Geplaatst Voor wie zin heeft in een héél lang verhaal; hier ben je bij het juiste adres. Ik zit volledig met mijn handen in het haar en ik ben de wanhoop nabij. Soms hebben mensen buitenaf nog bruibare tips. Hier naar ben ik op zoek.
Wat achtergrond informatie over ons:
Wij zijn een team van 3, bestaande uit; mij (eigenaar in september is ze al 8 jaar van mij), bijrijder (inmiddels is dit haar 6e jaar bij ons) en mijn 14 jarige tinker merrie Bailey. Bailey staat op onze huidige stalling sinds Mei 2019, staat 24/7 buiten met een ruime inloop stal samen met haar kudde van intotaal met haar erbij 4 paarden. Bailey krijgt dagelijks vitalbix brokken met Timothee, schepje Fiber Mix van vitalbix en dan luchtweg kruiden van de Groene Os. Ook wordt zij om de 5 a 6 weken bekapt, afhankelijk van hoe hard de hoeven groeien. Dit wordt gedaan door een natuurlijk bekapper. Bijrijder en ik zijn vanaf dag 1 eigelijk altijd samen bij Bailey, ik rij zelf niet. Heb haar nooit in armen genomen omdat ik het financieel niet kon of omdat ik er geen tijd voor had. Ik rij zelf niet, Bailey wordt ontzettend snel heel dik, had toen veel overgewicht en met longeren red je ook de wereld niet. Dus daarom de keuze voor een bijrijder. Altijd getraind met de focus op afvallen en conditie. In de 8 jaar dat ik haar aankomende september heb heeft ze nooit qua grote problemen wat gehad. Dit op dingen als mok, mijt, staart en manen schuren en een hoestje kuchje en kreuntje tijdens het aandraven na. Enige heeft ze al vanaf 2018 terugkerende rotstraal in alle weersomstandigheden. T komt en het gaat weer weg, maar het komt ook altijd na 1 a 2 bekapbeurten weer terug.
Zomer periode 2020 kwamen de online proefjes van We All Ride op ons pad en hebben we samen de keus gemaakt haar wat serieuzer dressuurmatig aan het werk te zetten omdat we die ambitie kregen. Bail ging van een luie tinker naar een redelijk actieve tinker, werd steeds fijner op de hulpen en we merkte echt dat ze zeer zeker verbeterde. Beter gebruik van de achterhand, hoofdje mooi lang en laag, redelijk tempo. Goed bespierd, dikke gespierde tinker kont!
Nu het hele probleem, van voor af aan van A tot Z... Hier komt alles:
September 2021 is zij ernstig ziek geworden. We troffen haar aan met koorts van 42 graden, wilde niet meer eten en lag helemaal gestrekt in de inloop stal. Meteen DAP gebeld, DA was er nog geen 25 minuten later. Ze had een flinke virusinfectie. Ze heeft 2 injecties gehad, op 1 of 2 van deze injecties heeft zij een allergische reactie gehad. Dit uitte zich in spiertrillingen, extréém zweten waarbij dikke druppels zweet gutste van haar lichaam en hier naast ook nog extreem snelle hoge ademhaling. DAP gebeld en bovenstaande reactie verteld; ik moest het een uurtje aankijken wanneer dit niet verbeterd was moest ik wederom bellen dan zou hij terug komen. Echter gelukkig met een halfuurtje werd het aanzienlijk minder. Verder hadden wij van de DA een pasta gekregen wat wij moesten geven de komende dagen zolang zij koorts had en hiernaast kregen wij een flesje haemolytan voor de eetlust en energie op te wekken. Het flesje mochten wij opmaken omdat het volgens hem ook een vitamine boost was. DA vertelde: Zodra ze koortsvrij is, geef dr een dag of 3 a 4 om bij te komen daarna kunnen jullie dr weer oppakken. Dit vonden we wel heel erg snel na deze fikse ziekte en hebben wij haar anderhalve week de tijd gegeven om bij te komen.
Van het flesje haemolytan werd zij WAAAAANZINNIG!!!!!! Ze had een témpo, ze had er zín in, waar ze voorheen met 45 minuten toe was aan het uitstappen konden we nu een uur lang vol gas en nóg had ze power en energie over. Ze was voor de ziekte al stukken beter aan het been maar je hoefde nu écht amper kuitdruk te geven en hop actief weg was ze. Sta nog versteld en krijg kippenvel als ik eraan terug denk. Echter zoals alle flesjes ging ook deze op. En vrijwel meteen werd ze weer sloom en lui. En niet zomaar sloom en lui, ze was zelfs vele malen erger dan ooit tevoren. Zelfs slechter dan voordat wij haar in 2020 serieus op zijn gaan pakken. We waren nog veel verder terug bij af dan ooit.
Contact opgenomen met DAP omdat bovenstaande mij de indruk gaf dat er ergens een vitamine tekort moest zijn, omdat die haemolytan een cocktail was van vitamines en mineralen. DA dacht ditzelfde en bloed af laten nemen voor een vitamine tekort bloedonderzoek. De uitslag was perfect, geen tekorten. DA stelde vervolgens voor om een algeheel bloedonderzoek te doen. Ook deze uitslag was perfect. DA wilde langskomen voor een inspanningsonderzoek. Zo gezegd zo gedaan, hart geen bijzonderheden. Rechter long hoorde die erg zachtjes wat kraken maar dit was zo minimaal. Aan het werk gezet, hoestje kuchje kreunen met aandraven en zo traag als dikke stront door een trechter en ook snel buiten adem. Weer controle en hij kwam met het vermoeden dat zij een astma patiënt was maar dit kon echter alleen op de kliniek dmv een endoscopie worden vastgesteld. Nou hop wij naar de kliniek en tijdens de endoscopie zat er inderdaad slijm in de luchtwegen en kreeg ze de stempel astma. Hier kwamen we er ook achter dat zij een vernauwde luchtpijp heeft. Deze is op veel plekken ipv rond wat platgedrukt. Afijn, astma stempel gekregen gradatie 2 van de 4 waarvan 1 het minste en 4 het ergste is. Van DA een 10 daagse kuur ventipulmin en equisolon voor gekregen, wij zagen hierbij wel iets verbetering maar ze was nog niet waar ze hoorde te zijn. DAP weer gebeld; waarschijnlijk was 10 dagen te kort en hierop hebben wij nog een 10 daagse kuur gedaan waarbij we zo goed als helemaal niks gemerkt hebben van de 2e medicatie kuur. Inmiddels was dit eind december rond de kerst. DA zei gewoon aan het werk zetten en zo goed als mogelijk rekening houden met de astma. Wij dr rustig en wel weer van voor af aan opgepakt korte ritjes gedaan en zodra ze ook maar conditioneel moeite begon te krijgen weer even rustig aan doen etc.
Begin Januari is DA op stal geweest omdat paardlief nog niet naar mijn wens functioneerde en presteerde. Hiernaast had ze ook dagen ertussen zitten waarbij ze erg down, deprie leek en zonderde zich een beetje af van alles wat om haar heen gebeurde. DA was lovend en vond haar zo'n 80% verbeterd in vergelijking tot het inspanningsonderzoek. Zijn advies was lekker veel aan het werk houden, beweging is gezond dit alles met haar astma rekening houdende natuurlijk. Maar ik kreeg steeds meer en meer de indruk dat dit niet oke was. Bail is een schat van een beest maar kan écht wel babbeltjes hebben. En voor haar doen was ze nu gewoon ook zo tam en timide dat het allemaal niet meer klopte. Ze stond op de poetsplaats alleen maar stil, met onderhand dr hoofd tegen de muur. Tijdens het lopen naar de bak stond ze met dr hoofd laag bijna op de grond en legde ze dr hoofd zachtjes tegen mijn of bijrijder dr scheenbeen aan. Zelfde tijdens het stilstaan terwijl bijrijder zich klaar ging maken om op te stappen en ik bij Bail stond om te leunen. Veel afwisselingen toegepast in de training tussen een klein sprongetje (haar favo), slalommen, balkjes, figuren en vanalles om het niet saai bakwerk te maken.
Kort hierna liep zij in draf niet meer zuiver en begonnen wij steeds meer mentaal aan haar te merken dat ze niet oke was. De depressieve dagen kwamen steeds vaker door en ze leek er helemaal doorheen te zitten. Oogde depressiever dan eerder, stond tijdens t poetsen alleen maar stil met dr hoofd tegen de muur, sloot zich af van ons en zonderde zich veel af van de kudde. Het niet zuivere lopen was precies hetzelfde loopje als zomer 2021 waarbij ze zich verrekt had om onder het draad door tóch nog nét het lange gras te kunnen snacken. Dit is zomer 2021 opgelost door osteopaat, en omdat dit loopje identiek aan toen was weer osteopaat laten komen. Dit was eind Januari begin Februari.
Osteopaat heel het bovenstaande verhaal uitgelegd van de ziekte in September tot de Astma tot waar we nu waren. Haar kijk op onze problemen waren als volgt: Waarschijnlijk is ze met de ziekte door het oog van de naald gekropen. En het was dan ook te gek voor woorden dat de DA ons had verteld met 3 a 4 dagen weer verder te gaan. Die anderhalve week dat wij gewacht hebben was lief bedoeld, maar hadden eerder aan 8 a 9 weken moeten denken volgens haar. Ze nam ons niks kwalijk, wij wisten niet beter en hadden netjes raad van DA opgevolgt. Ze vertelde dat zij geen enkel sprankeltje energie meer over had. Ze noemde het geen burn out maar alles wat ze benoemde wezen naar een menselijke burn out. Op haar advies Bail 8 weken stil gezet en alleen leuke dingen met dr gedaan (denk aan hersenwerk, lekker tutten op de poetsplaats en buiten wandelen aan de hand).
Omdat wij geen DA medicatie meer gebruikte vond ik dit een goed moment om een bioresonantie uit te laten voeren voor haar hardnekkige rotstraal. Iets wat ik al geruime tijd de afgelopen jaren wilde laten doen maar financieel mij niet kon perimiteren.
Uit de bioresonantie is het volgende gekomen:
Bailey heeft maag en darm zweertjes. Haar microbioom is uit balans, waardoor de vertering niet helemaal goed verloopt en dat geeft teveel afvalstoffen. De lever en niet belasting is te hoog (was perfect bij algeheel bloedonderzoek van DA) en deze afvalstoffen slaan zich op deels in de bronchiën. Haar hele lichaam is verzuurd en de doorbloeding kan beter doordat er de afvalstoffen de pompfunctie van de haarvaatjes blokkeren. Hier komt ook de rotstraal vandaan. De "astma" komt dus doordat er teveel afvalstoffen die vanuit de stofwisseling worden opgeslagen in de longen. En door de ontstekingsreacties in haar buik wordt ze deels ook kortademiger.
Psyche:
Alle chakra's blokkeren. Bailey ervaart veel inwendige stress en angst omdat haar lichaam te hard moet werken. Het maakt haar down/depressief en ze slaapt niet diep genoeg. Ze kan nu simpelweg de rust niet in zichzelf vinden. Ook heeft zij last van straling.
Dit was de uitslag van de bioresonantie en sinds 15 April zijn wij bezig met druppels en 2 x poedertjes om haar te ondersteunen. In het begin leek zij wat op te fleuren. Vandaag de dag merken we eigelijk vrij weinig verbetering. Enige wat we merken is dat zij wel degelijk minder hoest en zich niet meer zo afzonderd van de kudde. Soms heeft ze er goede dagen tussen zitten waarin ze lekker zit te kijken naar alles wat om haar heen gebeurd, echter merendeel van de dagen is ze weer down en deprie.
Hier tussendoor hebben we ook nog een Cranio Sacraal behandeling gedaan eind Mei, waarvan ik niks gemerkt heb. De dame vertelde dat het wel een behandeling of 3 nodig had om aan te slaan. Zaterdag komt zij voor de 2e behandeling.
Ik ben zelfs zo wanhopig met wat ik hier nou in godsnaam mee aan moet dat ik contact heb gezocht met een dierentolk en zo informatie hoop te winnen hoe ik nu verder kan. Want het doet mij intens veel verdriet, brengt slapeloze nachten en grote zorgen met zich mee. En ik heb werkelijk waar geen idee waar ik verder nog goed aan doe. Het voelt alsof ik faal als eigenaar dat ik dit niet opgelost krijg.
Dit is zo'n beetje alles wat er gebeurd en gezegd is. Ik hoef niet aan de schandpaal gehangen te worden met ideeën hoe ik het had moeten doen, want ik voel me al kl*te genoeg. Ik heb gehandeld hoe ik dacht dat juist was met niks meer dan het welzijn van mijn paardenkind voorop. Dit is echter een schreeuw om hulp voor ideeën wat ik nog kán doen. Plus het zou ook zo fijn zijn om iemand te spreken met soortgelijke situatie... want iedereen verklaard mij voor gek. Want van buiten is er zo niks aan dr als je dr in de kudde ziet lopen, hup ga lekker aan het werk ze is prima in orde. Maar ze is niet in orde, ik merk en zie het aan alles.
Ben héél benieuwd naar jullie reacties.
