De afgelopen weken zijn voor ons echt een zenuwslopende achtbaan geweest, onze zelfgefokte kleine Phinne van 8 maanden oud was zó ziek... Omdat er eigenlijk nauwelijks iets te vinden is over Pleuropneumonie wil ik de informatie graag delen, wie weet heeft iemand anders er later nog wat aan, al is het (gelukkig voor andere paarden) heel erg zeldzaam!

Phinne in betere tijden

[ img ]

Op woensdag 17 februari, tijdens het voeren 's ochtends (onze paarden staan aan huis) merkten we dat Phinne absoluut niet lekker was. Ze ademde zwaar en snel wilde eigenlijk liever niet lopen en eten al helemaal niet, ook had ze een flinke snotneus. Ze stond zielig in een hoekje, niks voor haar. Gelijk getemperatuurd, oliebol, 40 graden koorts. Natuurlijk gelijk de dierenarts gebeld, die gaf aan dat we metacam moesten geven, dat gedaan en daar leek ze wat van op te knappen, het zware ademen werd wat minder en ze ging af en toe een beetje aan wat hooi staan knabbelen. De koorts zakte ook wat. 's avonds liep het wel weer meer op, steeds weer tegen de 40 graden. De dierenarts verwachtte een virusje, toch met metacam nog even aankijken. De volgende dag zat ze op een gegeven moment op 40,5 graden koorts. De dierenarts kwam erbij, heeft een koortsremmer ingespoten en bloed en een neusswab afgenomen. Van de koortsremmer leek ze weer wat op te knappen gelukkig, ze ging ook weer wat aan het hooi knabbelen. De nacht is ze redelijk doorgekomen, maar de volgende dag verbeterde de situatie niet, ze bleef hoge koorts houden en at veel te weinig. Lopen wilde ze ook niet, ze stond de hele dag maar in hetzelfde hoekje en ook liggen deed ze niet. Toen hebben we in overleg met de dierenarts besloten naar Utrecht te gaan. We gingen ervan uit dat ze daar konden bepalen waar ze last van had, goede antibiotica konden geven en dat ze dan snel weer op zou knappen, nou helaas, niets was minder waar...

Kleine hummel in de trailer

[ img ]

En in de isolatie

[ img ]


Eenmaal in Utrecht, gelukkig is het voor ons niet ver rijden, stond er al een heel team klaar, wel in witte pakken en we moesten gelijk door naar de isolatie want ze waren, logisch, bang voor iets besmettelijks als Droes of Rhino. Na een eerste check en vooral het luisteren van de longen werd er gelijk besloten dat er foto's van de longen gemaakt moesten worden. Wij mochten niet mee en moesten wachten. Na ongeveer een kwartier kwam de arts ons halen, ze vertelde gelijk dat ze erg slecht nieuws had en dat Phinne echt heel erg ziek was, ze wist niet of ze het zou gaan halen... Wauw.. dan zakt de wereld wel onder je voeten weg, dat hadden we zo niet aan zien komen... Ze kon nog niet vertellen wat er aan de hand was, er moest een echo gemaakt worden. Phinne hoefde niet meer in de isoleer te blijven, het was duidelijk dat ze geen besmettelijke ziekte had.

Na weer een tijd wachten werden we bij Phinne gebracht, daar stond ze dan, doodziek, een heel groot deel van haar lijfje geschoren, ze hadden haar nergens voor hoeven verdoven, ze gaf sowieso geen kik, zo naar voelde ze zich

En toen vertelden ze wat er aan de hand was. Ze had een longontsteking en een borstvliesontsteking, haar hele borstholte zat vol met vocht, of pus, dat wisten ze nog niet. Het zware ademen kwam doordat ze benauwd was door dat vocht, al waren de artsen nog heel verbaasd dat ze niet megabenauwd was. Het niet willen gaan liggen en niet willen lopen kwam dus ook door dat vocht, dat voelt zo vervelend dat ze niet durven te lopen en al helemaal niet durven te liggen, dan krijgen ze geen lucht meer doordat ze echt heel benauwd worden.

De arts kwam met een dramatische mededeling, ze had slechts 20-30% kans om het te overleven, de prognose was echt slecht en als ze er al doorheen kwam was het de vraag of ze ooit nog als sportpaard zou kunnen functioneren, de kans op verklevingen van de longen aan het borstvlies was groot, net als het beschadigen van delen van de longen. De behandeling was langdurig en kostbaar en er zou lange tijd van risico op complicaties blijven, het zou zomaar kunnen dat alles goed leek te gaan maar dat er op dag 6 ofzo nog ernstige complicaties op zouden treden waardoor ze het alsnog niet zou halen. Het was aan ons om te beslissen wat we zouden doen, een behandeling starten of haar laten gaan. Voor ons was er maar 1 optie, we gaan het absoluut proberen, haar nu laten gaan was echt absoluut geen sprake van. Het is zo'n bijzonder paardje voor ons, als ze geen sportpaard meer zal worden, dan kunnen we daar absoluut mee leven, dat is dan niet anders, dan mag ze haar hele leven hier in het weiland lopen. Wel zelf aangegeven dat als het echt lijden voor haar werd we een andere beslissing moesten nemen, maar we wilden het nu wel op gaan starten. Jemig wat een verdriet, onze lieve kleine meid ineens op het randje van de dood...

De arts heeft gelijk een drain aangelegd bij haar linkerlong. Dat was heel erg spannend, als er pus uit zou komen zou de kans op genezing sowieso nul zijn en zou ze alsnog ingeslapen worden. Als het helder vocht zou zijn dan was waarschijnlijk alleen leeg laten lopen voorlopig voldoende, als er vlokken eiwit in zouden zitten moest er sowieso gespoeld worden want dan zou de kans op verklevingen 100% zijn als ze het alleen leeg zouden laten lopen.
We zaten trillend op een krukje in het hoekje af te wachten wat er uit de drain zou komen, niet te doen gewoon.. We konden meekijken dus zagen het ook direct, knalgeel vocht, maar godzijdank geen pus. Er zaten wel heel veel ontstekingswaarden en eiwitten in dus spoelen was nodig en de kans op verklevingen op de lange termijn was ook groter. Ze hebben haar trouwens ook direct volgestopt met antibiotica, er gingen echt heel veel spuiten in.

Guppie vlak voordat de drain erin ging

[ img ]

Na dit nieuws moesten we naar huis. De arts ging een permanente drain aanleggen en ze gingen de borstholte spoelen. Dat spoelen zou de komende dagen twee keer per dag gebeuren en de antibiotica moesten ervoor zorgen dat er steeds minder nieuw vocht bij zou komen. Ook moest de temperatuur omlaag gaan en moest ze echt gaan eten. Ze zou zich waarschijnlijk ook wel wat beter gaan voelen doordat het vocht uit haar borstholte gehaald werd, ze hebben er 3,5 liter uitgehaald, uit dat kleine lijfje.. Ze hebben trouwens alleen een drain aan de linkerkant geplaatst omdat er aan de rechterkant veel minder vocht zat, de hoop was dat dat uit zichzelf zou gaan verdwijnen.

Voor ons begon nu een slapeloze nacht, wat een spanning, zouden we gebeld worden dat ze toch ineens heel slecht was geworden en ze haar moesten laten gaan? Of zou ze misschien wat opknappen? We hadden geen idee de artsen in Utrecht overigens ook niet, het kon echt alle kanten op. De volgende dag, zaterdag, zou de arts ons bellen. Door corona mochten we trouwens niet op bezoek bij haar, alleen om afscheid te nemen als het zover zou komen, en anders pas weer als ze naar huis zou mogen... Ze zielig, dat kleine zieke meisje helemaal in haar eentje daar zonder haar vertrouwde kudde om zich heen

Zo, even tot hier, anders wordt het wel een enorm lang stuk om te lezen, ik zal straks verder schrijven.

Jeetje...wat onwijs heftig!! Arm dier..

Afschuwelijk, klinkt als onze geschiedenis met ons veulentje in 2003. Zij heeft het op wonderbaarlijke wijze gehaald en leeft nog steeds, ondanks dat ik regelmatig voor gek verklaard ben.
Heel veel sterkte, ik volg jullie.

Oh Polly dat meen je! Wat onwijs fijn dat het weer helemaal goed is gekomen!

Zijn ze er bij jouw veulentje achtergekomen hoe het ontstaan is?

Sterkte , wat een aanslag op dat jonge lichaam.

Wauw, wat een verhaal zeg, vreselijk, het arme hummeltje . Ik dacht eerst bij het lezen van de titel dat het om een grappig topic zou gaan (pleuropneumonie, pleur op, ga weg, eigenwijs veulen en zo), maar het is gewoon echt een ernstige ziekte .

Wat ontzettend spannend voor jullie, hopelijk knapt ze op. Mijn duimen draaien!

Poeh wat heftig.

Wow, wat heftig. Je hoort het wel vaker bij veel reizende paarden, dan wordt het ook wel Shipping fever genoemd, doordat de paarden lange tijd met hun hoofd hoger aangebonden vaststaan tijdens het transport.
Hopelijk is Phinne weer op de goede weg en knapt ze voorspoedig op!

Dank jullie!

Suffie, klopt, het staat beter bekend als shipping fever of travel sickness. In andere omstandigheden zien ze dit eigenlijk nooit, het is bizar dat Phinne dit heeft gekregen en ze hebben nog steeds geen idee hoe het bij haar is gekomen.

Na een nacht zonder slaap, maar gelukkig ook zonder gebeld te zijn, begon het wachten op een telefonische update. Onze dierenarts kwam 's ochtends nog even langs om onze kat te castreren en we hebben het natuurlijk ook uitgebreid over Phinne gehad. Zij was ook echt met stomheid geslagen dat dit aan de hand was, we hadden haar vrijdag al uitgebreid telefonisch gesproken toen we de uitslag hadden gekregen. Ook zij gaf nogmaals aan dat de prognose wel echt heel erg slecht was. Ze heeft veel connecties in Utrecht en werd vanuit daar ook constant op de hoogte gehouden. Ze is sowieso fantastisch, denkt overal over mee en we kunnen haar altijd appen met vragen, echt ideaal zo iemand om op te kunnen vertrouwen!

De arts had gezegd dat hij na de ochtendronde zou bellen, wat een spanning, we kregen geen hap door onze keel en er kwam helemaal niks uit onze handen. Alleen maar lamgeslagen wachten op het telefoontje. Die kwam uiteindelijk pas om 14 uur, maar de update was best positief! Het spoelen ging goed, het bloed gaf geen rare waardes, en ze was vrij alert en zelfs wat aan het eten! Wel werd ons nogmaals op het hard gedrukt dat dit zeker fijn was, maar dat het nog geen enkele garantie gaf op een goede afloop. Pfff toch even een tijdje rustig ademhalen.

Zondag begon het lange wachten opnieuw. Toen we om 16 uur nog niks gehoord hadden, in het weekend kan je zelf ook niet bellen want dan is er niemand bij de receptie, heb ik onze eigen dierenarts even geappt, ze gaf aan dat het een bizar druk weekend was in Utrecht. Zij heeft ze even gebeld en kon ons vertellen dat de situatie stabiel was, fijn nieuws dus! Aan het begin van de avond belde de arts zelf nog met ongeveer hetzelfde nieuws als de dag ervoor, prima dus! Het lange wachten op de telefoontjes was slopend, maar verder niets dan lof voor Utrecht, ze doen echt enorm hun best voor haar en nemen alle tijd om al onze vragen te beantwoorden en geven steeds uitgebreide updates!

Op maandag kwam de uitslag van de neusswab van de GD binnen, geen Rhino, geen Droes en geen Influenza. Al was het vermoeden er al wel, de bevestiging was fijn want we hebben nog 5 andere paarden thuis staan, die had ze in ieder geval niet besmet met het een of ander.
Op maandag was de update dat ze iets vooruit was gegaan, niet veel, maar zeker niet achteruit. Toch hadden ze een grotere stap vooruit gehoopt. De koorts bleef gelukkig onder de 38,5, maar er was wel weer een liter vocht uit haar borstholte gehaald, dat was wel balen, je hoopt toch dat er geen nieuw vocht gevormd wordt. Ook blijven er in het vocht veel ontstekingscellen zitten, dat is vervelend voor eventuele verklevingen. Ze hadden graag de drain eruit gehaald, ook omdat zo'n open verbinding weer veel meer kans op extra infecties en complicaties geeft, maar ze durfden het door het vele nieuw gevormde vocht nog niet aan. Ze eet nog steeds wel goed, dat is heel fijn!

Op dinsdag kwam er een hele positieve update! Ze heeft geen koorts meer, de drain is eruit en ook de aansluiting voor het infuus gingen ze eruit halen! Uit de kweek van het bloedonderzoek bleek dat het een streptokok is die de infectie veroorzaakt. Het is een onschuldig broertje van de Droes-bacterie en is gewoon altijd in de keel van een paard aanwezig. Het is volkomen onduidelijk hoe deze bacterie zo 'de verkeerde kant' op heeft kunnen gaan en al deze ellende heeft kunnen veroorzaken.
Wel vertelden ze dat ze de rechterkant nu goed in de gaten moeten houden, het vocht is daar nog niet weg en het moet niet meer worden, ook houden ze heel goed in de gaten dat er geen abcessen gaan ontstaan, dan zijn we een stuk verder van huis namelijk.
Maar het allermooiste bericht van vandaag was dat we even bij haar langs mogen!! Ze hebben een uitzondering gemaakt omdat ze zo kritiek staat. Mijn zusje en ik zijn direct in de auto gesprongen en naar Utrecht geracet, zo tof dat het even mag!

We hebben haar echt even platgeknuffeld! Ze was nog wel heel mat en was nog lang niet zichzelf, maar toch al heel veel beter dan toen we haar vrijdag achterlieten, dit gaf een minibeetje hoop op een goede afloop! Al blijven de artsen ons constant op het hart drukken dat ze er echt nog lang niet is en dat het elk moment ook de andere kant op kan gaan en het alsnog verkeerd af kan lopen...

Ondanks alles wel de oortjes naar voren
[ img ]

Geen idee of er mensen volgen, maar ik wil toch het verhaal verder schrijven, al is het maar om het voor mezelf op een rijtje te hebben staan!

Op woensdagochtend kreeg ik wat foto's van een vriendinnetje van mij, zij werkt in de stallen in Utrecht en is elke dag dat ze werkte Phinne even flink gaan knuffelen, echt heel lief! Ze hadden inderdaad inmiddels de aansluiting voor het infuus eruit gehaald en ze stond lekker te eten. Mevrouw bliefte niet van de grond te eten dus hadden ze een mandje voor haar geknutseld waar ze uit kon eten


[ img ]

[ img ]

De update van woensdag was goed, ze was stabiel, er is geen vocht meer ontstaan aan de linkerkant waar de drain uitgegaan was. Het vocht rechts was nog niet minder geworden, dat was wel jammer. Wel had ze ineens woensdagmiddag een wat hogere temperatuur, maar daar hoefden we ons niet gelijk heel veel zorgen om te maken, dat kon gebeuren.

Toen op donderdag ineens 's ochtends vroeg telefoon in plaats van in de loop van de middag. Ik wist gelijk dat het niet goed was, anders bellen ze niet zo vroeg. Met kloppend hart de telefoon opgenomen en inderdaad het ging niet goed, sterker nog, het ging echt heel slecht... Ze had toch weer heel hoge koorts gekregen en was erg benauwd, arm kleintje. Het vocht aan de rechterkant was ineens heel veel meer geworden, we moesten wederom een beslissing nemen, een drain aan de rechterkant erin, of stoppen met de behandeling. Er werd ons verteld dat dit echt een hele grote stap terug was en echt een grote complicatie. Verdorie, had die arts toch gelijk met zijn 'het kan er allemaal goed uitzien maar dan toch op dag 6 ofzo helemaal mis gaan', het was namelijk inderdaad dag 6... We hebben er zonder twijfel voor gekozen om ervoor te gaan, aan de linkerkant was het per slot ook goedgekomen! De relatieve opluchting van de afgelopen dagen had weer plaats gemaakt voor tranen en zenuwen, het zou toch niet dat ze het nu alsnog niet zou gaan redden...

Op vrijdag mocht ik weer even naar haar toe! Ik had een afspraak om 14 uur en was voor die tijd niet gebeld, dus weer een beetje hoop gekregen volgens het 'geen nieuws is in ieder geval geen heel slecht nieuws' principe. Toen ik in Utrecht kwam en opgehaald werd door de arts vertelde ze me meteen dat het absoluut niet goed ging. Phinne lag heel veel, dat deed ze eerder niet, en ze vermoedde dat dat kwam doordat ze veel pijn had. Ik heb gelijk gevraagd of ze vermoedde dat ze er misschien hoefbevangen bij was geraakt maar dat dacht ze niet. Ik heb de arts nogmaals op het hart gedrukt dat als het een lijdensweg werd we haar moesten laten gaan. Ze gaf Phinne op dit moment nog zo'n 10% overlevingskans en ik moest er ernstig rekening mee houden dat we dit weekend een telefoontje zouden krijgen dat we afscheid moesten komen nemen Pffff wat een verdriet weer... Wel vertelde ze dat het spoelen heel goed ging, de temperatuur goed was en ze prima at, dat waren dan toch wel weer positieve dingen. Toen we bij de stal kwamen lag daar inderdaad ook echt wel een zielig hoopje paard

[ img ]

Ik ben bij haar gaan zitten, af en toe ging ze languit liggen en kreunde ze wat, zo sneu.. Maar na tien minuten stond ze op en ging ze als een malle hooi weg staan kauwen. Ze scharrelde wat door haar stal, ging wat water drinken, keertje mesten en ze begon driftig aan mijn haar te knabbelen. Ik vond het bizar, ze was echt heel veel beter dan toen ik haar dinsdag zag, veel alerter, veel meer aan het eten, echt enorm verwarrend. Na ongeveer een uur moest ik weer naar huis, heb ook met de arts besproken wat ik zag, en gevraagd of het niet kon zijn dat ze meer ging liggen omdat ze zich wat op haar gemak begon te voelen, thuis ligt ze ook altijd veel en het is ook gewoon een jong paard... Ze wist het ook niet... Het was weer afwachten geblazen.

Inmiddels wel prinsessenroze verband erbij Maar dus ook een nieuwe drain en een infuusaansluiting aan de andere kant...

[ img ]

Wat heftig zeg.

Ik volg je topic zeker! Elke keer weer benieuwd.

Ik volg dit zeker. Wat een heftige gebeurtenissen allemaal. Wat een emoties voor jullie!

Het arme ding... ze zal ook wel gaan liggen omdat ze simpelweg uitgeput is... Ben benieuwd naar de afloop.

Ik volg ook zeker.

Ook wat verdrietig, wat heftig, verschrikkelijk!!!
Arm klein ding.

Ach, arm ding.

Dat uitgeput zijn kan best. Ik ben ook wel eens naar stal geroepen omdat mijn veulen in de bak bleef liggen terwijl de andere paarden naar stal waren gelopen. Er was die dag aardig wat gebeurd (paard vast gezeten) en denk dat ze erg moe was van de stress. Maar wij dachten echt aan koliek of andere problemen.

Ook nu blijft ze vaak liggen als de rest al uitgeslapen is zeg maar. Het interesseert haar ook niet dat ze dan weglopen en blijft gewoon liggen. Ze zal inderdaad wel meer rust nodig hebben.

Ik hoop dat Phinne snel opknapt en dat ze goed herstelt. Duimen draaien!

Ik volg mee
Heel interessant verhaal. Jammer dat ze op dag 6 toch nog achteruit ging.

Jeetje wat een verhaal zeg, wat moeten jullie in de stress zitten arm klein meisje heel erg veel sterkte en ik duim keihard dat het goed komt.

Och, wat sneu! Ik ga voor jullie duimen. Heel veel sterkte toegewenst.

Hopelijk komt ze erbovenop. Heel veel sterkte.

Wat ontzettend heftig om je veulen zo ziek te hebben! Ik duim hard mee dat ze er weer bovenop komt!

Ik volg, heel hard duimend, ook hoor!
Jouw aanwezigheid hielp misschien ook om even een opleving te krijgen.
Is er geen (klein) maatje die bij haar kan staan misschien? Als steun.

Jemig wat verschrikkelijk :-( Ik duim ook heel hard dat Phinne er bovenop komt

Wow, veel volgers, wat leuk, dan ga ik zeker door met het vertellen van het verhaal! Dank voor alle lieve reacties!

Wat jullie zeggen over dat uitgeput zijn kan zeker, ik heb toen ik thuis was uitgebreid met mijn eigen dierenarts gesproken en zij vond het eigenlijk best positief dat ze meer ging liggen (wel in combinatie met de andere gegevens als geen koorts, goed eten en alert zijn natuurlijk), toen ze zo benauwd was deed ze het niet, nu lijkt ze zich eerder beter dan slechter te voelen en gaat ze dus meer liggen. Ze zal kapot geweest zijn van alle indrukken, de koorts en het steeds maar blijven staan.
Ondanks het slechte nieuws van de dierenarts ging ik die dag toch nog best opgewekt uit Utrecht weg, ik vond mijn eigen waarneming heel belangrijk, ik ken dit paardje echt door en door, dat scheelt natuurlijk

Vanavond heb ik weer wat tijd en schrijf ik er weer een stukje bij!

Wat me trouwens op valt, of is dat gewoon jullie planning.

Dat je maar zo weinig naar je zieke dier toe mag? Ik zou gek worden als mn paard ziek is en ik een heel weekend niet mag komen.

Nee, de coronaregels in Utrecht zijn zo dat je niet bij je paard op bezoek mag, gewoon echt helemaal niet. Nou ja, als er eventueel afscheid genomen moet worden dan wel... We baalden daar ook echt heel erg van, maar het was niet anders. Omdat ze zo kritiek stond hebben ze twee keer een uitzondering voor ons gemaakt, dat was echt heel fijn.
In de normale situatie was ik er zeker elke dag geweest, waarschijnlijk wel meerdere keren!