Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Silenna schreef:helaas zijn sommige ruiters vastgebrand daarin.Silenna schreef:Ik was laatst de enige (!) bij een B dressuurwedstrijd die geen sporen om had Van de ongeveer 12 deelnemers. Ik vond er wat van
Ter aanvulling: gisteren onze eerste springwedstrijd gereden en ook alle kindertjes op B t/m E pony's in de klassen 30/40 cm hadden sporen om Het lijkt dus wel gewoon helemaal normaal om sporen om te hangen? Alsof het op die leeftijd al bij je vaste uitrusting hoort; cap, jasje, laarzen, sporen?
Elisa2 schreef:Maar wat ik niet snap..been geven hoor je in principe te doen zonder je been te bewegen. Het aanspannen van de spieren en het weer loslaten dat is been geven. Het is niet: hak optrekken, trappen in de buik met de hakken etc. Dan maakt het niet uit of het been wel of niet ver onder het zweetblad komt. Het is juist het niets doen, zo min mogelijk bewegen en goed voelen wanneer been nodig is met een minimale spieraanspanning wat zo belangrijk is. Waarbij het been gewoon lang blijft en de hak naar beneden.
Ik krijg het idee dat het dus hier al mis gaat in dit stukje basis..
Horseloverl schreef:Ik heb altijd spoor met wedstrijd, thuis niet altijd. Mijn paard word van de spanning zo dood aan mn been dat ik niks meer kan. Met een spoortje heb ik net ff wat meer te vertellen, is niet dat ik de gaten erin trap maar dat je net ff je spoor kan gebruiken om ze ergens langs te duwen. Ze is super groot 180+ dus vind het wel fijn dan. Als ze straks wat meer meters gemaakt heeft ga ik ook rustig zonder spoor op wedstrijd. Ik rij met horizontale rolletjes van Sprenger
Janine1990 schreef:Horseloverl schreef:Ik heb altijd spoor met wedstrijd, thuis niet altijd. Mijn paard word van de spanning zo dood aan mn been dat ik niks meer kan. Met een spoortje heb ik net ff wat meer te vertellen, is niet dat ik de gaten erin trap maar dat je net ff je spoor kan gebruiken om ze ergens langs te duwen. Ze is super groot 180+ dus vind het wel fijn dan. Als ze straks wat meer meters gemaakt heeft ga ik ook rustig zonder spoor op wedstrijd. Ik rij met horizontale rolletjes van Sprenger
Hoe meer kilometers ik maakte, hoe dooier mijn paard werd.
In het begin merkte ik daar eigenlijk niets van, maar als ik dan terugkijk naar een filmpje van een M1 proef die ik ooit op de kampioenschappen reed denk ik wel: Daar begon het al!
We versterkten elkaars spanning, waardoor ik in training de focus legde op het nog sneller aan het been zetten, zonder daarbij overige voorwaarden mee te nemen. Ik leerde mezelf slechte gewoonten aan en ging daardoor steeds slechter zitten.
Het nadeel van een paard sneller aan het been maken, is dat je heel snel voorbij gaat aan de balans die een paard van zichzelf heeft. Bij spanning raakte een paard namelijk ook al uit balans en moet compenseren om jou te kunnen dragen. Vervolgens ga je als ruiter compenseren om je paard voorwaarts te houden.
Kilometers maken is een uitspraak die je heel erg veel hoort. Maar we zijn eigenlijk nooit zo heel erg bezig met onze paarden uitleggen hoe ze zichzelf kunnen ontspannen en dan zijn we zelf op wedstrijd ook niet 1:1 te vergelijken met thuis. Dat is natuurlijk best eng voor een paard die op dat moment alleen jou heeft. Voor sommige paarden helpen die kilometers wel, voor een hoop andere paarden verandert er nooit wat of wordt het erger. Voor die paarden is de focus op het rijden helemaal niet het antwoord op hun 'hulpvraag'.
Ik wil niet stellen dat dit voor jou zal gelden, of voor wie dan ook die met deze redenering een spoortje draagt. Ik begrijp de redenering namelijk maar al te goed, ik hoop alleen wel dat meer mensen voor hun eigen plezier en dat van hun paard ook breder gaan kijken dan alleen de rijderij.
Citaat:maar als je paard niet gaat zonder metaal in zijn ribben te prikken, vraag ik me af of je dan wel moet gaan pushen..