Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-01-23 21:36

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 15-01-23 21:36

Is dat al lang geleden Superpony?
Ik heb dat vroeger wel eens gehoord maar met een goede dierenarts en de juiste dosis ‘medicatie’ kan er eigenlijk niks misgaan.

**Geplaatst**: 15-01-23 21:47

Geplaatst: 15-01-23 21:47

heb wel meegemaakt met een oude arabische merrie dat die bij de eerste spuit heel lang bleef staan.
die veearts heel droog. zo,dat is een taaie rakker!
toen ze uiteindelijk wel om ging was dat echt naar, ik vond die veearts ook echt vervelend.
heb van stalgenoten met inslapen van hun dieren met een andere veearts heel andere verhalen gehoord dat het echt heel fijn ging.
bij mijn eigen ruin trouwens ook,maar dat was op de kliniek.

ik ben met mijn eigen merrie wel wat op het randje momenteel hoor dat ik denk van hoe lang ga ik dit nog doen.
wat een gedoe steeds , slobber er in, en ik had haar nachts op stal zodat ze rustig kan eten,maar dat doet ze vervolgens onvoldoende en staat te roepen naar de groep buiten en onrustig te zijn.
staat wel 1 ander paard naast haar,maar dat vind ze dus niks.
dus dan maar naar buiten toe.
in de groep is geen optie want die eten uit netten en dat kan ze niet,dus moet ze apart op een stukje staan naast de groep .
dikke deken er maar op en ik heb een hartstikke blij paard wat gulzig de slobber en hooi naar binnen staat te proppen….dus nou ja wat doe je dan?

**Geplaatst**: 15-01-23 21:51

Geplaatst: 15-01-23 21:51

Tja, ik zeg altijd; "Je kunt nooit te vroeg zijn, enkel te laat."
Een dier leeft in het nu.
Weet niet dat het er morgen of straks niet meer is. (En ergens lijkt me dat een zegen, in tegenstelling tot hoe ver wij mensen vooruit kunnen denken lijkt me dat best bevrijdend soms.)

Ik heb al best wat pittige dingen meegemaakt zowel met jonge als oude dieren (honden dan, maar tevens prijzige zaken) en sta er heel nuchter in, wellicht juist daardoor.

Als ik zie hoe anderen soms dieren kwellen door eindeloos te rekken doet me dat zeer. Al begrijp ik als geen ander dat loslaten ontzettend moeilijk is, het welzijn van het dier, een dierwaardig bestaan, is altijd het hoogste goed in mijn besluitvorming.
Daarnaast maak je keuzes op basis van portemonnee, prognose etc. maar dat spreekt voor zich.

**Geplaatst**: 15-01-23 22:16

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 15-01-23 22:16

Ik ben liever niet te vroeg, daar krijg ikzelf echt last van, maar ook niet te laat, maar gewoon "op tijd", en dat is míjn gekozen tijdstip, niet die van een ander,die hebben nl helemaal niets met mijn dieren te doen, die kennen ze niet en dan hoeven ze ook geen mening erover te hebben..

Gewoon op tijd dus, tijd waarop ik er vrede mee heb en het dier het zelf aangeeft dat het goed is zo..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-23 22:23

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-23 22:23

Dat is inderdaad het ideale moment.

Alleen de praktijk is weerbarstiger wanneer er meer mee gaat spelen dan echt puur en alleen het welzijn van het paard.

**Geplaatst**: 15-01-23 22:37

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 15-01-23 22:37

Ik vind het welzijn van het dier ook nog lastig te bepalen wanneer je te maken hebt met een acuut probleem met hele goede kansen om opgelost te worden, maar zonder zekerheid zeg maar of het ongemak daadwerkelijk van (zeer) tijdelijke aard zal zijn.

Wat dat betreft ben ik wel blij dat Reentje nu tegen de 30 loopt en al jaren met pensioen is en nu echt een ouder paardje wordt om te zien, dan is het ook wel een keer mooi geweest en hoef je je niet zo schuldig te voelen vind ik, als je haar geen pittige behandelingen / tijd afzien in hoop op verbetering meer aan wilt doen :(:)

Ik zit er dan alleen mee wat ik dan weer met de mini moet.... die moet ook niet alleen achterblijven....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-23 22:45

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-23 22:45

pmarena schreef:
Ik vind het welzijn van het dier ook nog lastig te bepalen wanneer je te maken hebt met een acuut probleem met hele goede kansen om opgelost te worden, maar zonder zekerheid zeg maar of het ongemak daadwerkelijk van (zeer) tijdelijke aard zal zijn.

Dat is inderdaad ook zoiets.

Bij een jonger paard is 6 weken afzien nog te overzien, als het dier daarna in de meest waarschijnlijke situatie nog een jaar of 20 meekan.

Maar bij een 30-jarige weet je dat de kans dat die 6 rotweken nog 'goed' gemaakt worden een stuk kleiner is
Buiten het feit dat oudjes met bijvoorbeeld pijn vaak verder ook ineens heel hard aftakelen in zo'n situatie.
Waar een jong of middelbaar paard nog reserves heeft, mentaal en fysiek, om zoiets op te vangen, is dat bij een 30-jarige toch minder (hoe fit zo'n dier in de basis ook lijkt)

Waar ik mijn paard toen hij 18 was nog door héél nare maagproblematiek 'heengehaald' heb, wil ik dat nu hij 29 is echt niet meer aangaan.

Dat is voor mij een duidelijke grens.
Net als een zware koliek voor mij een duidelijke grens is.

Die vind ik voor mijzelf in mijn situatie met mijn paard redelijk helder.

Maar er zit zo'n rottig naar grijs gebied voor zeg maar.
De vage rekbare grenzen.

**Geplaatst**: 15-01-23 22:56

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 15-01-23 22:56

Jep. Je wil ook weer niet voor 3 dagen een snotneus de stekker er uit trekken....

Ik vind Rena de laatste 2 weken echt oud ogen... ik zie haar vaak sjacho doen tegen die kleine.
Er zit niet zoveel sprankel in. Ze stond pas ook ineens heel raar scheef 's ochtends, dat ik schrok van ze zal toch geen beroerte hebben gehad ofzo? :oo

Maar even later stond ze weer goed, wie weet had ze net staan jeuken ofzo....

Ik zie ook al een paar keer dat ze wat minder vast ter been lijkt. Maar het zijn van die kleine dingetjes. Een glibbertje, tja het is ook wat gladder met die nattigheid. Een klein zwalkje. Op een raar moment op de dag liggen in de wei. Dat je denkt het stelt allemaal apart niks voor, maar samen is het toch best een beetje zorgelijk. Ook trouwens de zorg van stel ik vind haar in de wei / stal dat ze niet meer op kan staan ofzo.... hoe krijg ik haar dan bovenaan de dijk als ze daar niet ingeslapen kan worden zeg maar.... daar wil ik eerlijk gezegd nog even niet aan denken hoe we dan met dat dier moeten gaan slepen

Maar dan zie je d'r toch ook weer met zo'n hoge jolige kop door de bagger galopperen met die kleine en dan denk je toch van misschien is het toch gewoon de winter met dat troosteloze weer enzo....

**Geplaatst**: 16-01-23 02:20

Geplaatst: 16-01-23 02:20

pmarena schreef:
superpony schreef:
Ooit zei een veearts wel; neem maar een knuppel mee als je die moet laten gaan, want zulke gaan niet. En hij had gelijk.........helaas. Het inslapen was echt een ramp. Maar we houden ons vast dat ze daarvoor niks wist en nu niet meer lijdt.

Als ze gaan vechten tegen tegen de laatste prikken....dat is echt een ramp

Ook daarom wil ik toch liever wachten tot het moment dat het dier zelf aangeeft dat het wel klaar is zo eigenlijk. Aan de ene kant wil je liever dat ze geen leed meemaken en wil je het voor zijn dat ze een schim van zichzelf worden. Maar toch wil ik wel echt zien dat het dier zelf aangeeft dat het leven wel goed is geweest zo, zeg maar.... want dat vechten is vreselijk...

Geloof me, zij was echt helemaal op. Maar ze zou never nooit uit haar zelf gaan opgeven. De veearts kende haar en zei het ook niet voor niks. Dat was een vorige veearts, niet wie haar heeft ingeslapen, maar toen al was zij op leeftijd en hebben we het erover gehad hoe kei en keihard zij was.

Kendra schreef:
Is dat al lang geleden Superpony?
Ik heb dat vroeger wel eens gehoord maar met een goede dierenarts en de juiste dosis ‘medicatie’ kan er eigenlijk niks misgaan.

Dit was Mei 2021. We hadden al meerdere bij deze veearts/kliniek in laten slapen zonder problemen.

In 2017 bij een andere veearts ging een jonger paard ook moeizaam, maar die vocht niet. Het duurder toen alleen lang.

**Geplaatst**: 16-01-23 09:05

Geplaatst: 16-01-23 09:05

Kendra schreef:
Is dat al lang geleden Superpony?
Ik heb dat vroeger wel eens gehoord maar met een goede dierenarts en de juiste dosis ‘medicatie’ kan er eigenlijk niks misgaan.

Ik wil dit even eruit pikken.

Het kan áltijd dat een paard geagiteerd raakt of gaat vechten tegen de middelen van de euthanasie, óók als je een "goede" dierenarts hebt en het juiste protocol en middelen gebruikt wordt.

Ook onder paarden die de ok op gaan, zijn er bij die het stuk dat ze de controle voelen verliezen, hoe gesedeerd ze ook zijn, met man en macht gaan vechten tegen dat gevoel en dat zijn de paarden die dus stuiterend op tafel gaan en stuiterend wakker worden.

En hoewel je bij anesthesie rekening dient te houden met de dosering ivm restloos wakker worden, wat bij euthanasie niet hoeft, waardoor je dus veiliger wat hoger doseert, kunnen ze altijd nog gaan sputteren en tegengas gaan geven.
Het blijven vluchtdieren voor wie het gevoel van controle over het eigen lijf verliezen enorme paniek kan opwekken.

Er is meer kennis, het protocol is uitgebreid, maar zeg niet dat je geen goede dierenarts hebt die wel te zuinig zal zijn geweest met doseren, zonder in feiten te kennen, want er zijn echt paarden die je misschien wel 3 of 4x hoger zou moeten doseren dan volgens welk protocol voor hun gewicht is voorgeschreven dan ook.
Oók voor een dierenarts is het heftig als een euthanasie niet rustig verloopt.

**Geplaatst**: 16-01-23 09:06

Geplaatst: 16-01-23 09:06

Toen we mijn pony van 32 jaar in moesten laten slapen kreeg ze op het narcose middel een allergische reactie, dat was ook echt heel erg naar..

**Geplaatst**: 16-01-23 09:19

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-01-23 09:19

Femke_Tweety schreef:
Je lijkt het inderdaad nooit goed te kunnen doen.

Klopt in zekere zin ook wel, als je ziet in dit topic hoe ver de meningen al uit elkaar liggen.

Je doet het dus nooit precies op de manier zoals de andere het gedaan zou hebben.

Ik vrees in zekere zin de dag dat ik de knoop doorhak voor de mijne.
Ik weet nu al dat er mensen zijn die het te laat zullen vinden (voor hem of mijzelf) en dat er mensen zijn die vinden dat ik langer door moet gaan.
Maar in hoeverre mag dàt mijn beslissing beïnvloeden.

Hier zou ik me niet druk om maken.

Het is jouw dier, jouw band, jouw beslissing.

Er zijn bij mij op stal ook paarden langer in leven gebleven dan dat ik paardwaardig vond.
Maar ik was niet de eigenaar en de eigenaar vond zijn eigen dier nog vrolijk (bij 1 klopt dat ook, als de eigenaar er niet was, strompelde die door de wei, met een sombere uitdrukking en ver voorbij mijn grenzen en lag ook heel erg veel. Wanneer de eigenaar er was, transformeerde het paard. Liet veel en veel minder gestrompep zien, gezicht klaarde op. Heel lastig als je als eigenaar alleen dat beeld van je paard te zien krijgt).

Dus wat je ook beslist, het is aan jou. De enige aan wie je verantwoording hoeft af te leggen, is aan jezelf en aan je dier en aan niemand anders.

Toen die van mij acuut achteruit gegaan was, 1 maand voor hij 33 werd, bood de stalbaas mij een grote box aan (pony stond in paddock met afdak), voor als ik wat wilde proberen.
Ik voelde echter, dat 'wat proberen' niet in het belang van mijn senior was, maar hooguit tijd rekken voor mezelf om aan het idee te wennen.
Want hoewel die al zo op leeftijd was, had ik gedacht dat ik uiteindelijk vanwege artrose oid, zijn euthanasie 'zou gaan plannen' en niet dat het zo acuut ineens 'op' zou zijn.

Mijn partner, die onmiddellijk ook naar stal kwam nadat ik hem belde dat het niet goed ging, zag precies wat ik bedoelde. Het was ok, het was genoeg, alles wat we nog gingen proberen was tijd rekken en niet in het belang van mijn dier.

Toch weet ik zeker dat er stalgenoten het waarschijnlijk vreemd hebben gevonden, dat ik niet nog geprobeerd heb met pijnstillers oid te kijken of het weer beter met hem zou gaan.
Dat mogen zij denken.

Nog steeds als ik terugdenk aan de beslissing die ik op dat moment genomen heb, dan sta ik er volledig achter en kijk ik erop terug als dat ik hiermee het meest liefdevolle voor mijn dier heb gedaan.

En zelfs als je achteraf terugkijkt naar een situatie en je misschien toch denkt: misschien heb ik te lang aangemodderd: dan nóg maakt het geen snars uit wat een ander daarvan vindt (hooguit een dierenarts, maar die is er om je van advies te voorzien). Geen stalgenoot, geen stalbaas, niemand. Niet dat je te vroeg was, niet dat je te laat was.

Alleen jij en je dier (en evt partner), dat zijn degenen waar het om draait in deze moeilijke situaties.

**Geplaatst**: 16-01-23 09:59

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-01-23 09:59

Ja zeker bij een 30 jarige..zo'n lichaam is op een gegeven moment gewoon op.

Ik vind het ook helemaal geen schande als mensen hun oudere paard bijv. in laten slapen voor de winter omdat deze ernstige artrose heeft en de winter altijd slechter wordt. Lijden voorkomen is ook een vorm van liefde.

Te lang wachten kan inderdaad ook problemen geven als ze zelf gaan en dan bijv. moeilijk uit de stal gehaald kunnen worden. Dat zijn ook allemaal van die dingetjes om rekening mee te houden, hoe vervelend ook.

**Geplaatst**: 16-01-23 11:34

Geplaatst: 16-01-23 11:34

Maar Femke :knuffel:

het zijn zulke rottige beslissingen. Voor welk dier dan ook. Je zou willen dat ze zelf stoppen met ademhalen op een door hun gekozen moment.

pmarena schreef:
superpony schreef:
Ooit zei een veearts wel; neem maar een knuppel mee als je die moet laten gaan, want zulke gaan niet. En hij had gelijk.........helaas. Het inslapen was echt een ramp. Maar we houden ons vast dat ze daarvoor niks wist en nu niet meer lijdt.

Als ze gaan vechten tegen tegen de laatste prikken....dat is echt een ramp

Ook daarom wil ik toch liever wachten tot het moment dat het dier zelf aangeeft dat het wel klaar is zo eigenlijk. Aan de ene kant wil je liever dat ze geen leed meemaken en wil je het voor zijn dat ze een schim van zichzelf worden. Maar toch wil ik wel echt zien dat het dier zelf aangeeft dat het leven wel goed is geweest zo, zeg maar.... want dat vechten is vreselijk...

Mijn oude merrie Karuna haatte dierenartsen. En dan ook echt haten. Er waren er weinig die fatsoenlijk in de buurt konden komen. Ze maakte ze het liefst een kopje kleiner. Mijn grootste nachtmerrie was dan ook als we haar ooit moeten laten inslapen gaat dan een drama en gevecht worden.

En de dag dat ze zelf aangaf het is genoeg geweest was ook de enige keer dan ze de dierenarts blij en lief begroette. En ook de enige keer in haar leven dat ze alle handelingen geduldig onderging. Alsof ze wist dat haar lijden over zou gaan en de dierenarts haar daar mee kon helpen. Het is nu heel wat jaren later maar nog steeds ben ik daarecht verbaasd over, ik heb het later nog eens met die dierenarts over gehad. En hij kwam het vaker tegen. Dieren die normaal echt vol in de aanval zouden gaan die op het moment dat hij kwam om hun leven te beeindigen ze volledig meewerkten en bijna opgelucht leken als ze hem zagen.

**Geplaatst**: 16-01-23 11:37

Geplaatst: 16-01-23 11:37

Blijft een lastig ding.

Ik heb december 2021 mijn pony in laten slapen. Hij was 34 dus was natuurlijk een prima leeftijd. Hij was op dat moment gewoon op en het was de juiste beslissing.

Ik heb hem 2 jaar lang alleen maar emmers gevoerd. Dat ging prima omdat ik ze aan huis heb staan. Het begint met 1 emmertje dan nog eentje en steeds meer proppen maken en dan op een gegeven moment dat ze helemaal geen hooi meer eten. Ideaal is het niet. 4 emmers op een dag. Hij deed er gemiddeld 2 uren over om hem leeg te eten. maar ja dus ook veel uren geen eten. Hij stond wel regelmatig nog op hooi te kauwen.

Ik lees hier op bokt wel eens verhalen van stalhouders die sowieso geen geweekte emmers aan paarden willen geven. Dan moet je dus ook nog eens verhuizen met je paard. Of inderdaad kiezen om hem of haar dan op dat moment in te laten slapen.

Nu heb ik de volgende klaar staan haha mijn andere pony is nu 30.

Toen ik de andere heb in laten slapen heb ik meteen gezegd dit ga ik niet nog een keer doen. Maar ja vrees dat ik dat toch niet kan.
Ze krijgt nu 2 geweekte emmers per dag en eet ook nog aardig wat hooi op. Dus voorlopig gaat het nog goed.

Ze heeft verder ook geen andere klachten. Alleen het eten wordt minder. Dat vind ik voor mezelf geen reden om dan te stoppen. Maar zie er wel tegenop. Het is een enorme belasting om op 4 tijden een emmer aan te bieden naast je werk, je gezin en je verdere sociale leven. Een uurtje schuiven kan nog wel maar zomaar even een dagje weg wordt wel een dingetje.

Ga ik mij in de schulden steken om zakken voer te halen. Nee dat zou ik niet doen. Ben ik meer gaan werken ja dat heb ik wel gedaan.

Ik heb trouwens ook met mijn man besproken dat als er iets met mij gebeurd hij haar moet laten in slapen.
Hij kan ze nooit bieden wat ik doe. En dat zou ik ook niet willen. En verkopen zou ik ook niet willen.

**Geplaatst**: 16-01-23 11:40

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-01-23 11:40

Ik was juist heel erg blij met een behulpzame staleigenaar en stalgenoten.

Die hielpen mij in de winter met meerdere keren emmers geweekt voer te verstrekken.
Als ik hem aan huis had gehad, had dat in mijn geval, met werk buiten de deur, veel moeilijker gegaan.

Ik zorgde dat alles klaarstond en had vaste mensen op wie ik kon rekenen om het te voeren.

En als ik in alle waan van de dag eens vergeten was om s avonds water bij een portie voer te doen, vond de staleigenaar dus een emmer met droog voer. Dat nam hij mee naar binnen en deed er heet water op, om het dan een uur later alsnog te gaan voeren

Dus zo is elke situatie verschillend, in wat haalbaar is en wat niet meer.

**Geplaatst**: 16-01-23 11:49

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-01-23 11:49

Ik vind die ouwe lüllen slobber van Subli die 4 uur moet weken overigens wel vervelend spul hoor.... het mooie van slobber vind ik nou juist dat ze je een lekker warm "prakje" kan geven maar de warmte is er na 4 uur natuurlijk wel vanaf

**Geplaatst**: 16-01-23 11:52

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-01-23 11:52

Als ze twee uur bezig zijn met een emmer "leeg grazen" dan is het ook wel koud hoor

**Geplaatst**: 16-01-23 12:08

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-01-23 12:08

Tja dat is hier niet aan de orde.

**Geplaatst**: 16-01-23 12:26

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-01-23 12:26

Overigens is mijn jarenlange ervaring bij senior dat wanneer je die subli, of andere "slobber" soorten met bietenpulp voert, dit aanmaakt met heet water uit de kraan of kokend water, het binnen het half uur veilig voerbaar is en nog wel warm.

Mijn senior kreeg in de winter 's avonds laat een dusdanig grote portie, dat hij dat niet in 1x achter elkaar op at.

Bestond dan uit 1,5 volle voerschep bietenpulp, 1 volle voerschep grasbrok, een schep zemelen, seniorenmuesli.
Dat wordt een enorme berg en daar at hij net zo van als van zijn hooi.
Als hij het net gekregen had, at hij er een flinke deuk in, daarna raakte die tijdelijk wel verzadigd, ging wat anders doen en in de loop van de nacht at hij de emmer leeg.

Toen hij nog kleinere porties kreeg, omdat er nog deels "gewoon" voordroog in ging, ging de bak wel in 1 streep leeg.

**Geplaatst**: 16-01-23 12:31

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-01-23 12:31

Ik heb zelf ook niet het idee dat die 4 uur nou echt per-sé nodig is, ik zie er eerlijk gezegd niks aan veranderen als je het nog uren laat staan, nadat het een uurtje in heet water op heeft staan zwellen....

Maar wellicht raken sommige granen nog wat beter ontsloten ofzo, waardoor het voedzamer is voor paarden die helemaal niet meer kunnen kauwen, of zoiets....? Reentje doet het nog prima. Die geeft niet zo veel om voer maar eet haar bakken en hooi gewoon prima.

Ik vind het in de winter op de echt frisse dagen wel fijn om ze met een warme slobber welterusten te zeggen zeg maar. Beetje voor mezelf het idee dat er dan nog een aardigheidje in die troosteloze dagen zit en ze een beetje warm de nacht in gaat :(:)

**Geplaatst**: 16-01-23 12:36

Geplaatst: 16-01-23 12:36

kimmie261 schreef:
Ik ben liever niet te vroeg, daar krijg ikzelf echt last van, maar ook niet te laat, maar gewoon "op tijd", en dat is míjn gekozen tijdstip, niet die van een ander,die hebben nl helemaal niets met mijn dieren te doen, die kennen ze niet en dan hoeven ze ook geen mening erover te hebben..

Gewoon op tijd dus, tijd waarop ik er vrede mee heb en het dier het zelf aangeeft dat het goed is zo..

mooi gezegd.

Ik weet ook niet hoe ik het moet zeggen, maar ik denk dat te vroeg dus wel kan.
Een paard/dier geestelijk dus niet klaar is om te gaan.

**Geplaatst**: 16-01-23 12:42

Geplaatst: 16-01-23 12:42

Dat lijkt me ook echt een lastige situatie...

Ik kan me goed voorstellen dat bij een ongeluk ofzo, dier er niet geestelijk klaar voor is maar dan wil je het gewoon uit het lijden verlossen als het dermate ernstig is dat dit het meest humaan is. Maar bij een ouwe sok wil ik toch eigenlijk wel wachten tot het punt waarop het dier aangeeft dat de beste tijd wel achter de rug is en het wel okee is om te gaan slapen zeg maar.... ik denk dat nu af en toe bij Rena te zien... maarja het is ook winter natuurlijk... Er moeten wat duidelijkere tekenen komen dat ze er geen zin meer in heeft / dat er echt serieuze mankementen komen.

Ik vind het nogal wat om als een soort God te bepalen wanneer andermans eind gekomen is...

Een jaar of 5 geleden was ze dus van de ene op de andere dag hartstikke kreupel en daar heeft ze echt een poos last van gehad, dermate dat ik haar zelden of nooit meer zag draven of galopperen... ik heb het toen echt per dag bekeken, en ging er vanuit dat elke dag de dag zou kunnen zijn dat ik de DA zou bellen voor het laatste spuitje.... zelfs al een paardje er bij genomen zodat de Fjord niet alleen achter zou blijven en ik me in die beslissing niet "gegijzeld" zou voelen door een achterblijver :(:)

Maar ze bleef eigenlijk heel vrolijk en tevreden rond banjeren. Bleef zonder veel moeite liggen en opstaan. Goed eten en alles.... tja waarom zou ik haar dan uit het leven halen als ze zelf nog niet aangeeft dat het tijd is.... en het is ook daadwerkelijk goed gekomen.

**Geplaatst**: 16-01-23 12:48

Geplaatst: 16-01-23 12:48

pmarena schreef:
Ik heb zelf ook niet het idee dat die 4 uur nou echt per-sé nodig is, ik zie er eerlijk gezegd niks aan veranderen als je het nog uren laat staan, nadat het een uurtje in heet water op heeft staan zwellen....

Maar wellicht raken sommige granen nog wat beter ontsloten ofzo, waardoor het voedzamer is voor paarden die helemaal niet meer kunnen kauwen, of zoiets....? Reentje doet het nog prima. Die geeft niet zo veel om voer maar eet haar bakken en hooi gewoon prima.

Ik vind het in de winter op de echt frisse dagen wel fijn om ze met een warme slobber welterusten te zeggen zeg maar. Beetje voor mezelf het idee dat er dan nog een aardigheidje in die troosteloze dagen zit en ze een beetje warm de nacht in gaat

Met iets minder water laten weken en dan wat kokend water erbij vlak voor het voeren. Dan is het wel goed geweekt én nog warm als je het geeft.

**Geplaatst**: 16-01-23 12:52

Geplaatst: 16-01-23 12:52

Ja idd pmarena
Ja zoiets zie je wel als je je paard kent

Hebben ze ongemak van kreupel of artrose, zeker.
In de natuur zouden ze al lang het hapje van het roofdier zijn geweest.
Maar daar leven ze niet. En dat weten ze zelf ook wel.
Bij mijn paard ging het snel. Hij bokte soms nog rond als een jonge paard, het zag er alleen niet zo soepel meer uit, maar hij had geen spiegel

Hij werd ziek op donderdag, ook da wist niet wat het was. Pijnstiller hielp hem, dus er was pijn.
Maar hij zag er niet uit als een paard dat er klaar mee was.
op vrijdag nog weer onderzoek en pijnstiller en kreeg er mee om het weekend over te gaan. DA sprak ook niet over, zouden we dat wel proberen.
En op zaterdag was zijn twinkel in de ogen weg. Hij lag veel, stond hij wilde hij niet eten. En kreeg ook nog ineens stuipen toen hij in de bak lag. Dierenarts was toen al onderweg toen hij dat kreeg.
Rare was, na de stuipen stond hij fitter als daarvoor, wilde ook weer een wortel, maar ik had de beslissing al genomen. Want die terugval ging zeker weten komen.
En dan misschien vallen en stuipen in stal... nee dat wilde ik niet. En zijn twinkel was nog steeds weg.
En zijn vriendje was steeds bij hem en die liep toen ook weg, was echt een vaarwel....