Ik probeer een korte samenvatting te maken, ik zoek meningen en ervaringen, maar laten we wel allemaal respect voor ieders mening of idee behouden... Dit word een laaaaang bericht, bedankt voor iedereen die het wil lezen

Februari 2020 heeft mijn pony een koliekoperatie ondergaan. Zij had een dunne darm obstructie. Er is geen stuk darm verwijderd en de operatie is geslaagd. Daarna kreeg zij echter wel complicaties. MRSA bacterie, waardoor antibiotica niet aansloeg en een enorme inwendige infectie waardoor ze meermaals twee incisies hebben moeten maken om te kunnen spoelen (spoelen met water was het enige wat nog mogelijk was). Na een lang traject is het uiteindelijk goed gekomen. We zijn nog tot zomer 2021 onder controle blijven staan bij de kliniek.

Zij heeft wel een buikwandbreuk overgehouden aan alle ellende. We zijn later nog gaan kijken of dit gereconstrueerd kon worden maar omdat ze geen last had van de "breuken" was dat de extra operatie niet waard. Zij is altijd gevoelig gebleven op voeding. Ze kon nooit meer terug op stro, ze moest hooi wat aan bepaalde voorwaarden voldeed enz.enz. Maar we hadden een balans gevonden en het leek allemaal EINDELIJK goed te gaan...

De laatste tijd had ik wel weer wat moeite om haar mest goed te houden. Na overleg met reguliere DA en de kliniek, konden we het steeds oplossen met wat weidegang (bij ons niet gebruikelijk in de winter, maar wel mogelijk gemaakt) en ouderwetse gekookte lijnzaad. Het leek steeds voldoende te helpen

Maar afgelopen zondag was het helaas weer mis. Weer koliek en reguliere DA kreeg het niet opgelost. Die middag is ze weer opgenomen op de kliniek. Na diverse onderzoeken is kort samengevat gebleken dat haar darm verkleefd ligt ter hoogte van de oude operatiewond. Haar darmen functioneren nog wel, maar vertering is gewoon veel te traag. Zo lang ze geen/nauwelijks eten krijgt, voelt ze zich "prima" (ze heeft natuurlijk wel buikpijn).

De oplossing is chirurgie. Er zullen 2 zaken gecombineerd moeten worden; breuk buikwand herstellen, weefsel is sterk genoeg (techniek vanuit humane geneeskunde om soort sterk matras te vormen, dus ondanks nu niet veel weefsel zit is dat wel op te lossen). Tweede deel is stuk darm verwijderen.
Omdat het dit keer een geplande operatie betreft schatten ze de kans van slagen rond 70/80 procent.

Mijn lijstje vragen (en antwoorden) van de kliniek:
Lost dat echt iets op? Ja, maar oorspronkelijk had ze een verstopping einde dunne darm naar blinde darm. Indien reden in bezenuwing (aansturing) van darm zit, is een bypass (dunne darm op ander punt van blinde darm aansluiten) nodig, maar dat kun je pas weten als je einde dunne darm in je handen hebt, niet van te voren. Dan word het natuurlijk wel een stuk complexer.

Daarna niet weer kans op verklevingen? Door de ontsteking vorige keer werd de kans vergroot. Deze operatie komt weinig voor met infecties (maar de vorige operatie ook). Lichaam is in betere weerstand om dat te voorkomen. Kansen zijn nooit nul.

Hoe lang duurt de revalidatie? sowieso 3 maanden boxrust

Word de darm niet nóg veel zwakker als er een stuk word weggenomen? Beweeglijkheid van darm komt moeilijker op gang, daarom wil je bij een acute operatie nooit dat extra risico nemen. Maar bij een geplande operatie geeft dat minder risico, er is geen buikvulling wat direct verwerkt moet worden enz.

Kan ze daarna weer de sport in? Theoretisch gezien word het juist beter. Ophangsysteem is een stevige structuur. Nu zit daar een zwak punt (breuk).

Waarom kon die reconstructie eerder niet? Lichaam heeft tijd nodig om weefsel zo stug mogelijk te maken. Toen was het de afweging/operatie niet waard omdat ze geen last had/heeft van de breuk zelf.

Kosten? Beginnend bij 5000 euro

De kliniek stuurt dus enorm aan op deze operatie. Het is haar enige kans op herstel... Maar ik vond de kliniek met de eerdere operatie ook altijd enorm positief (iets té naar mijn idee) en toen is wel gebleken dat ze het soms misschien iets hadden onderschat. Ik heb ook mijn reguliere DA om zijn mening gevraagd en die staat toch iets anders tegenover wéér zo'n heftige operatie. Hij geeft eigenlijk samengevat aan: "medisch gezien hebben ze gelijk en zit hierin de oplossing. Maar in de praktijk zie je vaak toch terugkerende problemen met opnieuw verklevingen, gevoeligheid op de darmen etc. Dus ik zou wel enorm goed nadenken wat je jezelf op de hals wilt gaan halen....."

En zo sta ik nu.... in alle twijfel die je maar kunt hebben. Ik heb momenteel akkoord gegeven op de operatie, welke maandag dan zal worden uitgevoerd. Omdat ik haar op dit moment te jong en te fit vind om haar zomaar te laten gaan... Maar tot maandag wil ik even goed afwegen of ik hier wel goed aan doe. Als het een definitieve oplossing zou zijn, doe ik het met veel liefde! Maar dat is dus absoluut niet gezegd. Wij tobben al 2 jaar met haar darmen, moet ik haar dit wel opnieuw aandoen? Als je een hoopje ellende in de stal zag staan had ik er waarschijnlijk voor gekozen om haar te laten gaan, maar dat is ook niet het geval. Ze is nog elke dag beledigd dat ze geen snoepje krijgt als ik aan kom lopen

Ik heb ook diverse andere klinieken gebeld, maar niemand waagt zich aan het geven van een mening.
Wat zijn jullie meningen, ervaringen, noem maar op... Please... brand los!!

als ik hiervoor zou staan, zou ik afscheid nemen hoe moeilijk ook. Ik deed haar niet nog een keer zo'n traject aan met in je achterhoofd dat er grote kans is dat er weer problemen zullen komen.

moeilijk hoor. Een bypass zou ik sowieso afraden dat is vragen om nog meer ellende. Omdat ze dat pas kunnen beslissen als ze opereren moet je duidelijk afspreken dat ze d'r niet meer wakker laten worden in dat geval. Is het mogelijk dat ze eerst daarnaar kijken alvorens het matje te plaatsen? Ik denk dat een matje plaatsen wel mogelijk is maar of ze daarmee terug de sport in zou kunnen vraag ik me dan wel weer af. Gevoeligheid op de darmen blijft, is dat een probleem? nieuwe verklevingen zou natuurlijk een horror zijn maar ik vind het moeilijk aan te geven hoe groot die kans is. Geen ervaring met terugkeer van verklevingen, wel met gevoelige darmen.

Bertje, gevoeligheid op de darmen hoeft geen probleem te zijn (is ze nu ook alle tijd geweest) totdat het weer koliek veroorzaakt om wat voor reden dan ook, dan is het natuurlijk wel een probleem...
Of een bypass nodig is kunnen ze echt pas beoordelen wanneer ze open ligt... Een afspraak om haar dan niet meer wakker te laten worden zou natuurlijk wel ook een optie kunnen zijn.

FF, bedankt voor je mening. Je hebt ook een goed punt. (precies waarom ik ook twijfel of ik wel de juiste beslissing maak).

Jeetje Linda wat een heftig verhaal!!!
en wat een verschrikkelijke moeilijken keuze moet je maken.

Ik zou zeggen volg je gevoel!
En het belangrijkste heb je het geld ervoor. Voor 5000 heb je op dit moment ook geen nieuw paard en als dit echt de oplossing zou zijn en de artsen geven kans van slagen, dan is de kans aanwezig dat ik de gok wel zou nemen.

Heel veel sterkte met je beslissing

Ik zou nu zo niet weten wat ik zou doen. In de mensenwereld als ik zelf verklevingen zou hebben zou ik de operatie aangaan. Er zit Crohn in de familie dus weet hoe en wat met operaties en verklevingen.

Eens met fokfanaat.
Geen haar op m’n hoofd die een dergelijk operatie een tweede keer zou overwegen. Al zou m’n gevoel erbij heel verdrietig zijn.

Ik kan me helemaal vinden in het punt van je eigen dierenarts. Medisch gezien zal de operatie een oplossing zijn, maar wil je dat haar en jezelf weer aan doen?

Heel eerlijk, ik zou mijn paard dit ook niet meer aandoen. Vooral die 3 maanden boxrust en hoe gaat het daarna? Wat is je uiteindelijke doel met Raika?

Ik heb geen adviezen voor je maar bij het zien van de titel wist ik dat dit jouw topic zou zijn. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen. Je hebt er al zoveel voor gedaan!

Moeilijk, aan de ene kant wil je je maatje natuurlijk niet kwijt.
het vergt nu al eea aan management om haar goed te houden, hoe is dat na de operatie?
Hoe lang ga je dat management volhouden, wat is de kans op volledig herstel?
Kan je paard nog bereden worden na de operatie, wat is je doel met het paard, ben je bereid dat op te geven?

Zoals mijn dierenarts het verwoordde: "er is meer mogelijk dan je voor je dier moet willen".

Ik denk dat ik dat mijn paard ook niet aan zou doen. Hoe naar ook, ik zou afscheid nemen. Het traject is weer zo naar voor zo'n dier. Dat zou ik dr alleen aandoen als je bijv 80% kans hebt op volledige genezing en zoals het klinkt is die kans niet zo groot. Tijdens de operatie laten gaan kan natuurlijk. Denk dat je dan evengoed dik 2000 euro kwijt bent.
Heel veel sterkte.

Ik heb altijd geleerd dat iedere buikoperatie altijd verklevingen geeft ( let wel, bij de ene erger dan de andere).
Dat wetende zou ik het niet snel doen persoonlijk. Maar moet heel eerlijk bekennen dat ik een koliek operatie bij mijn paard sws niet laat doen ( is geen paardje om al minimaal 3 maanden op boxrust te zetten).

Ik weet het niet 100% zeker, want dat weet je pas als je zelf de beslissing moet nemen, maar ik dénk dat ik voor de operatie zou gaan. Als ik het zou kunnen betalen zonder in de problemen te komen. Met de uitleg van de kliniek, klinkt de prognose vrij goed. Drie maanden boxrust is absoluut ruk, ik zou misschien wel zoeken naar een alternatief (klein stukje paddock of zo), maar ook niet het einde van de wereld.

Geen makkelijke beslissing. Je hebt duidelijk eerst en vooral haar welzijn voor ogen, dat siert je!

Bedankt voor iedere reactie! Ik waardeer het enorm!!

De kliniek schat de kans van slagen rond 70/80% en zij zien het echt als een oplossing. Over terugkerende of bijkomende problemen zeggen zij: "kans is klein maar kan nooit worden uitgesloten".

Mijn reguliere DA denkt zelf ook dat het percentage voor de operatie realistisch is, maar hij ziet in de praktijk wel dat het risico op ellende naderhand groter is dan wat de kliniek aangeeft.

Veel sterkte

Als ik in jouw schoenen stond, zou ik de operatie laten doen. Maar wel tegelijk met mezelf de afspraak maken dat het hierna ophoudt. Dus krijgt ze nogmaals verklevingen of een koliek die een operatie vraagt, dan kiezen voor inslapen.

Recent heb ik mijn paard op de operatietafel laten inslapen, ook koliek maar ze was niet meer te redden. Dit werd ook pas duidelijk toen ze al opengemaakt was. De chirurgen gaven heel nuchter aan dat ze het niet paardwaardig vonden de operatie verder te zetten. Het feit dat ze een goede kans zien bij jouw paard, maakt dat ik het nog éénmaal aan zou gaan.

En ja, het kost inderdaad veel geld. Bij mijn merrie heb 'k ook de volledige operatiekost moeten betalen (wat 'k logisch vond) maar ben met lege handen geëindigd. Het is wat het is.

Hier een positieve reactie.

Ik heb ooit een paard gehad wat geopereerd is aan koliek. Is hiervan goed hersteld maar kreeg vervolgens bij de nieuwe eigenaar weer koliek. Is toen opnieuw geopereerd, ook met succes. Daarna kon ze helaas niet meer op de wei omdat ze van vers gras meteen koliekverschijnselen kreeg. Ze staat nu in een paddock en dat gaat goed. Paard is inmiddels alweer 10 jaar ouder zonder koliek.

Dit betrof dus wel een andere vorm van koliek. Dit was echt gaskoliek dus kan je geen tips geven over wat jij zou moeten doen.

Voor mij was destijds heel belangrijk wat de kans van slagen was en of ze gewoon weer als sportpaard zou kunnen fungeren. Dat heeft dus goed uitgepakt.

Wat een heftig verhaal ook super triest!
Precies die dikgedrukte zin is wat het voor mij ook zo twijfelachtig maakt... Die afspraak had ik met mijzelf gemaakt na de eerste operatie. Ze heeft daar zo veel ellende van gehad, zo vaak weer opnieuw in haar moeten snijden, het spoelen van de infectie was zo pijnlijk voor haar, we zijn nog zo vaak terug naar de kliniek moeten rijden, ik heb toen gezegd "NOOIT MEER!". Zondag op de kliniek werd mij ook de vraag gesteld wat te doen bij een acute operatie, toen heb ik ook aangegeven dat ik dat niet meer wilde voor haar. Maar nu het ineens een "geplande operatie" betreft overweeg ik het tóch weer...

TS schetst precies waarom ik al niet aan de 1e koliek operatie was begonnen. Volledig herstel is er eigenlijk niet, kans op complicaties en dus alsnog binnen 1-2 jaar moeten beslissen tot weeropereren of euthanasie, samen met de verminderde kwaliteit van leven na de operatie door de beperkingen qua voeding... Gewoon kunnen eten is bijna nog essentieler dan kunnen bewegen.

En dan nog een vrij belangrijke vraag : Is die MRSA eigenlijk echt weg of draagt ze het nog met alle mogelijke ellende van dien na deze 2e operatie?

Ja, dat snap ik heel goed, die twijfels! Ik denk dat ik er bij jou anders tegenaan kijk omdat ze nu in principe geen acute koliek heeft? Dus in mijn ogen inderdaad meer een hersteloperatie dan een acute operatie... maar snap het echt goed hoor, je houdt van je paard en schuift zo onbewust je grenzen steeds op. Maar ze heeft wel een goede kans gekregen (die 80%..). En het is niet gezegd dat al die complicaties er weer bovenop komen.

Kan enkel uit mezelf spreken, ik zou het in jouw schoenen wel doen, maar dat is echt meer vanuit mezelf dan vanuit het paard gedacht. Nog één kans, zoiets... wat je ook beslist, er is geen foute beslissing


En ja, ik mis mijn merrie echt super hard ze is uit voorzorg naar de kliniek gegaan, prognose was super goed, en ineens is ze snachts enorm slecht geworden en met spoed op de operatietafel. Daar bleek dat haar dikke darm door een zenuwaandoening verlamd was en nooit meer zou gaan werken. Vind het zo zo erg dat ik haar niet heb kunnen helpen

Ik vind het ontzettend verdrietig voor jullie, wat een moeilijke beslissing ook.

Zou ik het paard niet een beetje kennen zou ik ook zeggen, het zijn veel kosten die je maakt en, een hele slag voor het paard om weer te maken, moet je dat wel doen. Toch is ze tussentijds heel goed geweest voor mijn gevoel, echt een mensenpaard die hieronder wel rustig blijft en dit aan kan.

Ik heb zelf na mijn operaties ook verklevingen aan mijn darmen, het is verschrikkelijk, de dagen dat ik er last van heb is het enige wat helpt niet eten, en dat is voor een paard natuurlijk alles behalve goed. Met dat in mijn achterhoofd denk ik wel, is het hierna opgelost of, blijft het terug komen? Maar wat ik begrijp is dat die kans 70/80% is?

Misschien is het fijn om even met de Faculteit in Utrecht te bellen wat hun ervaringen hiermee zijn?
Heel veel sterkte gewenst, als ik iets voor jullie kan doen laat het mij weten..

De faculteit heb ik ook gebeld, maar geen enkele kliniek waagt zich aan het geven van ervaringen of meningen zonder het paard zelf onderzocht te hebben.

Nee het slagingspercentage van de operatie zelf is 70/80%. Over het risico of het terug zou komen durft niemand écht een uitspraak te doen... Daarop zegt de kliniek dat ze het nooit kunnen uitsluiten, en mijn reguliere DA zegt dat hij het in de praktijk helaas wel vaak ziet.

Ik sluit mij hier volledig bij aan.

Lastig. Ik was denk ik al niet aan de eerste operatie begonnen.

Voor nu voor het paard zou ik zeggen, ga voor de 2e operatie, gezien de relatief hoge slagingskans. Maar voor jezelf zou ik dat laten afwegen van de diepte van je portemonnee. Voor de één is 5000 euro meer geld dan voor de ander als je begrijpt wat ik bedoel.

Kunnen ze in het algemeen niet zeggen hoe vaak het voorkomt dat verklevingen terugkomen dan? Die operatie zelf zal best goed gaan, het probleem zit er na. De weken en maanden er na en een jaar later.. Dus 80% kans dat de operatie zelf slaagt is leuk, maar hoe groot is de kans dat het daarna weer terugkomt of complicaties geeft.
Ik zou toch nog steeds afscheid nemen denk ik.
Ik heb ook een keer een paard aan koliek af moeten staan. Op de operatietafel bleek ze 30% kans te hebben. Paard mankeerde nooit wat en ineens was ze weg. Zo hard.

Een tijdje terug een gesprek met onze da over koliek operaties.
Ik zei toen dat ik het bij mijn paardje niet liet doen. Hij zei toen "hou die gedachte vast". Deze is nu namelijk gemaakt met je verstand (en in het belang van je paard) en niet uit emotie. Uit emotie nemen mensen vaak andere beslissingen.

Even een andere insteek hoor, maar heb je ervaring met colosan?

Dit werkt vaak laxerend en zou een optie kunnen zijn bij koliek wat ontstaat door verklevingen. Als je dit natuurlijk al geprobeerd hebt dan is het jammer.
Maar ik zit even te denken aan andere oplossingen dan een operatie om de darmwerking soepel te houden en koliek te voorkomen.

Ik heb zelf ook last van verklevingen in de darmen en bij mij werken bijvoorbeeld ook regelmatige bezoekjes aan de osteopaat die de boel wat losser kan houden.

Om even terug te komen op je vraag..als je bovenstaande allemaal al geprobeerd hebt en een operatie echt de enige oplossing is dan zou je het kunnen doen. Maar als er enige kans is om het anders op te lossen dan zou ik dat doen. Het is natuurlijk een enorm risico en meestal komen verklevingen e.d. wel weer terug na een operatie.