Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-01-23 10:34

Geplaatst: 13-01-23 10:34

Gewetensvraag dit zeg.. als ik naar mijn merrie (20 jaar) kijk, ben ik bereid om ver te gaan. Ze is al 18 jaar in mijn leven.

Maar het moet geen uitzichtloze situatie zijn. Dit paard doet het enorm slecht op boxrust dus langer dan een week op stal? Ja, dat is een grens. Ook zou het niet meer kunnen eten van ruwvoer/gras een grens zijn. Bijvoeren vind ik e echt geen probleem, maar ik ga haar niet in leven houden op enkel seniores priores bijvoorbeeld. Er staan enkele bejaarden op stal die wel (voornamelijk) leven op seniores priores en die paarden hebben altijd problematiek met maagzweren en zitten slecht in hun vacht. Ze gaat dan ook twee keer per jaar naar de tandarts, ze heeft een golf gebit en we houden het strak in de gaten. Voor nu eet ze nog 8,5 a 9 kg hooi per dag en daarnaast krijgt ze een muesli.

Niet meer kunnen liggen of rollen zou ook een grens zijn. Een koliek operatie weet ik niet. Ligt denk ik aan de kansen die de dierenarts in schat. Hoe ouder ze wordt, hoe riskanter natuurlijk en ik gun haar geen lang en moeilijk herstel waarbij ze op stal moet staan. Dit paard rent nog steeds dagelijks wild bokkend rond en haar daar in beperken moet wel echt een enorm goede reden hebben met een hoge garantie op een goede afloop.

Maar het blijft lastig. Je kan nu wel een hoop zeggen, je weet het pas als je in die situatie zit. Wie weet sta ik ook wel over een paar jaar allemaal emmers bejaarden voer te maken omdat ze geen ruwvoer meer kan eten. Je wil toch allemaal het beste voor je dier maar ook je dier absoluut niet kwijt.

Prascend zou ik overigens geen problemen mee hebben.

**Geplaatst**: 13-01-23 10:47

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 10:47

Voor mij is het duidelijk. Mijn merrie staat met vervroegd pensioen (nu 17) in een heerlijke kudde op de Veluwe. Heel jaar door op een groot weide met bomen, grote schuilschuur en dagelijks onbeperkt hooi bijgevoerd. Daar is ze helemaal happy. Ik ga haar daar niet meer weghalen, dus voor mij is de grens, kan ze pijnvrij blijven staan waar ze staat. Ik ga haar niet meer naar een kliniek brengen, daar heeft ze de afgelopen 2 jaar meer dan genoeg tijd op doorgebracht.
Ik ben in het verleden wel eens te lang wezen doormodderen met een kat, dat doe ik nooit meer. Achteraf was dat voor mij, ik kon geen afscheid nemen, niet in het belang van het dier.
Op het moment dat het niet meer gaat, zal het echt moeilijk worden, ik kan haar zeker niet missen, maar het gaat in dat geval niet om mij, maar om haar. Ik gun haar een fijn en heel lang pensioen, maar het moet fijn blijven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-23 10:51

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-23 10:51

Bij prascend denk ik ook niet per se aan of dat voor het paard belastend is. Het heeft wat nadelen, maar die vallen doorgaans redelijk mee.

Prascend is zo'n middel waar financiën echt mee kunnen gaan spelen misschien. Net als bijvoorbeeld Omeprazol, dat maar zo tussen de 300 en 1200 euro per maand uitkomt voor 1 paard.

Dus die zit op de nog veel moeilijkere overweging, van hoeveel lever je zelf in om een ouder paard aan de gang te houden.
Dit zal voor mensen met voldoende geld niet zo meespelen, maar mensen die al erg krap zitten, daar kan zoiets een enorme belasting worden.

Laatst bijgewerkt door Femke_Tweety op 13-01-23 10:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-01-23 10:51

Geplaatst: 13-01-23 10:51

Ik weet niet hoe het is als het moment daar is, maar ik heb wel besloten voor mezelf als er bij mijn oudje nu nog iets zwaar extra bij komt, het wel klaar is.

Hij staat al enige tijd op pensioen, en heeft spat en een afgescheurde pees van zijn kogel. Uiteindelijk is die pees redelijk goed genezen, en staat hij nu als een blij ei op de weide. Alleen heeft hij wel extra medicatie voor het goed houden van die pees. En hij kan niet opgesloten worden voor langere tijd want anders is hij enorm stram en dan zie je dat het pijnlijk is voor hem in het begin. Zijn tanden zijn ook niet optimaal, dus hij krijgt eigenlijk al redelijk wat ruwvoervervangers

Ik ben blij zoals hij nu is, maar als daar nog iets bijkomt zou ik hem denk ik laten gaan. Als ik hem moet opsluiten voor het 1 of ander, dan is al de rest enorm pijnlijk, en nog meer poedertjes bijgeven zie ik ook niet goedkomen. Hij heeft nu een goed leven op de weide samen met de jonkies, dus ik denk wel dat het goed is voor hem als hier het einde zou zijn. Liever goed op de weide sterven, dan aanmodderen in de kliniek

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-23 10:55

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-23 10:55

Even gewoon algemeen,

Dank al voor de vele bijdragen.
Fijn om te zien dat iedereen er echt over nadenkt, en er echt ruimte is voor verschillende meningen/ideeën.

**Geplaatst**: 13-01-23 11:09

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 11:09

Ik heb een oudje van 29 jaar. Krijgt prascend en ruwvoervervangers. Hij doet het goed momenteel, loopt rond, kan nog met de andere gek doen.

Koliek vind ik ook vaak een lastige, heeft hij de afgelopen jaren regelmatig gehad. Maar meer nog in de fase niet fit, niet lekker, koliek maar niet van ellende blijven rollen.
Een keer heeft het wat langer geduurd maar telkens knapte hij iets op na een spuit. Dat vond ik wel een lastige want hoeveel dagen ga je dan door? Want bij flinke koliek is het bij ons klaar. In die zin 1 spuit proberen bij wijze van maar als hij er ook maar doorheen breekt dan stopt het.
Hij valt in de winter wel altijd wat in, maar daarvoor krijgt hij nu in de middag wat extra voer.

Andere paard kreeg in augustus een peesblessure, we hebben haar pas net. Maar dat is er echt eentje die graag iets wil doen. Als ze echt ontzettend vaak last blijft krijgen en veel onregelmatig blijft lopen weet ik bij haar nog niet wat te doen. Ik denk namelijk nu dat ze niet gelukkig is als ze alleen maar grasmaaier is.

**Geplaatst**: 13-01-23 11:29

Geplaatst: 13-01-23 11:29

Hoe ver ga je. Daar hebben we het thuis wel geregeld over. Branco is nu bijna 24. Oudste paard war we ooit gehad hebben. Hebben ons 1e paard moeten laten gaan toen hij 20 was, dubbele peesblessure ( beide voorbenen) en hij had al kissing spines. Stilzetten was dus geen optie en hij liep ook in stap stokkreupel. Dat was dus duidelijk. Ons 2e paard is maar 13 geworden. Vage kreupelheid. Bleek na mri in Utrecht in de hoef te zitten en niet revalideerbaar te zijn. Dus ook duidelijk dat inslapen de enige optie was. En de 1e pony van onze dochter is maar 5 geworden. Voor ons dus duidelijk dat er op elke leeftijd iets kan gebeuren waardoor je de knoop door moet hakken.

Wat Branco betreft, die leeft al in geleende tijd. Hij is nu 2,5 jaar bij ons. Hij heeft een enorm slecht gebit en krijgt senioren slobber. Maar hij is nog vol energie, wordt 5 dagen in de week mee gereden en hij vindt werken nog steeds heel leuk. Een koliekoperatie zou ik hem denk ik niet aan doen, dat heeft puur met zijn gebit te maken en hoe hij nu al reageert op ingrepen die daar aan moeten gebeuren. Ik denk dat het hem heel veel stress zou geven en dat gun ik hem absoluut niet. Lijkt me ook niet goed voor het herstel.

**Geplaatst**: 13-01-23 11:49

Geplaatst: 13-01-23 11:49

Bij mij hangt het af per paard:

- mijn shets zijn rond de 30 jaar oud. Ik heb die ponies overgenomen om een goed pensioen te geven maar heb er verder niets mee. Zowel voor mezelf als voor de ponies zou ik die nooit opladen naar de kliniek. Dierenarts en tandarts wel. Bijvoeren ook wel, met een max van 2 voerbeurten per dag. Volledig op slobber met meerdere porties per dag begin ik niet aan. Bij een blessure wil ik wel de dierenarts laten komen, medicatie geven en max 1 week boxrust. Opereren, inspuiten, langdurig boxrust gaat niet meer gebeuren. Vooruitzicht moet zo goed als pijnvrij zijn binnen max 1 maand.
Prascend geven twijfel ik… gaat afhangen van de algehele conditie van de pony op dat moment.

- mijn haflinger van 18 jaar is nog heel fit en wordt actief gereden. Hem zou ik nog wel opladen naar de kliniek voor een koliekoperatie. Ook behandelen voor peesblessures of prascend geven voor cushing is geen probleem. Hij is erg rustig en zou redelijk goed met boxrust kunnen omgaan. Echter wil ik hem wel pijnvrij en paardwaardig kunnen houden: langdurig pijnstillers zijn geen optie en zodanige tandproblemen dat er helemaal niets meer van gras of hooi binnen gaat zijn ook geen optie.
Wat ik wel weet is dat hij snel spieren en conditie verliest bij een rustperiode. Als ik hem op pensioen zou zetten, zou ik hem na een tijdje wss niet meer fit genoeg vinden om een koliekoperatie oid te ondergaan.

**Geplaatst**: 13-01-23 11:50

Geplaatst: 13-01-23 11:50

Ten eerste: Ik denk dat het ook belangrijk is om je te realiseren dat je het heel zwaar maakt voor jezelf als je op “het perfecte moment” in wil laten slapen. Want realistisch gezien bestaat dat moment niet bij oudjes die langzaam verslechteren.

Mijn vorige paard had allerlei kwaaltjes, allemaal hanteerbaar maar er kwam steeds meer bij. Hij liep nog oké rond, stond vrolijk buiten, was blij met alle aandacht maar had ook problemen met eten (dus slobber), lopen (maar weer goed met aangepast beslag), en een duidelijk minder goede weerstand waardoor er steeds kleine dingetjes waren. Een kuchje, een ontstoken wondje, een schimmelinfectie. Allemaal te overzien maar het was wel het een na het ander.

Toen het hoesten langzaam erger werd heb ik gezegd dat het goed was zo. Ik had kunnen wachten tot hij nog zieker was, maar ik vond het fijner hem te laten gaan met een blije blik in de ogen. Ik heb hem zijn hele leven gehad en heeft er altijd goed bij gestaan.

Was het nog een maand langer goed genoeg gegaan? Misschien wel, misschien niet. Het was vast niet het perfecte moment maar wel zo goed als ik het kon maken.

**Geplaatst**: 13-01-23 12:32

Geplaatst: 13-01-23 12:32

Dit is een vraag waar ik regelmatig aan denk.

Bij mij ligt de grens op niet happy meer zijn. (Maar ja, dan krijg ik weer de vraag hoe weet je of je paard happy is)

Maar gebaseerd op geen pijnface, ontspannen staan, gewoon eten en enigszins nog normaal kunnen rondlopen.
(Mijn KWPN-ner heeft ernstige hanetred/kramperigheid, dus alleen als hij niet op een van de andere 3 benen wilt staan is duidelijk wanneer hij pijn heeft in een van die benen. Voordraven zie je niets aan omdat hij abnormaal met rechtsachter loopt)

Maar voor hem is het simpel, bij een mega koliekaanval of iets waar hij eeen kliniek voor moet bezoeken ga ik niet meer aan beginnen. Hij heeft daar zoveel stress van dat hij amper vooruit kan lopen, laat staan een trailer op komt.

Hij wordt dit jaar 13, maar heb niet de verwachting dat hij het red tot 30, gezien het met de jaren echt erger geworden is. Maar ik sluit niets uit.

Het 'oudje' van mijn man(draver van 20) gaat het denk ik om hoe lang we hem dik kunnen houden, hij heeft wat issues met diastasen dus voeren hem flink wat bij in de winter.

**Geplaatst**: 13-01-23 12:36

Geplaatst: 13-01-23 12:36

Ik doe alles in overleg met de DA. Als die zegt dat hij nog kan opknappen dan doe ik dat onafhankelijk van de kosten, ik bezuinig zo nodig dan op mezelf. En rijden hoeft niet. Een paard geeft zelf ook aan of hij nog wil of niet.Mijn vorige is op 37-jarige leeftijd plotseling uit zichzelf dood omgevallen.Dan hoef je zelf niets te beslissen.

**Geplaatst**: 13-01-23 12:37

Geplaatst: 13-01-23 12:37

Femke_Tweety schreef:
Elisa2 schreef:
Ik vind dit lastig en per paard verschillend, ten eerste moet er kwaliteit van leven zijn en blijven. Daarnaast bij een ouder paard moet het iets zijn wat nog beter kan worden..als het niet meer beter kan worden dan is ondersteuning mogelijk totdat het niet meer gaat maar geen dure operaties oid.

Aan de andere kant als er een operatie nodig is en ze staan een paar maanden op stal maar hebben daarna nog een lang en gezond leven dan denk ik dat die paar maanden stal snel vergeten zijn.

Het is best een moeilijk grijs gebied waarin ieder afwegingen voor zichzelf moet maken denk ik, ook mede gebaseerd op de financiele mogelijkheden.

Het gaat hier specifiek om oude paarden.

Zou je dan ook nog kiezen voor paar maanden stalrust?

Ik heb die keuze zelfs niet eens gemaakt voor een net een dag 2 jarige.

Een stomme uitglijder op het land. Met nogal fikse gevolgen. De dierenarts wilde nog opereren, de verzekering wilde dat betalen. En wij hebben gekozen hem te laten inslapen omdat we een jonge stuiterige half arabier geen maanden stalrust wilden aandoen met daarna nog steeds best kans op geen pijnvrij leven. Voor sommigen misschien een onbegrijpelijke keuze maar daar lag voor ons bij hem de grens, hij had met 6 maanden al stalrust gehad van een paar weken na een griffelbeen breukje en dat was voor hem een kwelling. Zelfs met kalmerende middelen was hij gewoon een explosie van energie. Dat dan maanden lang in een kliniek. Nee dat wilden we hem echt niet aandoen.

**Geplaatst**: 13-01-23 12:41

Geplaatst: 13-01-23 12:41

De grens was voor mij dat hij niet meer in zijn stal ging liggen of algemeen onbehagen, niet meer meekomen met de groep bijvoorbeeld. Tot op zijn laatste dag was hij de baas. Die ochtend rende hij door de wei. Ach niet meer soepel, maar ook zeker niet kreupel. Eten was lastig geworden, maar goed op gewicht door de prakjes van senioren priores en fibrebeet. Al het andere wat hij dan nog wel at was mee genomen. Anyway... 37 jaar oud en al ruim 20 jaar in bezit. Ik wil de paarden binnen halen, ik roep en doe de deur open... hij stort zo voor mij neer. Ik natuurlijk flink in paniek, hij was niet dood, maar ik voelde aan dat het het einde was. Dierenarts pijnstiller gespoten en hem nog getracht met vele handen in de benen te krijgen. Het mocht helaas niet baten, binnen 3 kwartier was mijn witje er niet meer. Zo plotseling ineens, dat scenario had ik mij totaal niet bedacht. Waarschijnlijk heeft hij een hersenbloeding gehad.

Een koliekoperatie of iets anders erg ingrijpends was ik niet meer aan begonnen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-23 12:52

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-23 12:52

Veel mensen lijken het eerste deel wel te beantwoorden, dus hoe ver je met het oude paard wil gaan.

Maar dat moeilijkere tweede deel blijft een beetje achter.
Hoeveel tijd, energie en levensstandaard mag het je zelf gaan kosten?

Een keer niet op vakantie, daar lijkt voor niemand die grens te liggen.
Maar echt alleen nog goedkoop eten, geen sociale uitjes meer, geen verjaardagen vieren om maar geld te besparen zodat het oude paard nog zijn poeders kan krijgen?
Of nog verder, rekeningen, gas water licht niet meer betalen, achterstanden bij verzekeringspremies?
Lenen bij vrienden?
Of je huis verkopen?
Geen huurhuis kunnen onderhouden, dus bij vrienden op de bank?
Dat soort zaken zullen bij een jong paard met een acuut iets niet zo aan de orde zijn
Maar iedereen met oude, nog wel redelijk fitte paarden maar wel 'met hulp' van poeders, medicijnen etc, daar kun je op leeg lopen.
Juist omdat zoiets langdurig is, en dus iedere maand veel kan kosten. En als dat iedere maand opnieuw eigenlijk meer kost dan er aan middelen voorhanden zijn,
Hoe lang ga je dan door?

Dat is ongetwijfeld een lastigere vraag dan deel 1.
En voor mensen die voldoende middelen hebben ook niet aan de orde
Maar probeer eens na te gaan wat je reëel zou vinden als die middelen niet onuitputtelijk zijn.

Ook daar zullen de antwoorden niet hetzelfde zijn bij iedereen, en dat is prima natuurlijk.
Maar ik ben benieuwd hoe mensen er over denken.

**Geplaatst**: 13-01-23 13:02

Geplaatst: 13-01-23 13:02

Ik denk dat ik, als mijn financiën krap hadden gezeten, eerder het jonkie verkocht zou hebben om de senior een goede oude dag te blijven geven, dan op enig moment te zeggen, senior, je bent nog heel erg fit, maar ik kan je extra voer en Prascend niet meer betalen, dus nu laat ik je maar gaan.

Er was sowieso wel maar 1 optie hoe de senior uit mijn leven zou gaan en dat was als die dood ging.
Ik heb hem gekregen van de manege, waar hij vanaf dat hij 4 was en ik 11, mijn lievelingspony was. Hij kwam met 22 jaar (ik dus 29) naar mij toe om van een goede oude dag te genieten.
En genieten heeftie gedaan, ik heb er lange tijd veel meer mee gedaan dan ik op basis van zijn lichamelijke conditie op moment dat die naar mij toe kwam, verwacht had.
Maar hem dus nog eens weggeven oid omdat ik financieel krap zou zijn komen te zitten, nee, dat was niet gebeurd. Dan idd maar alleen nog op fietsvakantie rondom huis (en dus evt het jonkie weg doen, want die was er later bij gekomen en heeft nog een hele toekomst voor zich).

Blij toe dat het allemaal niet aan de orde is geweest, jonkie is er nog en laat mij nog steeds genieten van het hebben van een paard en senior heeft imo een heel paardwaardige ouwe dag gehad.

Wel is het zo dat sinds de senior is overleden, ik in een half jaar tijd een hele nieuwe trailer bij elkaar had gespaard van het geld dat niet meer aan onderhoud van de senior werd uitgegeven, het ging dus wel degelijk om serieus geld.

**Geplaatst**: 13-01-23 13:06

Geplaatst: 13-01-23 13:06

Femke_Tweety schreef:
Veel mensen lijken het eerste deel wel te beantwoorden, dus hoe ver je met het oude paard wil gaan.

Maar dat moeilijkere tweede deel blijft een beetje achter.
Hoeveel tijd, energie en levensstandaard mag het je zelf gaan kosten?

Een keer niet op vakantie, daar lijkt voor niemand die grens te liggen.
Maar echt alleen nog goedkoop eten, geen sociale uitjes meer, geen verjaardagen vieren om maar geld te besparen zodat het oude paard nog zijn poeders kan krijgen?
Of nog verder, rekeningen, gas water licht niet meer betalen, achterstanden bij verzekeringspremies?
Lenen bij vrienden?
Of je huis verkopen?
Geen huurhuis kunnen onderhouden, dus bij vrienden op de bank?
Dat soort zaken zullen bij een jong paard met een acuut iets niet zo aan de orde zijn
Maar iedereen met oude, nog wel redelijk fitte paarden maar wel 'met hulp' van poeders, medicijnen etc, daar kun je op leeg lopen.
Juist omdat zoiets langdurig is, en dus iedere maand veel kan kosten. En als dat iedere maand opnieuw eigenlijk meer kost dan er aan middelen voorhanden zijn,
Hoe lang ga je dan door?

Dat is ongetwijfeld een lastigere vraag dan deel 1.
En voor mensen die voldoende middelen hebben ook niet aan de orde
Maar probeer eens na te gaan wat je reëel zou vinden als die middelen niet onuitputtelijk zijn.

Ook daar zullen de antwoorden niet hetzelfde zijn bij iedereen, en dat is prima natuurlijk.
Maar ik ben benieuwd hoe mensen er over denken.

Ook dat hangt van paard tot paard af.

Voor mijn shetjes: ik ga tot max 200 euro per maand als structurele uitgave, en max 500 euro per pony aan ongeplande dierenartsbezoeken en behandelingen.

Voor mijn haflinger: ik probeer vooral naar zijn eigen welzijn te kijken maar wil ook geen jarenlange concessies doen op mijn eigen leven, werk en welzijn. Het moet haalbaar blijven zonder constant gestress en geloop.

Dwz:

praktisch ==> max 2 verzorgingsmomenten (voer / meds / zalf etc) per dag

Financieel ==> Constante financiële stress is het mij niet waard, dan wordt er verkocht of ingeslapen. ik ga geen schulden aan voor een paard. Heb ook geen begrip voor mensen die hun stalgeld niet zouden betalen omdat ze koste wat kost willen rekken. Wel ben ik bereid te bezuinigen op mijn eigen uitgaven en een tijdje minder te sparen. Dat gaat over max 300 per maand structureel extra, geen 600 euro bovenop wat hij nu al kost bvb. En een extra potje van 10k voor operaties of andere eenmalige financiele ‘spikes’.

Sociaal ==> ik wil graag mijn relatie en vrienden behouden. Dwz er moet tijd en geld zijn om af en toe iets leuks te kunnen doen met elkaar. Geen 1000 euro per maand, maar af en toe iets gaan eten in een brasserie of eens een dagje weg moet kunnen zonder te stressen. Ook verjaardagscadeautjes moeten gewoon kunnen, al kan het wat goedkoper indien nodig. Lenen bij vrienden of op een andere manier van hun profiteren on een paard te kunnen onderhouden: nooit.

**Geplaatst**: 13-01-23 13:08

Geplaatst: 13-01-23 13:08

Mijn oudje is 25 jaar en in relatief goede gezondheid. Hij mist al jaren zijn voortanden door EOTRH, drie kiezen zijn in de loop der tijd getrokken. Twee jaar geleden is er lage overhoef in beide voorvoeten geconstateerd en staat hij op zolen met speciale vulling.
Hij is rad, loopt voor zijn leeftijd verbazend goed, al heeft hij iets moeite met de linkergalop.
Hij is een soort met pensioen, maar af en toe toch wat rijden of longeren vind ie wel fijn.

Tijd is voor mij geen issue, hij staat thuis met onze andere paarden. Mocht hij veel tijd gaan 'kosten', dan zal ik voor een of meer andere paarden een verzorger zoeken.
Energie is ook van ondergeschikt belang voor mij.
Mijn levensstandaard staat al in het teken van mijn paarden, dus...

Zelf zou ik geen moeite hebben met besparen om mijn ouwetje te bekostigen, geen uitjes of vakanties, alleen zou mijn echtgenoot dat misschien een beetje gek vinden.

In de schulden komen om mijn paard in leven te houden? Nee. Dat zou ik heel dom vinden. Van mezelf en voor het paard, want je in de schulden steken gooit je leven op termijn ook overhoop, dus qua toekomst voor het paard wordt dat ook onzekerder.
Lenen bij vrienden, alleen als dat tijdelijk en eenmalig is.
Mijn huis verkopen voor mijn paard? Ik kan me niet voorstellen dat ik dat zou doen.
Bij vrienden op de bank, nee. Niet voor een paard. Ook niet voor een oud paard.

Met een jong paard kun je ook leeglopen op dierenarts en poeders en supplementen etc.

Ik zou denk ik niet heel ver gaan als er een kans in zou zitten dat het mij financieel te gronde zou richten.
Hopelijk heb ik dan meer verstand dan emoties. Want jezelf op dat vlak opofferen voor een paard.... is niet slim. Ook voor het paard niet.

**Geplaatst**: 13-01-23 13:17

Geplaatst: 13-01-23 13:17

Femke_Tweety schreef:
Veel mensen lijken het eerste deel wel te beantwoorden, dus hoe ver je met het oude paard wil gaan.

Maar dat moeilijkere tweede deel blijft een beetje achter.
Hoeveel tijd, energie en levensstandaard mag het je zelf gaan kosten?

Een keer niet op vakantie, daar lijkt voor niemand die grens te liggen.
Maar echt alleen nog goedkoop eten, geen sociale uitjes meer, geen verjaardagen vieren om maar geld te besparen zodat het oude paard nog zijn poeders kan krijgen?
Of nog verder, rekeningen, gas water licht niet meer betalen, achterstanden bij verzekeringspremies?
Lenen bij vrienden?
Of je huis verkopen?
Geen huurhuis kunnen onderhouden, dus bij vrienden op de bank?
Dat soort zaken zullen bij een jong paard met een acuut iets niet zo aan de orde zijn
Maar iedereen met oude, nog wel redelijk fitte paarden maar wel 'met hulp' van poeders, medicijnen etc, daar kun je op leeg lopen.
Juist omdat zoiets langdurig is, en dus iedere maand veel kan kosten. En als dat iedere maand opnieuw eigenlijk meer kost dan er aan middelen voorhanden zijn,
Hoe lang ga je dan door?

Dat is ongetwijfeld een lastigere vraag dan deel 1.
En voor mensen die voldoende middelen hebben ook niet aan de orde
Maar probeer eens na te gaan wat je reëel zou vinden als die middelen niet onuitputtelijk zijn.

Ook daar zullen de antwoorden niet hetzelfde zijn bij iedereen, en dat is prima natuurlijk.
Maar ik ben benieuwd hoe mensen er over denken.

Ik begon al te denken dat ik de tweede vraag verkeerd had begrepen, die vind ik juist gecompliceerd en interessant.
Fijn dat je daar nogmaals op inhaakt

**Geplaatst**: 13-01-23 13:31

Geplaatst: 13-01-23 13:31

anjali schreef:
Ik doe alles in overleg met de DA. Als die zegt dat hij nog kan opknappen dan doe ik dat onafhankelijk van de kosten, ik bezuinig zo nodig dan op mezelf. En rijden hoeft niet. Een paard geeft zelf ook aan of hij nog wil of niet.Mijn vorige is op 37-jarige leeftijd plotseling uit zichzelf dood omgevallen.Dan hoef je zelf niets te beslissen.

Maar je kent je eigen paard toch beter als de dierenarts hem kent, dus zou het toch eerder op je eigen gevoel laten afgaan?

**Geplaatst**: 13-01-23 13:54

Geplaatst: 13-01-23 13:54

Ik heb 10.000 Euro geleend bij de bank voor de operatie van mijn paard in Emmeloord. Ze heeft het daarna nog 13 jaar goed gedaan, sinds 2016 stond ze op pensioen wegens artrose. Sinds 2016 liep ze wel kreupel door die artrose maar vloog nog in de rondte. Dat heeft ze met duivelsklauw nog tot eind 2020 volgehouden (ze was 22). Toen kon ze niet meer weg komen in de groep toen ik in de wei was. De volgende ochtend dierenarts er gelijk bij en die stelde zelfs niet eens meer voor om haar op buut te zetten, dus het was echt klaar. Maar in haar hoofd was ze nog steeds die trotse blije merrie. Ze was zo weg. Momenteel ben ik met een 10-jarige aan het dokteren, minimerrie. Was van het voorjaar weer hoefbevangen met aan een kant behoorlijke kanteling. Ze is fysiek nog steeds niet goed, dus heb vanochtend bloed laten afnemen om te checken op PPID. Ze begon weer slechter te gaan nadat een verwaarloosd beestje bij de kudde is gekomen, ze reageert heel sterk op onrust in de kudde maar ook op mij. En zolang ze geen pijn lijkt te hebben, opgewekt is en gewoon naar buiten loopt om te eten en te drinken blijf ik mijn best voor haar doen. Alles heeft me afgelopen jaar een paar 1000 gekost, maar ik kan het nog betalen van vakantiegeld, gewoon salaris of dingen verkopen.

**Geplaatst**: 13-01-23 14:03

Geplaatst: 13-01-23 14:03

Ik had eerder een pony met toekomst verkocht dan mijn ouwe als dat nodig was geweest. Ik voelde tot dusver nooit meer zoveel binding met een van mijn dieren.
Een dag weg of op vakantie gaan is inderdaad met alle prakjes en papjes lastig. Mijn beestjes staan thuis en mijn man is boer dus van veel vrijheid wbt weg gaan is toch al geen sprake geweest. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat ik er eerder paal en perk aan had gesteld als hij in pension had gestaan. Al wat ik deed was vooral goed uitvoerbaar omdat ik erbij woon.
Financieel aan de grond raken voor een paard vind ik geen optie. Het is 2 jaar geleden en destijds was het voer flink goedkoper dan het nu is en toen was het al een kostbaar paard.

**Geplaatst**: 13-01-23 14:30

Geplaatst: 13-01-23 14:30

Femke_Tweety schreef:
Veel mensen lijken het eerste deel wel te beantwoorden, dus hoe ver je met het oude paard wil gaan.

Maar dat moeilijkere tweede deel blijft een beetje achter.
Hoeveel tijd, energie en levensstandaard mag het je zelf gaan kosten?

Het speelt nu niet dus ik kan het heel rationeel bekijken, ik denk dat het neerkomt op:
-ik kan er voor een periode van een jaar 2x per dag zijn, en dan loop ik op mijn tandvlees en ik zal dan flink in mijn sociale afspraken moeten schrappen
-de kosten mogen niet meer een €400 per maand oplopen voor ook een periode van 1 jaar. Dat kan ik met flink bezuinigen in uitgaven en minder sparen wel oplossen voor een periode.

Gaat het meer geld/energie kosten dan dat, dan wordt het lastig. Maar dan ben ik al langdurig heel intensief aan het zorgen en zou ik vermoedelijk ook willen stoppen met behandelen omdat het niet meer paardwaardig is.

**Geplaatst**: 13-01-23 14:42

Geplaatst: 13-01-23 14:42

ik ook heel verschillend per paard, mijn fjord van 31 jaar doe ik echt geen plezier om die ergens op een veld te zetten en haar te laten genieten van haar persioen. Ze wil aandacht,

**Geplaatst**: 13-01-23 14:45

Geplaatst: 13-01-23 14:45

Maar het is niet de vraag of je het kan betalen of dat je een acuut probleem kan betalen. Volgens mij tenminste.

Volgens mij is het scenario:
Je hebt een senior/oudje die in leven blijft door duur voer en/of dure medicatie, zonder is het niet meer kwalitatief leven.
Stel het geld wordt krap, hoe ver ga je dan in dit scenario met betrekking op dingen verkopen/extra werken/korten op jezelf.

Zo heb ik de tweede helft van de OP in ieder geval geïnterpreteerd.
Ik ga ook niet zo maar een oudje in laten slapen en probeer zo te plannen dat geld geen probleem wordt op de oude dag. Dus mijn antwoord was ook gebaseerd op een "wat als..."

**Geplaatst**: 13-01-23 14:52

Geplaatst: 13-01-23 14:52

Even de kwaliteit van leven van het paard buiten beschouwing gelaten. Het stopt sowieso als ik mezelf in de schulden moet steken. Dat is iets wat ik nooit zal doen. Tijdelijk niet uit eten kunnen, wat beter letten op de boodschappen, etc. dus kleine dingen zijn geen issue. Maar niet jarenlang. Maar als het er op uitdraait dat je maandelijks rood staat of elk dubbeltje om moet keren dan stopt het ook. Er moet voor mij een balans zijn tussen wat me financieel mag en kan kosten en mijn eigen kwaliteit van leven. Daarbij telt de mening van mijn lief ook. Gelukkig is hij gek op mijn paard en helpt met liefde mee maar ook hij heeft een grens en een leven.

Vanuit het paard. Het leven moet voor hem pijnvrij zijn. Hij moet happy in zijn eigen lijf zijn en lol hebben in zijn leven. Voor mij geldt heel sterk, dat alles wat medisch kan moet je doen. Dat geldt ook voor mijn andere dieren. Nee, ik zal nooit een koliekoperatie laten doen. Alleen al omdat maandenlange boxrust funest is mijn paard. Sowieso gaat deze knul niet bepaald goed op boxrust. Ik ga ook geen maandenlange pijnlijke trajecten in, etc. Ik ben knettergek op hem maar ik kan hem niks uitleggen, hem vertellen dat het beter wordt. Zijn lijden moet dus in verhouding staan voor hem en niet vanuit mijn oogpunt.