Bokt.nl

sanne83 schreef:

Dat plaatje van dat het achterbeen steeds meer dichterbij het voorbeen komt, klopt gewoon niet met de werkelijkheid. Dit gebeurt alleen in piaffe en piroutte, en dat komt omdat je daarin niet vooruitgaat. In alle voorwaartse gangen klopt dat niet, dus het middelste plaatje is iets wat anatomisch gewoon nergens op slaat. Lijkt wel een plaatje van een enorm sabelbenig paard.

.

Citaat:

Dat klopt volledig, je laat eerst een paard nageven en vervolgens rijd je naar je hand en krijg je aanleuning.

Iedereen die zegt: Ik vind van niet, daar valt niet veel van te vinden want dit is de theoretische onderbouwing uit het skala.

_Charlot schreef:

De B maar ook het L1 vind ik altijd 2 moeilijke klasses om te jureren.

Citaat:

Nageeflijkheid is niet verplicht, maar een fijne aanleuning wel!
Dus geen paard welke strak is in de bovenlijn, probeert zijn rug weg te drukken of tegen de hand is.

Citaat:

Maar wanneer een paard in de B nageeflijk is in een ontspannen houding, is dit zeker positief.

Citaat:

Een paard wat niet nageeflijk is, kan ook moeilijk op de juiste manier zijn lichaam gebruiken.
Hierdoor krijg je weer moeilijk de juiste stelling en lengte buiging.

Citaat:

Wanneer je geen goede stelling en buiging krijgt, kun je niet op de juiste manier een hoek rijden, geen goede volte rijden, geen correcte gebroken lijn rijden.

Citaat:

En laten we dan maar niet van hetgeen spreken, dat er in de B en L1 al bijna geen correcte oefeningen worden gereden.
Dit blijft toch wel erg belangrijk!

Citaat:

Maar het klopt, een jury hoort in principe niet op het protocol te zetten, moet ronder of moet nageeflijker.
Wel kunnen ze zeggen dat de aanleuning beter kan.

Maar met nageeflijkheid hangen veel dingen samen in een proef!

Janneke2 schreef:

Citaat:

Dat klopt volledig, je laat eerst een paard nageven en vervolgens rijd je naar je hand en krijg je aanleuning.

Iedereen die zegt: Ik vind van niet, daar valt niet veel van te vinden want dit is de theoretische onderbouwing uit het skala.

Tja, zo komen nu de moeilijkheden in de wereld.
(Ik ken een boel theorie rondom het Skala, maar doorgaans is 'je laat je paard nageven' een veredelde versie van 'hand er op, in de krul'.
De simpelste variant van het Skala omvat slechts zes woorden, nageven komt er niet in voor. Naar de hand toe rijden ook niet.)

Ik kan uit de voeten met:
"als het dier de 'buik'spieren spant,
het bekken kantelt,
bovenlijn lang maakt/ ontspant
en de hand accepteert en de kaak en nek ontspannen houdt"
... dat we spreken van nageeflijkheid, met aanleuning als zo ongeveer het gevolg.

Maar hoe het dier tot dragen komt, komt niet in dit verhaal voor.
(Wat niet erg is, als het om definities gaat. Mits het verhaal verder gaat dan de definities.)

Ik sprak van 'de nek en kaak ontspannen houden'. Dat is de eerste ( tweede?) punt van het Skala, ontspanning.
'Dat moet er gewoon zijn', punt.
... en wat ik regelmatig zie: de kortere onderlijn en het gekantelde bekken ontbreken, 'het dier moet tot ontspanning van de kaak worden gebracht' - en het spijt me, maar dat is onzin.
Nog zo'n oude, poëtische uitdrukking : dat de kaak op mysterieuze wijze een spiegel is van het hele dier.
... net niet helemaal waar, maar voor elk gewricht geldt: als er 1 gewricht in het lichaam 'niet los is', bewegen alle gewrichten houteriger.
Dus als je aanleuning opeens iets 'straks' wordt, weet je dat er 'ergens' in het lichaam iets fout gaat. (Holle rug? Één achterbeen dat 'niet mee komt'? Scheef? Op één schouder gevallen? - en de lijst is langer.) En de oplossing kan dus overal zitten, maar niet echt in de mond.

Janneke2 schreef:

Citaat:

Dat klopt volledig, je laat eerst een paard nageven en vervolgens rijd je naar je hand en krijg je aanleuning.

Iedereen die zegt: Ik vind van niet, daar valt niet veel van te vinden want dit is de theoretische onderbouwing uit het skala.

Tja, zo komen nu de moeilijkheden in de wereld.
(Ik ken een boel theorie rondom het Skala, maar doorgaans is 'je laat je paard nageven' een veredelde versie van 'hand er op, in de krul'.

Benzz schreef:

Janneke2 schreef:

Dat klopt volledig, je laat eerst een paard nageven en vervolgens rijd je naar je hand en krijg je aanleuning.

Iedereen die zegt: Ik vind van niet, daar valt niet veel van te vinden want dit is de theoretische onderbouwing uit het skala.

Tja, zo komen nu de moeilijkheden in de wereld.
(Ik ken een boel theorie rondom het Skala, maar doorgaans is 'je laat je paard nageven' een veredelde versie van 'hand er op, in de krul'.

Citaat:

Dat komt omdat jij praat over de praktijk en in dit topic praten we over de theorie en de juiste benamingen. Dan ga je langs elkaar heen praten. Ga gewoon uit van de goede wijze ipv hoe het in de praktijk geinterpeteerd wordt.

Avalanche schreef:

Daarom moeten we nog wel de definities en omschrijvingen van begrippen correct hebben. En daarna kun je er van alles van gaan vinden, maar uiteindelijk moet je het ook niet ingewikkelder maken dan het is.

Een paard dat nageeft is niets anders dan een paard dat contact zoekt met de hand, onderkaak tegen het bit legt en die hand mee naar voren en mee naar beneden neemt. En idd daarbij loslaat in kaak en nek.

Hm, eigenlijk is nageven niets anders dan het ontspannen van het nek en kaakgewricht. Er zit wel veel meer omheen natuurlijk. Het gevolg is dat het paard de hand gaat volgen.

En dat kun je dan opvangen met je hand, waardoor er een elastische verbinding ontstaat, en dan hebben we aanleuning.

De verbinding wordt genomen door de ruiter maar geaccepteerd door het paard waardoor het aanleuning wordt.

En rechtrichten, verzameling zijn weer andere dingen. Het Skala grijpt ook een beetje als schakels in elkaar, een paard dat recht is geeft makkelijker na, een rechtgericht paard kun je makkelijker verzamelen, super mooi allemaal.

At the end of the day is het wel logisch dat je begint met een paard dat tenminste de hand van de ruiter accepteert en zich niet verzet tegen het bit, want je zal eraan moeten komen om dat paard dan vervolgens recht te gaan richten, te werken aan kracht, aan losheid, aan verzameling.

En rijden moet je idd niet te moeilijk willen maken. Van de binnenschouder af komen is fijn als je de bocht om wilt, maar teveel gewicht op buitenschouder en paard loopt over de schouder weg, en daar komt je begrenzing dus.

Eens dat je het niet te moeilijk wilt maken maar toch moet je dingen weten om te snappen waarom het paard over de schouder wegloopt, waarom het naar binnen valt. En ook hoe je dit kan corrigeren. Dat de ruiter er logica in ziet. Als je niet snapt waarom dan weet je de ruiter ook niet hoe te corrigeren.

Ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik me niet heel veel bezig hou met recht richten. Super allemaal, maar als je steeds werkt naar een paard dat fijn is op beide handen, heb je na verloop van tijd een recht paard, en dat kan sneller gaan dan je denkt als je niet de fout maakt op de zware kant terug te gaan trekken.

Grappig dat je dat zegt, toen ik beginnend ruiter was heb ik ooit een tip gekregen van iemand die bij mij in de bak reed. Ik zei dat mijn paard sterk op rechts was. Ze zei toen: dan moet je die teugel meer loslaten en links meer aannemen. En het werkte een heel eind, ik wist toen alleen nog niet waarom. En het is ook iets genuanceerder dan puur de druk op de teugel natuurlijk maar dat begreep ik pas later toen ik echt beter les kreeg.

Maar ik leer een paard vanaf het begin nageven op het bit, ik wil eraan kunnen komen als ik erop zit, en het werkt fijner dat ik ze dan op vriendelijke manier uitleg waar dat bit voor is, dan ze eerst een half jaar laten zwalken, zonder enige sturing of begeleiding "want als dat paard recht wordt, en in balans komt, geeft ie na" maar dat paard gaat niet in balans komen als je er geen sturing aan geeft in de eerste plaats.

Ja eens, je kan een paard al leren nageven voordat hij ooit onder het zadel is geweest. En dat bespaart je zoveel ellende. Op het moment dat ik op een jong paard stap loopt hij al nageeflijk en is hij in bepaalde mate al rechtgericht, neemt hij de hand aan en kent hij de eenzijdige beenhulpen in bepaalde mate en is heel gehoorzaam op stem. Eigenlijk kan ik ze al rijden op stem, en de beenhulpen koppel ik daar aan.

Janneke2 schreef:

Dat klopt volledig, je laat eerst een paard nageven en vervolgens rijd je naar je hand en krijg je aanleuning.

Iedereen die zegt: Ik vind van niet, daar valt niet veel van te vinden want dit is de theoretische onderbouwing uit het skala.


Tja, zo komen nu de moeilijkheden in de wereld.
(Ik ken een boel theorie rondom het Skala, maar doorgaans is 'je laat je paard nageven' een veredelde versie van 'hand er op, in de krul'.

Dat komt omdat jij praat over de praktijk en in dit topic praten we over de theorie en de juiste benamingen. Dan ga je langs elkaar heen praten. Ga gewoon uit van de goede wijze ipv hoe het in de praktijk geinterpeteerd wordt.

We praten over theorie, ik ook.

En ik constateer dat de praktijk vaak afwijkt van de theorie. (In mijn ervaring: sinds Ernest van Loon wegging uit de HB opleiding in Deurne is het 'je leert prachtige dingen in het theorielokaal, maar beneden in de bak moet hij in de krul'.)

En qua theorie van het Skala vind ik 'je laat hem eerst nageven' krom als een hoepel. (Zo werd het in Deurne geleerd na 1975, accoord. Maar Skala, nee.)
'Na het nageven naar de hand rijden' idem (wel Deurne, maar geen begrip van het Skala).

En met een boel mensen die zo zijn opgeleid snap ik dat we snel langs elkaar heen praten.
Blijft staan dat ik net zo goed als ieder ander praat over theorie (en de hoepeltjeskromme praktijk benoem).

Suzanne F. schreef:

Ja eens, je kan een paard al leren nageven voordat hij ooit onder het zadel is geweest. En dat bespaart je zoveel ellende. Op het moment dat ik op een jong paard stap loopt hij al nageeflijk en is hij in bepaalde mate al rechtgericht, neemt hij de hand aan en kent hij de eenzijdige beenhulpen in bepaalde mate en is heel gehoorzaam op stem. Eigenlijk kan ik ze al rijden op stem, en de beenhulpen koppel ik daar aan.

Elisa2 schreef:

Maar ik blijf het bijzonder vinden dat mensen denken dat een paard kan nageven zonder het naar de hand toe te rijden. Want waar komt die nageeflijkheid dan vandaan?

Het skala is een mooi stappenplan die prima door elkaar gebruikt kan worden met uiteindelijk doel volledige durchlassigheid. Dat is 100% nageeflijkheid door het lijf en in het hoofd van het paard waarbij alle spieren deinen en de souplesse vergroot. Dit bereiken niet zoveel mensen.

Ik denk als mensen de theorie niet begrijpen dan gaan ze de praktijk ook niet begrijpen, het mooiste is het om het in de praktijk te leren en dan de theorie erbij te leren zodat kennis gekoppeld kan worden aan het gevoel.

Blijft dan weer terug komen dat een instructeur ze bovenstaande moet leren in de praktijk gekoppeld met de juiste theoretische uitleg.

Elisa2 schreef:

Deurne staat nou ook niet bepaald bekend als de goede ruiteropleiding, waarmee ik niet iedereen over een kam wil scheren.

Janneke2 schreef:

Elisa2 schreef:

Maar ik blijf het bijzonder vinden dat mensen denken dat een paard kan nageven zonder het naar de hand toe te rijden. Want waar komt die nageeflijkheid dan vandaan?

Het skala is een mooi stappenplan die prima door elkaar gebruikt kan worden met uiteindelijk doel volledige durchlassigheid. Dat is 100% nageeflijkheid door het lijf en in het hoofd van het paard waarbij alle spieren deinen en de souplesse vergroot. Dit bereiken niet zoveel mensen.

Ik denk als mensen de theorie niet begrijpen dan gaan ze de praktijk ook niet begrijpen, het mooiste is het om het in de praktijk te leren en dan de theorie erbij te leren zodat kennis gekoppeld kan worden aan het gevoel.

Blijft dan weer terug komen dat een instructeur ze bovenstaande moet leren in de praktijk gekoppeld met de juiste theoretische uitleg.

Goede vraag 'waar komt de nageeflijkeid vandaan...?'

Ik begin 'even' bij beweging. Hartstikke fundamenteel.
Om soepel te kunnen bewegen is er balans nodig, het vermogen om je zwaartepunt zelf 'ergens te kunnen zetten'.
Vergelijk beginnende schaatsers, constant glijden ze weg op 'dat gladde ijs!' en ver'krampen'.
(Zowel jonge ruiters als groene paarden doen dit.)

Ik kies er (niet on klassiek) voor, om mijn paard direct zoveel mogelijk het vermogen aan te leren om het zwaartepunt op een rijkunstig gunstig punt te houden.

En ik ben fan van 'drie gram druk op de teugel'. Dat wil dus niet zeggen 'dat ik er niet aan kom', als je begint met onder het zadel verticale balans te vragen zijn teugels geen luxe. (Na een debacle met een 'paardentrainer' die keihard trok heb ik het ooit zonder bit moeten doen, dat vond ik lastiger, maar kan best.)

En omdat het dier vanuit de balans niet hoeft te verkrampen, zijn de spieren van nek- en kaakgewricht doorgaans soepel. (En zo nee: 'zoek in de lichaam wat er mis gaat', de oplossing zit zelden in nek of kaak, die gewrichten verstrakken zodra elders in het lichaam iets verstrakt.)


Los hiervan vind ik dat een paard 'voorwaarts' moet zijn.
En dat het dier (tenzij na een trekkende &@@;5=3:9#) zich niet moet opkrullen om aan het bit te ontsnappen.

Benzz schreef:

Elisa2 schreef:

Deurne staat nou ook niet bepaald bekend als de goede ruiteropleiding, waarmee ik niet iedereen over een kam wil scheren.

Tot ongeveer 1999 was het een goede ruiteropleiding. Je leerde er de basis net als bij je rijbewijs, daarna moet je het echt in de praktijk gaan leren.

Na 1999 is het een groot drama geworden.

Suzanne F. schreef:

Ik ben in 1999 gekomen. Tm 2001.