Geplaatst Wij hebben onze merrie alweer bijna 6 jaar. Echt ideale paard voor ons, heet genoeg te maken voor mij om fijn, eigenlijk boven verwachting goed, mee te komen op wedstrijd en braag genoeg voor mijn moeder om fijn te rijden. Deed zo goed als nooit gek, paar keer per jaar schoot ze er wel eens vandoor maar dat stelde echt niks voor. Helaas aan de longe wel gek en heeft ze zichzelf al een aantal keer ernstig geblesseerd. Sinds vorig jaar zijn we aan het revalideren van een check ligament blessure, die niet zo ernstig leek maar in het begin maar niet wilde herstellen. Niet met gewoon rust en niet met allerlei therapieen. Vorig jaar eind van de zomer leek het eindelijk beter te gaan en konden wel heel langzaam op gaan bouwen.
Een jaar geleden kregen we het nieuws dat de stalling er per 1 december mee zou stoppen. Vanaf dat moment gingen er regelmatig paarden weg, waardoor er veel onrust was in de kudde en op stal. Mijn merrie heeft altijd hele lichte verlatingsangst gehad, maar was nooit een probleem en eigenlijk al bijna helemaal opgelost. Met al die onrust kwam het weer terug en wel 10 keer zo erg. 1 december verhuisden we en werd het nog erger. Zo erg dat we er iemand bijgehaald hebben en toen ging het wel iets beter, maar ze bleef heel raar gedrag vertonen. Dat hadden we in die 5 jaar ervoor nooit meegemaakt. In weideseizoen ging ze ineens andere merries dekken,(hebben we zelf alleen niet gezien, hoorden we pas later van anderen) maar eerst zochten we er niet zoveel achter. De enige 2 weken in het jaar dat ze wat gillerig en onrustig was al die jaren waren ook de 1e week van weideseizoen en de 1e week weer paddock. Het werd alleen niet echt beter.
Bij controle op de kliniek overlegd en voor de zekerheid dus maar een echo gemaakt. De da zei al dat bij hem de alarmbellen gingen rinkelen bij dat dekken. Het bleek dus inderdaad een eierstoktumor te zijn. Nu wordt ze volgende week als het goed is geopereerd. Niet bij onze vaste kliniek, want die doen het niet. Wel bij kliniek die zij aanraden, wat helaas 2 uur rijden is.
Nu duimen dat het gedrag er ook vandaan komt, de tumor klein genoeg is om via de flank eruit te halen en dat alles goed gaat natuurlijk... met stalhouder al van alles geregeld, want ze moet officieel op boxrust, maar kan niet alleen achter blijven want ze sloopt de box en zichzelf. Dus hij zorgt voor goede oplossing.
Ik wilde dit topic vooral maken om het van me af te schrijven, want ik vind het enorm spannend.
Dus echt op bezoek als ze daar staat wordt al moeilijk.
