Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-04-23 11:07

Geplaatst: 03-04-23 11:07

plutolover schreef:
Femke_Tweety schreef:
Ik heb de afgelopen tijd natuurlijk véél gesprekken gehad over dit thema, met veel verschillende mensen.

1 van mijn conclusies is dat als je je paard aan huis hebt staan, het makkelijker/langer 'vol te houden' is met een oud 'special needs paard', dan wanneer je afhankelijk bent van anderen / een andere locatie.

Het liefste wil je niet dat dat meespeelt, maar in de praktijk doet het dat wel. Zelfs met superfijne stalgenoten en een geweldige stalhouder.

ind ik sta op een grote stal met fijne stalgenoten en stalhouders en mijn paarden staan 24/7 buiten in grote paddock paradise. Dan zou steeds iemand hem moeten zoeken en eruit halen..

Stel je paard staat snachts op stal is het ook wat anders. Dan kan je smorgen voordat hij naar buiten gaat nog eten geven. En savonds voordat die terug op stal gaat. Ik ben geen voorstander van veel binnen staan.

al doe ik mijn haf ook geen groot plezier meer met alleen maar paddockje met bak hooi en vriendje erbij. Hij is echt gewend lekker de ruimte te hebben. Ondanks dat hij in zijn jongere jaren echt veel op stal stond.

En wat ellepel zegt je wilt niet steeds je stalgenoten er voor opzadelen.

Als stalhouder van een klein stalletje kan ik zeggen dat ‘s morgends slobber geven voor het naar buiten gaan echt heel lastig is. De oudjes hier doen ongeveer een uur of meer over die slobber… zo lang kan en wil ik er gewoon niet naast staan wachten ‘s ochtends.
‘S avonds op stal geen probleem. En muesli ‘s ochtends ook geen probleem. Maar oudjes natvoer ‘s ochtends… ben ik mee gestopt na een week.

Overigens heb ik de paarden aan huis maar op het moment dat slobbers de enige optie worden gaat de stekker eruit. Zowel financieel als qua geregel als voor het paard zelf, die dan nooit gewoon bij zijn vrienden kan blijven eten.

**Geplaatst**: 03-04-23 19:57

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 03-04-23 19:57

Ik geef m'n oudje in de ochtend slobber. Maar dat heeft ze zo op gelukkig.

**Geplaatst**: 15-04-23 14:42

Geplaatst: 15-04-23 14:42

Financieel is ook wel een dingetje eigenlijk. Ik kan het gelukkig betalen, maar met twee paarden hakt het er wel in. Voor mijn ouwetje ben ik nu aan voeding rond de € 250 per maand kwijt, en dat zal tot aan zijn dood wel zo blijven. En ik heb ‘m niet aan huis staan $:\$

**Geplaatst**: 16-04-23 16:51

Geplaatst: 16-04-23 16:51

manzano schreef:
Ik geef m'n oudje in de ochtend slobber. Maar dat heeft ze zo op gelukkig.

Die van mij krijgt 2 kilo Seniores Priores (droog gewicht) dus nat is dat een emmer vol. Als de rest nog aan de brok bezig is staat hij alweer te rammelen voor nog wat muesli voor het lekkere

**Geplaatst**: 12-05-23 13:26

Geplaatst: 12-05-23 13:26

Ik kom dit topic tegen en ik vind jullie verhalen wel heel intressant.

Ik heb een haflinger van 27 jaar met zomereczeem die de laatste jaren best wel erg is geworden. Ook heeft hij de hele zomer mok die we niet weg krijgen. Nu word hij ook mager en ik vind het dus erg lastig om hem dikker te krijgen met voer omdat hij dus al zomereczeem heeft.

Ik ben van plan er een dierenarts bij te halen om eens bloed te prikken.

Maar ik zie hem dus ook super ongelukkig in de zomer. Dan voelt hij zich echt slecht. Dan is hij niet vooruit te branden en hij kijkt ongelukkig uit zijn ogen.

De zomers is voor ons altijd overleven maar nu voel ik mij echt nog poedersuiker als het weer warm word.

Hij heeft ook wat breuken in zijn tanden maar dit komt niet door ouderdom maar waarschijnlijk is er een keer een harde klap op geweest. Dit houden wij ook goed bij met de tandarts en verder is zijn gebit nog erg netjes.

Ik zou het echt niet durven bedenken om hem te laten gaan door zomereczeem maar toch knaagt het aan mij om hem zo ongelukkig te zien in de zomer.

Kwakkelen wil ik ook niet ik ben het met jullie eens dat je niet te vroeg kunt zijn met inslapen. Maar ik word er zelf een beetje onzeker van omdat zomereczeem misschien niet de rede kan zijn om hem in te slapen.

Heeft iemand hier ervaring mee met een paardje met zomereczeem?

**Geplaatst**: 11-06-23 21:53

Geplaatst: 11-06-23 21:53

ja mijn ruin had het en die kreeg tot zijn dood gewoon seniores priores met fibernuggets erdoor.
er is echt genoeg voer met laag suiker voor oudjes

kijk ook naar equifyt zupa

ondertussen staat het gras hier anderhalve meter, leuk voor de dikkertjes uit de groep(90% :')

maar niet leuk voor mijn merrie want die staat in een veld vol lang gras met honger -O-

dus alweer3 emmers slobber er in per dag en ik begin nu alweer te twijfelen of ik niet in plaats van na de zomer al eerder haar laat inslapen

**Geplaatst**: 13-06-23 09:48

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-06-23 09:48

Sterkte Ellepel. Mijn merrie is te benauwd. En met dit weer stomen is het zo weer droog. Ze is niet oud maar dit is gewoon niet leuk meer, zoveel geprobeerd...

**Geplaatst**: 14-06-23 20:00

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-06-23 20:00

Ik kom even binnen vallen, nog niet alles gelezen dus misschien is mijn vraag al geweest

Hier twee oudjes, mooi dat ze elkaar hebben,. lastiger is dat ik er liever niet eentje overhoud, ze zijn zo gehecht
Dan liever tegelijkertijd afscheid nemen
Maar er is er dan altijd eentje die misschien in de ogen van de dierenarts te goed is
Wat doen ze dan?
Of sociale gronden toch mijn wens volgen of niet?

Las ook iemand die schreef, dit is laatste zomer, gaat nu goed , niet nog een winter
Daar denk ik ook weleens aan....
Ppid, geen tanden meer door eorth, mist wat kiezen, heeeeel moeilijk op gewicht te houden, krijgt 3-4 x per dag seniores priores en had afgelopen winter ondraaglijke jeuk
Niet te vinden waarvan, drie dierenartsen en veel geld verder maar geen antwoord......
Hij ziet er nu redelijk goed uit, is blij, wil graag mee op buitenrit je
Maar denk met angst en beven aan de winter die komt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-23 20:03

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-23 20:03

Symke schreef:
Ik kom even binnen vallen, nog niet alles gelezen dus misschien is mijn vraag al geweest

Hier twee oudjes, mooi dat ze elkaar hebben,. lastiger is dat ik er liever niet eentje overhoud, ze zijn zo gehecht
Dan liever tegelijkertijd afscheid nemen
Maar er is er dan altijd eentje die misschien in de ogen van de dierenarts te goed is
Wat doen ze dan?
Of sociale gronden toch mijn wens volgen of niet?

Las ook iemand die schreef, dit is laatste zomer, gaat nu goed , niet nog een winter
Daar denk ik ook weleens aan....
Ppid, geen tanden meer door eorth, mist wat kiezen, heeeeel moeilijk op gewicht te houden, krijgt 3-4 x per dag seniores priores en had afgelopen winter ondraaglijke jeuk
Niet te vinden waarvan, drie dierenartsen en veel geld verder maar geen antwoord......
Hij ziet er nu redelijk goed uit, is blij, wil graag mee op buitenrit je
Maar denk met angst en beven aan de winter die komt

Dan is mijn advies om gewoon nu al eens (terwijl er dus nú niet behandeld hoeft te worden) je overwegingen te delen met je vaste dierenarts.

Gewoon even gesprek aanvragen op de praktijk.

Dat kan enorm helpen op het moment dat je er echt voor staat.

Werkte voor mij echt heel goed, het eigenlijke moment geen gesprek of discussie meer aanmoeten.
Voor de dierenarts óók fijn, want die wist op het èchte moment dat ik een overwogen beslissing nam.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-23 20:03

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-23 20:03

Sterkte Ellepel.

Dit zijn vaak van die situaties dat je eigenlijk voor jezelf het antwoord wel wéét, maar dat het doorhakken van de knoop nog even tijd nodig heeft.

**Geplaatst**: 14-06-23 20:05

Geplaatst: 14-06-23 20:05

Dat is een goed idee Femke_Tweety
Moeilijk onderwerp, zit er al tijdje mee
Fijn om hier te lezen
Ik ga weekend even het hele topic door spitten

**Geplaatst**: 14-06-23 20:23

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-06-23 20:23

Ik heb destijds ook met mijn dierenarts gesproken.
Ik las hier op bokt wel eens dat mensen met een paard "moesten leuren" omdat dierenartsen nog van alles wilden onderzoeken voordat ze tot euthanasie over wilden gaan.

Ik ben dus, toen ik met mijn andere paard op de kliniek was voor z'n tanden, in gesprek gegaan over mijn senior en hoe en wat en waar mijn grenzen lagen.
Daar is een notitie van in het dossier van de senior gezet en dat gaf mij wel veel rust.

Uiteindelijk was die van mij acuut heel slecht door vermoedelijk een TIA-axhtig iets, waarbij de dierenarts ook alleen mijn verhaal heeft aangehoord en naar hem heeft gekeken en toen ik aangaf dat ik hem wilde laten gaan, dat gerespecteerd en niets meer onderzocht, maar de spullen gaan klaarmaken voor de euthanasie.

**Geplaatst**: 20-06-23 14:34

Geplaatst: 20-06-23 14:34

Hier zijn de twee maatjes tegelijk gegaan, in 2021. Mijn merrie was me te slecht, die wilde ik niet nog een winter mee laten maken. Ze had steeds meer moeite om overeind te komen. Ze ging ook rap achteruit toen we waren gestopt met de supplementen. Haar maatje had op zich nog wel iets langer kunnen blijven lopen maar we wilden niet dat de een de ander moest missen. Er was op dat moment ook geen alternatief maatje.

De dierenarts keek wel even raar toen ie bij ons kwam want de meeste paarden die hij moest inslapen zagen er een stuk slechter uit dan die van ons. Maar nadat we ons verhaal hadden gedaan, snapte hij het wel. Overigens moest ik me bij het maken van de afspraak ook verantwoorden bij de assistente, maar die snapte het verhaal ook na uitleg.

Ik heb heel erg geworsteld met het doorhakken van de knoop: wanneer besluit je dat het genoeg is. Maar toen ik op een voorjaarsdag zag dat ze steeds meer moeite met opstaan kreeg, was het voor mij duidelijk. We hebben ze in de loop van de zomer laten inslapen zodat ze nog lekker in de wei konden, gepland en in alle rust. Hartverscheurend moeilijk maar geen spijt van.

Het is heel fijn om je paard tot het einde bij je te kunnen houden, om ‘m een goed pensioen te kunnen bieden. Het afscheid is helaas de moeilijke kant ervan. Sterkte toegewenst aan degene die nog voor deze moeilijke beslissing komt te staan.

**Geplaatst**: 16-11-23 11:45

Geplaatst: 16-11-23 11:45

Interessant dit topic om te lezen.

Ik zit zelf ook een beetje in dubio over mijn oudje van 21. Ze is vanaf haar 17e al geblesseerd. Ze loopt vooral kreupel in draf, verder heeft ze er niet veel last van. In stap of stilstaand compenseert ze niet met het andere been. Volgens de tandarts heeft ze beginnende EOTHR, maar nog niet zo erg dat er iets aan gedaan hoeft te worden. Wel moet ik met de worteltest constant bijhouden of ze pijn krijgt. Tevens heb ik een klein vermoeden dat ze misschien PPID heeft (ze zit wel goed in de vacht, maar ze heeft wel spierverlies en ze plast wel veel). Daarnaast ligt ze sinds vorige winter wat minder goed in de groep. Voor de 2 leiders is ze gewoon echt een beetje bang, dus ook dat vind ik wel sneu.
Verder zit ze nog goed in haar vacht, niet extreem mager o.i.d. eten smaakt haar goed en heeft ze ook geen moeite mee. Dus wat dat laatste betreft heb ik zoiets misschien hobbelt ze nog wel 5 jaar op die manier door. Maar al die kleine dingetjes kunnen ook steeds erger worden. Financieel vind ik het ook wel lastig, want ze staat niks te doen en te eten. Ik wil haar niet weg doen als weidemaatje ofzoiets en voor inslapen vind ik haar nu nog te goed, maarja waar ligt het omslagpunt..

**Geplaatst**: 16-11-23 12:53

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-11-23 12:53

Met al bekende kwaaltjes is slecht in de groep liggen een verandering die ook aangeeft dat de kwaaltjes mogelijk al ernstiger zijn dan wat ze zo toont. Overleg met je DA of kijk kritisch naar inderdaad iets als slacht. Paarden die zwakker worden worden vaker uit de groep gezet ivm aantrekken roofdieren.
Ja, qua zorg is er zeker nog veel mogelijk, maar of je zo'n traject in moet gaan met een paard waarvan je weet dat de klachten niet zullen genezen of beter worden wat je ook doet?

**Geplaatst**: 16-11-23 13:07

Geplaatst: 16-11-23 13:07

Lastig he?
Waar dat punt ligt ook per dier en eigenaar, plus situatie weer verschillend.
Waar de een alles op alles zet om het leven te rekken, ligt voor een ander de grens elders.
(Ik zeg bewust niet lager, want ik hang er geen waardeoordeel aan.)

Het lijkt mij persoonlijk afschuwelijk als elke zomer een hel is voor je paard en je ziet dat je dier lijdt. Maar alleen jij weet in hoeverre dat moreel verantwoord is want jij kent je dier het beste.

Ik heb in oktober de paarden naar de tandarts gedaan en mijn oudje van 28 had een "expired" gebit zoals dat heet.
Ze heeft bijna al haar tanden en kiezen nog, maar het functioneert gewoon niet meer zoals het bij een jonger dier doet.
Vond ik heel lastig om te horen, omdat je dan ineens met je neus op de feiten gedrukt wordt dat haar leven ook eindig is, hoe logisch dat ook is.
Zij is er lang zo slecht niet aan toe als velen anderen van haar leeftijd, toont ook niet zo oud (in mijn optiek), maar merk ook heus wel dat ze ouder wordt.
Ik kan het nog af met 1x per dag bijvoeren maar vermoed dat ik volgende winter misschien ook op 2x per dag over moet gaan.
Ik ben nu geswitcht van hooi naar voordroog, dat lijkt ze beter weg te krijgen.
En ben begonnen met sojaschroot bijvoeren om te kijken wat dat voor haar doet.

Waar voor mij de grens ligt zal moeten blijken.
Ik heb wel voor mezelf duidelijk dat ik niet 3x per dag een paard ga bijvoeren en er financieel niet aan stuk wil gaan om haar maar in leven te houden.
Dat zou ook afbreuk doen aan haar leven en dat wil ik niet.
Wat voor mij belangrijk is, is dat het paardwaardig blijft en dat ze gewoon kan blijven meedraaien in mijn kleine kudde van 3.
Niet dat ik haar echt apart moet gaan zetten met speciekuipen vol SP of weet ik wat, omdat ze geen ruwvoer meer weg kan krijgen.
Dat gun ik haar niet. (En mezelf ook niet trouwens, want dat kost een vermogen.)

**Geplaatst**: 16-11-23 13:13

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 16-11-23 13:13

Ik heb voor mezelf de grens hard gesteld.
We gaan niet naar de kliniek. Wat thuis kan doen we.
Ik ga niet het comfort van mijn gezin op spel zetten voor een dier.
Klinkt hard, want ik houd super veel van mijn beesten.

Ik werk zelf met revaliderende mensen. En als ik zie wat een keihard werk dat is. En deze mensen weten waar ze het voor doen. Paarden hebben hier geen besef van. Die leven in het nu.
Dat wil ik een beest niet aan doen.

**Geplaatst**: 16-11-23 13:47

Geplaatst: 16-11-23 13:47

tamary schreef:
Met al bekende kwaaltjes is slecht in de groep liggen een verandering die ook aangeeft dat de kwaaltjes mogelijk al ernstiger zijn dan wat ze zo toont. Overleg met je DA of kijk kritisch naar inderdaad iets als slacht. Paarden die zwakker worden worden vaker uit de groep gezet ivm aantrekken roofdieren.
Ja, qua zorg is er zeker nog veel mogelijk, maar of je zo'n traject in moet gaan met een paard waarvan je weet dat de klachten niet zullen genezen of beter worden wat je ook doet?

Er zijn ontelbaar veel kwalen en klachten bij mens en dier die niet zullen genezen maar wel mee te leven valt. Ik laat pas euthanaseren als het paard het zelf aangeeft (dat weet je als je hem goed kent, dat hij zelf vindt dat het zijn tijd is) en dan in samenspraak met de DA. Een goede DA is er open in als er niets meer aan te doen is verder.

**Geplaatst**: 19-11-23 01:29

Geplaatst: 19-11-23 01:29

Goedenavond allemaal.

Ik ben al lange tijd op zoek naar een plek waar ik heel mijn verhaal van mij af kan schrijven. Ookal voelt het alsof ik hier niet mag zijn met mijn 15 jarige merrie, die kun je eigelijk niet als senior bestempelen. Echter haar lichaam wel. September 2021 is zij ernstig ziek geworden en, hoorde wij later, door het oog van de naald gekropen. Sindsdien diverse diagnoses rijker, helaas is ze tot op de dag van vandaag nooit meer de oude geworden.

Eerst kwam de diagnose Astma, natte vinger diagnose naar mijn mening, behandeld voor lange tijd maar wil om te werken bleef weg, buitenadem bleef aanwezig en de painface (wat ik toen als depressief zag) bleef. Enkele weken later liep ze niet... zoals normaal. Osteopaat gekomen. Verhaal gedaan, laten behandelen en op haar advies rust en mentaal laten aansterken. Zo gezegd zo gedaan. Gestart met Bioresonantie. Kwamen maag en darm zweren uit, behandeld door 2 keer daags heen te gaan en poedertjes door t eten te doen (naast fulltime baan)... heeft niks gedaan. Diverse malen dierenarts laten komen, cranio sacraal therapie nog gedaan, niks hielp en de painface bleef. In een wanhopige nachtdiens (precies zoals ik nu heb) heb ik het hele verhaal uitgebreid uitgelegd. Daar stroomde de berichten over PSSM binnen. Waar ik overigens alleen de extreemste verhalen van kende. Dus nooit de link gelegd heb. Laten testen want de subtiele symptomen kwamen toch extreem veel overeen en ik kwam erachter dat in beide kanten van de familie P1 voorkomt. Later leerde ik dat beide ouders tenminste N/P1 waren. Test kwam dan ook N/P1 terug. Masseur laten komen met verstand van de ziekte die heeft ons op weg geholpen. Inmiddels verhuist van het gras af (hele leven bij mij sinds 2014 24/7 op t gras gestaan zonder problemen), merkte meteen positief verschil. Masseur weer geweest en groen licht gekregen wat te gaan werken. Week later (slecht weer bak stond blank) mee begonnen, liep kreupel. Kliniek geweest.... volgende diagnose.... artrose in de 2 voorbenen. Kreupelheids onderzoek gehad, been uitverdoofd maar zelfs met uitverdoofd been bleef het op de volte kreupel. De dierenarts vertelde dat dit kwam door de lokaties van de artrose. Het is niet extreem erg, het zit echter op heel veel plekken. Corticosteroiden spuiten... geen optie ivm PSSM. Buut geven... en de andere optie was haar bloed afnemen, filteren tot enkel witte bloedcellen over bleven, dat in de artrose plekken spuiten. Hij kon me wel garanderen dat dit niks negatiefs voor de PSSM meebracht want het was lichaameigen. Echter kon hij me niet garanderen dat dit ging werken en als het uberhaupt werkte... voor hoelang. Wel dat 1 behandeling 350 euro kostte... en dat er voor 1 been al minstens 3 behandelingen nodig waren... vriendelijk bedankt. Dag op de kliniek gespendeerd... paar honderd euro armer... diagnose Artrose erbij... en een paard wat zo'n 4 weken PSSM symptomatisch is geweest door de stress die ze daar heeft ervaren... naar de kliniek toe is dus eigenlijk ookal geen optie meer. Buut gegeven, wilde t na enkele dagen niet meer eten en liep er nog niet goed genoeg van. Metacam gaat er uberhaupt al niet meer in...

De diagnose en laatste DA bezoek was 23 December 2022. Hierna is de masseur nog talloze keren geweest, cranio sacraal, weer een alternatieve geneeskunde geprobeerd door middel van reukflesjes en druppels. Mocht ook niet baten. Masseur weer enkele malen geweest.... Ohja helemaal vergeten afgelopen 7-8 weken 4 lymfedrainage behandelingen gehad en daarbij 3 bloedzuiger therapieën gehad van houd je vast 460 euro...

Inmiddels heb ik een heel arsenaal aan supplementen voor haar (Vitamine E, Magnesium, Glucosemine&MSM, Aminozuren en Duivelsklauw). Door wat Vitalbix aangemaakt met wat water. Ze stond altijd al 24/7 buiten maar nu op een paddock met 1 tinker vriendin. Schuilstal, voldoende hooi...

Echter is ze nog niet "de oude". Soms is ze vrolijk... soms heeft ze erge babbels.... soms staat ze er super triest bij (vooral wanneer t enkele dagen slecht weer geweest is). Voor nu overheersen de goede dagen nog wel... Maar voor beide aandoeningen moet ze eigenlijk dagelijks even aan het werk. Het is nu overal zo nat dat de roundpen blubber is. Daar ga ik ook niet in werken, 1 schuiver en ze heeft nog wat erbij. Ik wil dr niet weer verhuizen omdat alles ideaal is waar ik nu sta. 24/7 buiten, leuk vriendinnetje, goed eten, stuk verhard zodat ze niet in de blub staan, binnen eten, mevrouw geeft dagelijks brokken en supplementen (zet k klaar in een torentje), wisselt van deken indien nodig... ik weet ook niet of het paard zelf nog een verhuizing aan kan... Opstaan en rollen gaat nog prima, bekappen wordt wel moeilijk maar ik en mn bekapper zijn creatief aangelegd en mn bekapper doet er alles aan om het voor elkaar te krijgen. In stap is ze stijf in de achterhand (PSSM) dit wordt minder naar mate ze warmer wordt zo'n 20 minuutjes into het werken. Voorbenen blijven kreupel in draf, stap niet. De ene hand kreupel, de andere hand minder kreupel maar veel struikelen. Soms kan ze niet meer achteruit, of goed omdraaien... andere dagen weer wel. Staat nu voor het eerst onder de dekens, heb wel t idee dat dit de PSSM goed doet...

Dan heb ik het alleen over t paard gehad. Zelf loop ik echt op mijn tandvlees... Altijd al last van depressies gehad en mijn paard is altijd de reden geweest dat ik uit bed moet komen en naar buiten moet... mijn rots in de branding. Maar ik trek het niet meer. Ik kan niet veel langer meer volhouden. En mijn financiën nog maar niet over te spreken. Ik woon dan wel alleen maar ik leef van salaris tot salaris... En kwam hier een einde aan en werd zij beter dan is het 't waard!!! Maar ze wordt nooit meer helemaal beter... en schijnbaar ook niet meer de oude... Ik probeer zoveel, ik pomp er zoveel geld in met alle liefde!!! Omdat ik simpelweg een 15 jarige niet op wil geven! Maar ik vraag me af wanneer genoeg genoeg is geweest... Ik ga deze nachtdienst maar flink lezen.

Voor nu voel ik me opgelucht dat ik eindelijk eens ergens eerlijk kan zijn over hoe ik me voel, wat dit met mij doet. En dat ik het gewoon niet meer trek...

Indien je tot t einde gelezen hebt... dankjewel!
Wees aub lief indien je reageert... want voor mn gevoel heb ik al gefaald omdat ik dr niet beter krijg...

**Geplaatst**: 19-11-23 01:59

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 19-11-23 01:59

Sommige dieren worden geboren met aanleg om stuk te gaan. Kan je niks aan doen qua genezen.

Van de verhalen die ik lees zie ik eigenlijk dat jonger iets ernstigs krijgen een sneller ziekteverloop geeft en ze met acceptabele kwaliteit van leven redelijk oud laten worden niet te doen is. Eigenlijk heb ik juist de neiging om met een jong(er) paard dat iets als artrose ontwikkeld de stekker er uit te trekken omdat de ontwikkeling ervan en dus hoeveel beperking/pijn sneller groeit.

**Geplaatst**: 19-11-23 09:08

Geplaatst: 19-11-23 09:08

Eerlijk, als ik de hele rij lees denk ik dat je geen foute keuze kan maken als je zou inslapen. Dier zal niet altijd een pijnvrij paard zijn, je ligt krom om een dier te behandelen watnoet meer goed komt. Dan komt er nog eens bij dat hoe graag je het zou willen je ook niet altijd de beweging kan geven wat je wilt.

En ik snap de lastigheid rondom leeftijd. Daar heb ik ook eentje van staan met vermoeden voor pssm en afgekeurd in kreupelheid.

**Geplaatst**: 19-11-23 09:56

Geplaatst: 19-11-23 09:56

Ik kan je gevoel helemaal begrijpen. Je paard brengt nu alleen maar zorgen met zich mee. Terwijl je er eerder juist heen ging voor je ontspanning.

Ik had gehoopt zelf hier nog niet over na te hoeven denken. Maar de pony van onze dochter wordt nu echt oud. Van het voorjaar reed ik er zelf nog af en toe op. Toen is hij gestruikeld en zijn we samen over de kop gegaan. Daarna was hij rechtsvoor niet goed. Na 2 weken weer op kunnen pakken. Niet ik zelf, ik had besloten er niet meer op te gaan omdat ik toch wqt groter en zwaarder ben dan onze dochter. In de zomer voor onze vakantie was hij weer niet 100%. Na de vakantie liep hij weer goed. In het najaar bij controle van de tandarts bleek de Eorth verslechterd, dus besloten alle snijtanden te verwijderen. Dat is een paar weken terug gebeurd. Hierna het rijden weer opgepakt hij leek vol energie. Maar deze week liep hij weer niet goed. Leek rechtsvoor, dus niet de benen nagevoeld omdat hij altijd mooie droge benen heeft en het weer hetzelfde leek als van de zomer. Maar nu gisteren 3 dagen later gezien dat zijn been linksvoor dik is, dus waarschijnlijk een peesblessure. Dat is niet goed. Het lastige is je kan hem eigenlijk niet stil zetten ( we stappen hem aan de hand, hij komt overdag gewoon in de paddock).. Dan wordt het 1 bommetje vol energie. Morgen een belafspraak met de DA om de opties te bespreken. Zij stelde gisteren een scan voor. Daar moeten we nog even over nadenken. Heb inmiddels helaas genoeg ervaring met peesblessures bij eerdere paarden om te weten dat dit foute boel is en er echt wat stuk is.

**Geplaatst**: 19-11-23 10:29

Geplaatst: 19-11-23 10:29

Het is heel heftig, ik ken het gevoel maar al te goed. En soms.weet je dat de beslissing het enige is wat je kunt doen voor je paard.

Ik heb mijn paard nu sinds zijn 3e, is altijd een kluns geweest dus af en aan een wondje hier, hoofd gestoten daar O:)

Hij is nu 13 jaar jong..

En een aantal keer een flink dure blessure gehad.

Nu heeft hij sinds 2019 hanetred wat met een aantal maanden zo verergerd was dat ik niet meer op hem kon rijden.

Hij stond nog steeds vrolijk bij ons op de pp met onbeperkt hooi en al zijn vriendjes. Rende een rondje (stap, draf én galop) en kwam als ik riep.

Ik heb altijd gezegd als hij nu iets heftigs krijgt ga ik niet lopen dokteren, maar is dat het einde. Hij kan bijvoorbeeld ook niet meer de trailer op, daar krijgt hij stress van de en dan gaat het hanetred been de lucht in. En in de trailer meerdere bochten om op 3 benen is geen succes recept.

Toen we 3 weken geleden bij de wei aankwamen stond hij heel erg te zweten en nog meer op 3 benen dan normaal.

Natuurlijk de dierenarts gebeld, die vermoedde een hoefzweer, maar omdat je niet aan zijn been mocht komen moest hij verdoofd worden. Met palperen compleet geen reactie 8)7

Toch maar een foto laten maken en natuurlijk helemaal niets te zien.

Normaliter doe je bij een hoefzweer geen pijnstillers geven, maar omdat hij zo pijnlijk stond toch maar metacam gegeven. (Je laat een paard niet inslapen omdat er misschien een hoefzweer in zit)

Na een 10 dagen metacam moesten we stoppen, maar liep hij nog steeds niet goed. Hij stond iig niet meer zwetend/pijnlijk.

Dus na een weekje aankijken of er toch een hoefzweer door zou breken is er niets doorgekomen. Staat in sommige houdingen ongemakkelijk en kan niet meer draven.(doorstappen kan hij niet en in galop is het regelmatig op 3 benen) Zijn compenserende achterbeen wordt nu ook af en aan dikker en hij valt terug in conditie.

Dus afgelopen week de beslissing gemaakt dat het klaar is voor hem. Voor meer onderzoek zou ik naar een kliniek moeten. Buiten het feit dat dat veel geld kost kan hij dus niet meer de trailer op. En voor een paard dat sowieso niet meer gezond gaat worden vind ik het geen toegevoegde waarde hebben.

Maandagmiddag komt de dierenarts, hij krijgt in de tussentijd weer metacam (is net snoep voor hem, dus hij is zeer gelukkig als we aankomen) voor de zekerheid. En dan houd ik mij maar vast aan het feit dat hij een aantal jaren een goed leven gehad heeft bij ons.

**Geplaatst**: 19-11-23 11:25

Geplaatst: 19-11-23 11:25

Silly_Woman schreef:
Het is heel heftig, ik ken het gevoel maar al te goed. En soms.weet je dat de beslissing het enige is wat je kunt doen voor je paard.

Ik heb mijn paard nu sinds zijn 3e, is altijd een kluns geweest dus af en aan een wondje hier, hoofd gestoten daar Hij is nu 13 jaar jong..

En een aantal keer een flink dure blessure gehad.

Nu heeft hij sinds 2019 hanetred wat met een aantal maanden zo verergerd was dat ik niet meer op hem kon rijden.

Hij stond nog steeds vrolijk bij ons op de pp met onbeperkt hooi en al zijn vriendjes. Rende een rondje (stap, draf én galop) en kwam als ik riep.

Ik heb altijd gezegd als hij nu iets heftigs krijgt ga ik niet lopen dokteren, maar is dat het einde. Hij kan bijvoorbeeld ook niet meer de trailer op, daar krijgt hij stress van de en dan gaat het hanetred been de lucht in. En in de trailer meerdere bochten om op 3 benen is geen succes recept.

Toen we 3 weken geleden bij de wei aankwamen stond hij heel erg te zweten en nog meer op 3 benen dan normaal.

Natuurlijk de dierenarts gebeld, die vermoedde een hoefzweer, maar omdat je niet aan zijn been mocht komen moest hij verdoofd worden. Met palperen compleet geen reactie
Toch maar een foto laten maken en natuurlijk helemaal niets te zien.

Normaliter doe je bij een hoefzweer geen pijnstillers geven, maar omdat hij zo pijnlijk stond toch maar metacam gegeven. (Je laat een paard niet inslapen omdat er misschien een hoefzweer in zit)

Na een 10 dagen metacam moesten we stoppen, maar liep hij nog steeds niet goed. Hij stond iig niet meer zwetend/pijnlijk.

Dus na een weekje aankijken of er toch een hoefzweer door zou breken is er niets doorgekomen. Staat in sommige houdingen ongemakkelijk en kan niet meer draven.(doorstappen kan hij niet en in galop is het regelmatig op 3 benen) Zijn compenserende achterbeen wordt nu ook af en aan dikker en hij valt terug in conditie.

Dus afgelopen week de beslissing gemaakt dat het klaar is voor hem. Voor meer onderzoek zou ik naar een kliniek moeten. Buiten het feit dat dat veel geld kost kan hij dus niet meer de trailer op. En voor een paard dat sowieso niet meer gezond gaat worden vind ik het geen toegevoegde waarde hebben.

Maandagmiddag komt de dierenarts, hij krijgt in de tussentijd weer metacam (is net snoep voor hem, dus hij is zeer gelukkig als we aankomen) voor de zekerheid. En dan houd ik mij maar vast aan het feit dat hij een aantal jaren een goed leven gehad heeft bij ons.

Sterkte

**Geplaatst**: 19-11-23 11:29

Geplaatst: 19-11-23 11:29

NATASxBAILEY schreef:
Goedenavond allemaal.

Ik ben al lange tijd op zoek naar een plek waar ik heel mijn verhaal van mij af kan schrijven. Ookal voelt het alsof ik hier niet mag zijn met mijn 15 jarige merrie, die kun je eigelijk niet als senior bestempelen. Echter haar lichaam wel. September 2021 is zij ernstig ziek geworden en, hoorde wij later, door het oog van de naald gekropen. Sindsdien diverse diagnoses rijker, helaas is ze tot op de dag van vandaag nooit meer de oude geworden.

Eerst kwam de diagnose Astma, natte vinger diagnose naar mijn mening, behandeld voor lange tijd maar wil om te werken bleef weg, buitenadem bleef aanwezig en de painface (wat ik toen als depressief zag) bleef. Enkele weken later liep ze niet... zoals normaal. Osteopaat gekomen. Verhaal gedaan, laten behandelen en op haar advies rust en mentaal laten aansterken. Zo gezegd zo gedaan. Gestart met Bioresonantie. Kwamen maag en darm zweren uit, behandeld door 2 keer daags heen te gaan en poedertjes door t eten te doen (naast fulltime baan)... heeft niks gedaan. Diverse malen dierenarts laten komen, cranio sacraal therapie nog gedaan, niks hielp en de painface bleef. In een wanhopige nachtdiens (precies zoals ik nu heb) heb ik het hele verhaal uitgebreid uitgelegd. Daar stroomde de berichten over PSSM binnen. Waar ik overigens alleen de extreemste verhalen van kende. Dus nooit de link gelegd heb. Laten testen want de subtiele symptomen kwamen toch extreem veel overeen en ik kwam erachter dat in beide kanten van de familie P1 voorkomt. Later leerde ik dat beide ouders tenminste N/P1 waren. Test kwam dan ook N/P1 terug. Masseur laten komen met verstand van de ziekte die heeft ons op weg geholpen. Inmiddels verhuist van het gras af (hele leven bij mij sinds 2014 24/7 op t gras gestaan zonder problemen), merkte meteen positief verschil. Masseur weer geweest en groen licht gekregen wat te gaan werken. Week later (slecht weer bak stond blank) mee begonnen, liep kreupel. Kliniek geweest.... volgende diagnose.... artrose in de 2 voorbenen. Kreupelheids onderzoek gehad, been uitverdoofd maar zelfs met uitverdoofd been bleef het op de volte kreupel. De dierenarts vertelde dat dit kwam door de lokaties van de artrose. Het is niet extreem erg, het zit echter op heel veel plekken. Corticosteroiden spuiten... geen optie ivm PSSM. Buut geven... en de andere optie was haar bloed afnemen, filteren tot enkel witte bloedcellen over bleven, dat in de artrose plekken spuiten. Hij kon me wel garanderen dat dit niks negatiefs voor de PSSM meebracht want het was lichaameigen. Echter kon hij me niet garanderen dat dit ging werken en als het uberhaupt werkte... voor hoelang. Wel dat 1 behandeling 350 euro kostte... en dat er voor 1 been al minstens 3 behandelingen nodig waren... vriendelijk bedankt. Dag op de kliniek gespendeerd... paar honderd euro armer... diagnose Artrose erbij... en een paard wat zo'n 4 weken PSSM symptomatisch is geweest door de stress die ze daar heeft ervaren... naar de kliniek toe is dus eigenlijk ookal geen optie meer. Buut gegeven, wilde t na enkele dagen niet meer eten en liep er nog niet goed genoeg van. Metacam gaat er uberhaupt al niet meer in...

De diagnose en laatste DA bezoek was 23 December 2022. Hierna is de masseur nog talloze keren geweest, cranio sacraal, weer een alternatieve geneeskunde geprobeerd door middel van reukflesjes en druppels. Mocht ook niet baten. Masseur weer enkele malen geweest.... Ohja helemaal vergeten afgelopen 7-8 weken 4 lymfedrainage behandelingen gehad en daarbij 3 bloedzuiger therapieën gehad van houd je vast 460 euro...

Inmiddels heb ik een heel arsenaal aan supplementen voor haar (Vitamine E, Magnesium, Glucosemine&MSM, Aminozuren en Duivelsklauw). Door wat Vitalbix aangemaakt met wat water. Ze stond altijd al 24/7 buiten maar nu op een paddock met 1 tinker vriendin. Schuilstal, voldoende hooi...

Echter is ze nog niet "de oude". Soms is ze vrolijk... soms heeft ze erge babbels.... soms staat ze er super triest bij (vooral wanneer t enkele dagen slecht weer geweest is). Voor nu overheersen de goede dagen nog wel... Maar voor beide aandoeningen moet ze eigenlijk dagelijks even aan het werk. Het is nu overal zo nat dat de roundpen blubber is. Daar ga ik ook niet in werken, 1 schuiver en ze heeft nog wat erbij. Ik wil dr niet weer verhuizen omdat alles ideaal is waar ik nu sta. 24/7 buiten, leuk vriendinnetje, goed eten, stuk verhard zodat ze niet in de blub staan, binnen eten, mevrouw geeft dagelijks brokken en supplementen (zet k klaar in een torentje), wisselt van deken indien nodig... ik weet ook niet of het paard zelf nog een verhuizing aan kan... Opstaan en rollen gaat nog prima, bekappen wordt wel moeilijk maar ik en mn bekapper zijn creatief aangelegd en mn bekapper doet er alles aan om het voor elkaar te krijgen. In stap is ze stijf in de achterhand (PSSM) dit wordt minder naar mate ze warmer wordt zo'n 20 minuutjes into het werken. Voorbenen blijven kreupel in draf, stap niet. De ene hand kreupel, de andere hand minder kreupel maar veel struikelen. Soms kan ze niet meer achteruit, of goed omdraaien... andere dagen weer wel. Staat nu voor het eerst onder de dekens, heb wel t idee dat dit de PSSM goed doet...

Dan heb ik het alleen over t paard gehad. Zelf loop ik echt op mijn tandvlees... Altijd al last van depressies gehad en mijn paard is altijd de reden geweest dat ik uit bed moet komen en naar buiten moet... mijn rots in de branding. Maar ik trek het niet meer. Ik kan niet veel langer meer volhouden. En mijn financiën nog maar niet over te spreken. Ik woon dan wel alleen maar ik leef van salaris tot salaris... En kwam hier een einde aan en werd zij beter dan is het 't waard!!! Maar ze wordt nooit meer helemaal beter... en schijnbaar ook niet meer de oude... Ik probeer zoveel, ik pomp er zoveel geld in met alle liefde!!! Omdat ik simpelweg een 15 jarige niet op wil geven! Maar ik vraag me af wanneer genoeg genoeg is geweest... Ik ga deze nachtdienst maar flink lezen.

Voor nu voel ik me opgelucht dat ik eindelijk eens ergens eerlijk kan zijn over hoe ik me voel, wat dit met mij doet. En dat ik het gewoon niet meer trek...

Indien je tot t einde gelezen hebt... dankjewel!
Wees aub lief indien je reageert... want voor mn gevoel heb ik al gefaald omdat ik dr niet beter krijg...

Dikke knuffels :knuffel:

het valt niet mee de zorg voor een dier waarvan je dit allemaal weet en tegelijk zoveel van houdt. Mijn dierenarts zei mij iets dat ik voor al mijn dieren vasthoudt: beter voor je gevoel een dag te vroeg dan een dag te laat. en daarbij dat dieren sterk zijn in het maskeren van hoe ze zich echt voelen en vaak zich groter houden voor de baas. Zeker paarden. Toon zwakte en je bent een prooi.

Maar het blijft de moeilijkste beslissing die wij moeten nemen voor onze dieren.