ik ben al jaren een stille meelezer op dit forum maar heb nu toch zelf een vraag die ik voor wil leggen.

Mijn paard is inmiddels 23 jaar en nog blakend van gezondheid. De afgelopen jaren ben ik er met tussenpozen wel eens opgestapt maar niet structureel...nu begint het de laatste tijd wel te kriebelen om weer te gaan rijden en om wat regelmatiger het zadel erop te gaan leggen.... alleen voor wat rustig bakwerk of een buitenritje. Ik vraag me alleen af of dit nog wel eerlijk naar hem toe is....wat is jullie mening? En indien het nog zou kunnen hoe pak ik dit dan aan om weer langzaam op te bouwen?

Als het paard het nog leuk vind, waarom niet dan? Zolang hij lichamelijk het werk ook nog aan kan, lekker doen. Ik rij ook nog met mijn 27 jarige. Niet meer elke week 2x, maar nu 1x in de 2 weken ongeveer. We genieten hier samen nog steeds van. Het tempo ligt inmiddels wel een stukje lager en ze heeft wat langer nodig om op te warmen. Maar zodra ze warm is kan er vaak zelfs nog een vreugdebokje vanaf. En trouwens, rust roest. Dus lekker doen hoor!

Dat kan niemand beoordelen zonder het paard te kennen. Het beste kan je dat zelf inschatten evt in overleg met mensen die jullie kennen en er kijk op heeft.

Zolang hij geen lichamelijke ongemakken heeft zoals artrose oid denk ik dat het net goed is als je hem aan het werk zet. Rust roest toch? Mijn senior genoot volop van zijn wandelingen, nu ik hem niet meer kan rijden zie ik hem veel sneller achteruit gaan in zijn bovenlijn, waar hij eerst nog echt een mooie sterke rug had begint hij nu toch in te zakken. Ik zou gewoon rustig aan opbouwen, blokje om, kwartiertje in de bak, veel stappen en dan opbouwen naar draf en galop eventueel.

Check of het zadel nog goed past en laat het indien nodig aanpassen voor je weer gaat rijden. Gewoon doen, maar wel aandacht voor het rekken en strekken, beginnen met veel stapwerk om op te warmen en los te komen voor je gaat draven en galoperen. Verder is 23 maar een getal, paard zal zelf kunnen aangeven wat er kan en niet kan.
Mijn oude merrie heb ik tot de dag van haar overlijden (met 30 jaar op de teller) gereden, pas vanaf 27 jaar zoetjes aan wat minder intensief, maar niet rijden vond zij geen optie

Dit dus.
En zolang je het maar rustig opbouwd en het paard goed blijft observeren, zowel voor, tijdens als na het rijden en de volgende dag(en).

Ja hoor. Zolang gezond is kan dat prima. En tempo/tijd en afstand kwa sneller ect wat aangepast houden aan je paard zijn conditie leeftijd. bijvoorbeeld minder lang draven galoperen dan (zoveel) jaar terug.

Dank voor de reacties, dat klinkt hoopvol, uitgangspunt voor mij is ook dat hij er plezier in heeft en het fysiek nog goed aankan.....hij heeft in zijn leven eigenlijk nooit blessures gehad (ben een van de weinige geluksvogels die een hoge dierenartsrekening bespaard is gebleven). Het zadel eerst laten controloren is een goede tip, hield ik altijd wel goed bij toen we nog fanatiek reden maar de laatste controle is toch wel weer even terug. Zijn rug is natuurlijk wel veranderd qua bespiering.

Mijn paard is 24 en ik rijd nog behoorlijk fanatiek. Even opletten met opbouwen als ze stil heeft gestaan, wat langer in en uitstappen en gaan!

Mijn 23 jarige rijd ik 4-5× in de week. Kijk naar je paard en en kijk of hij het aankan

In ken het paard niet maar zou ook zeggen hup opzadelen !

Ik vind 23 niet heel oud.
Mijn merrie is ook bijna 23. Heeft bijna 2 jaar zo goed als stil gestaan en nu is ze weer 2 wekelijks met mij bezig

En natuurlijk is de ene 23 jarige de andere niet gewoon goed naar je paardje kijken dan komt het helemaal goed.
Veel plezier met rijden !

Pony van onze dochter is 22, wordt in april 23. Die rijdt nog 5 tot 6 dagen per week en dat gaat heel goed. Hij heeft altijd zin om te werken. Ze heeft ook nog een tijd een bijrijdpony gehad van 31, die meerdere keren per week liep. Je kan dus prima rijden met een ouder paard.

Tot de dag dat mijn oudje overleed, op 29e jarige leeftijd, werd hij nog meerdere keren per week gereden. Niet meer zo intensief als toen hij jonger was, maar had nog wel les bv. Alles aangepast naar zijn tempo, kunnen en willen

Op die leeftijd scheurde mijn oude paard nog als een malle over het strand. Hoe harder hoe beter
Die heb ik tot 26 nagenoeg dagelijks gereden. Daarna wat minder maar tot d'r 28-ste ging dat prima. Daarna was het vrij snel klaar; ze is 29 geworden.

Zo hadden we op de manege waar ik ooit begonnen ben een oud paard staan. Die was in de 30 en in z'n jonge jaren een springpaard dat best wat lintjes binnen harkte.
Af en toe "reden" we met dat paard en zo kwam iemand op het idee om het publiek te vermaken met dat paard tijdens het aanpassen van het parcours.
Laten we zeggen dat het paard het publiek vermaakt heeft maar dat de ruiter dat niet helemaal hetzelfde zag......

Als beide er plezier in hebben; Waarom niet? Check het zadel, opgooien en gaan,
Pas als jij merkt goh, dat gaat wel erg moeizaam of hij laat duidelijk weten dat hij er echt geen zin in heeft, kun je je afvragen of je nog opstapt, maar zolang het plezier er nog in zit zie ik geen probleem.

Mijn moeder (71) gaat twee keer in de week een bosritje stappen met haar paard van bijna 30. Zolang het kan, waarom niet?

Het paard blaakt van gezondheid, staat te trappelen om mee te mogen en mijn moeder geniet er ontzettend van.

Nou, omdat ze dat wellicht drie keer per week zou moeten doen?

Wat mooi. En samen 100, hoe bijzonder is dat. Doet me herinneren aan de combinatie die ik zag toen ik als schrijver naast de dressuurjury zat bij een eventing wedstrijd, ook een combinatie van samen 100, een man van 75 en een paard van 25. Startten L eventing. Jury zei nog, we punten royaal want hij komt toch het springparcours niet rond. Maar hij heeft alle onderdelen keurig uit gereden.

Ik vind het prachtig.

Ze is iedere dag bij haar paard op de andere dagen gaan ze een stukje wandelen aan de hand samen met mijn vader.

Mijn 25 jarige loopt ook nog als een tierelier, ik houd altijd in mijn achterhoofd dat hij net een oude man is, al gedraagt hij zich zo niet maar ik doe geen springparcour meer oid.
Rust roest denk ik maar en zolang het kan genieten we beide nog van wat bakwerk en buitenritjes

Ik hoop dat ook nog te mogen doen als ik die leeftijd mag bereiken.

rust roest, als hij het leuk vind en je past je aan hem aan waarom niet. Als zijn contdite tzt op peil is hoeft hij echt niet onder te doen voor een jonger paard.

Samen genieten, vooral omdat het kan.

Wat een leuke reacties allemaal! Ik denk dat ik mijn laarzen maar eens af ga stoffen

Ik heb mezelf en mijn paard een bucketlist gegeven toen hij 30 werd.
Hartstikke fit en gezond dus dat jaar na zijn 30e verjaardag alles nog 1 keer gedaan, naast de dagelijkse buitenritjes,
En gelukkig maar, want een jaar later kreeg hij ESS en verplicht met pensioen....

Lekker doen, dat veel paarden voor die leeftijd stuk gereden zijn wil niet zeggen dat 23 oud is. Zo lang je goed blijft kijken en luisteren naar je paard kunnen jullie normaal gesproken nog jaren plezier hebben.