Zou je ook eens antwoord kunnen geven op de vraag waarom je paard niet kan blijven waar hij staat?

Waarom wil je perse een pensionplek. Je kan ook kijken naar een geschikte pensionstal.

Of wil je perse zelf de zorg niet meer geven?

Tussen een oud paard laten inslapen en een oud en ziek paard zit (voor mij) een wereld van verschil (afhankelijk van het "zieke" deel).
Ik heb nu 3 paarden/pony's van 20 jaar staan, daar gaat niet meer zoveel aan gedokterd worden dan aan een drie jarige. Dus dan kan inslapen best een keer voor gaan komen, daar heb ik ook zeker vrede mee.
Ze staan nu aan huis in een kleine gemengde kudde en doen het zo prima met elkaar, dus aan een pensioenadres kan ik je niet helpen.

Kan me wel voorstellen dat je je paard niet op een dure pensionstal laat staan, je betaalt dan voor voorzieningen waar je toch geen gebruik van maakt (rijbak, longeercirkel enz).

Voor een paard met pensioen heb je bepaalde voorzieningen Idd niet meer nodig en zijn juist andere voorzieningen fijner die in de randstad niet standaard vol aanwezig zijn bij een gemiddeld pensionstal.
Dus goed kijken wat nog goed bij je paard past gedurende zijn leven en daarop inspelen is zeker zeer verstandig, daar kan een verhuizing soms bij helpen.

Precies dit, toen onze pensionado PPID kreeg zijn wij dat gaan behandelen, maar hebben de grens gelegd bij hoefbevangen en/of niet meer in zijn eigen kudde kunnen staan.
Toen dat aan de orde was hebben wij hem laten gaan en dat was goed.

Mijn jonge merrie, inmiddels van bokker Vulina voor de fokkerij, heb ik lang mee gedokterd en veel in geïnvesteerd om haar op de been te houden toen zij binnen een jaar een ongeluk met de trailer kreeg en een dubbele peesblessure. Zij was pas 4 en nu met10 niet meer rijdbaar maar dol op veulens.

Maar hoezo zou een pensionstal automatisch duurder zijn dan een pensioenstal?
Er zijn trouwens genoeg mensen op pensionstallen die betalen voor voorzieningen waar de geen gebruik van maken, maar dat is een andere discussie

Zou niet weten waarom het een taboe is. Denk dat er zeker wel goede pensioenplekken zijn voor paarden. Alleen kan dit niet voor een schijntje, dus dat is iets waar je rekening mee moet houden. Mijn paard staat al 17 jaar voor mij klaar, heeft ongelooflijk goed in de sport gepresteerd. Nu is hij 20 en houden we het bij buitenritten en rustig bakwerk. Hij mag zo oud worden als het medisch verantwoord is. (lees, mijn grens ligt bij ernstige bewegingsproblemen, paard is een vluchtdier of dagelijks op pijnstillers moeten). Ook al zou dat betekenen dat ik geen geld en tijd heb voor een ander paard, hij is het waard om zo oud mogelijk te mogen worden.

Ik heb het ook gedaan, vorig jaar, doordat er gewoonweg geen goede stallen in mijn omgeving waren.

Ik weet een ding, mijn paard moest in juni ingeslapen worden, ik doe dat nooit, maar dan ook nooit meer, de volledige verzorging helemaal uit handen geven en 1 of 2 x in de maand langsgaan.

Als er weer een nieuw paard komt, 'Till death do us part'.

Maar naar een paardenrusthuis maar 1 of 2x per maand toe gaan dat heb je toch zelf in de hand ? Je kan ook vaker gaan natuurlijk. Ik moet alleen wennen aan het uit handen geven van de hoefsmid, maar goed, die pakte eerst ook mijn paard uit stal als ik er niet bij kon zijn haha.

Dat had ik ook. Ik deed het altijd zelf en er was toch wel een duidelijk verschil tussen mijn werk en dat van de smid .
Eigenlijk wilde ik dat zelf weer gaan doen maar toen was het niet meer nodig.

Maar dat was dan ook het enige op deze plek.

Maar een oud en ziek paard doe je toch niet met pensioen? Of definieer ziekzijn even. Pijn? Ongemak?

Tuurlijk kan dat.
Maar als ik zo’n stal in de buurt had gehad had ik hem niet zo ver weg gezet. Met het oog op dat hij het er goed had.

Vooropgesteld, de eigenaresse van de stal heeft hem met alle goeie bedoelingen verzorgd. Alleen dat had ik blijkbaar verkeerd ingeschat.

Daarom geef ik aan ‘nooit maar dan ook nooit meer geef ik de verzorging uit handen’.
En de TS mag zelf weten of ze iets met mijn reactie doet.

Mag ik vragen waar je achter gekomen bent, dat je het in de toekomst anders zou doen en hoe je het dan, wilt inrichten voor je paard?

Bedankt voor de reacties.

Zijn er nog meer mensen met tips?

Topper !!!

Zo denk ik er ook over. Het Drents Rusthuis voor Paarden was fantastisch, maar de stallen daarvoor was altijd wel wat. Of nare stalgenoten of nare stalbazen of een land met stront en je mocht niet bijvoeren of je kwam er (Stieltjeskanaal) onverwacht en dan zat er geen hooi in de bakken. Heb mijn Rhea 12 jaar thuis gehad totdat ik mijn wei kwijt raakte en me echt voorgenomen dat als ik ooit weer een rijpaard koopt ze thuis komt staan en blijft staan tot de dood. Geldt ook voor de mini's trouwens, die hebben sowieso altijd loopruimte om huis ook al zou ik mijn wei weer kwijt raken.

Ik bied mijn paard zijn eigen pensioen. Hij is nu 32, tot zijn 30e alles gedaan en dagelijks gereden. Hij heeft een nare blessure waardoor hij noodgedwongen met pensioen is. Het is een Sidewinder.

Echter, ik kies ervoor hem te blijven verzorgen tot zijn dood! Hij heeft ruim 25 jaar klaargestaan voor mij, nu doe ik dat voor hem.

Is het duur ??? JAH!!!! alle extra's zoals:
* speciaal beslag elke 8 weken (€100.00)
*osteo elke 8 weken (€100.00(
*prednisolon 100 capsules ( €95.00) en per dag 4
*supplement voor zijn artrose ( NAF Devils Relief 2 liter: €58.75)
*B12 vitamine voor zijn ESS (€89.00 per fles)
En dan nog de stalling uiteraard, en zijn slobber omdat hij kiezen mist.

Dan kun je vragen : "wil je dat wel?" of "moet je geen afscheid nemen?"
Nee !!! Hij is fit, vrolijk, staat 2x per dag in de paddock, zomers de hele dag op de wei als het lukt.
En ja, hij heeft wel eens een terugval maar hij is nog merendeel van de tijd prima.

Dus, ten eerste wil ik hem zelf blijven verzorgen, bij hem zijn en genieten van hem.
Ten 2e, nu kán hij niet meer naar een pensioen met de verzorging die hij nu nodig heeft.
Maar was hij nog kern gezond geweest, dan nóg hield ik hem bij me, al betekent dat GEEN ander paard om te rijden tot hij er niet meer is.

Waarom moet zij antwoord geven op je vraag?? Ze vraagt toch om een pensioenplek. Dan kan je idd aangeven dat een pensionstal ook een oplossing kan zijn als je alle zorg nog kan geven. En daarmee klaar.

Dit klinkt zo als muziek in de oren, echt een en al liefde voor je paard!!

Het kost wel gewoon heel veel geld en eerlijk gezegd hoor ik best vaak dat mensen zeggen, dan naar een spuitje hoor, ik kan er niks mee, weet geen goede Pensioenplek te vinden en ik ga niet elke maand veel geld neerleggen voor een paard dat niets meer kan.

In welke zin een taboe?

Ik heb gekeken naar pensioen plekken toen mn ruin een blessure had en niet meer gereden kon worden, omdat pensionstallen niet voldeden aan mijn wensen.

Maar heel veel pensioenstallen voldoen ook niet aan mijn ideaal beeld. Zo zijn er een aantal waar je niet vrij bent om te komen wanneer je wilt. Binnen normale tijden natuurlijk. Dan stel ik mezelf al veel vragen.
Ik vind dat ze teveel worden weggezet en te weinig specifieke zorg krijgen, waar je juist bij de oudjes per paard moet kijken.
En ik vind dat ze vaak alsnog te weinig buiten komen. Juist om oudere paarden goe te houden, hebben ze veel vrije beweging nodig. Uiteraard met goede beschutting en voldoende goed ruwvoer.
Die plekken ben ik amper tegengekomen.

Onze wens was al lange tijd, de paarden aan huis. We hadden een eigen plek, maar miste vrijheden om dingen aan te passen, volledig naar onze wensen.
Er kwamen wat dingen tussendoor, maar vorig jaar is dat gelukt. We hebben een droge track gemaakt en ruime schuilstal. Ze staan er met z'n 5en, waarvan 4 boven de 20.

De oudste is 27 en hebben we met bijna 20 terug gekocht. Verwaarloosd door de mensen aan wie we haar ooit hadden verkocht helaas, dus broodmager. Op stal dikke benen en altijd stijf uit stal. Ze heeft artrose, maar sinds ze 24/7 buiten lopen ( ook op de vorige plekken ) is ze super fit en nog steeds heel gek af en toe. Mist nu 2 kiezen, maar kan alles goed eten.

Mn ruin is 22 en heeft oude blessures. Al aantal keren afscheid genomen en alles geregeld, maar dan rende hij weer rond en keek me aan of ik niet wijs was. Dus we bekijken het per dag.

De shet moet ongeveer 25 zijn. Mist al jaren alle snijtanden en ook wat kiezen, maar scharrelt rond, eet nog hooi, maait de kantjes en gaat goed.

Mn andere ruin is 21 en de zoon van de 27jr. Hij is wat meer "op" en heeft artrose, maar vermaakt zich prima. Mist nu ook 2 kiezen, maar eet ook goed.

En dan de zus van 13 die al een rugzakje had, maar het wel gezellig vindt zo.

Het is fijn om alles te kunnen aanpassen naar eigen wensen. Ze stonden jaren zonder deken, maar nu toch om meerdere redenen gekozen om de 3 familieleden weer dekens op te doen. Ik doe ze af als het lekker is, doe wat dikkere als het wat kouder is, dus kan het goed in de hand houden. De pony en shet dus niet.

Ik lees te vaak dat mensen een ouder paard als gezelschap gratis of voor weinig kwijt willen of het goedkoopste plekje zoeken, omdat ze weer willen rijden. Ergens snap ik dat wel. De overgang naar niet meer rijden, kan best pittig zijn. En niet iedereen kan 2 of meer paarden onderhouden. Je wil toch je paard een fijne oude dag bieden en dan zoekt men naar dergelijke oplossingen.
Vaak met teleurstellingen tot gevolg, want ik heb het ook al vaak mis zien/horen gaan. De goedkope plekken willen toch geld verdienen door weinig service en arbeid.

Een veearts laat een paard niet zomaar gaan, dus het is voor buitenstaanders altijd wel makkelijk kletsen. Je moet er zelf voor zorgen of ze laten inslapen. Mar zo werkt dat gewoon niet altijd.

Ik verkoop echt nooit meer wat en ze gaan ook echt niet weg. Zeker de 4 oudjes niet.

Taboe in de zin dat paarden of-worden ingeslapen of dat er geen fijne stal te vinden is. Maar zoals eerder gezegd de benoeming had 'utopie' moeten zijn.

Momenteel heb ik er 1 waarvan ik denk dat die passend zou kunnen zijn. Daar moet ik eerst een paar uur voor reizen om te kijken.

Verder vind ik het of- belachelijk te duur of niet geschikt.

Ik moest ook reizen, het Drents Rusthuis voor Paarden is in Nieuw-Schoonebeek vlakbij Emmen en ik woon bovenin Friesland. Ben er in het begin een paar keer onverwacht geweest en dat mocht ook gewoon, kreeg ook altijd koffie met koek. En paard was blij, had vriendjes, zat te eten, kreeg elke dag haar medicijnen en in de zomer de hele dag op de wei, in de winter 's nachts op stal. Ik ging 1 of 2x per maand. Soms maakte ik een afspraak, soms niet, altijd was het goed. In oktober werd haar artrose zo slecht dat ze op dubbele duivelsklauw werd gezet, maar begin november bleek dat niets te doen. Toen gebeld, hun dierenarts kwam gelijk, ik ook natuurlijk en die zei gelijk dit is het einde, zo slecht was ze. Zij en ik ook zijn tot het einde bij Rhea geweest en naderhand mochten we bijkomen met koffie. En ja, ik betaalde maar 150, zonder hoefsmid etc., maar ze werd erg goed verzorgd.

Dat is niet duur idd, wat fijn dat je daar een goede ervaring mee hebt. Volgens mij las ik hier wel iemand die daar weer minder goede ervaring had of heb ik dat verkeerd?

Wie heeft ervaring met het Drents Rusthuis en 't Kruis in Leende?

Mijn paard staat al zes jaar met pensioen. Ik zie hem nog maar 2x per jaar. Ik heb de verzorging etc. volledig uit handen gegeven, maar alle kosten zijn nog voor mij. Is dat zielig ? Welnee, hij vermaakt zich prima met zijn 19 kuddemaatjes en ziet er nog prima uit. Ik heb er wel altijd wel bij gezegd, als hij iets ergs gaat mankeren, wordt hij ingeslapen. Ik ga er geen duizenden euro's meer aan spenderen. Anders is het natuurlijk bij een eenvoudige aandoening. En mijn paard is een gecompliceerd wezen waar maar weinig mensen mee kunnen omgaan , daarom houd ik hem graag zelf, zodat hij niet in verkeerde handen valt. Ik heb nog nooit gehoord dat er een taboe zit op een paardenrusthuis, toch juist prachtig als je je paard een mooi pensioen kunt bieden? En de eigenaresse van het paardenrusthuis is een super paardenmens, dus al zes jaar heel tevreden. Enige wat niet-paardenmensen, maar ook geregeld paardenmensen vragen is waarom ik hem niet de slacht instuur