Galeo schreef:Hoi allemaal,
Ik gebruik nu een jaar de flexineb na diagnose zware astma bij mijn kwpn merrie. Ik zoek mensen die ook een paard hebben die veel meer wilt dan die lichamelijk aan kan. Hoe hier mee om te gaan?
Tot nu toe geeft de flexineb verlichting (ncal) en de medicatie werkt beter als ik het vernevel. Nu ben ik alleen totaal mijn motivatie kwijt met haar. Elke keer is er wel wat.. Eerst zware peesblessure, die was herstelt maar daardoor waarschijnlijk astma ontstaan. Verhuist van stal waar ze de hele dag buiten kan staan. En waar we in een rustig gebied kunnen buitenrijden. Wedstrijdambities opgegeven.
Het hoesten is er vaker wel dan niet (maar nu alleen met rijden, op de wei en wandelen is geen probleem) en dat is lastig met haar de beweging geven die ze nodig heeft. Verschillende keren medicatie gehad om te vernevelen en dan gaat het wel even goed maar de rekeningen lopen wel erg op zo en op den duur is mijn spaarpot leeg.
Ze heeft een enorme looplust en doordat haar lichaam vaak niet meer kan gaat het in haar koppie niet lekker. Ze is ook erg sensibel. Buitenrijden is drama geworden en daar heb ik nu 2 keer gedrags training voor gekregen. Een rustig staprondje zit er (nog) niet in. Al 2 keer in de sloot geëindigd en ze is soms best gevaarlijk. Door een hoefzweer half jaar terug is het met de hoefsmid ook erg moeilijk en moet ze eigenlijk verdooft worden om veilig te kunnen bekappen bij haar achterhoeven. Komt door de pijn die ze heeft gehad met de hoefzweer.
Iemand nog tips hiervoor? Ik zie het nu echt niet meer zitten maar zou niet weten wat ik met haar verder moet. Ze is nog maar 10 jaar en denk ik te goed om in te slapen. Inzetten als fokmerrie lijkt mij ook geen goed plan met astma. En verkopen lijkt mij niet te gaan, want wie wilt er nu een paard met astma kopen..
Ja dit is onwijs lastig... Ik las laatst iemand die haar wedstrijdpaard ook met pensioen heeft gedaan. Zij zei: ze is dan wel niet kreupel of iets zichtbaars maar niet goed kunnen ademen is net zo goed een bemerking voor de sport. En daar ben ik het wel mee eens, als je paard vaker wel dan niet hoest en nog steeds niet goed is zou ik hem met pensioen doen. Als je dat niet kan/wil betalen zou ik eerder kiezen voor inslapen dan weggeven als weidemaatje/therapiepaard omdat juist paarden met onzichtbare gebreken zo gruwelijk misbruikt kunnen worden. Maar dat is mijn mening, wie weet sta je er zelf anders in. Ik snap wel heel goed dat je er klaar mee bent en er geen heil meer in ziet, op dat punt heb ik ook gestaan (en toen holistisch behandeld, wie weet is dat nog wat om te proberen voor je).