Hoe was dat gebeurd, breuken in halswervels en schedel? En hoe kwam je erachter? Heel naar lijkt me!

Eigenlijk merkte ik vrij weinig.
Met sluiten in het werk kreeg ik wat verzet, ging ze schudden met haar hoofd. Osteopaat erbij, die vertrouwde het niet, dus foto's laten maken. Daaruit kwam dus de verbrijzelde hals/nek, schedel, binnenoor en slecht tot geen zicht in een oog. Dat was wel even slikken..
Zeker toen er ook nog een verkalkt bandje bij kwam, als die breekt valt ze dood neer. Een breuk in de eerste wervel is ook verschoven, een paar mm verder was ze er niet meer geweest.
Ik vrees dat ze dit al had toen ik haar kocht. Sluitwerk is altijd moeilijk geweest, werd ze boos. Maar goed, je denkt niet snel aan zo'n blessure.
Sinds die uitslag is ze met pensioen. Ik vind het nogal een risico..

Mijn merrie 3 jaar geleden stokkreupel uit de wei gehaald (de dag ervoor nog gewoon op wedstrijd geweest), dierenarts dacht in eerste instantie aan een hoefzweer maar na grondiger onderzoek op de kliniek bleek er in haar knie een flinke scheur te zitten.

Ze heeft toen 3 maanden op volledige boxrust gestaan en dat was echt geen pretje want op een gegeven moment was ze het zo zat dat ze alleen nog maar aan het bokken en steigeren was in haar box. Na die 3 maanden mocht ze stukje bij beetje stappen aan de hand en daarna langzaam opgebouwd onder het zadel aan de hand van een schema.

Knietje is nooit mooi geheeld trouwens, bot is helaas gaan woekeren maar ze is gelukkig nog steeds bij me en wordt ook nog gewoon gereden.

Wat een verhalen!
Mijn zwarte paard heeft een aantal keren griffelbeentjes gebroken en gelukkig is dit helemaal geheeld.
Ook heeft hij een botscheur in zijn spaakbeen gehad. Dit kwam doordat het gewrichtsvlak in aanleg niet helemaal gesloten was en er door de krachten bij het lopen op harde bodem (hij werd toen beleerd voor de kar) een scheur ontstond. Hij heeft 4 maanden boxrust gehad, ik vond het verschrikkelijk, maar het heeft geholpen. Scheur is genezen maar zijn carrière als menpaard was gelijk over. Vond ik niet heel erg, aangezien hij onder het zadel een geweldig dier is .

Een ander paard van mij heeft een scheur in zijn atlas gehad. Waarschijnlijk heeft hij dit bij zijn vorige eigenaar opgelopen, waar hij al twee jaar niet gereden of gemend werd. We zijn er bij toeval achter gekomen omdat hij een nogal eigenaardige manier van halthouden had en niet heel makkelijk in de aanleuning was. Een röntgenfoto-sessie liet de oude schade zien: een scheurtje met daaromheen veel botnieuwvorming, waarop de arts concludeerde dat dit er al jaren en jaren zat. Gelukkig loopt hij nog steeds zijn rondjes voor de kar en onder zadel en ook hij is helemaal geweldig!

De halswervels met breuken..
[ img ]

[ img ]

Ik kom weer even wat leven in het topic blazen met goed nieuws!
Vandaag voor de laatste keer foto's gemaakt en de breuk is zo goed als genezen. Ik heb dan ook groen licht gekregen om met hem te gaan stappen en binnekort mag hij ook weer de wei op. Ik ben echt opgelucht dat het zo snel is gegaan!

Super, proficiat!

Fijn! Hoe ziet je revalidatieproces eruit?

Mijn dierenarts zei 2 weken stappen(30-60 minuten) op het harde, dan de wei op en doen alsof er niks gebeurd is.
Dus inmiddels stap ik braaf elke dag al met hem en is hij blij dat hij eindelijk wat mag en kan doen.
Ik ga hem wel wat eerder de wei op zetten ivm het weer en de gladheid. As zondag waarschijnlijk.

En ik doe toch nog wat rustiger aan verder. De rest van het jaar blijf ik wandelen en ga ik dat wat opbouwen. Dan vanaf het nieuwe jaar kijken hoe hij het onder het zadel gaat doen!

Spannend! Ik vind het wel een snelle opbouw na 3 maanden boxrust. Mag hij gewoon op een grote weide?

Boxrust heeft hij niet gehad, ik heb geen boxen
Hij heeft paddock rust gehad als het ware op ongeveer 10x10m. Geen idee precies heb het niet gemeten.
Hij mag nu inderdaad op een grote weide.
Heeft vanmiddag flink afgedampt maar was na een grote ronde over de wei om Iedereen te begroeten ook wel klaar.
Morgen even kijken hoe hij loopt. Zal wel spierpijn hebben

Goh, dan sta je ook met hartkloppingen te kijken!
Hoe liep hij?

Ik heb vandaag slecht nieuws gekregen. Mijn paard blijkt een nieuwe breuklijn te hebben in het bekken. Het is niet duidelijk of deze eerder niet zichtbaar was, of dat deze is ontstaan tijdens de revalidatie periode.... Wel duidelijk is, dat dit geen mooie breuk is. De delen zijn verschoven.

Een paar jaar geleden vond ik mijn jaarling in de opfok katskreupel en dof en mager terug. Eenmaal weer op stal bleek hij zijn achterknie op 3 plaatsen gebroken te hebben. Paard is in Emmeloord geopereerd en heeft een succesvolle revalidatie doorlopen. Vlak voor zijn 3e overleed hij alsnog maar nu aan de gevolgen van koliek. Daar was ik echt doodziek van.

Joman, hij loopt nog steeds goed gelukkig! Wat maandag wel wat stijfjes van spierpijn in het begin dus even een korter rondje gemaakt(2km) en daarna was het weer goed.

Wel heel erg balen dat die van jou nu een nieuwe breuklijn heeft... Wat is de prognose nu dan? Of is dat nog onzeker?

Wat heftig ook dblijham! Denk je het ergste gehad te hebben krijg je ook nog zo'n heftige koliek erbij.. Sterkte nog met je verlies

Nog een succesverhaal erbij:
Ik had een paard waar ik jumping mee reed. Op een dag lag ze in de wei en ze wou niet meer recht. Toen ik ze eindelijk recht kreeg stond ze op 3 benen. Gelijk de DA gebeld en toen de DA er was veel pijnstillers gegeven en geprobeerd om haar in de stal te krijgen. Het was enorm laat en de DA had geen rx apparaat bij dus we spraken de volgende ochtend af om foto's te nemen. De foto's werder genomen en al snel werd duidelijk dat het enorm slecht was. Ze had haar kootbeen verbrijzeld. Omdat het een hele goede merrie was besloten we haar toch een kans te geven en is ze diezelfde dag nog geopereerd. De eerste weken waren een hel, ze had enorm veel pijn, maar na een tijdje begon ze zich zichtbaar beter te voelen. Na 4 maanden in de stal mocht ze voor het eerst terug op een kleine paddock en bokken dat ze deed. Een jaar na haar ongeluk is ze bevallen van een prachtig merrieveulen en toen dat veulen gespeend werd dacht ik dat het wel leuk zou zijn om af en toe eens met haar te gaan wandelen. Het bleef echter niet bij wandelen, al snel waren we weer dressuur aan het rijden. Toen viel vlak voor een wedstrijd mijn jonge ruin uit. De wedstrijd was al betaald en ik wou ook echt wel deelnemen. De stoute schoenen aangetrokken en Erika op de trailer. Daar waren we dan 2 jaar na haar ongeluk op de jumping. Het inspringen ging moeizaam, het was duidelijk dat we beide wat onwennig waren, eenmaal in het parcour sprongen we foutloos rond. We waren terug vertrokken voor een lange en zalige periode van jumpings en trainingen. Ik heb haar uiteindelijk terug op haar oude niveau kunnen uitbrengen (1m20). Nu is ze al een paar jaar verkocht als fokmerrie en heb ik er zelf nog een 3 jarige dochter klaarstaan