Geplaatst Zoals bekend bij vele overwon pebbels enige jaren geleden tegen ieders verwachting in een gebroken been.
We hebben uiteraard nog wel hier en daar een kleine blessure gehad maar dat waren niet echt noemenswaardige dingen.
Vorige week trof ik haar aan met een flinke jaap in d'r lip.
Dierenarts erbij en een tetanus serum erin, wond schoon gemaakt want voor hechten was het inmiddels te laat.
Opgelucht haalde ik adem, als dit het ergste is van 2017 dan hebben we hem weer goed volbracht.
En dan vanmorgen, ik word wakker en zie 4 gemiste oproepen van een stalgenoot
En dan hoor je de woorden: ik denk dat ze koliek heeft.
Ik weet dat mijn stalgenoten niet voor kleine dingen bellen en het dus serieus moet zijn
Snel gooi ik drinken, eten en sigaretten in mijn tas met de wetenschap dat ik de komende uren niet thuis zal zijn.
Mijn stalgenoten waren begonnen met stappen en er was 2 keer mest vanaf gekomen.
Ze knapt zo wel op dacht ik, maar na een half uur besloot ik dat dit niet vanzelf over zou gaan
De dierenarts heeft haar darmen beluisterd en veel geluid is er niet.
Bij opvoelen blijkt de darm verschoven te zijn,maar er zit geen knik in.
Darmontspanner en pijnstiller erin en advies om hele natte slobber met olie te geven na een half uur.
De dierenarts zegt nog; ga even naar huis en check haar om 2-3 uur.
Mijn stalgenoten weten het al, ik ga niet naar huis maar wacht en observeer haar.
Slobber, dat heb ik niet voor mijn chronische te dikke oude dame van inmiddels 20 jaar.
Een stalgenoot bied aan om dit voor mij te halen zodat ik kan blijven stappen met haar.
Inmiddels half 2 en ik heb haar niet meer zien liggen.
Dat is positief, maar toch vind ik haar niet d'r zelf.
Ze is gek van eten en ieder sprietje dat ze tegen komt moet van haar zijn.
Nu interesseert het haar allemaal niet zo.
De slobber heeft ze gegeten maar niet helemaal op....
Ik leef een beetje tussen hoop en vrees momenteel
