Geplaatst: 27-11-19 10:23 Marietje35 schreef:Jeetje joh, wat naar van je hond!Dat het zo hard kan gaan ...
Hoe loopt ze precies niet goed? (voor zover je dat kan uitleggen) Is het voor of achter?
En kon de osteo verder niets vinden?
Ja echt hoor, aan hem lag het totaal niet. Hij liep super fijn, alleen door de bodem wel echt anders als normaal. Ik hoop wel snel antwoord te krijgen over de bijschrijvingen, want als het niet meer kan, dan kan ik nog opzoek naar iets anders. Altijd zo irritant ....
Qua gevoel zou ik zeggen dat het achter is en dan hoog, geen onderbeen, maar meer bovenin en één kant(dat zou misschien positief zijn, want dan is het niet dat achterbeen waar die plek zit). Osteo vond sowieso achter niet goed. Ze loopt met ene been wat korter, maar als je erop zit voel je een soort slag in het wiel en geen echte duidelijke kreupelheid. Met omdraaien aan de hand had ze de ene kant ook wat meer moeite en deed dat niet soepel. Ze zat wel wat vast in SI en stukje rug eromheen, één of twee vrij pijnlijke plekken maar ook osteo weet niet of dat oorzaak is of juist gevolg. Het is wat vaag dus. Osteo kon dus wel wat dingen vinden, ik ga vrijdag ook nog even kijken hoe ze dan loopt. Het is dus niet echt te zien voor ons en haar waar het precies zit, vandaar naar de kliniek toe.
Dat SI is wel vaker wat strakker bij haar, haar probleemgebied om het zo te zeggen. Niet dat er echt een probleem zit, maar kantelen van het bekken en echt gaan zitten/ondertreden vindt ze lastig en rond hengstigheid zet ze zich daar snel heel vast. Met recuptex gaat dat een stuk beter. Het was ook weer niet heel extreem tijdens de behandeling, dus ze kon niet echt aanwijzen wat het precies is.
Als ze onregelmatig zijn en geen wondje of hoefzweer hebben laat ik ze het liefst nakijken. 
Ze is ip nooit verkeerd, maar ja er zit wel wat energie in. En ze spiegelt mezelf méga. (Of ik daar altijd blij mee moet zijn 
en zelf wat euries lichter 
), daar ging ze vol gas tegenin. Ene bit was heel vriendelijk, maar vond ze verschrikkelijk en werd sterk en onrustig, andere dus scherper en nog sterker en er echt tegenin. Bit waar we uiteindelijk mee reden zat er tussenin, maar liep ze eigenlijk zo op weg. Rustig, stille aanleuning, ontspannen en ik had wat te vertellen tijdens de sterke momenten (meisje van 14 en 50 kilo op paard van 1.74 en formaat tank op wedstrijdterrein haha) zonder dat het te scherp was om hulpen te kunnen geven. Of paarden die dubbelgebroken te onstabiel vinden en zich dan vast gaan zetten of juist heel erg gaan rommelen ermee. 