Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Marije_jiplover schreef:Bij epilepsie-achtige aanvallen denk ik aan ppid.
Tijdens mijn co-schappen, jaren geleden, toen dit nog niet zo'n bekende ziekte was, heb ik ooit een pony met epilepsie-achtige aanvallen in de kliniek gehad, die na heel veel onderzoek de diagnose cushing kreeg.
Inmiddels is heet dat ziektebeeld bij paarden geen cushing meer maar ppid.
Later op de manege ook nog een kennis met een pony met aanvallen die ook op diezelfde diagnose is uitgekomen.
Ufurio4e schreef:https://m.youtube.com/watch?v=f-O9_4Tgb ... e=youtu.be
Misschien is dit nog interessant om te kijken. Paard van Jill heeft een neurologische aandoening vanuit de hals
Caily schreef:Wij hebben een paard gehad die van op de een op andere dag, zware epileptische aanvallen kreeg. Paard leek eerst wat verward en verslechterde coördinatie, en 12 - 24 uur later lag ze gestrekt en kon absoluut niks meer. Dit duurde dan een uur/uren en dan kwam ze weer langzaam bij en zoals een veulen voor het eerst gaat staan, zo deed zij dat ook. Paar uur later kon ze alles weer, maar totaal futloos. Dit paard reageerde positief op prednisolon. Hartslag, temperatuur, bloed, alles perfect in orde. Ze is opgenomen geweest in Emmeloord en veel contact met Utrecht, veel dingen overdacht, maar geen oorzaak kunnen bedenken.
Uiteraard was het geen leven op deze manier, de aanvallen begonnen eens per maand, maar na 2 maanden al eens per week. Dus toen na een paar dagen de volgende aanval er was, hebben we haar laten gaan.
Als ik het filmpje van jill bekijk zie ik veel herkenning, behalve dat ons paard dus wel een paar uur gestrekt bleef liggen. Doodeng. De eerste keer dat ik haar vond dacht ik dat ze niet meer leefde. En na 2 aanvallen konden we al zeker 12 uur van te voren een aanval aan zien komen.
--
Los van dit, denk ik best dat en psychische aandoeningen bij paarden zijn. Dementie vind ik zelf een hele interessante. Maar was ik thuis heb staan is een erg (hoog)gevoelige merrie die gek wordt van vliegjes. Sommige mensen noemen het zomer eczeem, maar bizarre is, ze heeft geen allergische reactie. Het is echt hoe mensen jeuk krijgen als ik het heb over beestjes onder hun huid. Paard zet het als ze bijvoorbeeld een vlinder ziet vliegen het het liefst op een lopen...
tirzasarah10 schreef:Wij waren er altijd zeker van dat als paarden autisme konden hebben mijn merrie autisme zou hebben. Ze had ook wel heel apart gedrag. Uiteindelijk paard helemaal door de molen gehad en die bleek last te hebben van c6-c7 wervels, oftewel ecvm. Opvallend was dat het soms ook wel aanvallen leken. Toevallig kreeg ik van de week een filmpje doorgestuurd van jill(die youtuber) haar paard had ook allerlei ellende in de hals en kreeg daar van aanvallen. Gek genoeg als ik dat filmpje zag deed mijn merrie ook soort gelijk gedrag, niet het omvallen maar bijv het typische schuren weer wel. Mijn merrie deed altijd mega gekke sprongen en leek erg vrolijk vandaar onze redenatie van autisme met haar aparte gedrag. Uiteindelijk had ze gewoon pijn en sindsdien geloof ik niet meer in psychische aandoeningen bij een paard. Wel is het een heel interessant onderwerp!
Toktokmiauw schreef:Goede vraag, ik denk dat het wel mogelijk moet zijn, we kunnen tegenwoordig al zo ontzettend veel. Met een MRI zou je toch een totaalbeeld moeten kunnen krijgen. Maar ik vraag me wel af en in hoeverre we al medisch gezien zover zijn om ook het juiste af te kunnen lezen vanaf de scans. En in hoeverre herkennen we nu al bepaalde tekenen Etc.
Behalve ppid ken ik in mijn omgeving en jaren eigen paarden geen enkel paard waarbij een neurologische aandoening geconstateerd is.
NikkiDeKerf schreef:Ik dacht dat epilepsie aan de hand van de (beschrijving van de) uiting gediagnosticeerd werd bij paarden, maar misschien zijn ze tegenwoordig al veel verder. Wij hadden vroeger op de manege twee paarden (familie van elkaar, dacht ik) met epileptische aanvallen - zo noemden we het allemaal althans, en terugkijkend is dat ook wel hoe ik het nu zou beschrijven. Ik heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan of er onderzoeken zijn om dat te diagnosticeren.
Caily schreef:Wij hebben een paard gehad die van op de een op andere dag, zware epileptische aanvallen kreeg. Paard leek eerst wat verward en verslechterde coördinatie, en 12 - 24 uur later lag ze gestrekt en kon absoluut niks meer. Dit duurde dan een uur/uren en dan kwam ze weer langzaam bij en zoals een veulen voor het eerst gaat staan, zo deed zij dat ook. Paar uur later kon ze alles weer, maar totaal futloos. Dit paard reageerde positief op prednisolon. Hartslag, temperatuur, bloed, alles perfect in orde. Ze is opgenomen geweest in Emmeloord en veel contact met Utrecht, veel dingen overdacht, maar geen oorzaak kunnen bedenken.
Uiteraard was het geen leven op deze manier, de aanvallen begonnen eens per maand, maar na 2 maanden al eens per week. Dus toen na een paar dagen de volgende aanval er was, hebben we haar laten gaan.
Als ik het filmpje van jill bekijk zie ik veel herkenning, behalve dat ons paard dus wel een paar uur gestrekt bleef liggen. Doodeng. De eerste keer dat ik haar vond dacht ik dat ze niet meer leefde. En na 2 aanvallen konden we al zeker 12 uur van te voren een aanval aan zien komen.
--
Los van dit, denk ik best dat en psychische aandoeningen bij paarden zijn. Dementie vind ik zelf een hele interessante. Maar was ik thuis heb staan is een erg (hoog)gevoelige merrie die gek wordt van vliegjes. Sommige mensen noemen het zomer eczeem, maar bizarre is, ze heeft geen allergische reactie. Het is echt hoe mensen jeuk krijgen als ik het heb over beestjes onder hun huid. Paard zet het als ze bijvoorbeeld een vlinder ziet vliegen het het liefst op een lopen...
Kookaburra schreef:Psychotrauma sowieso. Als menners zeggen wij ook altijd: 'als we een ongeval krijgen met paard en wagen, is de kans best groot dat we het paard daarna nooit meer betrouwbaar voor de wagen krijgen.' Dan hebben we het niet over de kleine ongelukjes of schrikmomenten, maar wel de situaties als paard en wagen in de sloot of samen vol tegen een boom aan geklapt.
Neuropsychologische aandoeningen ontstaan toch na hersenbeschadiging? Zeker weten dat dat bij een paard kan. Denk aan tumoren bij de hersenen (en daardoor ander gedrag), of een hersenbloeding (en daardoor ander gedrag) etc. Dingen als alzheimer, poeh. Dat vind ik een lastige. Net zoals psychologische aandoeningen/diagnoses. Gevoelsmatig zou ik ja willen zeggen, niet voor de hele rataplan die is beschreven voor mensen, maar ik kan mij wel indenken dat het ene paard voor bepaalde situaties gevoeliger is dan het andere paard. En dan kom je in de discussie: In hoeverre kun je op 'afwijkend' gedrag een label plakken? Of zeggen we 'dat is het karakter'?
En verschilt dit ook per ras? Een rillig gefokt springpaard (kwpn) reageert anders op situaties dan een allround gefokte spanjaard.
Marigold schreef:Vroeger geleerd dat een paard die zijn voorbenen gekruist neerzet en/of bij het waterdrinken de neusgaten onder water doet op verstandelijk vlak niet goed is zegmaar.
Maar das wel echt info uit boekjes geschreven in de jaren ‘70 hoor!
Zelf meegemaakt een dwergvorm shetlandpony die echt niet oke was in de bovenkamer, kon om niks je uit het weiland jagen, als een bezetene je aanvallen echt heel maf. Afwijkende vorm van het hoofd dus wellicht ook afwijkende hersenen in die pony.
Dartel schreef:Bij honden is hier meer over bekend. Bijvoorbeeld over Post Traumatisch Stress Syndroom. Bij mensen kun je dit aantonen via een hersenscan, je ziet dan welke delen van de hersenen overactief zijn ten opzichte van "normale" mensen.
Bij honden hebben ze dit ook kunnen doen. Het gaan dan bijvoorbeeld om honden die als bewaking op een vliegveld gelopen hebben en ineens hun werk niet meer kunnen doen na een ernstig incident. Soms is het dan ook een opeenstapeling van incidenten waarbij dan een harde knal ineens genoeg is om ze "arbeidsongeschikt" te maken. Bij een aantal van deze honden hebben ze onderzoeken gedaan en daar is geconstateerd dat dezelfde delen van de hersenen als bij mensen overactief zijn.
Ik vermoed dat paarden niet zo heel veel afwijken van honden of mensen betreffende de vorm van de hersenen. Natuurlijk heeft ieder dier eigen delen van de hersenen die sterker ontwikkeld zijn, bij de hond is dat bijvoorbeeld het geurcentrum. Maar de basis is wel gelijk.
Kookaburra schreef:Wat mij ook plots te binnen schiet, want ik vind dit reuze-interessant; wat doet huisvesting met gedrag van paarden?
Ik ken helaas mensen die zeggen dat hun paard gevaarlijk is. Dat snap ik als het dier amper buiten komt en daarnaast krachtvoer krijgt. Net zoals stalondeugden zoals weven of luchtzeugen.
Dat lijkt me duidelijk te koppelen aan stress (verkeerde huisvesting voor dat paard) of zelfs trauma. Maar ook dat zijn weer vormen van psychotrauma. En dus niet persee voor aan aandoening zoals autisme(-spectrum) of ADHD
Googlelen op honden en bijvoorbeeld autisme levert wel interessante info op.
https://www.quest.nl/natuur/dieren/a314 ... -stoornis/
Jet schreef:Dat down-achtige veulen zal waarschijnlijk een dummy veulen geweest zijn. Dit is wel een interessant artikel daarover: https://www.bitmagazine.nl/wetenschap/a ... ens/55974/ .
Janine1990 schreef:Dartel schreef:Bij honden is hier meer over bekend. Bijvoorbeeld over Post Traumatisch Stress Syndroom. Bij mensen kun je dit aantonen via een hersenscan, je ziet dan welke delen van de hersenen overactief zijn ten opzichte van "normale" mensen.
Bij honden hebben ze dit ook kunnen doen. Het gaan dan bijvoorbeeld om honden die als bewaking op een vliegveld gelopen hebben en ineens hun werk niet meer kunnen doen na een ernstig incident. Soms is het dan ook een opeenstapeling van incidenten waarbij dan een harde knal ineens genoeg is om ze "arbeidsongeschikt" te maken. Bij een aantal van deze honden hebben ze onderzoeken gedaan en daar is geconstateerd dat dezelfde delen van de hersenen als bij mensen overactief zijn.
Ik vermoed dat paarden niet zo heel veel afwijken van honden of mensen betreffende de vorm van de hersenen. Natuurlijk heeft ieder dier eigen delen van de hersenen die sterker ontwikkeld zijn, bij de hond is dat bijvoorbeeld het geurcentrum. Maar de basis is wel gelijk.
Hoe triest ook... maar dit vind ik zulke gave informatie!
Ben wel benieuwd of zoiets ooit ook bij paarden is geprobeerd.
En krijgen dergelijke honden dan een vorm van therapie om nog een hond-waardig leven te kunnen leiden? Of is dat (nog?) niet mogelijk?