Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 1 [ 13 berichten ]
Plaats een nieuw onderwerp

Ervaringen artrose SI & LS gewricht? Pensioen? Waar ligt de grens?

 

Hallo allemaal,

Momenteel zit ik met een aantal moeilijke afwegingen in mijn hoofd. Om dit wat te verduidelijken, zal ik eerst wat achtergrond vertellen. Het gaat over mijn paardje Skye, een merrie van bijna 10 jaar oud. Kruising arabier. Ze is dit jaar 6 jaar bij ons. Voor ze bij ons kwam, is het mis gegaan met beleren en is ze onder andere achterover geklapt met zadel, ruiter en al. Wij hebben het weer rustig opgepakt in deze jaren en we hebben nu echt een wereldpony aan Skye, het is echt de liefste pony die ik ken. Gaandeweg zijn er wel steeds meer medische dingen boven komen drijven, en dat is waar dit topic vooral over gaat.

In januari 2020 heb ik haar laten onderzoeken omdat ze regelmatig begon te bokken onder het zadel, iets wat ik niet bij haar vind passen. Er zijn toen foto's van haar rug gemaakt, en daar kwam uit dat ze bij een wervel kissing spines graad 1 had. Dit kon zeker wel het een en ander verklaren, ze heeft toen mesotherapie gehad en we hebben daarna de training weer lekker opgepakt. Met een goed trainingsritme en consistentie in de training, is dit 2 jaar eigenlijk erg goed gegaan. Afgelopen winter heeft ze door omstandigheden een poos weinig training gehad waardoor ze veel spier kwijtgeraakt is, en toen we daarna de training weer gingen opbouwen (vanaf de grond) liepen we tegen nieuwe grenzen aan.

Uiteindelijk zijn we in juni naar de kliniek gegaan met haar (SMDC in Heesch) en hebben we het probleem daar voorgelegd en hun mee laten kijken. Er zijn toen weer veel foto's gemaakt van de hals, rug en sprong en een echo van haar SI/LS gewricht.
Het verdict:
Rug:
- Milde spondylose T12-T13 wervellichamen (botreactie onderzijde)
- T15-T16 interspinale ruimte milde vernauwing (kissing spines graad 1)
- Matige botremodellering facetgewrichten (ventraal) midthorocaalregio (T13 tem T15)

Bekken:
- Lumbosacrale overgang L6-S --> kleine discus en intervertebrale ruimte met milde botveranderingen
vertebral fossa L6
- Rechter SI gewricht artrose klasse 3
- Rechter lumbosacraal gewricht artrose klasse 3
- Linker SI gewricht artrose klasse 1
- Linker LS gewricht artrose klasse 1-2

Achteraf bleek in ieder geval de spondylose ook al zichtbaar op de foto's uit 2020 maar is dat toen niet gezien, maar dit is natuurlijk geen malse lijst... Mijn eerste reactie was dan ook dat ik me überhaupt afvroeg of het nog eerlijk was om haar te belasten. De dierenarts leek het verstandig om na behandeling te kijken hoe ze daarvan opknapte, en van daaruit verder te kijken. Artrose klasse 3 in het SI klinkt heel heftig, maar afhankelijk van hoe die zich uit kan ze er veel of ook weinig last van hebben. Uiteindelijk op advies van DA mesotherapie herhaald en haar bekkenregio ingespoten met ontstekingsremmers/pijnstillers, om zo de ontstekingen en irritaties tot rust te krijgen en de mogelijkheid te krijgen weer opnieuw de goede spieren op te bouwen die het hopelijk dan over konden nemen. De dierenarts benadrukte namelijk wel dat Skye wel een paard was dat altijd in training zou moeten blijven: ze moet de juiste spieren blijven houden die haar lichaam gaan helpen zichzelf goed te belasten. Ook de osteopaat er uiteraard bij gehad, die kwam sowieso al iedere 4-6 maanden bij Skye.

Na 2 maanden opbouwen volgens schema weer op controle geweest in augustus, en ze was toen echt veel beter. Haar spieren waren verbeterd, ze wilde weer voorwaarts, ze was weer blij... Dus toen ook groen licht gekregen om weer te gaan rijden, zolang we dat met mate deden en met de juiste training zou rijden juist een goede aanvulling zijn om haar spieren te trainen.
Ik heb haar afgelopen tijd zo'n 4x per week getraind, meestal 2x onder het zadel en 2x vanaf de grond (werken aan de hand, longeren met zowel enkele als dubbele lijnen). Het leek eigenlijk een tijdje best wel goed te gaan zolang ze goed in balans liep. Bij een minder ervaren ruiter die ik er een keer op heb gehad, liep ze wel onzuiver.

Echter is het afgelopen weken weer minder gegaan, ik vond haar ook wat minder blij weer in het werk. Met stapritten buiten zag ik wel mijn lieve blije enthousiaste pony, maar in ander werk minder. Ik twijfelde of ik haar zelf nou kreupel keek of niet, tot een stalgenootje afgelopen weekend de opmerking maakte dat ze haar niet zuiver vond lopen. Toen samen met mijn vriendin beeldmateriaal gemaakt en goed gaan analyseren, en kwamen we tot de conclusie dat we haar echt weer minder vonden lopen dan een maand of 3 terug.

Het meeste duidelijke kwam maandag. We hebben haar gelongeerd toen, eerst zonder pijnstillers en toen met pijnstillers. Zonder pijnstillers was ze kort, stijf, weinig voorwaartse drang. Met pijnstillers ruimer (nog steeds niet perfect) en was ze vooral weer veel voorwaartser en ook duidelijker blijer. Tot nu toe heeft met of zonder pijnstiller nooit een erg groot verschil gemaakt, maar dit was echt niet te missen.

Tsjah, en nu... De afspraak om weer terug naar de dierenarts te gaan staat uiteraard al gepland. Over 1,5 week gaan we weer terug. Maar ik ben mezelf wel heel erg aan het afvragen waar ik überhaupt nog goed aan doe en wat het eerlijkste is naar Skye. Dit zal uiteraard ook deels afhangen van het dierenartsbezoek, maar ik wil er zelf ook al over nadenken. Mijn vermoeden is dat alle pijnstilling/ontstekingsremmers die van de zomer ingespoten zijn, nu zijn uitgewerkt, en dat hoewel ze veel beter in haar lijf zit dan een paar maanden terug, haar spieren deze waslijst aan klachten niet kunnen opvangen. Nog maar niet te spreken over dat ik denk dat ze altijd zal compenseren, en ik dus ook bang ben dat dit op den duur tot andere klachten gaat lijden.

We hebben hiervoor met het paardje van mijn vriendin, Mish, die in 2019 ingeslapen is ook heel veel pech gehad en hebben onszelf die vraag ook vaak gesteld. We hebben heel veel voor de paarden over, maar dit is natuurlijk ook niet meer iets wat nog goed gaat komen. Ik ben van mening dat ik niet haar leven maar wil rekken puur voor mij, ook al is het mijn once-in-a-lifetime pony en wil ik haar nog helemaal niet kwijt. Maar mijn gevoel zegt ook dat ik het niet meer eerlijk vind naar Skye om haar nog te belasten, zeker niet omdat dit een pony is die zich letterlijk dood loopt voor je als je dat van haar vraagt.
Daarnaast vraag ik me überhaupt afvraag of het nog eerlijk is om haar in leven te houden, hoe hard dat misschien ook klinkt.

Het liefste zou ik haar lekker met pensioen zetten, al dan niet met wat licht werk aan de hand, en haar laten rondscharrelen tot dat ze daarmee ook niet meer gelukkig is. Nu lijkt ze in de paddock (ze staat 24/7 buiten in een paddock paradise, met genoeg schuilmogelijkheden, geen modder en een deken), nog wel gelukkig. Feit is wel dat de spieren dan ook minder zullen worden, dus ik weet ook niet hoe lang dat goed zou gaan. Maar dat is iets wat je in het moment zelf moet bekijken, denk ik.

Er is van de zomer wel gesproken over dat er nog meer mogelijkheden voor behandelingen zijn. Nog een keer inspuiten zou kunnen, over stamceltherapie o.i.d. is ook gesproken. Mijn vraag hierbij is echter met deze lijst aan klachten: Moet ik dat wel willen? Voor mijn gevoel zijn dit lapmiddelen om het nog wat te rekken. Als een paard 1 ding mankeert dan zie ik daar meer heil in dan als het al zo'n waslijst aan dingen is... Dus ik vraag me af ook al zou dit me aangeboden worden, moet ik dat nog wel doen?

Bedankt als je dit hele verhaal gelezen hebt! Het is fijn om het voor mezelf even op een rijtje te zetten, maar verder ben ik ook benieuwd of er meer mensen zijn met ervaringen met paarden met soortgelijke klachten (of een deel van) en wat voor keuze die uiteindelijk gemaakt hebben en hoe dat uit is gepakt: Wel nog meer behandelingen doen, op pensioen zetten of in laten slapen?
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-01-23 17:01 



 
Profiel   

Ik herken je verhaal.
Niet helemaal met dezelfde klachten, maar wel met flinke overlap.
Mijn Spaanse merrie is 10 jaar.
Ik heb al besloten haar niet meer onder het zadel te willen.
Ben nog in overleg met m'n DA of vervroegd pensioen met weidegang en wandelen aan de hand/licht grondwerk nog een optie is.
Ik wil je veel wijsheid en sterkte wensen.
Luister naar je gevoel, dat is altijd juist.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-01-23 18:01 



 
Profiel   

Jullie hebben wel echt pech met de paarden. Als ik je verhaal zo lees, lijkt mij een vervroegd pensioen met nog wat grondwerk om haar mentaal nog wel wat uitdaging te geven, de mooiste oplossing. Totdat ze aangeeft dat de pijn te veel wordt, ook zonder intensief werk. Zolang ze nog happy is, zou ik nog niet inslapen.
Behandelen zou ik denk ik niet doen, omdat het op meerdere plaatsen niet goed is.
Ik heb zelf een 9 jarige merrie die door artrose in 1 gewricht niet meer gereden kan worden, maar zolang ze nog happy is, mag ze lekker leven. Ze heeft afgelopen zomer een gezond veulentje gekregen en houdt zich nu lekker bezig met moederen (artrose is door een blessure en dus niet erfelijk). Maar het zijn wel moeilijke beslissingen. Wanneer zijn klachten zo dat ze niet meer happy is. Er zijn genoeg kreupele mensen die niet ongelukkig zijn. Ik probeer te letten op hoe ze eruit ziet (glanzende vacht ed) en hoe ze reageert op wat er om haar heen gebeurd (is ze nog geïnteresseerd, kan ze nog genieten van kriebels). En dan zo maar proberen in te schatten wanneer inslapen de juiste beslissing is

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-01-23 18:23 



 
Profiel   

Herkenbaar.
Ken je het verhaal van Meneer Anton? [VVDD] Open brief aan mijn paard: Meneer Anton. En hoe nu verder?

Ook problemen in facet rugwervels en in si gewricht. We hebben destijdss besloten hem niet in te laten spuiten, maar op de wei te zetten met pensioen.

Na 2 jaar rust, was blijkbaar een en ander aan elkaar gegroeid, geen pijn meer. En hebben we Anton weer voorzichtig in het werk gezet. Alleen voor de koets. Geen dressuur, maar alleen buiten rijden en vaardigheid.
We rijden hem niet onder het zadel. Die belasting durven niet. Maar voor de koets gaat goed 3 x in de week.
[VVDD] Goed nieuws:Meneer Anton loopt weer voor de koets

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-01-23 19:17 



 
Profiel   

Mijn 7 jarige merrie is met pension door artrose op haar SI..beetje zelfde verhaal als dat van jou, leek een tijdje beter te gaan maar uiteindelijk is belasten niet meer eerlijk tegenover haar.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-01-23 19:39 



 
Profiel   

Wat een nare situatie.

Ik denk dat ik ervoor zou kiezen om haar met pensioen te zetten en af en toe wat aan de hand te doen met haar. Qua behandeling zou ik niet te "gek" meer doen. Wellicht enkel iets om haar te ondersteunen, maar geen grote behandelingen. Ik denk idd dat het enkel rekken is, want de aandoeningen verdwijnen helaas niet.
Ik zou dan aankijken hoe lang het goed blijft gaan. Als jij denkt dat het niet meer gaat of dat je paard niet meer wil en ongelukkig is, zou ik uiteindelijk toch die moeilijke beslissing maken om haar te laten gaan.
Wellicht ook nog eens met de DA besprken hoe hij/zij erover denkt.

Veel sterkte met je keuze!

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-01-23 20:03 



 
Profiel   

Ik denk dat behandelen eigenlijk gewoon uitstel is, je kunt dan weer evn met haar aan de gang, maar ze zal weer minder worden. Dus ik zou haar op pensioen zetten. Ik denk dat het helpend is om haar nog eens wat langer op pijnstilling te zetten, zodat je zelf ook goed het verschil kunt zien met en zonder.
Sterkte ermee, jullie hebben wel pech gehad.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-01-23 17:52 



 
Profiel   

Jeetje, wat een pech hebben jullie gehad en wat een dilemma! :\
Ik ben het met mijn voorgangers eens dat ik haar niet meer zou belasten, maar rust roest en zeker bij artrose, dus beweging blijft hoe dan ook belangrijk. En ik vraag me af of ze niet juist meer pijn krijgt wanneer ze de bespiering kwijt raakt doordat ze stil staat.
Heel erg lastig! Volg vooral je gevoel! Heel veel sterkte! :(:)

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-01-23 19:03 



 
Profiel   

... wat voor mij altijd zwaar weegt is het paard-waardig en 'hoe zou het zijn in de vrije natuur'.

Wat een optie is, om gericht revalidatie training aan de hand te doen.
Arabieren zijn slim en mensenvriendjes, dus in principe verwacht ik dat ze het leuk zal vinden.
En dan met een revalidatietrainer ernaast, verticale balans, schouderbinnenwaarts, bekkenkanteling en spieren kweken.
Het kan zijn dat ze in eerste instantie die verticale balans maar raar vindt, maar op gegeven moment vinden dieren het heerlijk.
... en dan eens kijken hoe ze (goed gespierd en wel) de komende winter doorkomt.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-01-23 19:25 



 

Bedankt allemaal voor de fijne reacties! Ze doen me erg goed, en steunen mij ook wel in mijn eigen gevoel.

Ten eerste heel veel sterkte voor iedereen die in een vergelijkbare situatie zit :(:)

Eigenlijk sluiten de meeste reacties erg aan bij mijn eigen gevoel. Ik zit er inderdaad ook over na te denken om te kijken hoe het met "actief" pensioen gaat. Dus wel nog wat werken aan de hand, maar zeker niet meer belasten onder het zadel. Dat ze meer pijn gaat krijgen als ze helemaal stil komt te staan of bespiering kwijt raakt is ook iets waar ik bang voor ben, mocht dat gebeuren denk ik zelf dat het eerlijker naar haar is om haar in te laten slapen. Indien nodig zal ik die keuze ook zeker maken.

@Janneke2, je tip is zeker een goede toevoeging, maar dat doen we al regelmatig! Ik ben zelf gelukkig aardig handig met het werken aan de hand (ook specifiek revalidatiegericht), en les ook met regelmaat bij een revalidatietrainer voor dit soort dingen :) Is inderdaad een fijne manier om onbelast te trainen!

@janouk, ik kende het verhaal van meneer Anton wel maar had niet helemaal door dat het iets soortgelijks was, daar kende ik het dan weer niet goed genoeg voor. Wat fijn dat het zo goed gaat! Dat zijn mooie verhalen, wel uitzonderlijk denk ik.

Link naar dit berichtGeplaatst: 08-01-23 14:41 



 
Profiel   

Olina schreef
Bedankt allemaal voor de fijne reacties! Ze doen me erg goed, en steunen mij ook wel in mijn eigen gevoel.

Ten eerste heel veel sterkte voor iedereen die in een vergelijkbare situatie zit :(:)

Eigenlijk sluiten de meeste reacties erg aan bij mijn eigen gevoel. Ik zit er inderdaad ook over na te denken om te kijken hoe het met "actief" pensioen gaat. Dus wel nog wat werken aan de hand, maar zeker niet meer belasten onder het zadel. Dat ze meer pijn gaat krijgen als ze helemaal stil komt te staan of bespiering kwijt raakt is ook iets waar ik bang voor ben, mocht dat gebeuren denk ik zelf dat het eerlijker naar haar is om haar in te laten slapen. Indien nodig zal ik die keuze ook zeker maken.

@Janneke2, je tip is zeker een goede toevoeging, maar dat doen we al regelmatig! Ik ben zelf gelukkig aardig handig met het werken aan de hand (ook specifiek revalidatiegericht), en les ook met regelmaat bij een revalidatietrainer voor dit soort dingen :) Is inderdaad een fijne manier om onbelast te trainen!

@janouk, ik kende het verhaal van meneer Anton wel maar had niet helemaal door dat het iets soortgelijks was, daar kende ik het dan weer niet goed genoeg voor. Wat fijn dat het zo goed gaat! Dat zijn mooie verhalen, wel uitzonderlijk denk ik.


Misschien iets om een goede revalidatie trainer in de arm te nemen?
Niet gericht op revalidatie maar wel op behoud van spieren en balans.
Ik doe dat ook.
Mijn merrie mag graag werken en ze heeft hier veel plezier in nog om met lange lijnen etc te werken.

Link naar dit berichtGeplaatst: 08-01-23 20:32 



 

Chicken01 schreef
Misschien iets om een goede revalidatie trainer in de arm te nemen?
Niet gericht op revalidatie maar wel op behoud van spieren en balans.
Ik doe dat ook.
Mijn merrie mag graag werken en ze heeft hier veel plezier in nog om met lange lijnen etc te werken.


Hebben we al! En buiten dat ook zelf erg veel ervaring hiermee, zowel door Skye al jarenlang goed willen trainen als onze vorige pony Mish die ook veel problemen had. Dus wat dat betreft zit het wel goed qua kennis gelukkig :)

Link naar dit berichtGeplaatst: 09-01-23 18:58 



 

Even nog een update hier:

2 weken terug zijn we teruggeweest naar de dierenarts. De conclusie was eigenlijk duidelijk, hij was het helemaal met me eens dat ze het beste met actief pensioen kan.

Ze is nog 1x ingespoten in haar SI om het nog een keertje te ondersteunen, en verder staat ze nu met pensioen. We doen wel nog wat werken aan de hand en we mogen ook nog rustige buitenritjes (voornamelijk stap) doen. En dan is het zien hoelang het goed gaat, dat kan een aantal maanden zijn maar ook nog een paar jaar. Ik hoop nog even van haar te genieten, maar zodra ze echt dagelijks last gaat krijgen dan zal ik haar in laten slapen. Hopelijk mag dat nog even duren.

Bedankt voor al jullie reacites in ieder geval!
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 01-02-23 19:15 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1 [ 13 berichten ]
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen