Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Hannanas schreef:Darth Samantha vind ik wel de beste ever
Ayasha schreef:Hannanas schreef:Darth Samantha vind ik wel de beste ever
Die kwam voort uit een zeer slechte proef omdat Sam besloten had dat zand eng was en het feit dat hij een zwart vliegenmasker op had. Als Sam moeilijk is in de proeven of rare dingen doet zeggen we altijd dat ie een ‘Samantha-dag’ heeft... PMS zeg maar.
Die specifieke proef heb ik de ring in een fantastische verzamelde galop verkend wanhopig zoekende naar het drafknopje. Dat vond ik maar die 30m naar de X in draf waren blijkbaar erg veel gevraagd want zodra ik wilde groeten kwam hij steil overeind.
Vanaf daar ging het weer goed want er komt dan snel een middendraf aan en middendraf = ongeacht zijn humeur.
Achterwaarts is aan de a waar de ring dus open stond en dan aanspringen in galop... Hij sprong zo hoog aan dat ik bijna op mijn kont voor de a zat. En daarna kwam een slangevolte met drie bogen met steeds een eenvoudige wissel op de middellijn....
Ik hoef vast niet te vertellen hoe die verliepen.
Dus ik groet af met een piafferende Sam (vrijetijdspiaffe wel te verstaan.) want ik had het echt op gegeven en ik was te hard aan het lachen om nog enigszins nuttig in te grijpen op dat punt. Een zeer lieve loyale vriendin kwam met ons mee lopen, geeft hem een aai over de hals en zegt ‘vandaag was een ‘darth-Samantha dagje geloof ik hè....’
Die is er dus in gebleven.
En nee, geen StarWars fans maar mijn vader wel heel erg dus ben er tegen wil en dank mee op gegroeid,
Muga schreef:Ayasha schreef:Die kwam voort uit een zeer slechte proef omdat Sam besloten had dat zand eng was en het feit dat hij een zwart vliegenmasker op had. Als Sam moeilijk is in de proeven of rare dingen doet zeggen we altijd dat ie een ‘Samantha-dag’ heeft... PMS zeg maar.
Die specifieke proef heb ik de ring in een fantastische verzamelde galop verkend wanhopig zoekende naar het drafknopje. Dat vond ik maar die 30m naar de X in draf waren blijkbaar erg veel gevraagd want zodra ik wilde groeten kwam hij steil overeind.
Vanaf daar ging het weer goed want er komt dan snel een middendraf aan en middendraf = ongeacht zijn humeur.
Achterwaarts is aan de a waar de ring dus open stond en dan aanspringen in galop... Hij sprong zo hoog aan dat ik bijna op mijn kont voor de a zat. En daarna kwam een slangevolte met drie bogen met steeds een eenvoudige wissel op de middellijn....
Ik hoef vast niet te vertellen hoe die verliepen.
Dus ik groet af met een piafferende Sam (vrijetijdspiaffe wel te verstaan.) want ik had het echt op gegeven en ik was te hard aan het lachen om nog enigszins nuttig in te grijpen op dat punt. Een zeer lieve loyale vriendin kwam met ons mee lopen, geeft hem een aai over de hals en zegt ‘vandaag was een ‘darth-Samantha dagje geloof ik hè....’
Die is er dus in gebleven.
En nee, geen StarWars fans maar mijn vader wel heel erg dus ben er tegen wil en dank mee op gegroeid,
En wat zei de jury van dit kunststukje?
Rocamor schreef:Mee eens, maar ik denk dat 90% van bokt niet DAT paardengevoel heeft, dat nodig is om een paard als Rêve te kunnen begeleiden (en ik hoor - helaas- bij die 90%).
Het zijn allemaal individuen. Een paard als Sam of Madammeke (waarvan ik het topic om volg) kun je niet zo benaderen. Maar met een koetsjiekoetsjiekoetsjie benadering van Rêve staat ze met de kort daarvoor door zo'n baas opgeheven foei-dat-mag-je-niet-meer-doen-vinger haar tanden te stoken, terwijl die baas al bloedend naar de spoed mag rijden...
Maar ik denk dat je op zich wel gelijk hebt dat het gros van bokt hiervan over de rel zou gaan.
Avalanche schreef:Mja Madammeke is een aparte. Die moet je enerzijds heel zacht en vriendelijk en met fluwelen handschoentjes aanpakken, en anderzijds, is ze toen ze op de vrachtwagen moest steigerend recht op mensen af gekomen met de mond open en de oren in de nek. Dat ging toen zo snel en zo hard dat ik niet eens tijd had om te slaan, en de kans was groot geweest dat ze nog veel bozer was geworden. Als het had geholpen had ik het misschien wel gedaan.
En anderzijds moet je er doodvoorzichtig mee zijn en heel zachtzinnig en reageert ze al op een vinger. En die balans is weleens lastig. En toch kan ik er heel veel mee en hoef haar nooit te slaan. Rêve is weer een heel ander karakter, maar ook een gevoelige balans.
Sam was denk ik nooit zover gegaan als Madammeke deed. Maar hij klinkt zeer sensibel.
Avalanche schreef:
Dit is echt echt heel herkenbaar......
Sam wordt dan dus ook niet boos begrijp ik? Want Madammeke kan echt wel heel heel boos worden, alleen terug reageren maakt het erger. Best ga je mediteren op zo'n moment
Sam heeft geluk dat hij bij jou is gekomen.
Ayasha schreef:nog moeilijker om te voorkomen dat goed bedoelende ‘bijstanders’ het niet erger maken.
Ayasha schreef:Een smid vinden die hem niet nog banger maakte voor ijzers (nieuw = eng) dan hij al was omdat hij steeds steigerde... pfoeh dat was me een taak. In een straal van 40km komt er eentje die Sam wil beslaan. En dat gaat nú ook heel goed. Eerst 1 voet afwerken. Dan voet 2 want hij wil zijn voet zonder ijzer niet meer neerzetten. (Hij is op ijzers gekomen nadat eentje hem zó verkapt had dat hij niet meer kon lopen. Zelfs op gras liep hij niet meer. Stond stokstijf stil. Hij was dus als de dood voor de smid want smid = pijn. Smid gevonden die hem verdoofd heeft en de hoef grotendeels ‘opgebouwd’ heeft tot er weer wat mee te doen was (weet niet meer hoe dat spul noemt maar hij stond zo kort dat het moest.) en sinds staat hij voor op ijzers. Fysiek zou hij er af kunnen maar mentaal niet, hij zet gewoon de voer niet neer. Nagels rustig in slaan en vooral rústig blijven. Altijd met ons twee. Zoveel mogelijk dezelfde omstandigheden. Hij heeft normaal een hulp mee. Met Sam mag die niet uit stappen. Als hij die gast gewoon ziet is het om zeep. En hij heeft hem nooit wat misdaan hè. Maar dat is niet zijn routine...
Ayasha schreef:Ik voel je echt... mensen denken áltijd dat je geen ide hebt waar je mee bezig bent met dit soort paarden omdat je zo ver buiten de norm moet handelen... Sam werd het eerste jaar zonder contact gereden en ver onder zijn tempo. Nú krijg ik er geen commentaar meer op maar toen.,: pfoeh wat een commentaar kwam daar op... zo zou hij nooit tot aanleuning en correct lichaamsgebruik komen...
Nee, met zijn parttime job als renpaard wel zeker want dat was het alternatief.
Ayasha schreef:Sam hebben we de eerste keer zo plat gespoten dat hij nog net niet omviel... (en was hij gaan liggen dan had hij M liggend gedaan. ) maar dat was ook echt een noodsituatie.... zachtjes intikken ipv echt slaan was hier de oplossing toen hij eenmaal snapte dat de ijzers zelf niet beten. Want als de ijzers niet meer eng zijn komen de nagels en da’s een geheel nieuw probleem,., maar als het niet echt nodig is, dan zou ik het ook gewoon lekker laten. Pick your battles,
Ayasha schreef:Sam wordt ook altijd koud beslagen, weet niet of dat nog veel gebeurt?
Ayasha schreef:Warm dan staat ie volgens mij terug op weide nog voor ik met mijn ogen kan knipperen.
Ayasha schreef:Je gaat minstens twee dingen leren;
Heel veel geduld.
En dicht bij jezelf blijven en durven opstaan voor jouw methode.
Sam heeft mij geleerd dat luisteren niet gelijk hoeft te staan aan gehoorzamen ongeacht hoeveel jaren ouder de spreker was en hoe overtuigend. Hij heeft me geleerd mijn intuïtie te volgen en dat fouten maken geen falen is maar een reden tot bij sturen. Zo gevoelig als ze zijn: zolang je corrigeert verpest je ze echt niet als je het een paar keer verkeerd ik schat.
Ayasha schreef:Avalanche schreef:Mja Madammeke is een aparte. Die moet je enerzijds heel zacht en vriendelijk en met fluwelen handschoentjes aanpakken, en anderzijds, is ze toen ze op de vrachtwagen moest steigerend recht op mensen af gekomen met de mond open en de oren in de nek. Dat ging toen zo snel en zo hard dat ik niet eens tijd had om te slaan, en de kans was groot geweest dat ze nog veel bozer was geworden. Als het had geholpen had ik het misschien wel gedaan.
En anderzijds moet je er doodvoorzichtig mee zijn en heel zachtzinnig en reageert ze al op een vinger. En die balans is weleens lastig. En toch kan ik er heel veel mee en hoef haar nooit te slaan. Rêve is weer een heel ander karakter, maar ook een gevoelige balans.
Sam was denk ik nooit zover gegaan als Madammeke deed. Maar hij klinkt zeer sensibel.
Sam is oa naar mij gekomen omdat hij zich achterover gooide onder het zadel als hij in paniek geraakte.
Ze hebben hem een aantal jaar geleden op een kampioenschap nog eens compleet over de zeik gekregen. Expres overigens. Iets wat ik dus al een zestal jaar had weten te voorkomen, bewust... Gingen zij even doen voor hun ego.
Ruiters van de andere regionale hadden door hoe ze hem in de stress konden krijgen en de 1e proef hadden we toen erg goed gescoord dus voor proef twee dachten ze ons op die manier uit te schakelen. Onze chef d'equipe kwam ons roepen en we hebben hem meteen uit de stal gehaald en met hem gaan stappen want het schuim stond over zijn hele lijf. Ik heb overwogen om de proef niet te rijden maar uiteindelijk hem toch gezadeld, in de losrijpiste alleen gestapt om hem rustig te krijgen. Hij was niet kalm te krijgen, trippelen, spanning... "het beste van maken" was het motto. Mijn hoop was eigenlijk om hem in de ring ontspannen te krijgen in de hoop dat hij die spanning niet "mee zou nemen" en ik op wedstrijd de komende maanden gekl**t zou zijn. Dus ik probeer hem lang en laag te rijden zonder veel succes. Ik rijd binnen, ik groet, hij staat onbeweeglijk stil. Ik voel gewoon de spanning in zijn lijf, ik voel zijn hart kloppen door de singel uit... Ik geef been en we rijden onze proef. Een paar kleine foutjes en spanning want helemaal loslaten wilde hij niet maar gezien de omstandigheden kon ik niet trotser op hem zijn. Heel op het einde is er een stap gedeelte, daar ging hij ineens proesten, daar liet hij die hals zakken... De tranen liepen over mijn wangen, niet omdat in normale omstandigheden, ik veel meer uit hem had kunnen halen die dag, maar om de simpele reden dat hij ontspannning vond. Je zou denken "mission accomplished" nu he?
Ik stap naar de X, ik groet af, ik wil mijn teugels los laten en zodra ik dat doe peert hij onder me uit alsof hij bezeten is. Dus ik pak mijn teugels weer op (gelukkig is Sam wel heel gehoorzaam.) en ik kan hem naar soort verzamelde galop krijgen en van daaruit naar trippelen. Mijn man klimt over het hek naar het gebied waar eigenlijk geen begeleiders mochten komen maar gezien de omstandigheden (en de officials waren op de hoogte gebracht) zei niemand wat en pakt hem bij de teugel voor de zekerheid. Op dat moment durfde ik nl niet garanderen dat hij me niet mee zou verongelukken terwijl hij zichzelf verongelukte. Dus mijn man neemt hem aan de hand mee naar de camion, we zadelen af en melden aan onze chef d'equipe dat hij naar huis gaat. In principe "moest" ik daar blijven tot de prijsuitreiking met hem omdat ik de eerste proef prijs gereden had en het prijsuitreiking te paard was maar onze chef d'equipe zei "maak hem klaar en rij naar huis want hij maakt zichzelf stuk als je hem hier houdt. We regelen wel een paard voor je." (mijn chef d'equipe weet dat ik niet zo moeilijk ben, als het wedstrijd loopt ga ik er van uit dat ik er ook wel een rondje in draf uit krijg voor een prijsuitreiking.).
gelukkig ben ik altijd op alles voorbereid dus we doen hem zijn dikkere beenbescherming aan. We willen hem laden en hij komt steil overeind (niks voor Sam aan de hand op dat punt) en kapt naar voren. We trekken hem om terug op vier benen, proberen hem enigszins te kalmeren en mijn man zou met hem de camion op draven, ik zou "aandrijven" (helaas door mijn enkels kon ik niet zelf met hem mee draven.). Dus mijn man draaft met hem de camion op, wil hem vast zetten en terwijl geef ik het schot al aan zodat alles zo snel mogelijk verliep en daarbij vliegt Sam terug omhoog en gooit zich bijna over het schot heen. Nu is Sam gelukkig niet zon grote pony en mijn man is best een beer kwa kracht (het is echt bizar hoeveel spierkracht mijn man heeft zelfs zonder training en hij doet aan bodybuilding.) dus mijn man duwt hem soort van terug met de klep, zet die vast en gaf vervolgens Sam de kans om overeind te krabbelen (want die zat op zijn kont door dat hij zijn evenwicht verloor.) zet hem vast, klep dicht, kus "voorzichtig" vrachtwagen in en rijden. Mijn man spreekt nog steeds over die rit. Hij bewoog de hele camion zo weefde hij in de vrachtwagen. Schreeuwen alsof ze hem aan het kelen waren..
Ik durf te zeggen dat als je Sam fout aan pakt, dat hij je dan per ongeluk verongelukt omdat hij zichzelf gewoon verongelukt van de angst. Een bang paard is veel gevaarlijker dan een dominant paard. Van waar hij komt hebben ze dat aan de lijve ondervonden.
De Sam waar jullie nú over lezen is niet de Sam die ik gekregen heb he. (en ik blijf het zeggen: ik was volledig op de hoogte gebracht dus ik heb geen kat in een zak gekocht, ze zijn heel eerlijk geweest over zijn verhaal.)
Wat ik echter het meest onthouden heb van die dag... Is hoe dat dier die 5 minuten tussen de witte hekjes zichzelf zo bij elkaar wist te houden voor niemand anders dan voor mij... Want hem boeit die proef niet, of die prijs. Hij weet niet wat hij daar doet, hij weet alleen dat ik het van hem vraag, dus hij deed het alleen voor mij.. en zodra het "klaar" was herviel hij compleet... De moeite die het dat dier gekost moet hebben om dat te doen zal ik nooit vergeten...
Niemand van ons is kwaad op hem geweest dat hij ons bijna allebei verongelukte op de camion, niemand is boos op hem geworden. We hebben gedaan wat we konden om hem zo rustig mogelijk te laden voor zover dat een optie was.
Op Sam mag je niet boos worden, en als ik zeg "mag je niet" dan bedoel ik: als je boos word maak je het erger en je kan het dusdanig veel erger maken dat hij zichzelf verongelukt en het zou kunnen dat jij daarbij ook gewond raakt. Dat zal nooit bewust zijn want Sam is helemaal niet zon paard. Maar als hij in paniek is en over de rooie is dan kom je niet meer bij hem binnen.
petraaken schreef:Tjee, wat een onsportief gedrag zeg. Hopelijk zijn er nog sancties gekomen of hebben jullie nooit de echte daders gevonden?