Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Fennadev schreef:Ik lees even mee, ik zit met een opstandige 6-jarige klophengst, dus, die kan via reguliere weg gecastreerd worden. Hij steigert regelmatig naar mij, maar niet bedoelt om me echt te raken, meer afschrikking.
Borisje schreef:Luckystory: Is dat geen pijnlijke behandeling? Ik kreeg namelijk een pb van iemand die een paard chemisch gecastreerd had en dat paard had er erg veel pijnen en narigheid van gehad, en als het dan een hele pijnlijke (dure)behandeling is..
Dennis schreef:Mijn Dennis(als 13 jarige gecastreerd, altijd dekhengst geweest) was altijd al een braaf sukkeltje. Maar is na zijn castratie in het land duidelijk relexer geworden. Hij moest altijd alles in de gaten houden, alles zien. Dat heeft hij nu veel minder. Hij zat dus altijd ook strak in z'n vel, nu is hij wat buikiger (wel zonder echt dik te zijn hoor, hij staat met een aantal dikke merries, dus alles word schraal gevoerd).
Ik heb hem alleen nog niet met andere ruinen/hengsten durven koppelen met merries er bij. Hij heeft altijd erg fel gereageerd op andere mannen bij zijn meisjes, dat is wel beter geworden en wil het misschien toch proberen zodat ik 1 kudde kan gaan krijgen ipv altijd 2 (Dennis met zijn meisjes, en een groepje jeugd met ruinen/hengsten)
Borisje schreef:Ehh, niet eigenlijk. Hij is nu 25 jaar en nu zo'n 3 jaar met pensioen. Ik kan er weinig aan doen, of ik moet 'm hele dagen binnen zetten, en dat vond ik geen optie.Hmm dat zou bij mij waarschijnlijk ook van toepassing zijn. Boris loopt zichzelf inderdaad ook blessures op de wei. Nu is een shetlander natuurlijk nog niet erg oud met 20, maar al wel op leeftijd. Hoe heb jij dit verder aangepakt?