Bokt.nl

Blue_Eyes schreef:

Misschien moet je een beetje uitkijken met dat soort arrogante opmerkingen waaruit duidelijk blijkt dat je geen idee hebt waar je over praat.

Blue_Eyes schreef:

Misschien moet je een beetje uitkijken met dat soort arrogante opmerkingen waaruit duidelijk blijkt dat je geen idee hebt waar je over praat.

Ann schreef:

SVRL is een zorgverlener die in de vuurlinie werkt...

Varekaj schreef:

Ik denk zo maar even dat SVRL héél goed weet waar ze het over heeft. Ze staat namelijk aan het bed, in de frontlinie, en dat in covid-tijden.

Mensen met een psychische achtergrond of zorgnood waar zij het over heeft zijn heel wat anders dan diegene die nu ellendig gaan janken omdat ze hun "vrijheid" kwijt zijn. Zij heeft het over mensen die ook BUITEN covid om al amper aan hulp raken wegens tekort aan plaats, aan begeleiding, aan ondersteuning en indien nodig huisvesting. Dat covid diegene die al kantje-boord zaten nu over het drempeltje kan duwen, kan prima. Maar ga niet lopen roeptoeteren dat we in België en NL zo hard beperkt worden door de maatregelen. Ik kan gewoon nog alles wat ik voorheen deed. Ik heb me gedurende de hele periode van februari tot nu eigenlijk niet hoeven beperken. Wel reorganiseren en dingen anders aanpakken en/of plannen. Maar waar een wil is, is een weg. Dat is veerkracht. En ja, die kan mentaal wel op raken.

Maar denk je eens even in: al die gillers, die zooooo beperkt worden in al wat ze willen. Al eens bedacht welke veerkracht er van de zorg verwacht wordt? Al eens bedacht wat het van hen vraagt, elke keer weer de klappen moeten opvangen van alle idioten die alles aan hun laars lappen? De mentale druk om toch maar voor iedere patiënt tot het uiterste te gaan, wetende dat diezelfde patiënt misschien datzelfde weekend zijn middelvinger naar hen opstak op tv, omdat Corona niet bestaat en ze alles maar moesten losgooien? Dat door te versoepelen omwille van "mentaal welzijn", tegelijk het mentale welzijn van die zorgverleners nog wat extra wordt opgerekt?

Versoepelen, want de zelfstandige wil verdienen, de zaak zit aan de grond. De reissector moet weer draaien want toerisme zijn inkomsten, mensen willen er op uit, het hoofd leegmaken. De kinderen willen naar buiten, sporters willen weer sporten.

Wel, die zorgverleners, die willen dat OOK allemaal. Maar voor hen KAN het niet, want ze moeten eerst nog maar even aan het bed staan. Want dalende cijfers of niet, de zorg blijft wel full trottle razen. Is het niet voor covid, dan wel voor alle uitgestelde urgente zorg. En is die weggewerkt, dan staat er wel een nieuwe lading klaar. Waar het land al maanden genormaliseerd zal zijn, op zijn eigen kalme ritme, daar zal de zorg nog maandenlang "pompen of verzuipen" in de nagolven van achterstallige zorg.

Beeld je even in welk effect het zal geven als de zorg geen mentale rek meer heeft.

smurffie schreef:

Zoals ik als ggz verpleegkundige niet écht een beeld heb van hoe het er in de frontlinie in het ziekenhuis aan toe gaat, denk ik dat de frontlinie maar ook in de rest van Nederland geen beeld heeft van hoe het er momenteel in de ggz aan toe gaat.
Ook in die zorg zit geen rek meer,door het hele land zijn de clientengroepen zoooo anders dan normaal ( persoonlijk contacten via studie). De mensen die normaal aan kunnen kloppen kunnen dat nu niet, zoveel meer mensen zakken af, zoveel meer drugs, zoveel meer agressie maar ook zo veel minder draagkracht, zo veel meer lijden maar vooral een zo verschrikkelijk veel jongere doelgroep. Normaal was 18 tot 25 echt een uitzondering, nu makkelijk de helft van onze highcare cliënten.
En dat is meestal de leeftijd waarin iemand die voor het eerst problemen met de mentale gesteldheid krijgt, daar zijn levenlang last van blijft houden. Dat heeft dan weer te maken met de ontwikkeling van identiteit, maar das een andere uitstap.

En het ontkennen en onderschatten van psychische problemen door maatregelen is voor mij echt een steek waarbij je geen flauw idee hebt wat je zegt.
Dat is een beetje hetzelfde als tegen de frontlinie in het ziekenhuis zeggen dat ze nu eenmaal moeten inzien dat iedereen van een ziekte op de ic kan komen, en dat doen alsof dat alleen door covid nu zo is het hordes uit de weg ruimen is ipv het probleem oplossen en mensen ermee leren omgaan .

In plaats van afgeven op zorg die je niet eigen is en waar je zelf een negatieve ervaring mee hebt, zou er kritischer nagedacht moeten worden over wat je schrijft en hoe veroordelend dat is.
Een eigen situatie, beleefd met een zwarte bril door omstandigheden die je aangedaan worden, maken niet dat je een gehele tak van zorg snapt, kent en mag bekritiseren alsof het een stuk .... is.

smurffie schreef:

Dat is modder gooien binnen een sector waar mensen werken. Ik onthoud ook vrijwel alleen de negatieve overdrachten en gevallen uit het ziekenhuis. Zeker wanneer ik met een cliënt met RM mee ga naar het ziekenhuis worden wij, in dat geval de cliënt en ik samen, regelmatig behoorlijk onjuist behandeld.
Waar mensen werken worden fouten gemaakt, bij ons, bij jullie. Maar elkaar vanaf een afstandje bekritiseren vind ik echt niet oke
Als ik van mijn "collega's" van het ziekenhuis al geen greintje respect en inlevingsvermogen hoef te verwachten, van wie dan wel.
Of de zorg in België anders is kan ik niet inschatten, ik ben er nooit geweest. En zolang je niet aan de andere kant van de balie hebt gestaan kun je dingen niet verkondigen als waar.
Tevens wil ik benadrukken dat er ook in Nederland een groot verschil zit tussen paaz afdelingen en de ggz.

SVRL schreef:

Ik denk dat ik er hard genoeg op druk dat er al jaren te weinig middelen zijn in de geestelijke gezondheidszorg, waardoor mensen in de kou blijven staan. En dat heeft niets te maken met gebrek aan respect of inlevingsvermogen. Noch met spreken over iets waar ik geen verstand van heb. Over heel de zorg, ook op mijn eigen dienst, lopen dingen fout door gebrek aan middelen. Het enige verschil is misschien dat wij er anders aankijken. Ik ben van mening dat covid de zwakte van ons gezondheidssysteem blootlegt en dat wij er gebruik van moeten maken om nu op te komen voor onze patiënten. Jij ziet de covid maatregelen alleen maar als last voor je zorgvragers, terwijl je toch eigenlijk ook wel weet dat zij het zonder covid al zwaar hebben. Er zijn gewoon te weinig plekken beschikbaar voor mensen die met zichzelf in de knoei zitten en er moet meer opvang komen.

smurffie schreef:

Nee zonder covid had een groot deel van mijn huidige zorgvragers het dus helemaal niet zwaar. Dat komt echt door situatie veroorzaakt door de pandemie.
Met hun was eigenlijk niets mee aan de hand, hooguit soms een offday maar het leven is niet alleen maar mooi.
Juist de cliënten die wij nu hebben, hadden zonder covid mogelijk nooit in zo'n grote crisis gekomen dat ze, al dan niet gedwongen, opgenomen zijn in een klinische zorgsetting.
Rust, reinheid, regelmaat. Iets wat alle 3 al een kleine 1.5 jaar ontbreekt en zeker voor jongeren en (jong) volwassenen in ontwikkeling noodzakelijk is om te kunnen functioneren. Dat wordt ontzettend onderschat.
En dan spreek ik nog niet van de sociale tekortkomingen door deze situatie, die zie ik er nog los van.

Edit: van de mensen die het toch al zwaar hadden en al in beeld waren, zien wij nu dat ze de crisis ook niet meer kunnen afwenden. Het aantal geslaagde suïcides onder die groep cliënten is bij ons fors toegenomen. En de mensen die het normaal met een time out af konden zijn nu langdurig opgenomen. Mensen die wij behalve rust en veiligheid niets kunnen bieden, en zonder structuur ook niet opknappen.

smurffie schreef:

Ja toch wel vervelend voor de ziekenhuizen he, dat deze 1e fikse tegenslag al zorgt voor gevolgen als tegen code zwart aan lopen, dat moet toch een wake-up call zijn.

#sarcasmeuit.