Geplaatst Een bewogen jaar met intens verdriet maar ook weer met nieuwe vreugde.
Ik begin het jaar met mijn grote vriend jelmer een fries van 22 jaar.
We hebben het nieuwe jaar ingeluid met een ritje aan zee!
Zo reden we dagelijks met dit uitzicht
Jelmer aka blubber monster, zijn favoriete outfit!
Begin april kwam er inneens een berg sneeuw naar beneden. Jelmer genoot intens van het koude weer.
En toen kwam er een bucket list moment... eindelijk kon er iemand jel vasthouden bij de bloesem zodat ik foto's kon maken. Nooit wetende dat dit de laatste foto's van hem zouden zijn. Maar deze zijn me nu zo dierbaar.
In mei ging het inneens mis hoe mis kan je hier lezen.
[MD] ouder paard plots omvallen Ik moest plotseling afscheid nemen van mijn beste vriend, mijn hart werd in stukken gescheurd en ik kwam er achter dat je letterlijk ziek kon zijn van verdriet. ONS verhaal was nog niet af, kon nog niet af zijn want ik had nog zoveel plannen... maar helaas het was echt klaar.
We gaan even door naar juli. Waar ik een beetje op marktplaats zat te neuzen. En spontaan verliefd werd op dit koppie. Een fries... ik wilde geen fries meer maar deze had een kolletje dus ik kon wel gaan kijken. Want ze leek niet op jelmer. Helaas waren er al andere afspraken om haar te bekijken dus ik zei als het nog mogelijk is en de andere kijkers haken af kom ik graag kijken.
Toen werd ik begin augustus gebeld dat mensen hadden afgezegd en ben ik met een stalgenoot gaan kijken. Ik was aan het twijfelen voornamelijk een interne strijd met mezelf of het wel eerlijk was naar jelmer ... heb daar met tranen in m'n ogen gestaan tot de kleine dame haar neus in m'n gezicht duwde voor een knuffel. Ik was om..... en het wachten tot half oktober kon beginnen.
Elke dag kreeg ik foto's en filmpjes van de fokker en ik ben nog 2 keer gaan kijken. Ik werd steeds gekker op de kleine dame en de dagen duurde almaar langer.
Toen was het eindelijk zo ver!!!! Ik was misselijk van de zenuwen en het kwam met bakken uit de lucht toen ze samen met haar moeder werd gebracht. ( mama ging uiteraard mee terug) Ons avontuur kon beginnen!!
We zijn nu aan het wandelen, poetsen, knuffelen en doen af en toe een gekke dingen dag zodat alles normaal en gewoon wordt en ik over een paar jaar met een los teugeltje naar zee kan. Maar nu mag ze eerst opgroeien, spelen in de paddock en strakjes heerlijk 24/7 op het land. En ik ben met de dag gekker op deze kleine meid. Ze is een echte knuffelbeer, super dapper en echt mijn vriendinnetje.
Langzaamaan werd ik na mijn verdriet weer mezelf. Ik had nooit gedacht dat mijn verdriet weer zou kunnen plaatsmaken voor liefde. Tuurlijk zijn er momenten waarbij ik nog instort. Maar wetende dat Shiva er voor me is en ik daar ook zulke mooie herinneringen mee aan het maken ben maakt weer een lach op m'n gezicht.
Ik ben samen met shiva een nieuw boek begonnen en het boek van Jelmer staat geschreven in mijn hart.
Heel veel sterkte nog met het verlies. En op een mooie toekomst met Shiva! 
