Geplaatst ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Misschien dat hier iemand is en die een antwoord heeft.
2,5 maand geleden heb ik mijn nieuwe paard gekocht, een 5 jarige Engels Volbloed. Ontzettend lief en braaf beestje. Paard stond ook geadverteerd als het meest liefste en braafste paard van stal (en dat klopt ook)
Hij heeft in ieder geval tot februari dit jaar op de baan in Ierland gelopen, in juni is hij in Nederland aangekomen en in augustus heb ik hem gekocht.
Ik vond hem opvallend rustig maar daar zocht ik niks achter. Ik heb hem de tijd gegeven om wat te wennen aan mij en de nieuwe stal. Echter werd hij telkens rustiger, zeg maar gerust slomer. Ik heb bloed laten trekken maar daar kwam niks uit.
ondertussen heeft hij 3x koliek gehad, heeft een hooibuik maar is nog altijd mager in de bovenlijn. Kijkt niet op of om als de kudde paarden aan de race gaan op het weiland.
De veearts heeft hem meerdere malen helemaal nagekeken en nogmaals een keer bloed getrokken en uitgebreid onderzocht maar weer kwam er niks uit. lichamelijk mankeert hij niks volgens de dierenarts.
De koliek was volgens de veearts te wijten aan het natte gras (buik en darmen klonken als een golfslagbad). Hij staat nu op de paddock met onbeperkt hooi en nu gaat het qua koliek een heel stuk beter.
Zj gedrag baart mij nu toch wel slapeloze nachten, hij is erg duf en sloom, reageert nauwelijks op de omgeving (is wel alert op mij en snoepjes oid)
De veearts had het over Learned helplessness, ik heb daar wat over gelezen en veel herkende ik terug bij mijn paard. Het is een soort depressie.
wie heeft hier ervaring mee en hoe kun je dit verhelpen bij je paard?
Rijden doe ik op dit moment niet, longeren amper. We wandelen veel door de buurt en ik doe wat oefeningetjes in de bak aan de hand.
Excuses voor het wat warrige verhaal, maar bedankt voor het lezen
