Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 2 [ 43 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

Wanneer laat je je pony gaan?

 
Profiel   

Wanneer laat je je oude pony gaan, wanneer is het genoeg? Hebben jullie bepaalde grenzen voor jezelf?
Een paard laat zo lastig zien wanneer hij pijn heeft. Wanneer je paard er dus nog heel vrolijk en gelukkig uit ziet, zijn er dan toch redenen waarom je de keuze zou maken? Bijvoorbeeld geen gras meer kunnen eten, niet meer bij soortgenoten, niet meer kunnen rijden of wandelen etc.

Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken!
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 16:34 



 
Profiel   

Voor mij was het als de twinkel uit de ogen zou verdwijnen dat ik dezelfde dag nog de da zou bellen.

Bij soortgenoten enz hoort een paard altijd te kunnen zijn. Eventueel voor de nacht op stal voor de rust en goed bij te kunnen eten.
Rijden of wandelen maakt me niets uit.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 16:39 



 
Profiel   

Als de veearts zegt dat het nodig is.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 16:49 



 
Profiel   

Als een dier zijn/haar basisbehoeften niet meer kan vervullen. Dus voor de meeste dieren is dat zelfstandig eten en drinken en voor een paard specifiek is dat bewegen en sociale activiteiten kunnen uitoefenen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 16:54 



 
Profiel   

Mijn oude Welsh pony heb ik laten gaan omdat ze al mank stond tgv vergroeiingen in de voorbenen en ernstige artrose en tegen de winter toe de dagelijkse dosis pijnstillers al opgehoogd (in overleg met DA) maar dit mocht niet baten. De pijn werd te ernstig en ze zonderde zich ook duidelijk van de groep af. Als ik kwam voeren bleef ze ook op afstand staan. Bewegen deed ze maar moeilijk.
Ze heeft echter wel gevochten tegen het inslapen, dat was geen fijn beeld. Maar het was voor haar wel beter zo dan met pijn een winter door moeten. En achteraf gezien ben ik er blij om aangezien het nog een paar dagen goed koud en nat geweest is voorbije winter en lentemaanden.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:03 



 
Profiel   

Als de pijn zo aanzienlijk erg is dat ook stappen door de weide moeilijk gaat. Als het echt duidelijk is dat het dier er klaar mee is, moe is en gewoon niet meer kan. Dat zie je op dat moment wel.
Zoals jij benoemd als het paard nog oké eruit ziet, zou ik het niet snel doen. Paard kan bijv. apart maar toch contact over het draad, ideaal? Zeker niet, maar voor mij oké. Geen gras, tja dat krijgen de 3 koudbloeden hier toch amper. Qua rijden, tja, iedereen daar zijn mening over maar voor mij zou dat geen reden zijn. Dus zolang het in mijn ogen paardwaardig\leefwaardig is, mogen ze prima blijven rondsjokken, zolang ze maar niet 24\7 pijn hebben.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:10 



 
Profiel   

Voor mij is het als mijn paard of pony geen paard of pony meer kan zijn. En dat verschilt per paard. Waar het ene paard nog heerlijk zijn oude dagen met stappen door de wei en extra voeding slijt, is het voor een ander al op wanneer ze niet meer mee kunnen doen aan de racepartijtjes. Ik denk dat je naar de fysieke beperkingen naar het karakter van het beestje moet kijken om een goede beslissing te maken

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:14 



 
Profiel   

Als mijn pony fysiek en/ of mentaal niet meer kan/ wilt.

Maar ook: als ondragelijk lijden in heel kort vooruitzicht is. Bijv wanneer je samen met de dierenarts tot de conclusie komt dat de winter niet meer goed gaat komen.

En ook: als ik mijn pony met grote beperkingen niet meer zelf aan kan houden. Deze is hard, maar hoeveel 'projectpaarden' 'weidemaatjes/ coachpaarden' komen nu echt op een goede plek? Liever een kort en goed leven, dan langer en gevuld met ellende.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:34 



 
Profiel   

Ons oudje had cushing en op het moment dat we dat wisten hebben we al met de dierenarts afgesproken dat hoefbevangen een grens te ver was.
Dan zouden we hem uit de groep moeten halen waar hij gelukkig was. Toe het moment daar was dat hij bevangen was was de keuze niet moeilijk meer.

Bij een paard dat het iedere winter zwaar heeft zou ik de keuze maken het dier dat niet meer aan te doen en aan het eind van een fijne zomer laten gaan.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:44 



 
Profiel   

Op gevoel. Als je echt op gevoel (en dus niet uit egoïsme) handelt zit je altijd goed

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:46 



 
Profiel   

anjali schreef
Als de veearts zegt dat het nodig is.


Een combinatie van deze en het bericht van DuoPenotti..
De veearts had geen opties meer, maar eerlijk gezegd zag ik in haar ogen al dat ze op was.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:55 



 
Profiel   

Als het niet meer paardwaardig is. Bij grietje heb ik lang getwijfeld en uiteindelijk vroeg ik mezelf af voor wie doe ik het? Toen het antwoord voor mezelf was heb ik de dierenarts gebeld.

Overigens wel veel gespart met mijn hoefsmid, dierenarts en pa over de beslissing. Ze kenden haar allemaal en hun meningen waren belangrijk, omdat ze er toch net wat verder vanaf staan en nuchterder kijken.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:58 



 
Profiel   

anjali schreef
Als de veearts zegt dat het nodig is.

En als die dierenarts dat op dat moment niet zegt?
Al was hij het direct met mijn voorstel eens toen ik vertelde hoe ik mijn paard die ochtend heb gezien.
Maar op het moment dat er hij was leek het weer wat beter te gaan. Maar ik wilde de ochtend niet nog eens over doen. En ik zag idd dat die ochtend de twinkel was verdwenen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 17:59 



 
Profiel   

Ik zit hier nu heel erg mee. Pony is ondertussen 30 jaar. Ik lig er al een tijdje wakker van snachts, zeg tegen hem dat het oké is om te gaan ( :o ) en het is niet dat hij nou drastisch veranderd is de afgelopen weken maar meer m'n gevoel ofzo?
Hij is lastig te peilen. Ene moment chaggerijng en onrustig (chaggi is hij altijd al geweest, zeker de +10 jaar dat ik hem heb) maar het andere moment galopeert (soort vN want dat gaat niet meer helemaal soepel) hij weg als ie de wei met lang vers gras in mag.
Met losgooien / longeren; ene keer wil hij niet meer draven, andere keer heeft ie de dolle 5minuten met z'n maatje.

Heeft al eventjes Metacam gehad, hij liep wel soepeler uiteraard (bekend met artrose en heupslijtage) maar niet echt verbetering in humeur / doen en laten.

Vandaag ook weer zo iets. Ik was met de andere pony op pad en m'n moeder vertelde dat hij onrustig, hinnikend door de wei liep. Maar niet draven zoals hij anders zou doen. Maar gewoon nét niet draven. Alsof de overgang maken te veel was ofzo.


Hij heeft PPID en hoefbevangen is de duidelijke grens. Net zoals koliek, ziektes etc dat gaan we hem niet meer aan doen.
Anyway, ik ben er dus nog niet uit waar de grens ligt zonder ziekte. Maar heb er nu dus wel een erg 'onrustig' gevoel over. Zit er continu mee in m'n kop zonder dat er echt iets is (veranderd / verslechterd).


Laatst bijgewerkt door Nyaleti op 10-08-21 18:41, in het totaal 1 keer bewerkt

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 18:00 



 
Profiel   

Mijn Joe is nu 42.
3 jaar geleden kwam hij extrem slecht uit de winter: mager, stijf vaak afwezig en nog erger: ons 2 Friezen begonnen hem te jagen...
Ik heb hem 26 jaar geleden als 16 jahrige pony-klophengst-rotzak gekocht.
Ook na zijn op 25 jaar geleden bleef hij een eigenwijze draak en schrik van menig mens met zijn net geen 1,42...
Dus 3 jaar geleden verschillende da's overleg gehad.
Klein aantekening: in die 26 jaar was hij welgeteld 1x ziek ( hoefbevangen door verkeerd kuil)
Dus geen van de dierenartsen had een verglijk.
Alleen een goede kennis van mij, toevallig ook da, die hem de afgelopen 10 jaar vaker zag omdat hun boerderij in de buurt zit.
Lang verhaal kort : van iedereen had ik de "toestemming " . Tot ik voer moest halen en de man in de winkel zei : vergeet al die seniorenvoeders, is allemaal geldklopperij (niet mijn woorden, hoor), neem veulenbrok.
En bingo, binnen 2 weken had ik mijn oude draak terug.
Zelfs zo dat hij de merrie wilde dekken, haha.

Nu dit jaar weer hetzelfde... heel mager , afwezig maar hij wordt niet gejaagd.
Dit keer de da vond hem nog "te goed" en naar een kiesbehandeling gaat het weer beter... maar wanneer hak je de knoop door ?
Ik weet het niet.
Weet alleen, dat ik de afgelopen 3 jaar "onze" grenzen iedere dag een stukje meer verlegd heb...

Mijn goede kennis da zei tegen mij : als je niet meer vrolijk wordt van de aanblik maar het verdrietige gevoel de overhand neemt, dan is het tijd...

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 18:19 



 
Profiel   

Vorig jaar onze pony die we al 15 jaar hadden, laten gaan.
Begon ineens héél slecht te lopen. Pijnlijk, kort. Niet bevangen. Alles gedaan om het zo comfortabel mogelijk te maken. Uiteindelijk op pijnstillers.
Maar het werd niet beter.
Uiteindelijk het optelsommetje gemaakt, kreupel, zomereczeem, slecht(er) eten.. en de keuze gemaakt. Het was mei, en ik wilde haar niet nog een zomer aandoen.
Dit was nog geen 3 of 4 weken nadat ze kreupel werd.

DA opgebeld voor de laatste pijnstillers en de afspraak. DA kon alleen maar mee eens zijn. Ze durfde het al niet zo te brengen, maar zelf zijn wij ook vrij nuchtig in 'klaar is klaar'

Ze zat nog vol levenslust, maar ze was echt op. Dus dat was voor ons de keuze. Het was alleen nog maar rekken, en voor ons eigen. Nee, daar gaan we niet een leven op pijnstillers van maken (ze was ongeveer 30)

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 18:21 



 
Profiel   

Wanneer is het tijd?
Dat wist ik diep van binnen en bij mijn grote schat wist ik intuïtief al een halfjaar van te voren dat HET moment eraan kwam ondanks dat alles OK leek en hij blij en fruitig was.

Geen twijfel mogelijk toen het moment daar was bij mij en de dierenarts, ondanks dat mijn hart nog steeds niet geheeld is na 2x die keuze gemaakt te moeten hebben in 1 jaar bij 2 geweldige paarden.
Volg je gevoel en verstand. Het is heel verdrietig maar hoort erbij helaas.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 18:27 



 
Profiel   

Het is heel lastig in sommige gevallen. Het ene paard is vanwege een darmdraaiing ingeslapen, dus medisch (opereren was in zijn geval niet eerlijk). Het andere paard zagen we weer minder vrolijk worden, nadat ze in de eerste weken dat we haar kochten gigantisch opleefde. Zij was oud, versleten, naderhand gezien pssm2, en dusdanig artrose dat je het aan de buitenkant kon voelen, toen we haar kregen was ze graatmager, maar toen ze wat opknapte leefde ze in eerste instantie helemaal op. Helaas verslechterde ze vlak voor het weideseizoen weer en hebben we haar 5 maanden na aankoop in laten slapen. We hadden nog wel even kunnen wachten, maar het zou haar niets meer opleveren.

Op het moment speelt hetzelfde bij onze beide honden. De ene is oud (13, bijna 14) met ernstig hartruis en artrose/spondylose. De ander is 6 met ernstige (progressieve) hersenaandoening. Zeker bij die tweede is het heel lastig, wanneer is genoeg genoeg? Ongemerkt ga je toch steeds een stapje verder. Bij haar heb ik een lijstje gemaakt met dingen die ze nog moet kunnen afvinken: vrolijk zijn, pijnvrij, zelfredzaam (dus zelf nog op de bank kunnen springen, zelf nog in de tuin kunnen scharrelen), niet incontinent (ivm dat wassen niet meer gaat), zelfstandig kunnen eten en drinken en ik dacht dat er nog één ding op het lijstje stond, maar ik kan het lijstje even niet vinden.

Toen ze pas verslechterde, was het grootste probleem dat ze gelaten werd. Ze was niet ongelukkig, maar ze was niet echt blij meer. Ook kreeg ze enorm jeuk na prikkels (stukje wandelenl, even koffie drinken bij stallen aan huis), de rest van de tijd was er echter niets aan de hand qua jeuk. Gelukkig bleek een hele lage dosis prednison te helpen, maar anders had dat mogelijk wel de reden geweest om haar in te laten slapen. Nu is ze wel weer vrolijk, maar moet ik nog wel opletten. Ondertussen heeft ze er ook kunsttranen bij gekregen, want ze knippert niet genoeg meer. Juist dit geleidelijke verval is heel lastig.

Bij paarden hoort ontspannen met soortgenoten kunnen omgaan er voor mij echt bij. Net als nog voldoende goed ruwvoer weg kunnen krijgen/soppen om aan de eetbehoefte en de speekselproductie (ter voorkomen van maagzweren) te voldoen. Ook moet het paard niet helemaal interen op de spieren of vet en dingen als rollen, liggen en een galopje doen horen nog gewoon te kunnen. Niet meer rijden doet er voor mij helemaal niet toe, maar niet meer kunnen wandelen terwijl dat eerder wel kon geeft toch wel aan dat het paard erg ver heen is. Het paard moet ook nog min of meer pijnvrij zijn, en dat zie je vaak aan je eigen paard toch wel als je hem langer kent en er eerlijk naar wil kijken. Van die verdiepte kuiltjes boven de ogen (wij noemen het zorgenogen, niet hetzelfde als ontspannen ouderdomsdeukjes) of een aangespannen bek = mond(hoek)/neusgaten/punt van de neus/onderlip/rimpels in de regio zijn voor mij rode vlaggen. Kreupel lopen vind ik ook maar heel beperkt acceptabel. Het is gewoon een uiting van pijn.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 19:03 



 
Profiel   

Ik had een jonkie met cushing, net 10. En aangezien ik een pony op een postzegel zetten met een beetje hooi terwijl de rest de wei in ging niet paardwaardig vind en ze weer richting bevangenheid ging ondanks anderhalve pil prascend heb ik ter plekke besloten dat het genoeg was.
Ze zag er prachtig en gezond uit, tot ze moest lopen die dag. Dierenarts was een vreemde , eigen op vakantie en hij hoorde me aan en heeft haar laten gaan.
Had ik haar nog kunnen laten leven? Ja maar niet paardwaardig. Ik vind dat dieren veel te vaak te lang in leven worden gehouden met allerlei lapmiddelen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 19:42 



 
Profiel   

Mijn ervaring is, dat je het voelt wanneer het klaar is.
Mijn dierenarts stelde mij dezelfde vraag vorig jaar, zij had ook een oudje.

We kennen elkaar al van jongs af aan en zij heeft een aantal jaren geleden, mijn rots in de branding, mijn soulmate in laten slapen.

Vandaar dat ze mij ook die vraag stelde, onlangs heeft ze haar oudje in laten slapen. Dit heeft ze zelf gedaan en 2 weken daarna kwam ze voor inenting en tanden bij mij op stal. En ze zei dat ik echt gelijk had,je voelt het, wanneer het klaar is.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 19:54 



 
Profiel   

Ik tob ook heel erg met deze vraag.

Vorig jaar november heb ik een pony gekocht met een peesblessure.
Ze zou ingezet worden voor coaching en verder lekker haar dagen in de kudde mogen lopen.

In het voorjaar begon ze te hoesten en toen ik op zoek ging naar een nieuw huisje bleek er toch meer aan de hand te zijn dan wat me al die tijd verteld is. In het rapport wat toen ineens boven water kwam stond dat er ook een onregelmatige botbelijning te zien was. Mij is diverse malen verteld dat het echt een peesblessure was en dat dit tot een aantal keren toe bevestigd is door de dierenarts. Ik heb bij mij thuis een buigproef laten doen en bij het buigen van de knie links voor was ze 6/6 onregelmatig. Ze liep op drie benen.

Wat ik nu zie is een lieve, wakkere en fitte pony die af en toe zelf nog sprintjes trekt :\ . Het voelt nog niet helemaal als klaar, maar hoe ver moet ik het laten gaan omdat ik nog niet zie dat ze hier klaar is?

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 20:13 



 
Profiel   

myk_en_shant schreef
Mijn ervaring is, dat je het voelt wanneer het klaar is.
Mijn dierenarts stelde mij dezelfde vraag vorig jaar, zij had ook een oudje.

We kennen elkaar al van jongs af aan en zij heeft een aantal jaren geleden, mijn rots in de branding, mijn soulmate in laten slapen.

Vandaar dat ze mij ook die vraag stelde, onlangs heeft ze haar oudje in laten slapen. Dit heeft ze zelf gedaan en 2 weken daarna kwam ze voor inenting en tanden bij mij op stal. En ze zei dat ik echt gelijk had,je voelt het, wanneer het klaar is.


Hier ook zo.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 20:16 



 
Profiel   

pien_2010 schreef
myk_en_shant schreef
Mijn ervaring is, dat je het voelt wanneer het klaar is.
Mijn dierenarts stelde mij dezelfde vraag vorig jaar, zij had ook een oudje.

We kennen elkaar al van jongs af aan en zij heeft een aantal jaren geleden, mijn rots in de branding, mijn soulmate in laten slapen.

Vandaar dat ze mij ook die vraag stelde, onlangs heeft ze haar oudje in laten slapen. Dit heeft ze zelf gedaan en 2 weken daarna kwam ze voor inenting en tanden bij mij op stal. En ze zei dat ik echt gelijk had,je voelt het, wanneer het klaar is.


Hier ook zo.

Hier ook :j
Zowel bij de honden als paard.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 21:13 



 
Profiel   

Vorig jaar de 25 jarige fjord van de manege laten inslapen. Mocht bij ons van zijn pensioen genieten. Had 15 jaar met ‘m gewerkt.
Hij had al behoorlijk artrose. Ondanks dat een sterke wil en vond alles nog leuk.
Maar op een gegeven moment zag je het aan zijn blik. Kwam niet meer mee met de andere twee paarden en strompelde naar de waterbak.
Stond de paddock uit te mesten, zag hem en wist ‘het is mooi geweest, het is goed zo’.
Diezelfde dag nog afspraak gemaakt om in te slapen. Het was op een vrijdag, voor maandag afspraak gemaakt. Zo konden we het weekend afscheid nemen.

Zelfde met onze kat, die kon gewoon niet meer. Ik moest de beslissing maken, voor de kat was het beter. Ikzelf moest er nog lang niet aan denken.
Goede keuze gemaakt, dierenarts bevestigde dat ze al ver heen was...
Overige dieren uit ouderdom of plotseling vanzelf gegaan.
Maar de dieren waarvan wij de keuze moesten maken was een kwestie van gevoel.
Op een geven moment weet je het ‘het is tijd’.


[ img ]

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 22:15 



 
Profiel   

Bijzonder eigenlijk he, dat velen hier ‘dat gevoel’ kennen dat wanneer je je dier aan kijkt en weet dat het klaar is. Iedereen die een hart voor zijn dier heeft herkent ‘het gevoel’ en toch is het zo moeilijk onder woorden te brengen hóe dat nu exact voelt. Of waarom je ‘het gevoel’ bvb gisteren niet had en vandaag wel.

En vaak is het iets dat je als eigenaar ziet en een vreemde merkt misschien nog niet zoveel aan jouw dier. Of het nu een stukje levenslust is dat mist, aanwezigheid van pijn die niet meer verbloemd kan worden of nog iets anders… ik heb er geen verklaring voor maar iedere dierenliefhebber die ik ken die weet van het gevoel af.
En het mooiste vind ik dat de meesten ook zo onbaatzuchtig kunnen zijn en het dier laten gaan. Ookal ben je zelf nog niet klaar voor een afscheid. De naarste keuze die je ooit maakt en tegelijk zo mooi dat we zo afscheid kunnen nemen en een dier de lijdensweg kunnen besparen.
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-08-21 22:37 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 2 [ 43 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen