Hoi!

Normaal gesproken maak ik niet zo snel een topic aan. Aangezien ik mij de afgelopen maanden suf heb gezocht naar ervaringen van andere mensen op bokt (en Google), zonder echt iets te vinden, wil ik dit toch graag met anderen delen. Misschien dat een ander hier in de toekomst veel baat bij heeft, of het in ieder geval als steun kan gebruiken.

Ons veulen, Whinnie, is een veulen in de categorie bubbeltjesplastic. Ze begon haar leven aan een infuus, brak een stuk kaak én tand door een drinkbeugel..





... en ligt morgen op de operatietafel. Dus echt, denk goed na voor je een eerste veulentje fokt en zorg dat je een spaarpot hebt.

Eind september liep Whinnie van de ene op de andere dag niet goed. Haar kennende, wilde ik dit eerst even afwachten. Het eerste waar ik aan dacht was een verstuiking. Dit heb ik toen een paar dagen aangekeken, maar vooralsnog veranderde er niets.





Het viel me op dat ze bij het neerzetten van haar rechtervoorbeen, niet op haar hele voet wilde steunen. Ze 'landde' bij het lopen op haar teen. Mijn eerste gedachte was dan ook een hoefzweer. Ik heb de dierenarts gebeld, filmpjes gestuurd en een afspraak gemaakt. In de dagen daartussen ben ik braaf begonnen met het weken van haar voet, maar ook met boxrust. Ik wist echt niet waar ik goed aan deed.

Toen kwam de dierenarts. Ze bleek op geen enkele plek gevoelig op haar voet. Wat wel opvallend was, is dat we haar andere voet niet konden optillen. Ze kon dus niet steunen op haar rechterbeen. Na een tijdje observeren, leek het vanuit de schouder te komen. De rechterkant leek ook iets gezwollen, maar minimaal. Dus het plan van aanpak was: twee weken aankijken, ontstekingsremmer/pijnstillers en dan contacten. In diezelfde periode zou ze naar de opfok verhuizen, wat als een knoop in mijn maag zat.

De metacam deed niets. Een paar dagen later, met pijnstillers, liep ze zo:



Weer de dierenarts bellen, die zei dat ik het nog even moest aankijken met de ontstekingsremmers. We hadden een datum afgesproken om te contacten. Zodoende wachtte ik af, en 1,5 week later leek ze ineens een stuk beter te lopen. Er ging toen zo'n opluchting door me heen. Het was nog lang niet goed, maar wel beter.



Dus na goed overleg met de da, groen licht voor de opfok. Ik moest rekenen op een korte terugval, en dat heb ik ook gedaan. Maar het werd niet beter of slechter. Het enige dat veranderde, was dat de bespiering in haar rechterschouder bijna helemaal verdween (inactiviteitsatrofie). Aan haar loopje veranderde vrij weinig, maar het was wel duidelijk dat ze er last van had. Het was tijd om door te pakken. Diezelfde dag heb ik contact opgenomen met de kliniek om op locatie een echo te komen maken.

Ik denk dat het gezegde 'mijn wereld stortte in' niets is in vergelijking met wat er door me heen ging tijdens de diagnose. Een ernstige blessure aan het schoudergewricht, veroorzaakt door een trauma, ontwikkeling van ocd en artrose. Erg pijnlijk en vooral onherstelbaar. Whinnie is 8 maanden oud. Voor een uitgebreidere diagnose, werd mij geadviseerd om naar de kliniek te gaan en röntgenfoto's te maken. Aan de hand van die foto's kon er een conclusie gemaakt worden of het operabel is of niet, maar vooral ook hoe groot haar kansen nog zijn.

Vandaag is ze op de foto geweest. Dapper meisje is het ook. Hier een foto waarop de schade vrij duidelijk te zien is. Het aangewezen gedeelte hoort normaal 'schoon' te zijn, bij haar zie je een soort waas/woeker. Daarbij zie je dat het bot niet meer mooi glad is, maar aangetast.

[ img ]

Maar... het is te verbeteren. Het is met een operatie niet volledig te herstellen; de tijd en haar groei zullen uitwijzen hoe dat vordert en of er ooit mee gereden kan worden. Maar ze heeft haar jonge leeftijd mee en al blijkt ze een hele dure grasmaaier, dan heb ik daar vrede mee, zolang ze maar pijnvrij leeft. Daarbij is het een moeilijke operatie, omdat dit soort blessures blijkbaar weinig voorkomen. De arts zei dat hij dit in zijn meer dan 20 jaar dienst nooit heeft meegemaakt. Ik heb Whinnie daar achtergelaten en morgen wordt ze geopereerd. Ik hoop stiekem dat ze weet dat ik haar wil helpen, maar voel me ook erg schuldig dat ik haar dit allemaal aandoe.

Duimen jullie met mij mee?

Ach jeetje wat een zorgenkind. Sterkte morgen

Ik kende het verhaal al uit het DBT, maar volg je verhaal hier ook.
En de duimen blijven draaien.
Heel veel succes en sterkte morgen!

Wat heftig, ik duim mee!

Zo hee, dat is niet zo 123 klaar lijkt me.
Zo jong, nu al artrose.
En de kaak gebroken? Heeft het veulen geen afwijking in het gestel?
Bijvoorbeeld zwakke botten / snel dingen breken?
Je gaat er nogal een avontuur mee aan het veulen te laten opereren, oef.

Sterkte.

Het ging om het voorste stukje van de bovenkaak, waar de voorste snijtanden in zitten. Ze heeft geen aangeboren afwijking, tenzij pech daaronder valt. Het is ook een avontuur en ik moet eerlijk zeggen dat het mij ook behoorlijk aan het hart gaat. Maar ze is te jong om op te geven, zeker omdat jonge dieren echt wel een grote kans hebben om goed te herstellen. Dat is haar/ons geluk. Bij een volgroeid dier moet je je afvragen of je dit nog wilt. Ik zat zelf vooral in mijn maag met die artrose, maar door de puin operatief op te ruimen, kan je het tegenhouden.

Ach wat sneu! Hopelijk hersteld ze goed. En kan ze nog en tijdje pijnvrij mee.

Ik kan hier ondertussen al aardig over mee praten. Vorig jaar had Philaina haar oogkas verbrijzeld en hebben ze haar oog moeten verwijderen.

[ img ]

En dit jaar heeft Roma haar rug gebroken en kon worden ingeslapen.

Volgende jaar staan er weer twee veulentjes in de planning. En ik houd mijn hart ondertussen vast!

Jeetje, jij hebt ook pech gehad zeg. Hoe heeft ze haar rug gebroken?

Zo hee, die heeft al 8 van haar 9 levens opgebruikt
Wat een brokkenpiloot! En zo jong ook nog

oh wat sneu seg... Wij duimen op een goed resultaat van de operatie en dat ze daarna haar dosis ongeluk voor de rest van haar leven wel gehad heeft...

Veel sterkte vandaag!

Ach, het arme kind! Ik zal voor je duimen dat je haar weer een beetje pijnvrij op de rails krijgt. Wat ontzettend verdrietig zeg!

Sjonge wat een pech al in dat jonge leventje..ik hoop echt dat de operatie gaat helpen en ze nog een paardwaardig leven kan krijgen.

Sterkte vandaag met de operatie, duim met je mee dat alles goed gaat

Goh, wat naar en moeilijk. Heel veel sterkte voor jou en Whinnie!! (Is ze naar het paard uit de boeken van Jane Auel genoemd?)

Jeetje wat een heftig verhaal, las het al in het dikke buiken topic en mijn duimen draaien heel hard voor je. Ik heb ook 2 van die goudklompjes lopen

Respect!
En ik duim!

Ze is geopereerd en weer wakker! Meer info hoor ik zodadelijk.

Fijn dat ze ook weer wakker is ik hoop zo dat ze haar echt goed hebben kunnen helpen....

Wat spannend. Ook of ze goed is opgestaan na de narcose.
En nu een hele tijd stalrust dan?

Spannend, beterschap met je brokkenpiloot

Jeetje spannend zeg! gelukkig goed wakker geworden en blijkbaar is de operatie zelf geslaagd?

Fijn, weer wakker. Nu hopelijk ook nog goed bericht over herstelkansen.

Zojuist gebeld, het is niet echt positief. Hij beschreef het als een ravage en er moest veel los kraakbeen weggehaald worden. Ze hebben het zo goed mogelijk schoongemaakt van binnen, maar kraakbeen is wel erg belangrijk. Dat zal nu moeten teruggroeien. Maar in de tussentijd kan er schade ontstaan, dus inderdaad voorlopig boxrust en dan hopen dat het met de tijd verbetert. Ze heeft echt haar leeftijd mee, jonge dieren genezen gewoon sneller.

Kortom: operatie geslaagd, ravage groter dan verwacht, herstelkans gedaald.

Ai, niet wat je gehoopt had. Moet je iets van supplementen bijvoeren? Of is het echt tijd en rust dat het moet gaan doen?

Oef, geen fijn bericht.
Hopelijk is haar leeftijd nu echt een voordeel en herstelt ze snel zonder teveel bijkomende schade