Crista schreef:Wat ik mij trouwens wel afvraag bij iedereen hier, hoe is het bij jou paardje gekomen?
Bedoel het absoluut niet neerbuigend hoor want zit zelf ook met een IR pony maar bedoel het meer in de trant van, hebben jullie het aan zien komen?
Ik wist niet dat er bij paarden iets bestond als IR, laat staan dat sommige paarden er gevoeliger voor zijn en laat staan dat het kan komen door o.a. te dik zijn (beetje kort door de bocht maar oke)
Roza stond afgelopen jaar op het land en werd dikker en dikker, ik dacht steeds ach, gaat er wel weer af als we op stal staan... alleen ging het er niet meer zo makkelijk af en bleek ze dus IR.
Als ik eerder van het bestaan van IR had geweten had ik het misschien wel voor kunnen zijn...
Hoe zit dit bij jullie? Ook een stuk niet weten van het bestaan of was het onmacht en kon je er dus niks aan doen? of hebben jullie je beestje zo gekocht?
Ehm, hoe ga ik dit uitleggen zonder heel boos te worden (niet op jullie )
Figor was inmiddels mijn 3e eigen paardje en had dus best enige ervaring in hoe een paardenlichaam in elkaar steekt..
Zomers kon hij hier alleen op het land en swinters alleen binnen.. Zomers was hij dus moddervet en hoefbevangen en in de winter was hij slank en fit..
Geen dierenarts had het antwoord, het is een fjord, die worden nou eenmaal dik van de lucht..
Meer werken en minder eten geven was het antwoord (waardoor hij dus tekorten heeft opgelopen want juist een volledige voeding is belangrijk om tekorten te voorkomen..)
Toen verhuisden we naar een stal waar paarden altijd buiten stonden, de weilanden waren niet bemest, het gras was kort in de zomer en de eerste 1,5 jaar ging het goed met hem. We maakten ritten van 35km en hij had een topconditie.. Zwaar was hij altijd geweest..
Tot hij enkel dikker en dikker werd en ik nog meer ging rijden (nog meer zijn lichaam belast denk ik achteraf waardoor hij steeds zieker werd)
Dierenartsen en hoefsmeden zeiden alleen maar 'elk pondje gaat door het mondje' meer werken en minder eten maar hij bleef dikker worden, ging vocht vast houden en werd opnieuw hoefbevangen..
Pas toen ik de tandarts erbij liet komen hoorde ik voor het eerst het woord insuline resistentie en toen was het natuurlijk al veel te laat..
Iedereen vond hem een gewone normale dikke fjord en hij liep toch nog, dus wat was het probleem?
Toen is hij getest en bleek hij enorm IR, hij moest direct van de wei, enkel op een beetje hooi...
Wat kregen we toen, bloedvervetting, een doodzieke Fiek die niks meer kon en plat lag in de stal.. Heb hem toen suikerklonten, appels en mandarijnen gegeven om hem uit zijn hypo te krijgen (te laag bloedsuiker) wat hij volgens de dierenarts niet kon hebben..
Hij lag half 'dood' in de stal eigenlijk als ik het achteraf bekijk en door alle suiker stond hij binnen 10 minuten weer...
Verschillende dierenartsen erbij gehad, hij moest alleen maar meer lopen en werken maar dit doe je niet met een paard dat doodziek is..
Uiteindelijk op een goede voeging en enkel in de paddock staan werd hij nog dikker en zieker en toen de test uitwees dat Fiek zijn insuline meer dan 10 keer te hoog was was het antwoord in laten slapen...
Bijna had ik dit gedaan omdat ik de pijn niet meer kon dragen die ik bij hem zag.. Tot ik via bokker singasong bij mijn huidige therapeute kwam en zij was de eerste die noemde dat IR niet een probleem is van teveel eten en te weinig bewegen, dit was bij Fiek immers jaren goed gedaan..
Fiek zijn lichaam bleek ernstig ziek. Er was geen orgaan dat perfect functioneerde en hij zat onder de bacterien en ontstekingen in zijn lichaam...
Zij zette de behandeling in, waar hij aan had kunnen overlijden maar dit was de enige kans, dat realiseerde ik me goed..
Na enkele dagen merkte ik al verandering. Zijn ogen werden weer helder en zijn lichaam voelde anders aan.. Met haar behandeling is hij dik 100 kilo afgevallen en heb ik mijn paardje terug gekregen...
Hij is nu aardig stabiel en IR is in mijn ogen dan ook een symptoom, en niet eens de ziekte zelf maar dat zal voor veel mensen nog te vaag zijn denk ik...
In ieder geval, waar ik me zo kwaad om kan maken is dat je als 'leek' enkel hoort dat het normaal is dat je paard zo dik is omdat het fjord is terwijl je zelf al aanvoelt dat het niet goed is maar niemand die je de juiste info kan geven.. Uiteindelijk dankzij bokt is alles gaan rollen eigenlijk en weet ik achteraf ook dat er nooit op een goede manier bloed is afgenomen of juist is verstuurd en dus kan het maar zo zijn dat de werkelijke waardes eigenlijk nog veel hoger waren...
Fiek heeft echt op het randje gezeten en dook van de ene in de andere problemen.. Gelukkig heb ik nu de juiste persoon getroffen die hem helemaal beter lijkt te krijgen en hopelijk kan hij dan op een goede weide gewoon heel gelukkig zijn