Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-05-21 21:38

Geplaatst: 05-05-21 21:38

Een hele kleine opsteker wellicht. Virus waarheid wilde samen met Nederland in opstand vandaag een grote demonstratie op het Malieveld, er kwam bijna niemand. De meeste mensen zijn nog steeds wél bij hun verstand.

**Geplaatst**: 07-05-21 13:19

Geplaatst: 07-05-21 13:19

Hier in België had je la boum 1 en 2 en plannen ze al vervolg evenementen in Brussel. _-:(

Wij hadden gisteren leden van de directie op dienst met de vraag om eens ons hart te luchten. Is even goed gebruik van gemaakt door bijna al de aanwezigen. Degene die amper iets gezegd heeft, maakte dan weer het punt dat het eigenlijk te druk is voor dit soort gesprekken.

Ik heb er wel tijd voor vrij gemaakt en mijn werk nadien bijgebeend. Eigenlijk waren er 4 grote thema's:
1. De publieke opinie, van helden in de eerste golf, naar plezierbedervers en paniekzaaiers.
2. Het heen en weer gaan tussen begrip voor familie/pt die bezoek willen en willen knuffelen (vooral daar waar een leven ten einde loopt) en je functie waarbij je die zaken moet verbieden, wat enorm frustrerend is.
3. Het niet meer uit je rol als zorgverlener te kunnen stappen. Ook buiten het ziekenhuis in je relatie met familie en vrienden, of mensen die je elders tegen komt, blijf je in de eerste plaats iemand die tegen covid vecht en ga je van daaruit reageren. De ene collega ondervindt daardoor meer conflict met haar kinderen, ik bots al wel eens met mijn partner of spreek mensen aan in de winkel.
4. Het uitgeput zijn, lichamelijk in fysiek.
Er is wel goed naar ons geluisterd, maar op de vraag 'wat kunnen we nog meer doen om jullie te helpen/te ondersteunen?' kon eigenlijk niemand van ons een antwoord geven.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 07-05-21 13:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-05-21 13:24

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 07-05-21 13:24

Sterkte allenmaal

Ik wacht gewoon even af
Maar gelukkig (klop het even af) geen dodelijk iets.
Hopelijk opend dit ook ogen en blijven ze niet bezuinigen op de zorg.
Welke dan ook.

**Geplaatst**: 10-05-21 01:09

Geplaatst: 10-05-21 01:09

Ik merk ook dat ik steeds meer geraakt word door de berichten die ik lees op Facebook en dergelijke. Heb zelf corona gehad en kamp nu nog steeds met restverschijnselen (duizeligheid en hartkloppingen), huisarts kan er niks mee. Ben 25 jaar en verder prima gezond...

Op mijn afdeling (psychiatrie) hebben we in februari een grote covid uitbraak gehad waarbij we 3 patiënten hebben verloren. 2 collega's zijn nog aan het re-integreren en revalideren van covid, waarvan ik gisteren met een van de twee op de spoedeisende hulp heb gezeten omdat ze bij aanvang van dienst compleet inkachelde. Blijkt nu weer (/nogsteeds) covid positief getest te zijn. Jonge vrouw, blanco voorgeschiedenis, zit nu aan de bètablokkers en bij de longarts.
We zijn afgelopen twee weken allemaal gevaccineerd, wat wel een prettig idee geeft, maar toch merk ik dat het missen van verschillende collega's (oa langdurig zieken door burnout) de rek bij het team er ook uit begint te raken. Super vaak wordt er in de groepsapp gevraagd of iemand vanmiddag, vanavond of vannacht kan komen werken. De opnamestroom loopt door. De patiënten die aanspoelen op de SEH (en die wij dus niet mogen weigeren voor opname) zijn heftig en zwaar. Veel patiënten komen binnen met een zelfmoordpoging, omdat hun leven zodanig veranderd is door covid. De artsen in het ziekenhuis lopen op hun tandvlees, van de week heb ik het aan de stok gehad met een artsassistent interne die mij uitfoeterde over de telefoon om niks. Uiteindelijk zei hij wel sorry, maar hij liet duidelijk weten dat hij compleet over liep. Ergens begrijp ik het wel: hij is op de IC bezig met covidpatiënten die voor hun leven vechten, en dan bel ik over een patiënt van mij die zelf besloten heeft om een paar handen vol pillen in te nemen (en daardoor heel ziek is)... Beide patiënten zijn ziek en hebben niet voor hun ziekte gekozen, maar als je weinig kaas gegeten hebt van psychiatrie snap ik dat je er weinig begrip voor op kan brengen.

En als ik dan op Facebook een bericht voorbij zie komen van een nieuwsmedium zoals NOS, AD of Linda, wat over eventuele strengere maatregelen gaat, en dan de reacties van de mensen eronder... Ik word er zo boos van. Ik wil reageren, maar weet dat het geen zin heeft. Dan zie ik op Instagram weer mensen die filmpjes van die idiote 'tisjeboyjay' delen, en dat zijn gewoon mensen met een universitaire achtergrond. O.a. een bokker/paardenvrouw die 50k volgers heeft en die ik echt wel hoog had zitten. Ik snap het niet, en ik denk ook niet dat ik die mensen dit kan vergeven als alles voorbij is. Je kan dan zeggen: verwijder FB en Insta, maar toch is dat voor mij ook een beetje een uitlaatklep om lekker mijn paardenfoto's op te dumpen en soms gewoon even hersenloos te scrollen. Ik vind het echt moeilijk momenteel...

**Geplaatst**: 10-05-21 08:08

Geplaatst: 10-05-21 08:08

Ik ben zaterdag geheel onverwacht naar de stad geweest om wat te winkelen en heb nadien een terrasje gedaan. Zolang het overal rustig was, was het fijn om dat na maanden nog eens te kunnen doen. Ik ben wel gevlucht nadat er overal wachtrijen begonnen te komen aan de winkels. Ik heb op 2 plekken gezeten, beide waren supergoed geregeld en zéér strikt op naleven van de maatregelen. Die mensen waren zo blij dat ze weer open konden, weer volk ontvangen, dat was toch wel fijn om te zien. Het waren wel plekken waarvan we de uitbater goed kennen en iedereen die er zat, deed dat als steun naar hen toe.
En dan zie je 's avonds op tv dat jeugd en feestvierders het vertikken om naar huis te gaan. Pleinen vol volk, waar de politie moet schoonvegen. Zoals iemand zei op FB "je geeft ze een vinger en ze nemen gelijk je hele arm en romp mee". Iemand anders deelde een tweet van Van Ranst (onze viroloog) "en dan snappen ze niet waarom er een avondklok was".
Gisteravond op Sportweekend ging het over een voetbalploeg die na 25 jaar weer promoveert naar hoogste klasse, en de presentator zei vlakaf op de beelden van de feesters "je zou denken dat covid ginds niet bestaat".

Dat zo fijne gevoel dat we eindelijk weer wat losser kunnen, de horeca kunnen steunen, wie weet sporten weer opstarten... Dat was gelijk weg met de beelden van die idioten die de boel op stelten moesten zetten.
Waarom kan men niet eens gewoon blij zijn met kleine stappen? Waarom is alleen alles of niks nog voldoende?

**Geplaatst**: 10-05-21 10:12

Geplaatst: 10-05-21 10:12

Ik ben zojuist in het ziekenhuis geweest voor controle en ik moet zeggen dat ik er wel van schrok dat zelfs dáár in de gangen geen afstand wordt gehouden, óók niet door het ziekenhuis personeel -O-