Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-01-23 09:28

Geplaatst: 14-01-23 09:28

Femke_Tweety schreef:
@pmarena, tancreda,

Precies.

En zeker bij een ouder paard,
Het begint bijvoorbeeld met nog maar 1 soort hooi kunnen eten,
Dan wat spul tegen artrose,
Misschien aangepaste beslag,
Op gewicht blijven wordt moeilijker, dus toch maar slobbers erbij,
In de winter heeft hij het toch wat koud, we beginnen nu dan toch maar met dekens voor het eerst.
Tandarts moet wat vaker komen,
Er ontstaat cushing dus toch maar prascend,

Zoiets kan een proces zijn van een aantal jaar.
Dus zonder grote ziektes zeg maar, maar steeds iets erbij.

Etc etc.

Iedere stap op zich is een kleine,
Wat duurder hooi, ach die 20 euro extra per maand kan wel,
Poedertjes ter ondersteuning bij artrose, och, die 15 euro per maand, waar praten we over.
Aangepast beslag, smid gaat van 120 euro per keer naar 175 per keer. Maar die 55 euro is maar eens per 2 maanden, dat is te overzien.
De slobber komt tegen de 40 per maand, maar ja, je laat je paard niet gaan als het met slobber nog gaat,
Die 2 dekens, tsja, dat is eenmalig, ongeveer 220 euro voor twee niet te dure, dat valt wel mee.
De tandarts die nu 3x per jaar komt ipv 1, das niet iedere maand. Dat moet gewoon kunnen. Ong 150 per jaar,
Prascend, ach, met wat handigheid kom je er goedkoop aan en heeft hij niet zo heel veel nodig, eurootje of 60 per maand.
Maar ja, hij doet het wel weer lekker.

Heel langzaamaan loopt het zo steeds een beetje op.
De harde grens is dan lastig, want het begint met een beetje, en het wordt meer en meer

Als je bovenstaand voorbeeld grofweg uitrekent, en uitgaat van 1 deken vervangen per jaar,
Kom je op maandbasis uit op ruim 180.
Iedere maand.
En dit is dan nog geen extreem geval met bijvoorbeeld omeprazol (dat zit alleen voor Omeprazol tussen de 300 en 1200 per maand)

En zoiets kan de een nu eenmaal makkelijker trekken dan de ander.
Em zoal in de openingspost, stel je hebt dat oudje 20 jaar al, je wil hem ook niet zomaar opgeven.
Maar 20 jaar geleden kunnen je financiën er wel heel wat beter uitgezien hebben dan nu, in 20 jaar kan er een hoop veranderen.

En dan?
Die 180 is extra, bovenop de kosten die er tóch al waren.
(Stalling, enting, een keer een dierenarts bezoek voor iets accuuts, etc)

Ik zag ik het topic een aantal mensen die dit wel een beetje herkennen.
Vooral mensen met écht oudere paarden als ik het goed gelezen heb (vergeef me als ik het mis heb)
Van zeg 25 en ouder.
Waarbij je dus weet dat het nooit minder zal worden, maar waarschijnlijk langzaamaan wel steeds iets meer.

Zoiets kan héél lastig zijn

Dat je aan de ene kant zou willen dat het paard nog minstens 6 jaar vrolijk doorloopt
Maar aan de andere kant dat de belasting, sociaal en of financier, zo groot wordt dat het een opluchting kan zijn als dat weg valt
Maar dat mag je eigenlijk niet denken, want je gunt je paard wel echt het beste zeg maar.

Dat soort hobbels en overwegingen kunnen knap lastig zijn.
Voor de een hypothetisch, voor de ander een bestaand scenario.

Maar dan?

Een 30-jarige verkopen is niet realistisch.
Weggeven en een ander opzadelen met al die kosten is ook zo wat , en vaak is het ook al een proces van jaren geweest waarin je de puzzel compleet hebt wat voor dit specifieke paard werkt.
Verhuizen kan voor het zeer oude paard dan óók lastig zijn, want het precies uitgebalanceerde plaatje blijft nooit 100% gelijk.

Een beetje uit zo'n scenario komt het tweede deel van mijn vraag.
Ik zie dit in de praktijk gebeuren (met per situatie natuurlijk iets andere kwaaltjes, leeftijden en situaties, maar ik heb even een soort beeld geschetst dat heel reëel kan zijn)

Hoe ver ga je dan zeg maar.
Waar ligt de balans van wat fair is naar het paard, maar ook nog fair/realistisch naar eigenaar.
Wanneer gaat de eigenaar zichzelf echt tekort doen, om het paard nog te laten blijven lopen.

En is dat reëel?
Maar als dat niet fair is, rn de eigenaar zichzelf dus tekort doet, betekent dat dan dat je het paard moet laten gaan?
En is dát dan wèl fair?

Om alleen even de laatste vraag te beantwoorden, zie liever dat iemand een paard van boven de 20 zelf laat inslapen omdat hij/ zij de medische kosten/ zorg niet meer kan betalen dan dat het nog verkocht wordt.

Het is heel hard maar de meesten hebben alles voor hun dieren over en paarden houden is gewoon ontzettend duur en soms moeten er daarom afwegingen gemaakt worden die gebaseerd zijn op de financieen ipv op de wens.

**Geplaatst**: 14-01-23 09:44

Geplaatst: 14-01-23 09:44

Hier een 20 jarige met gebroken oogkas en oude peesblessure.
Maar spat zuiver en super vrolijk.
Dierenartsen wouden toen stamcellen inspuiten en weet ik het wat nog meer.
Gekozen voor alleen schockwave en rust
Rust hield ze zich alleen niet aan..

Twee jaar terug laatste controle scan. het blijft altijd zichtbaar maar blijft stabiel, dierenartsen zeer tevreden.
Hobbelen nu nog recreatief.
Als ze kreupel wordt en er een verslechtering is op haar pees is het klaar, ga het haar niet aandoen weer dat traject in te gaan.
Het is een spring in het veld.

Ook als ze moeite heeft met opstaan of niet meer eet oid.
Het is m'n oogappel maar moeten wel realistisch blijven.

**Geplaatst**: 14-01-23 09:48

Geplaatst: 14-01-23 09:48

Femke_Tweety: Ik denk dat het vooral fair is om (erger) leed te voorkomen. Dus behandelen zolang het dier zelf nog graag wil en het leven nog leuk genoeg is. Dat het levensplezier voor het dier nog ruim opweegt tegen de ongemakken. Of dat die ongemakken van zeer tijdelijke aard zijn.

En als je om welke reden dan ook die behandeling niet kan of wil bekostigen, dat je dan een andere manier zoekt om het dier tegen verder leed te beschermen :(:)

Ik vind het wel heel erg als ik zie / hoor dat buren / bekenden een dier nemen maar daar vervolgens niet of nauwelijks medische kosten voor willen maken.... en dat die dieren dan op een nare manier aan hun eind komen of de eigenaar bij de eerste hobbel op de weg, bij een prima te opereren probleem, een paar honderd euro er niet voor over hebben. Dier in laten slapen / dood laten gaan en vrolijk weer een nieuw ukkie halen. Waarvan je dan weet dat die hetzelfde lot te wachten staat :(:)

Het is mensen hun eigen keuze uiteraard. En een natuurlijk verloop van een leven dat kan je zien als iets dat je niet zozeer een dier aandoet, maar dat gewoon het lot is van dat dier..... maar verdomme jongens, had dat dier dan lekker door iemand anders mee naar huis laten nemen die er wèl medische zorg aan wil laten verlenen als ze het nodig hebben -O-

**Geplaatst**: 14-01-23 09:53

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-01-23 09:53

Ja dat is de andere kant van "leed", dat vind ik ook erg. Als je een dier hebt dan heb je de verantwoordelijkheid om er (medisch) voor te zorgen voor zover mogelijk. Sommige dieren wordt zorg onthouden en die lijden dan jarenlang..heel triest. Dat zie ik als verwaarlozing, niet als "lot" van een dier..dat is een mooie smoes om geen verantwoordelijkheid te nemen voor het eigen gedrag.

**Geplaatst**: 14-01-23 09:58

Geplaatst: 14-01-23 09:58

Sanet schreef:
Ik ben wel benieuwd, ik zie dan reacties voorbij komen met, mag niet meer dan €400 kosten, maar wat als het €401 is, of €404 of €410? Of is het echt, €399,99, prima, medicatie of een supplement wordt een euro duurder: nope!
Ik kan dat dus niet zo hard een grens stellen. Idem met: als ze meer een week op stalrust moeten, maar wat nou als het 8 dagen is of 10? Is het dan ook: nope?

Het is de richtlijn die ik in mijn hoofd heb. Een jaar lang maandelijks 400€ en extra zorg bovenop wat ik nu doe.
Kan 401€? Vast. Maar ik denk ook echt dat ik er aan onderdoor ga als het meer zou worden. Als in, dan kan ik mijn reguliere rekeningen niet meer betalen. En dat is toch wel een grens. Hoe graag ik mijn paard ook zie, paarden houden blijft een hobby en geen levensbehoefte, dus levensbehoeften gaan voor.

**Geplaatst**: 14-01-23 10:04

Geplaatst: 14-01-23 10:04

Ik heb een jong paard, maar heb hier wel over nagedacht toen ik aan het overwegen was om een verzekering af te sluiten. Dacht eerst: nooit een koliekoperatie. Maar ken zowel slechte als goede ervaringen van dichtbij. En heb nu een verzekering voor precies die koliekoperatie. Of ik die laat uitvoeren, hangt af van de prognose. Maar ik wil de keuze hebben, en de financiële ruimte.

Wat ik ook zeker weet, is dat paard blijft voor zijn of mijn leven. Als ik niet kan rijden, maar hij kan pijnvrij leven als weidemaatje, dan is dat prima. Pijn lijden is geen optie, dan zal ik hem laten gaan.

Levensomstandigheden veranderen enorm. Toen ik hem kocht, had ik een hele matige buffer en ik verdien niet bepaald bakken met geld. Maar ik kreeg een financiële meevaller, dus heb nu een goede buffer. Bovendien woon ik sinds kort op het erf bij mijn paard in een huurwoning. Perfect natuurlijk om een ziek paard te verzorgen (liever niet, dus ik klop even af). Dat is geen permanente situatie, want huur en niet mijn land, maar voor nu een hele fijne situatie.

Daarvoor kon ik vanwege werk heel moeilijk meer dan een keer per dag naar stal. Al zou ik hemel en aarde bewegen als mijn paard (of kat) ziek is. Ik zou er ook voor bezuinigen op mijn eigen kosten. Goedkoper boodschappen, geen uitjes, geen vakantie. Huurhuis of werk opgeven, dat niet, dat is de stabiliteit en zekerheid die ik nodig heb om voor mijn dieren te zorgen. Lenen: ja ook, maar liefst bij familie. Nu niet nodig, maar ik weet uit ervaring hoe veranderlijk het leven is.

Laatst bijgewerkt door miereneter op 14-01-23 10:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-01-23 10:05

Geplaatst: 14-01-23 10:05

Elisa2 schreef:
Ja dat is de andere kant van "leed", dat vind ik ook erg. Als je een dier hebt dan heb je de verantwoordelijkheid om er (medisch) voor te zorgen voor zover mogelijk. Sommige dieren wordt zorg onthouden en die lijden dan jarenlang..heel triest. Dat zie ik als verwaarlozing, niet als "lot" van een dier..dat is een mooie smoes om geen verantwoordelijkheid te nemen voor het eigen gedrag.

Precies, ik vind het ook verwaarlozing :(:)

Maar verder heel normale, vriendelijke mensen blijken het zo te kunnen zien dat dat nu eenmaal zo is.
Hier werd een keer aangeklopt door mensen met de vraag of wij een rode kat hadden. Ja die hadden we maar meneer lag binnen te ronken. Liep er blijkbaar hier over de dijk een rode kat te zwalken. Super lief beestje, zat te snorren, maar ging niet goed met 'm.

Mensen hebben hem mee naar huis genomen en de dierenambulance gebeld. Die hebben hem opgehaald en ingeslapen, beestje was er echt niet goed aan toe vanwege o.a. een verwaarloosde nier-aandoening. Maanden later bleek hij (toch!) van 1 van de buren verderop te zijn. Je zou verwachten dat die al die tijd zichzelf afgevraagd hebben waar die kat gebleven was.... dat die het akelig zouden vinden.

Maar de reactie was in de trant van Oh is dat er mee gebeurt. Het ging niet goed met die kat nee, we dachten al dat hij een plekje zou gaan zoeken om dood te gaan.

-O-

**Geplaatst**: 14-01-23 10:08

Geplaatst: 14-01-23 10:08

ja precies dat! dat merk ik ook vaak.
dat mensen zo..nou ja ik noem het ongeïnteresseerd zijn.

er was altijd zo’n mooie uitspraak:
je hebt mensen met paarden en je hebt paardenmensen.
en dat klopt absoluut

**Geplaatst**: 14-01-23 10:15

Geplaatst: 14-01-23 10:15

Ik heb een 18 jarige pony die recent weer hoefbevangen is geworden en waar de dierenarts me voor de keuze stelde of ik wou behandelen vanwege de ernst van de kanteling in de hoeven en de andere medische zaken die spelen. Daarnaast zou het een lang traject worden om pijnvrij te worden.

Op dat moment kon ik het zelf niet aan om voor inslapen te kiezen en heb ik meerdere keren gevraagd of het eerlijk was naar het paard om dit aan te gaan. Zij vond van wel. De dagen die volgden thuis heb ik er veel over nagedacht en had ik eigenlijk besloten dat ik het niet paardwaardig vond om verder te gaan, nog los van alle kosten. Op de dag dat ik weer contact had met de dierenarts stapte de pony echter vlot met me mee uit stal. Toen was de dierenarts heel duidelijk, je geeft hem een kans door hem mee te nemen en te starten met behandelen, hij pakt die kans, dan gaan wij dat ook doen. Dus als het gaat over paardwaardig een paard medisch behandelen vertrouw ik graag op de mening van de dierenarts. Zij weet van de melanomen en de eerdere kreupelheden en neemt dat mee in overweging. Ook houdt ze wel rekening met mijn portemonnee.

Daarmee komen we bij het financiële plaatje. De pony gaat nu €200,- per maand meer kosten. Dat is voor mij een mega bedrag, op dit moment kan ik het eigenlijk niet betalen.

Wel zit ik in het proces van afstuderen, dus als dat me eindelijk lukt bespaar ik €200,- per maand op m'n collegegeld en daarna ga ik 32 uur per week werken. Dan zou ik het dus wel kunnen betalen allemaal.
Als ik nu nog jaren student zou zijn had ik eerst moeten overleggen met m'n ouders of iemand anders of zij mee wouden betalen, anders had het wel invloed gehad op mijn keuze om te behandelen of in te laten slapen.

Verder qua werkdruk is 2x per dag naar stal de max voor mij, eigenlijk is dat teveel maar tijdelijk kan ik dat wel dragen. Vaker is ook tijdelijk mogelijk, maar niet op de lange termijn.

In het financiële plaatje moet ik nog benoemen dat ik deze pony heb gekocht van de manege terwijl ze hem eigenlijk naar de slacht wouden doen. Ik was 18, net uit huis en kon hem net betalen, maar het alternatief was de dood. Ik heb gelukkig nooit voor de keuze gestaan om niet te behandelen omdat ik het niet kon betalen, maar het is wel een aantal keer spannend geweest. Mijn buffer is nooit hoog genoeg geweest om hem te opereren oid, maar dat hoefde ook niet. De pony mocht lekker genieten en leuke dingen doen, hij heeft uiteindelijk zelfs nog meegelopen in de springles met mijn bijrijder en dat was meer dan iemand ooit had verwacht. Dus we gaan ook niet tot het naadje qua geld met deze pony, maar als het kan en paardwaardig is dan wil ik wel veel geld en tijd investeren. Want man wat kan je achterlijk veel houden van een dier...

**Geplaatst**: 14-01-23 10:23

Geplaatst: 14-01-23 10:23

Heel interessant om te lezen. En ook een vraagstuk waar ik zelf vaak over nadenk, met wisselende conclusies.

Bij mijn oude pony die op 29-jarige leeftijd is overleden was het toen nog grotendeels een keuze van mijn ouders, later ook die van mij. Ze had al 10 jaar spat in beide achterbenen en stond aan huis op pensioen. Mocht blijven lopen zolang het goed ging, kreeg een supplement of dierenartsbezoek indien nodig maar grote uitgaven werden niet meer gedaan. Ze was 29 toen ze koliek kreeg. Dierenarts is er drie keer bijgeweest, maar een operatie of rit naar kliniek begonnen we niet meer aan. Ze is helaas overleden, maar het was wel “goed zo”.

Voor onze shet die ruimschoots de 30 gepasseerd is geldt hetzelfde. Die heeft al jaar en dag een slecht gebit, ziet en hoort inmiddels ook minder maar is nog de levendigheid zelve. De tandartskosten voor gebitsonderhoud en incidenteel het trekken van een kies worden gemaakt. Evenals extra voer in de winter indien nodig. Maar grote uitgaven zullen ook niet meer gedaan worden. En eerlijk… ze valt onder de verantwoordelijkheid van mijn vader er zullen er hele hoge maandelijkse kosten volgen (lees enkele honderden euro’s), denk ik dat hij ook de stekker eruit trekt.

Voor mijn 14-jarige (nu bijna 15) vind ik het een stuk lastiger. Hij blesseerde zich 2,5 jaar geleden aan een pees en werd daaraan geopereerd. Hele lange revalidatie met uiteindelijk wel volledige genezing, maar nu helaas een herblessure van de pees. Daarbij ook EOTRH.
We zijn een half jaar peesproblemen en snijtandextracties verder en toen ik de kosten van het afgelopen jaar optelde werd ik ook niet vrolijk. Een €4600,- enkel aan dierenartskosten. ‘Gelukkig’ was de grootste rekening €1350 en de rest steeds bedragen tussen de €200-€650, maar vooralsnog ziet het er naar uit dat mijn paard niet meer belastbaar kan zijn.
Enkel al de medische kosten kwamen dus uit op een groffe €385,- per maand verrekend over het jaar. Dat is dan helemaal zonder supplementen, aangepast beslag, (extra) voer, de osteopaat die eens langskomt. Voor sommigen misschien niet veel, maar ik vond het een eye-opener en best shocking dat er dus rustig 500-600 per maand bovenop stallingskosten en standaard voer kán bijkomen als het tegenzit. Ik denk dat dat voor veel mensen niet op te brengen is en eerlijk, ik kan dat ook geen jaren dragen.
Op dit moment is de enige verdere behandeloptie nog een tweede operatie. Ik kan nog van gedachten veranderen, maar vooralsnog trek ik hier de grens. Een grens vooral voor het mentale welzijn van mijn paard, om hem niet nog eens weken stalrust, maanden paddockrust/stappen aan de hand aan te doen. Vooral omdat de prognose onzeker is en hij op dit moment wel goed genoeg is om paardwaardig met pensioen te gaan. Ik gooi er met liefde nog eens €3000 voor een operatie en nazorg tegenaan als dat de levenskwaliteit van mijn paard verbeterd, maar daar twijfel ik (op het mentale vlak) dus ontzettend aan óf dat wel zo is.

Zou je me vragen, geef je nog eens €4600 uit? Zou ik waarschijnlijk nee antwoorden. Maar omdat het steeds kleinere bedragen (toch wel enkele honderden euro’s dus niet niets) zijn, stapelt het zich ongemerkt makkelijker op tot een bedrag waarvan je vooraf zegt, zou ik niet doen. Ontzettend lastig dus.

**Geplaatst**: 14-01-23 11:18

Geplaatst: 14-01-23 11:18

Wij hebben vorig jaar oudje #1 (27) moeten laten gaan na jaren medische problemen (IR, PPID), inclusief een zeer heftige HB. Achteraf hadden we haar toen al moeten laten gaan, 3 weken alleen maar liggen ondanks maximale dosering buut is niet paardwaardig, maar ze is er toch bovenop gekomen en heeft daarna nog 2 voor haar doen hartstikke goede jaren gehad toen de HB ondanks alle voorzorg toch weer terugkwam. Toen hebben we haar laten gaan.

Ik denk dat voor veel mensen meespeelt dat ze zich hoe dan ook schuldig voelen als ze voor hun paard moeten besluiten dat het over is, en dat het schuldgevoel heftiger is als je niet alles geprobeerd hebt. Dat was voor ons in ieder geval wel zo. Dit zie je ook in extreme mate bij al die paardenopvangen waar de paarden uiteindelijk nog verwaarloosder dan ze binnenkwamen weggehaald worden.

Wij hebben nu 4 paarden laten gaan, en bij 3 van die 4 was de keuze duidelijk, en ook op het moment dat ze zelf klaar waren. Voor onze huidige senior (28) ben ik bang dat de keuze binnenkort ook gemaakt zal moeten gaan worden.
Hoe ver ga je voor je paard? Totdat ze zelf niet meer genieten van het leven. Ze was de laatste maanden niet zichzelf, erg neerslachtig, toen de diagnose PPID volgde. Ze lijkt nu iets op te knappen van de prascend, maar met bijwerkingen. Gaat ze alsnog achteruit, dan is het helaas ook eerlijker om een eind te maken aan haar nu nog prachtige leven.
Hoe ver ga je voor jezelf? Ik heb me in het verleden inderdaad in de schulden gestoken om mijn paard te kunnen behandelen. Dat waren overzichtelijke, eenmalige (althans dat was de bedoeling), persoonlijke leningen, die ik door mijn situatie goed kon dragen. Ik sta open om al mijn luxes te schrappen, ik leef toch al niet te uitbundig, en ik heb een aparte bankrekening speciaal voor dit soort doeleinden. Ik heb er echter behoorlijk lang over gedaan om financieel gezond te raken, en ik denk niet dat ik nog eens bereid ben meer uit te geven dan ik heb. Dus dure behandelingen voor paarden die met pensioen zijn (en dat zijn ze bij ons alleen om medische redenen), die laten we achterwege. Betekent dat dat de kwaliteit van leven onvoldoende wordt, dan volgt er inderdaad een spuitje, hopelijk op een moment dat ze het daar zelf ook mee eens zijn (niet meer opstaan, zware koliek).

**Geplaatst**: 14-01-23 15:06

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-01-23 15:06

Ik heb er wel wat moeite mee (al bemoei ik me nooit met andermans paarden ) als mensen een paard "wegdoen" omdat hij niet meer bereden kan worden en ze het onderhoud\de stalling dan te duur vinden worden, maar wel binnen de kortste keren een "nieuwe" hebben staan. Al begrijp ik best dat men graag wil rijden. Maar het geld is er dus wel echter niet voor het afgedankte oude dier.

**Geplaatst**: 14-01-23 15:18

Geplaatst: 14-01-23 15:18

anjali schreef:
Ik heb er wel wat moeite mee (al bemoei ik me nooit met andermans paarden ) als mensen een paard "wegdoen" omdat hij niet meer bereden kan worden en ze het onderhoud\de stalling dan te duur vinden worden, maar wel binnen de kortste keren een "nieuwe" hebben staan. Al begrijp ik best dat men graag wil rijden. Maar het geld is er dus wel echter niet voor het afgedankte oude dier.

Ja ik ook al vind ik het wel moeilijk. Stel dat je op pensions staat en binnen het jaar is je nieuwe paard al chronisch geblesseerd oid. Tot hoever ga je dan?

**Geplaatst**: 14-01-23 15:35

Geplaatst: 14-01-23 15:35

Poekkie schreef:
anjali schreef:
Ik heb er wel wat moeite mee (al bemoei ik me nooit met andermans paarden ) als mensen een paard "wegdoen" omdat hij niet meer bereden kan worden en ze het onderhoud\de stalling dan te duur vinden worden, maar wel binnen de kortste keren een "nieuwe" hebben staan. Al begrijp ik best dat men graag wil rijden. Maar het geld is er dus wel echter niet voor het afgedankte oude dier.

Ja ik ook al vind ik het wel moeilijk. Stel dat je op pensions staat en binnen het jaar is je nieuwe paard al chronisch geblesseerd oid. Tot hoever ga je dan?

Dat is een gewetenskwestie. Ik stond vroeger in pension op een manege en kon daar altijd rijden op de manegepaarden als die van mijzelf kreupel stond. Ik was toen nog jong en rijden was echt belangrijk voor me maar de vriendschap met mijn paard belangrijker, die bleef dus en eigenaardig genoeg knappen de meeste blessures vanzelf op mits je het paard de tijd en de rust geeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-23 15:41

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-23 15:41

Ik snap jullie punt.

Maar dit topic gaat iets meer gericht over echt oude paarden (het staat ook in het topicdeel specifiek over oude paarden)
En niet zo heel erg over 'vervanging geblesseerd rijpaard'.

De overwegingen bij echt oude paarden (die vaak toch al van hun pensioen genieten) is echt anders of kan écht anders zijn dan bij jonge paarden of mensen die actief in de paardensport zitten.

Het is iets waar eigenaren van echt oude paarden soms specifiek tegenaan lopen (het komt in het 'klets'topic over oudere paarden ook regelmatig voorbij.)

Vandaar nu dit topic, dat dus echt bedoeld is voor die lastige overweging bij een oud paard, dat niet verkoopbaar is, langzaamaan achteruit gaat en meer gaat kosten qua inzet en financiën.

Wellicht is er ook behoefte aan een topic over het vervangen van jongere geblesseerde sportpaarden, en de ethische kwesties daaromheen.
Maar daar moet dan misschien op de passende plek even een eigen topic over geopend worden.
Die situatie is zo anders dan waar dit topic voor bedoeld is, dat het niet echt goed past hier.

**Geplaatst**: 14-01-23 18:47

Geplaatst: 14-01-23 18:47

pmarena schreef:
Het voelt dan inderdaad als zonde geld maar ook als zonde van het dokteren met een dier dat eigenlijk aan het aftakelen was ipv. beter worden

Maarja volgende keer als je met een ander dier weer in dezelfde situatie zit, wil je het toch weer die kans geven dat bij hem / haar het wèl 1 van de vele succesverhalen kan worden waarna ze nog jaren fijn leven.... want die kans is vaak toch wel heel groot. Ellendig dat je zulke beslissingen niet terug kan draaien als het leed (en kosten) voor niets zijn

Ik gaf het ook als voorbeeld omdat ik daarover eerlijk wilde zijn.

Wij dachten dat ze nog jaren mee kon, maar ging de laatste tijd opeens hard achteruit. Toen met die beenwond was inslapen te onverwacht en we wilden haar nog even "tijd" geven, aangezien er een veulen aan kwam, haar kleinkind en ze eerder was opgeknapt van haar klachten.

Maar alles in me zegt; zonde dat ze nog gehecht moest, apart heeft gestaan en wij 600 euro armer waren.

Was ze daarna van de andere klachten opgeknapt en had ze nu nog rondgelopen, waren we het allang weer vergeten, want ze heeft wel eerder een fikse beenwond gehad.

Maar puur aan de hand van dit topic; ja, spijt. Maar nee, op dat moment had niemand achter me gestaan om haar in te slapen.

**Geplaatst**: 14-01-23 18:51

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-01-23 18:51

Overigens vind ik een 20 jarige niet te oud om te verkopen.

Mijn merrie was 19, bijna 20 en verwaarloosd toen we haar (terug ) kochten. Daar hebben we nog 9 jaar plezier van gehad.
Ik heb jongere paarden gekocht waar we korter plezier van hebben gehad.

Mijn ruin is officieel nu 24 en als ik hem zonder papier verkoop kan ik mensen makkelijk wijsmaken dat hij 15 is bijvoorbeeld. Hij kan nog jaren mee, maar het kan ook zo over zijn natuurlijk. Je ziet het iig nog niet op enkele grijze haren op zijn koppie na.

Maar ook dat; de ene krijgt echt een grijs koppie en zijn moeder bijv helemaal niet.

Als een paard 20 is en nog gezond is zou ik hem liever nog een leuk leven gunnen, want hij kan wel 35 worden bijvoorbeeld, dan "onnodig" inslapen.
Maar een ander paard van 20 kan echt op zijn en dan moet je dat niet meer willen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-23 18:59

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-23 18:59

20 is ook niet écht écht oud.

Als je kijkt naar sommige paarden in het oude paarden topic, dan gaat het over 25, 30, 30 plus.

Een fitte 20-jarige waar nog geen of nauwelijks kwaaltjes aan zijn, daar denk je ook helemaal nog niet aan 'de grens'.
Daar is dat niet echt aan de orde.

Maar een paard dat volledig met pensioen is, en bijvoorbeeld artrose, cushing en gebitsproblemen heeft, die kun je niet echt verkopen.

En dus rommel je daar doorgaans gewoon zelf mee door, tot 'de grens'.

En dat is dus voor iedereen anders.

Ik zie mensen in dit topic die bereid zijn (of waren) om zich in de schulden te steken, en mensen die dat nooit zouden doen.

Ik zie mensen die hun hele leven inrichten rondom het paard en diens schema (en weinig ruimte overhouden voor sociale dingen voor zichzelf) en ik zie mensen die zeggen dat daar een grens ligt. Dat je zelf nog sociale dingen moet kunnen doen, op regelmatige basis, of bijvoorbeeld dat gezin toch voor gaat op een gegeven moment.

De meeste mensen hebben geen moeite met een vakantie opgeven,
Maar bijvoorbeeld wel met geen woning (koop dan wel huur) meer kunnen betalen.

Ik vind de verschillende manieren waarop mensen er in staan,

En zeker ook de zeer eerlijke verhalen van sommige mensen (hoe diep je gaat, schuivende grenzen, of juist wèl zeggen nu is het genoeg) heel interessant en mooi om te lezen.

**Geplaatst**: 14-01-23 19:44

Geplaatst: 14-01-23 19:44

Dat ik 16 was kocht ik mijn Fjord voor 1000 gulden. Mijn spaarpot was gelijk leeg. Ik ging bollenpellen voor een zadel en werken in de supermarkt voor het stalgeld. Dat mijn persoonlijke omstandigheden veranderden en ik naar een duurdere stal moest nam ik bij 2 supermarkten een bijbaan aan. Ik vind dat als je een dier koopt je volledig verantwoordelijk bent voor het welzijn en dat persoonlijke omstandigheden of een gebrek aan de financiele middelen geen reden mag zijn voor beperkende keuzes wat betreft het welzijn van je dier.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-23 20:02

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-23 20:02

En hoe zie jij het scenario in de openingspost dan?

Paard van ongeveer 30.
Je hebt het 20 jaar.
In die 20 jaar is je financiële situatie (om wat voor reden dan ook) enorm achteruit gegaan.

Denk aan scheiding, ziekte, arbeidsongeschiktheid, schuld, wat dan ook. In 20 jaar kan van alles gebeuren.

Zou jij dan écht álles doen?
Jezelf in de schulden steken, verzekeringen niet betalen, geen woning meer hebben, je eigen medicatie niet meer kunnen betalen, etcetera?

**Geplaatst**: 14-01-23 20:04

Geplaatst: 14-01-23 20:04

Ik niet. Hoe erg ik het ook vind, dan gaat ze hemelen.

**Geplaatst**: 14-01-23 20:25

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-01-23 20:25

Ik heb hier meerdere oude paarden nu staan, en de grens is, dat ik dokter "aan huis", ze gaan niet meer naar klinieken,en zeker geen buik operaties meer of andere grote ingrepen...

Over extra voer, slobber of/ en supplementen doe ik niet moeilijk, je weet gewoon dat oudere dieren wat meer kunnen gaan kosten en zolang ze er happy bijstaan, krijgen ze wat goed voor ze is...

**Geplaatst**: 14-01-23 21:56

Geplaatst: 14-01-23 21:56

Femke_Tweety schreef:
En hoe zie jij het scenario in de openingspost dan?

Paard van ongeveer 30.
Je hebt het 20 jaar.
In die 20 jaar is je financiële situatie (om wat voor reden dan ook) enorm achteruit gegaan.

Denk aan scheiding, ziekte, arbeidsongeschiktheid, schuld, wat dan ook. In 20 jaar kan van alles gebeuren.

Zou jij dan écht álles doen?
Jezelf in de schulden steken, verzekeringen niet betalen, geen woning meer hebben, je eigen medicatie niet meer kunnen betalen, etcetera?

Je zegt dat in 20 jaar vanalles kan gebeuren. Dat klopt maar daarbij blijf jij 20 jaar wel gewoon verantwoordelijk voor het welzijn van je paard. Ik vind niet dat je kan zeggen: in die 20 jaar ben ik zo financieel achteruit gegaan, nu kan ik de eindfase van mijn dier niet betalen dus laat ik het maar inslapen. Je weet dat als je aan een dier begint dat er hoge kosten kunnen komen en al helemaal op het einde. Daar spaar je dan voor. Anders moet je er niet aan beginnen. Of als je merkt dat je het niet bij kan benen dan zul je tijdig naar een andere oplossing moeten kijken ipv dat je het dier kost wat het kost bij je houdt wetende dat je het financieel niet kunt dragen. Ik vind dat je zoiezo een pot moet hebben voor onvoorziende uitgaven en al helemaal als je de verantwoordelijkheid draagt voor meer zielen in je leven dan alleen die van jezelf.

Ik ken ook een verhaal van iemand die afstand deed van haar paard toen het ziek werd om een ander paard aan te schaffen waar zij wel mee kon rijden. De prognose was onzeker en anders zou ze het in laten slapen. Zo'n paard maakt dan eigenlijk geen kans meer. Maar in dit geval heeft dit paard bij iemand anders nog een heel fijn leven en leeft het nog. Iemand die wel voor de kosten instaat bij de dierenarts ookal kan zij er niet mee rijden. En zo hoort het vind ik.

**Geplaatst**: 14-01-23 22:09

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-01-23 22:09

Dus je mag niet een ziek paard inslapen omdat door pech je centen op zijn? Niet alles is te voorzien, en al zeker niet als je over een tijdpad van 20 jaar praat. Het is dat mijn pony's en gezond en jong genoeg waren, maar anders waren die half okt. door mij opgeladen naar de slager. Verantwoordelijkheid nemen is ook niet een ander met jouw financiele lasten opzadelen omdat je de moed niet hebt zelf die laatste beslissing te nemen. Ziek en of oud is groot risico op handelscircuit. Of ergens in een opvang, want hoe zieliger het verhaal hoe meer mensen donaties doen. Zit een flink stuk psychologie achter qua waarom we als mens die neigingen hebben en hoe snel dan het welzijn van het dier in gedrang komt.
Daarbij is lang niet elk paard gelukkig bij niks te doen hebben tot ronduit agressief naar kuddegenoten en mensen aan toe. Al hebben die vaak eerder het geluk wel via DA of slager weg te gaan. Zieke dieren niet kunnen houden, of dat nu komt door de aandoening of bv door een eigenaar die te graag er weer op zou kruipen, maakt niet uit.
Dat zijn rationele beslissingen die je dan moet nemen ookal ben je emotioneel 200% tegen.

**Geplaatst**: 14-01-23 22:34

Geplaatst: 14-01-23 22:34

Femke_Tweety schreef:
Ik snap jullie punt.

Maar dit topic gaat iets meer gericht over echt oude paarden (het staat ook in het topicdeel specifiek over oude paarden)
En niet zo heel erg over 'vervanging geblesseerd rijpaard'.

De overwegingen bij echt oude paarden (die vaak toch al van hun pensioen genieten) is echt anders of kan écht anders zijn dan bij jonge paarden of mensen die actief in de paardensport zitten.

Het is iets waar eigenaren van echt oude paarden soms specifiek tegenaan lopen (het komt in het 'klets'topic over oudere paarden ook regelmatig voorbij.)

Vandaar nu dit topic, dat dus echt bedoeld is voor die lastige overweging bij een oud paard, dat niet verkoopbaar is, langzaamaan achteruit gaat en meer gaat kosten qua inzet en financiën.

Wellicht is er ook behoefte aan een topic over het vervangen van jongere geblesseerde sportpaarden, en de ethische kwesties daaromheen.
Maar daar moet dan misschien op de passende plek even een eigen topic over geopend worden.
Die situatie is zo anders dan waar dit topic voor bedoeld is, dat het niet echt goed past hier.

Kalm aan joh

Hoeft ook helemaal niet over een jong paard te gaan, ik ken genoeg mensen die een paard van 18 jaar hebben aangeschaft en nu dus voor dat dilemma staan of gestaan hebben.
Niet alle oudjes zijn overal ergens levenslang geweest. Maar gevoelsmatig kan dat wel een heel verschil geven.