je aangeeft dat je ermee zit.

    Maar je bent zeker niet de enigste :knuffel:
    SusanH
    Lid Bezwaarcommissie

    Berichten: 34617
    Geregistreerd: 27-06-07
    Woonplaats: In het midden van het land

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 13:53

    Ik herken het, al zijn bij mij de vrienden verhuisd en ben ik de enige die nog op dezelfde plek woont. Als kind wel heel vaak verhuisd dus geen jeugdvrienden. Nu met corona heb ik de weinige vrienden die ik heb al lang niet live gezien. Maar ook buiten corona zie ik ze niet vaak vanwege de afstand. Heb toen ik moeder werd wel een tijdje de hoop gehad daar vrienden aan over te houden. Door op zwangerschapsgym te gaan, of babyzwemmen. Maar iedereen lijkt al een rijk sociaal leven te hebben, want op een beleefd praatje na lukt het niet om contact te maken en te onderhouden.

    Dus niet echt een hart onder de riem, wel een stuk herkenning.
    Kookaburra

    Berichten: 5386
    Geregistreerd: 23-07-20
    Woonplaats: Op een laaghangende tak in een loofbos.

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 13:57

    Ik ben dat juist wel heel makkelijk in contacten leggen, maar merk ook dat het door de lockdown veel moeilijker is om contacten te leggen en te onderhouden. Het enige wat ik beleef is... Tsja, werk. Tsja, waar ga je dan over praten als je mensen ziet?

    Ik merk nu ook wel dat ik mij in winkels gewoon afstandelijker gedraag. Dus je bent niet de enige :(:)
    DuoPenotti

    Berichten: 29408
    Geregistreerd: 14-01-21
    Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 14:02

    Napie, heb je ook geen praatje met de patiënten en bezoekers?

    Ik zit door ziekte thuis, dus de lockdown is voor mij niet anders als wat er al jaren is.
    Maar ik doe nu een paar uurtjes per week vrijwilligerswerk bij een IC van een ziekenhuis.
    De bezoekers beschermingsmiddelen uitreiken, maar ook echt een praatje maken.
    Mensen willen echt zo graag van zich af praten nu in voor hun angstige tijd nu hun geliefde op de IC ligt.
    Fijn voor deze mensen, de verpleging heeft er nu ook zoveel minder tijd voor helaas. Maar ook fijn voor mij, onder de mensen en met een fijn gevoel van nuttig weer naar huis.
    kitobeer

    Berichten: 1293
    Geregistreerd: 16-07-14
    Woonplaats: Baarle nassau

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 14:09

    Heel herkenbaar. Ik ben inmiddels 41j. En heb het gevoel nooit meer aan een goede vriendinnen te geraken. Als je nog naar school gaat is je wereld veel groter. Ik ben 23 j geleden verhuist 65 km verderop daar waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Kort hierna ben ik beginnen werken in ploegen baai baai sociaal leven. Een jaar later eigen paard gekocht. En buiten mijn paard en mijn werk lijk ik geen ander leven meer te hebben. Het is zo moeilijk om nieuwe mensen te lere´ kennen. In oktober nog verhuist naar een nieuwe stal. Maar daar is iedereen op zichzelf. Dus verder dan small talk kom je niet.
    Cayenne
    Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

    Berichten: 110655
    Geregistreerd: 08-08-03
    Woonplaats: Haaren (NB)

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 14:11

    Heel herkenbaar! Ook het stukje dat je niets mee maakt en dus ook niets bijzonders te melden hebt.
    NL6
    Berichten: 110
    Geregistreerd: 06-08-17

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 14:17

    Wat vervelend! Misschien is dit juist de periode om daarin meer aan jezelf te werken (en te denken)? Als je meer zelfvertrouwen hebt dan stap je ook sneller op iemand af. Ik had laatst een heel leuk werkboekje gevonden: het ABC van geluk. Fijn om elke dag even 10 minuutjes in te werken. Misschien geeft het je nieuwe inzichten!

    Mijn zus en ik doen het allebei en ik vind het heel fijn om op een toch vrij bewuste manier aan jezelf te werken, ook al zijn het maar een paar minuutjes per dag!

    Ook niet duur trouwens: 8,- Hierbij de link!
    https://www.boekenvoordeel.nl/boeken/gezondheid-en-esoterie/abc-van-het-geluk.html?gclid=Cj0KCQjwi7yCBhDJARIsAMWFScNnk7JuamNoXBLQBVpqchZNgC3fP18JGeSKg4muxdDMxzMyIEg9c-8aAicPEALw_wcB
    SusanH
    Lid Bezwaarcommissie

    Berichten: 34617
    Geregistreerd: 27-06-07
    Woonplaats: In het midden van het land

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 14:22

    Is het misschien ook een leeftijd ding? Ik ben ook veertiger.
    Lindsey_99
    Berichten: 2484
    Geregistreerd: 20-12-14

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 14:27

    Cayenne schreef:
    Heel herkenbaar! Ook het stukje dat je niets mee maakt en dus ook niets bijzonders te melden hebt.


    Dat klopt. Ik merk het ook als ik de kinderen bel, die zo om de paar weken afwisselend en zonder elkaar te kunnen zien langskomen, dat er weinig nieuws te melden is. Geen verjaardagen, geen avondjes even lekker bij elkaar, het is allemaal stuk voor stuk, en ludieke verhalen zijn van vroegah want we beleven amper wat.
    Gelukkig vermaak ik me prima met de ponys, met verbouwen van ons huis, en we vervelen ons geen seconde maar wat TS aangeeft dat sociale contacten steeds ongemakkelijker aanvoelen, helemaal bij wat onbekenderen dat merk ik ook wel. De 1,5 meter, daar kan ik in winkels prima mee leven, maar bij familie, vrienden, buren vind ik het errug ongezellig en ongemakkelijk. Ik hoop dat we net als andere jaren toch wel weer paaseieren kunnen verstoppen, en een brunch kunnen houden met het gezin. Dat is altijd reuze gezellig en hilarisch als de volwassen kinderen helemaal uit hun dak gaan als ze weer een ei in een vogelhuisje, bloempot of ergens in een emmer opduikelen.
    Van mij mag het snel weer normaal worden.
    Daihyo

    Berichten: 88042
    Geregistreerd: 01-06-01

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 14:29

    Ja ook dat. Gespreksonderwerpen. Bij ons gaat het altijd over de paarden. Of we beginnen ergens anders over en uiteindelijk komt het toch weer op de paarden. Want dat is het enige waarvoor ik nog buiten kom, naast de boodschappen een wandelingetje :+
    elnienjo

    Berichten: 9541
    Geregistreerd: 22-05-19

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 14:33

    Ik zie ook alleen mijn moeder en mijn buren en woon alleen.
    Nu ben ik al overprikkeld en autistisch dus dat voelt niet echt als opoffering. Nadeel is dat ik door de pandemie wel gesterkt ben in mijn gevoel van afkeer over teveel mensen te dicht bij elkaar, dus dat zal ik niet snel terug opzoeken als het weer mag. Ook vliegen zal ik dit jaar zeker nog niet doen, krijg onderhuidse kippenvel bij het idee alleen al. Vind het in wachtkamers een verademing dat er nu 2 stoelen vrijgelaten moeten worden. Dat zou de standaard overal en altijd mogen zijn wat mij betreft. Ik hou er niet van als mensen in mijn personal space komen.
    Momo94
    Berichten: 1113
    Geregistreerd: 05-07-18
    Woonplaats: Oss

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 19:10

    Je bent niet de enige hoor. Ik heb wel ook 3 vriendinnen, alleen 2 daarvan wonen verder weg. Dat lukt ook niet om zomaar wat af te spreken en 1 daarvan woont wel in de buurt. Alleen die heeft ook haar kinderen, werk en paarden.

    Ik heb ook nog wel eens contact met andere. Alleen het lijkt wel of het alleen van mijn kant af komt.. als ik niks zeg of vraag met afspreken hoor je nooit wat van hun kant uit. of als je wil afspreken ja ik heb plek over 2 maanden. -O-

    Moet ook wel zeggen dat ik een eigen zaak heb en 6 dagen en soms 7 dagen in de week werk en ik ook niet ieder moment altijd tijd heb of energie.

    Zoals andere al zeggen op school ging contact maken vele malen makkelijker en ik merk ook hoe ouder dat je wordt hoe lastiger dat het is/wordt. :(
    Fortitude

    Berichten: 3086
    Geregistreerd: 03-08-08

    Link naar dit bericht Geplaatst: 15-03-21 19:21

    Heel herkenbaar inderdaad. Ik heb vanwege zware zwangerschap en verschrikkelijke bevalling in mijn zwangerschapsverlof en tot 9 weken na de bevalling alleen maar binnen gezeten/gelegen. Man dan komen de muren op je af :')

    Ik ben nu net weer 1 dagje in de week aan het werk en het voelt als een uitje, alleen wel ongemakkelijk. Het is net alsof ik verleerd ben hoe ik een gesprek moet voeren ofzo :? Gesprekken vallen vaak een beetje dood, ik heb natuurlijk ook geen hol te vertellen behalve dat de baby huilde/goed sliep/iets schattigs deed. Maarja, dat is bij de gesprekspartner denk ik niet anders, we lopen allemaal een beetje met onze ziel onder de arm denk ik.

    Dat verwateren van contacten is ook herkenbaar inderdaad :j alhoewel dat bij mij denk ik vooral voorzichtigheid ivm dochter is. Ik heb fysiek bezoek echt afgehouden.
    Napie

    Berichten: 9075
    Geregistreerd: 24-06-04
    Woonplaats: Lennisheuvel

    Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-21 19:30

    @duo penotti: uiteraard heb ik contacten met patiënten en collega’s. Ik heb in mijn werksfeer ook geen problemen met contacten. Dan ben ik zelf bijna extrovert. In het tem ben ik best wel een sfeermaker en klets ik honderduit. Maar buiten het werk vind ik het lastiger. Zelfs op zoiets als een bedrijfsuitje of feestje( toen het nog kon) voel ik mij al anders en komt het introverte weer naar boven.
    Ik ben altijd een huismus geweest. Vroeger thuis met alleen maar oudere broers, kon ik prima mezelf vermaken. En nog steeds. Thuis zitten de hele dag en lekker mijn ding doen of samen met mijn partner vind ik stiekem heerlijk. De lock down is op zich dus niet echt het grote probleem voor mij. Vrienden bestaan voornamelijk uit vriendenstellen. Dat zijn allemaal jeugdvrienden van mijn man met hun vrouw. Ik kan prima contact hebben met die mensen als we er zijn maar individueel zoek ik die niet op ( onderhoud met enkele Whatsapp contact of Facebook contact)
    De hart onder de riem is in ieder geval dat ik niet de enige bent. Geen jeugdvrienden door verhuizing. Een vriendenkring verloren na scheiding en een verhuizing naar de andere kant van het land helpt ook niet mee.
    Hulp zoeken heb ik wel aan gedacht. Vooral omdat ik soms denk autistische trekken bij mezelf te ontdekken. Daarnaast heb ik een hele grote angst om alleen achter te blijven. Het schiet soms ineens door mijn hoofd dat ik als jongste van beide families, van heel veel mensen afscheid zal moeten nemen ( even ervan uit gaande dat ik de rest overleef maar bij de gedachte alleen al.....) Nu is het zoals het is maar wat als ik alleen ga achterblijven of mijn partner moet gaan missen.
    DuoPenotti

    Berichten: 29408
    Geregistreerd: 14-01-21
    Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 16-03-21 09:09

    Napie, kon zijn dat je werk had in bijvoorbeeld het magazijn en maar 2 collega's of zo.
    Werk in een ziekenhuis is niet altijd met patiënten natuurlijk :)

    Ik ben ook altijd wel een huismus geweest, gelukkig, nu ik niet veel anders kan.
    Vermaak me ook altijd prima.

    Jeugdvrienden heb ik ook niet meer, allemaal de eigen weg gegaan.
    Heb 1 goede vriendin die ik ooit op pension heb leren kennen en ook die is nu met corona de enige die ik nog zie.
    En eigenlijk is het wel prima zo.
    Mijn broer heeft bijvoorbeeld een hele grote vriendengroep.
    En als ik die bij verjaardagen zie is het enige wat ik denk: wat nep.
    Ik vraag me echt af of dat de mensen zijn die klaar staan als het moet....

    Mijn partner missen lijkt me wel verschrikkelijk.
    Maar dat zal iedereen wel hebben lijkt me :)
    Napie

    Berichten: 9075
    Geregistreerd: 24-06-04
    Woonplaats: Lennisheuvel

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-21 10:32

    Misschien dat mijn laatste bericht een beetje is ontstaan nadat we gisteren bij de notaris ons testament en levenstestament zaten te bespreken en bij pre menstrueel iets insloeg en ik super emotioneel daar van werd
    DuoPenotti

    Berichten: 29408
    Geregistreerd: 14-01-21
    Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 16-03-21 10:33

    :knuffel:
    elnienjo

    Berichten: 9541
    Geregistreerd: 22-05-19

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 16-03-21 10:42

    Citaat:
    Daarnaast heb ik een hele grote angst om alleen achter te blijven. Het schiet soms ineens door mijn hoofd dat ik als jongste van beide families, van heel veel mensen afscheid zal moeten nemen ( even ervan uit gaande dat ik de rest overleef maar bij de gedachte alleen al.....) Nu is het zoals het is maar wat als ik alleen ga achterblijven of mijn partner moet gaan missen.

    Alleen zijn vind ik niet erg, maar niemand meer hebben bij wie ik hoor, dat is ook mijn angst. Ik heb alleen mijn moeder nog, mijn vader is helaas al een paar jaar overleden. Vrienden en partners zijn vaak van voorbijgaande aard, daar hoor je niet echt bij.
    Anastasia24

    Berichten: 2706
    Geregistreerd: 07-10-17
    Woonplaats: 'T mooie zuiden.

    Re: Sociaal steeds ongemakkelijker

    Link naar dit bericht Geplaatst: 16-03-21 11:01

    Ik ben precies hetzelfde, maar vind het niet erg. Ik kan eigenlijk alleen genieten als ik alleen ben. Ik vind dat mensen vrienden en familie erg ophemelen, voor de ene is het ook het enige wat diegene heeft, maar probeer ook jezelf gelukkig te kunnen maken zonder dat je daar iemand voor nodig hebt. In corona tijd is het extreem lastig om vrienden te maken, dat is helaas nu zo.
    HomeForums » Algemeen » Mens en Maatschappij » [LZP] Het leven zonder paarden