Geplaatst Ik wilde eigenlijk nog helemaal geen eigen paard, maar toen de kans zich voordeed was de keuze snel gemaakt! Tormenta was in eerste instantie aangekocht als manegepony. Een lieve 10-jarige merrie uit Spanje van 1.55. Ze stond net een paar weken in Nederland: haar voorgeschiedenis onbekend. Ze kende de basis, maar galopperen vond ze nog lastig. Omdat ze redelijk mager en schraal was werd er aan mij gevraagd of ik haar wilde opbouwen. Tormenta werd in die tijd omgedoopt tot Roos.
Dit was toen ze een paar dagen op stal stond.
Roos bleek een super lieve pony te zijn die mij onwijs veel vertrouwen gaf. Samen met mijn instructeur keken we of ze een sprongetje kon maken. Dat bleek niet het geval te zijn. Ze gaat weliswaar altijd over de sprong heen, maar wist nog niet zo goed wat ze met haar benen moest doen. Het was eerder een gevalletje alle hindernissen slopen
. Ook op bosrit bleek ze erg braaf te zijn. Iets wat ik erg belangrijk vond, aangezien ik het nog wel eens spannend kan vinden. Een keertje balkjes draven meenemen.
Na haar een paar weken gereden te hebben merkte ik dat de gedachten dat ze de manege in zou gaan mij steeds meer tegen ging staan. Ik wilde haar helemaal niet delen haha! Ik heb haar toen eerst een paar weken geleast om per 1 augustus 2019 over te gaan tot koop!
Roos werd daarbij omgedoopt tot Juultje. 
Mijn zomer kon niet meer stuk! Ze is in die tijd veel mee geweest op bosrit. Langzamerhand veranderde ze wat in het lijf. Ik heb haar bij aankoop niet gekeurd. Eigenlijk met de reden dat ik haar al 2 a 3 maanden reed en ze in die tijd nooit iets had waaraan ik twijfelde. Achteraf was dit misschien niet heel slim, maar goed. Wat gebeurd is, is gebeurd. In september bracht ze een bezoekje aan de tandarts en osteopaat. Allebei waren ze hard nodig!
Het najaar van 2019 was verder niet zo heel spannend. Juultje deed het goed! Wij pakten het springen zo af en toe een keertje mee en ze liet zowaar de balken liggen
. 
In januari/februari 2020 kwam de zadelmaker een keer langs. Helaas lag het zadel niet goed meer. Na een tijdje zoeken vonden wij een fijn zadel. In de tussentijd gingen wij oefenen met Juul d'r watervrees. Dit was goed te combineren met longeren
. En tja, toen kwam corona... Hoewel het voor ons niet zo veel veranderde. Wij waren rustig verder aan het trainen. In april gingen we weer een keertje springen. Dit deed ze eigenlijk boven verwachting en ze leek er zowaar plezier in te hebben!
Omdat wij allebei meer plezier kregen in het springen begon de zoektocht naar een springzadel. Die vonden we redelijk snel gelukkig. We volgde eens in de zoveel tijd een springles, waarbij er vooral gefocust werd op tempocontrole. Juul vond het namelijk zo leuk, dat ze er alleen maar vol gas overheen wilde. Ik had weinig te vertellen zodra ze de hindernis zag. In mei mocht ze voor het eerst mee naar vreemd terrein. Ze was super braaf!
Omdat het met het dressuren ook steeds fijner ging begon het bij mij te kriebelen om wedstrijden te rijden. Bij het aanvragen van de startpas ging ik mij meer verdiepen in haar afkomst, misschien dat ik de ouders wel zou kunnen achterhalen. Na heel wat zoekwerk kwam ik uiteindelijk uit bij de Spaanse database voor paarden. Hier kwam ik er echter achter dat het chipnummer en levensnummer in haar paspoort niet overeenkwamen. Bij het chipnummer van Juultje hoorde een heel ander levensnummer en een hele andere geboortedatum. Ze bleek een halfjaartje ouder te zijn dan verwacht. Na heel wat papierwerk en een dierenarts bezoek later kon ik een vervangend paspoort aanvragen. Kort daarna heb ik de startpas aangevraagd en in juni hebben wij ons ingeschreven voor een online proef. Ons eerste L2 puntje was binnen!
Onze zomer was gevuld met bosritjes, dressuren, springen, wedstrijden en crosslessen. We gingen nog een keertje springen op vreemd terrein. Begin juli werden de volgende foto's gemaakt:
In september reden wij onze eerste oefencross, namelijk SGW Elst. Wat een mijlpaal! Juul moest er aan geloven: de lange manen gingen er af, want het wordt een echte sportpony! In september kwam ook de osteopaat weer een keer kijken, die herkende haar bijna niet meer
. Helaas heeft Juul vlak daarna een schuiver over de stenen gemaakt waarbij ze wonder boven wonder alleen een klein wondje op d'r koot aan over hield. De osteopaat kwam nog een keer en ze was op tijd weer in vorm voor de cross in Ophemert.
De laatste paar maanden hebben wij ons goed vermaakt! Wij zijn nog een paar keer weggeweest om te springen en crossen. Ook hebben wij ons laatste puntje in het L2 gehaald, en mogen wij M1 starten. Met het springen is ze de laatste tijd steeds fijner te rijden. Ze kon voorheen nog als een ed racket naar de hindernis gaan, maar het wordt nu steeds beheerster. Wij hebben nog een kleine afwijking naar links na de sprong, maar hier wordt aan gewerkt.
Juultje voelt zich volgens mij beter dan ooit. Waar ze in het begin alleen maar doodbraaf was, heeft ze nu wel praatjes gekregen. Als ze het ergens niet mee eens is laat madam dat ook duidelijk weten
. Mijn instructeur zij vanaf het begin al dat ze er uit zag als een engeltje, maar dat ze eigenlijk een klein duiveltje was 
. En dat klopt ook wel 
. Ik ben in ieder geval helemaal gek op d'r en kan haar voor geen goud meer missen! Uiteindelijk heb ik dan toch de pony van mn dromen!
Https://boktimg.nl/m/5EsC3E.jpg
Https://boktimg.nl/m/gfaIVw.jpg
Als jullie nog tips hebben voor het verbeteren van de galop, springen of iets anders dan is dat ook zeker welkom! Maar hou het wel lief
