Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Ninx schreef:Bij aankoop had mijn ruin een 'hupje'..... slapte, jong paard.... niks zorgelijks gaven de keurend arts aan. Iemand die ik zelf had ingeschakeld en ook keurend dierenarts op wedstrijden is.
Uiteindelijk na veel gedoe (paard bleef scheef, hupje bleef terugkeren, erg hypermobiel, struikelig) naar de Lingehoeve gegaan. Ja hoor C6-7....
Buiten zijn predispositie voor dit probleem (te hypermobiel en weinig steun in dit gebied/ ontbrekende nekband), was hij door zijn eerste eigenaar precies verkeerd gemanaged: te jong belast, te kort in de hals gereden, op ijzers met scheve voeten, teveel binnen staan.... alles wat je verkeerd kunt doen dus.
We zijn jaren verder..... en hij doet het geweldig. Ook door schade en schande, fouten die ik vervolgens nog heb gemaakt, en alles wat nog onbekend was toen.
Geen vergelijking met enkele paarden hier die vanaf jong paard (nog onbelast) al zulke enorme problemen hebben.
Maar het heeft me de ogen geopend: we fokken paarden met steeds meer beweging, dieren worden steeds meer hypermobiel, staan hele dagen in een krappe ruimte, worden op ijzers gezet en hebben scheve, te lange of slechte voeten, worden te kort in de hals gereden en veel te vroeg ingereden.
Dus er is het primaire probleem van de fokkerij die steeds meer van dit soort lappen poppen creëert, en er is secundair het probleem van mensen die 3-jarigen in rijden en ze tegen de tijd dat ze een beetje uitgegroeid zijn (6 a 7 jaar) al flink in de sport rijden.
Verder het continue binnen houden waardoor balans en proprioceptie verstoord raakt. En tenslotte het voetenwerk wat echt een probleem is. Al die paarden op scheve cola-blikken van hoeven en ondergeschoven pootjes... niet een paar, maar zoveel paarden staan zo slecht en scheef op hun voeten.
Ik zag nu een webinar voorbij komen dat een interessant onderwerp had: kreupelheden door zenuwbeknelling in het schoudergebied door scheve voeten. Er is zoveel wat we niet weten, maar er is al zoveel kennis die je nu tot je kunt nemen waardoor je een paard dat niet ideaal in elkaar gezet is nog een kans kunt geven.
Ik las hier ook ergens de vraag hoe je een paard in de bespiering kunt houden wanneer je hem niet rond kunt rijden. Dit soort zaken weten we inmiddels toch wel? Dat is toch niet eens nodig?
Of een kliniek die je adviseert te revalideren met een bijzet terwijl het een halsprobleem betreft. Daar moet ik echt wel van huilen.
Op de kliniek gaven ze me niet heel veel kans: "kijk maar hoe ver je komt". We zijn nu 8 jaar verder, en hij is fitter dan ooit. Of dat zo zal blijven weet ik niet, maar hoe je ermee omgaat kan echt bepalend zijn voor het verdere verloop.
Nogmaals: niet te vergelijken met de jonge paarden die nog niet eens belast zijn en grote problemen hebben. Maar zeker wel met paarden die best een goede kans hebben, maar echt in de poeier geholpen worden door verkeerd management.
Dreamboy schreef:Ik kwam dit topic toevallig tegen en ik herken ineens zoveel in mijn paard. Veel struikelen, gedrag wat veranderd, slap. Zelfs een paar keer te horen gekregen dat hij licht atactisch is. Niet over balken kunnen draven, een hupje bij het aandraven, ontzettend scheef enz. Toen ik hem kocht was hij een paar jaar niet of nauwelijks gereden dus ik gaf de schuld aan weinig balans en geen spieren. Nu rij ik hem al een poosje niet meer om andere redenen dus ik weet niet hoe hij nu onder het zadel is. Is dit een aangeboren afwijking of kunnen ze dit op latere leeftijd ook krijgen?
Benzz schreef:Ninx schreef:Bij aankoop had mijn ruin een 'hupje'..... slapte, jong paard.... niks zorgelijks gaven de keurend arts aan. Iemand die ik zelf had ingeschakeld en ook keurend dierenarts op wedstrijden is.
Uiteindelijk na veel gedoe (paard bleef scheef, hupje bleef terugkeren, erg hypermobiel, struikelig) naar de Lingehoeve gegaan. Ja hoor C6-7....
Buiten zijn predispositie voor dit probleem (te hypermobiel en weinig steun in dit gebied/ ontbrekende nekband), was hij door zijn eerste eigenaar precies verkeerd gemanaged: te jong belast, te kort in de hals gereden, op ijzers met scheve voeten, teveel binnen staan.... alles wat je verkeerd kunt doen dus.
We zijn jaren verder..... en hij doet het geweldig. Ook door schade en schande, fouten die ik vervolgens nog heb gemaakt, en alles wat nog onbekend was toen.
Geen vergelijking met enkele paarden hier die vanaf jong paard (nog onbelast) al zulke enorme problemen hebben.
Maar het heeft me de ogen geopend: we fokken paarden met steeds meer beweging, dieren worden steeds meer hypermobiel, staan hele dagen in een krappe ruimte, worden op ijzers gezet en hebben scheve, te lange of slechte voeten, worden te kort in de hals gereden en veel te vroeg ingereden.
Dus er is het primaire probleem van de fokkerij die steeds meer van dit soort lappen poppen creëert, en er is secundair het probleem van mensen die 3-jarigen in rijden en ze tegen de tijd dat ze een beetje uitgegroeid zijn (6 a 7 jaar) al flink in de sport rijden.
Verder het continue binnen houden waardoor balans en proprioceptie verstoord raakt. En tenslotte het voetenwerk wat echt een probleem is. Al die paarden op scheve cola-blikken van hoeven en ondergeschoven pootjes... niet een paar, maar zoveel paarden staan zo slecht en scheef op hun voeten.
Ik zag nu een webinar voorbij komen dat een interessant onderwerp had: kreupelheden door zenuwbeknelling in het schoudergebied door scheve voeten. Er is zoveel wat we niet weten, maar er is al zoveel kennis die je nu tot je kunt nemen waardoor je een paard dat niet ideaal in elkaar gezet is nog een kans kunt geven.
Ik las hier ook ergens de vraag hoe je een paard in de bespiering kunt houden wanneer je hem niet rond kunt rijden. Dit soort zaken weten we inmiddels toch wel? Dat is toch niet eens nodig?
Of een kliniek die je adviseert te revalideren met een bijzet terwijl het een halsprobleem betreft. Daar moet ik echt wel van huilen.
Op de kliniek gaven ze me niet heel veel kans: "kijk maar hoe ver je komt". We zijn nu 8 jaar verder, en hij is fitter dan ooit. Of dat zo zal blijven weet ik niet, maar hoe je ermee omgaat kan echt bepalend zijn voor het verdere verloop.
Nogmaals: niet te vergelijken met de jonge paarden die nog niet eens belast zijn en grote problemen hebben. Maar zeker wel met paarden die best een goede kans hebben, maar echt in de poeier geholpen worden door verkeerd management.
Van ijzers krijgen paarden geen last van ecvm. Van op jonge leeftijd belasten en trainen ook niet. Van verkeerd rijden zelfs niet. Het is een erfelijk probleem.
0000 schreef:Interessant topic.
Vraagje aan de mensen met een paard met ECVM, ik zie klachten als licht onregelmatig, slap, hupsjes en struikelen...wat waren de bepaalde klachten of gedrag waardoor jullie in deze richting zijn gaan zoeken? Want ik zie vooral in de beginfase geloof ik niet zoveel duidelijke aanwijzingen? Ik zie nl heel veel dingen langskomen die ook op wat anders kunnen wijzen en kan me voorstellen dat ook een DA en misschien jullie zelf eerst aan andere problemen dachten. Dus ben heel benieuwd op welk punt jullie bij de hals zijn uitgekomen.
CitrusBliss schreef:0000 schreef:Interessant topic.
Vraagje aan de mensen met een paard met ECVM, ik zie klachten als licht onregelmatig, slap, hupsjes en struikelen...wat waren de bepaalde klachten of gedrag waardoor jullie in deze richting zijn gaan zoeken? Want ik zie vooral in de beginfase geloof ik niet zoveel duidelijke aanwijzingen? Ik zie nl heel veel dingen langskomen die ook op wat anders kunnen wijzen en kan me voorstellen dat ook een DA en misschien jullie zelf eerst aan andere problemen dachten. Dus ben heel benieuwd op welk punt jullie bij de hals zijn uitgekomen.
Bij mijn paard was de aanleiding vooral het onregelmatige lopen. Dat ging op een gegeven moment over in echt kreupel en staken, waarvan een deel ook aan hoefproblemen lag. En ja hij was erg scheef, had moeite met galop, sprong vaak overkruisd aan, bokte af en toe met galopperen. En dan de gedragsdingetjes natuurlijk zoals schrikachtig, plotseling explosief (niet als ik er op zat gelukkig). Allemaal wel dingen die ook ergens anders aan hadden kunnen liggen. Bij mij was het dus echt een lange weg van dingen uitsluiten, vandaar ook de hoge kosten. Al met al ben ik 1,5 jaar bezig geweest. Bij de lokale dierenarts lag de nadruk eerst vooral op het voorbeen waar hij onregelmatig liep. Bij het eerste kliniekbezoek werd meteen gezegd dat ze vermoedden dat het onder uit de hals kwam. Toen de nekgewrichten aan alle kanten ingespoten waren en het nog niet verbeterde ging ik er vanuit dat daar niets meer kon zitten heb ik ook nog de hele achterkant laten onderzoeken. Toen daar eigenlijk geen antwoord uit kwam is het tot scintigrafie en een CT scan gekomen, met daar dus het antwoord.
Babootje schreef:Slechte zaak. Als een paard coordinatieproblemen laat zien in combinatie met een mild mal alignment zou er toch wel een kwartje moeten vallen bij zo'n veearts. Dat lijkt me klinisch echt wel relevant.
biancaaaa schreef:Misschien gekke vraag (ben de hengstenkeuring aan het volgen), worden er tijdens keuring van de hengsten ook gekeken naar röntgenfoto’s afwijkingen hals / ECVM? In algemene zin, KWPN of andere stamboeken.
Benzz schreef:biancaaaa schreef:Misschien gekke vraag (ben de hengstenkeuring aan het volgen), worden er tijdens keuring van de hengsten ook gekeken naar röntgenfoto’s afwijkingen hals / ECVM? In algemene zin, KWPN of andere stamboeken.
Nee, terwijl er allang meerdere keren flink aan de bel is getrokken mbt dit onderwerp omdat het zo erfelijk is.
In Duitsland zie je wel bij advertenties dat er bij staat dat een hengst ECVM vrij is.
pol013 schreef:ik vraag me echt af of er al voldoende onderbouwing voor dit fenomeen is om dat soort verregaande conclusies aan te verbinden. En dat is er op selecteren in de fokkerij wel. Een verregaande keuze.
Hoeveel is er bijvoorbeeld bekend over klinisch gezonde paarden? Daar worden over het algemeen ook geen/bijna geen specifieke op ECVM foto's van gemaakt.
En die erfelijkheid? Daar hebben ze zich bij OCD ook eerst grondig op stukgebeten voor ze dat opgenomen hebben in het fokprogramma. En dan nog alleen voor bepaalde gebieden.
En hier iets meer info over die keuringen: https://www.edigit.nl/keuren/kwpn-keuringen
https://www.edigit.nl/keuren/hengstenke ... stamboeken
biancaaaa schreef:Daar ben ik ook benieuwd naar Pol. Mijn tweejarige heeft slechte foto’s maar is klinisch (nog) goed. Ik zie helaas vooral verhalen met slechte afloop. De dierenartsen die ik spreek durven niets te zeggen, te weinig ervaring/opvolging van paarden met slechte halsfoto’s zonder klinische klachten.
Overigens vind ik het wel vreemd dat de hengsten niet volledig op de foto gaan voor de keuring, maar wel voor de select sale (als ik het goed lees)
“ Hengsten aangewezen voor de Select Sale dienen naast een recente volledige röntgenologische keuring eventueel aangevuld met hals- en rugfoto's ook altijd een cornage-onderzoek en klinische keuring te ondergaan.”
Ik ben het met je eens dat over de klinische relevantie voor de sport gediscussieerd kan worden, maar daarmee (in het geval van hengsten op grote schaal) fokken lijkt mij niet wenselijk? Of in ieder geval informatie om mee te nemen.
Babootje schreef:biancaaaa schreef:Daar ben ik ook benieuwd naar Pol. Mijn tweejarige heeft slechte foto’s maar is klinisch (nog) goed. Ik zie helaas vooral verhalen met slechte afloop. De dierenartsen die ik spreek durven niets te zeggen, te weinig ervaring/opvolging van paarden met slechte halsfoto’s zonder klinische klachten.
Overigens vind ik het wel vreemd dat de hengsten niet volledig op de foto gaan voor de keuring, maar wel voor de select sale (als ik het goed lees)
“ Hengsten aangewezen voor de Select Sale dienen naast een recente volledige röntgenologische keuring eventueel aangevuld met hals- en rugfoto's ook altijd een cornage-onderzoek en klinische keuring te ondergaan.”
Ik ben het met je eens dat over de klinische relevantie voor de sport gediscussieerd kan worden, maar daarmee (in het geval van hengsten op grote schaal) fokken lijkt mij niet wenselijk? Of in ieder geval informatie om mee te nemen.
In jouw geval (omdat je 2-jarige goed is) zou ik echt verder gaan kijken of a) de OCD's operabel zijn en b) of er sprake is van EVCM die kan verslechteren, dmv een CT scan.
Als je ze laat zitten is de kans 99% dat je paard daar problemen van gaat krijgen in de toekomst.
pol013 schreef:ik vraag me echt af of er al voldoende onderbouwing voor dit fenomeen is om dat soort verregaande conclusies aan te verbinden. En dat is er op selecteren in de fokkerij wel. Een verregaande keuze.
Hoeveel is er bijvoorbeeld bekend over klinisch gezonde paarden? Daar worden over het algemeen ook geen/bijna geen specifieke op ECVM foto's van gemaakt.
biancaaaa schreef:Heb jij onderbouwing dat 99% van deze paarden problemen krijgt? Oprechte vraag want ik ben op dit momenten vooral informatie aan het verzamelen en alle opties aan het overwegen.
Vandaag is paard weer klinisch kort gecheckt (ivm verdoving voor gebitsbehandeling) en advies was paard “normaal” behandelen en bedacht blijven op symptomen. Hij wordt uiteraard gevolgd door de dierenarts en volgend jaar wil ik ook weer foto’s maken (ook voor mijn eigen lering).