Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
senna21 schreef:Wat een moeilijke keuze TS. Dat is het al met een gezond paard, laat staan wanneer er artrose in het spel is.
Een konik is ook een ras wat niet bij iedereen past. Zeker niet de gemakkelijkste.
Wanneer je hem zelf niet kunt houden, lijkt mij inslapen een eerlijke optie, maar ook heel moeilijk.
Maar het is beter om dit te bespreken met mensen die jou en het paardje kennen. Vanachter een scherm weten wij natuurlijk veel te weinig om je goed te kunnen adviseren.
Ik hoop voor je op een wonder. Wijsheid gewenst!
LWDaisy schreef:TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.
Achterom schreef:LWDaisy schreef:TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.
Nee, dat hoeft inderdaad niet. Maar ik kan uit ervaring vertellen dat het voor mij frustrerend was... op een gegeven moment had ik twee paarden staan, één met een peesblessure en één oude merrie die gewoon op was. En ik miste het rijden.
Dus ik ben uiteindelijk op een ijslander van een vriendin gaan rijden, later nog op haar PRE. Hoe lief mijn paarden ook zijn, ik rijd graag en dan is het gewoon irritant dat je er twee hebt staan waarmee je juist dat niet kunt doen.
Egoïstisch? Ja, vast wel, maar ik heb ze wel voor mijn plezier.
Ik hoef niet intensief te rijden, maar ik vind het gewoon te leuk om het helemaal niet te kunnen doen.
En voor TS kan dat natuurlijk ook zo werken.
Inmiddels is de oude merrie overleden, mijn ruin met de peesblessure genezen van inmiddels drie peesblessures en heb ik er een jonge ruin bij. Ik rijd nog niet veel (gemiddeld 1,5 keer per week) maar ik wil het niet missen
LWDaisy schreef:Inslapen is pas eerlijk als het paard pijn heeft, in die mate dat hij niet meer comfortabel is en dat ook niet meer kan/zal worden. .
Kinke schreef:LWDaisy, je vergeet iets...dat het bij jouw paard zo ging betekent niet dat dit voor ieder dier zo gaat. Dus geen eerlijke vergelijking.
Waarom zou een paard bijvoorbeeld nog 5 jaar mee moeten gaan (even als voorbeeld van Ruitje) om nog op te rijden of te wandelen oid?
LWDaisy schreef:senna21 schreef:Wat een moeilijke keuze TS. Dat is het al met een gezond paard, laat staan wanneer er artrose in het spel is.
Een konik is ook een ras wat niet bij iedereen past. Zeker niet de gemakkelijkste.
Wanneer je hem zelf niet kunt houden, lijkt mij inslapen een eerlijke optie, maar ook heel moeilijk.
Maar het is beter om dit te bespreken met mensen die jou en het paardje kennen. Vanachter een scherm weten wij natuurlijk veel te weinig om je goed te kunnen adviseren.
Ik hoop voor je op een wonder. Wijsheid gewenst!
Een eerlijke optie? Voor wie?
Ik begrijp dit werkelijk niet.. Ik begrijp niet hoe iemand een 5-jarige kan afschrijven, omdat hij niet meer intensief bereden kan worden. Er zijn nog zooo ontzettend veel dingen die hij wél kan, ook met artrose. En zeker nu de artrose nog zo licht is. Met een beetje opsparen en wat geluk, heeft hij nog 15 jaar te gaan, 15 vrolijke en comfortabele jaren. Niet onder het zadel, maar wel paardwaardig en kwalitatief.
Inslapen is pas eerlijk als het paard pijn heeft, in die mate dat hij niet meer comfortabel is en dat ook niet meer kan/zal worden. .
Mijn merrie liep niet meer als een veulen door de wei te stuiteren toen ze 19 jaar was. Maar ze was wel gelukkig en relatief pijnvrij. De pijn speelde pas echt op afgelopen december.
Ik zou niet met mezelf hebben kunnen leven als ik haar vroeger had laten gaan, toen ze er nog lekker comfortabel en waardig bij stond. Ze genoot van het kroelen met vriendjes, van een lekker beschut stalletje, van haar hooi, van haar slobber. Van elke wortel, van elke poetsbeurt, van aandacht. Van in het zonnetje staan, en van met mij te gaan grazen bij de buren.
Het paard is afgeschreven wat betreft serieus rijden.
Maar is hij daardoor ook afgeschreven om te leven?
TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.
Kinke schreef:dat is veel te kort door de bocht Pareltjes. Ik denk dat niemand vindt dat je een paard moet laten inslapen terwijl het niet ziek is/geen pijn heeft etc.
Het laten inslapen van een dier dat niet meer pijnloos door het leven kan is juist je niet onttrekken aan je verantwoordelijkheid (nee, dit is nog niet duidelijk in het geval van TS haar paard)
Ik bedoel met mijn vraag, waarom zou een dier dan nog perse 5 jaar moeten leven, of is 3 jaar ook ok? Of moet dat minstens 10 jaar nog? Het paard heeft hier geen weet van, die weet niet dat hij wel 30 kan worden.
Jeika schreef:Dankjewel ruitje en kinke. Lwdaisy ik snap je reactie hoor, echt waar. Maar in dit geval is het niet zo simpel besloten. Jij hebt een hechte band met je paard en beschouwde haar op moment van diagnose als maatje voor het leven als ik dit zo lees. In mijn geval wilde ik hem eigenlijk al verkopen omdat ik het gevoel had dat onze klik niet verder gaat dan een fijne knuffelsessie. Meisje hier op stal kon meer met hem in 3 sessies dan ik in bijna 2 jaar.
En over het inspuiten, ik denk dat hij vooral doelde op inspuiten als ik hem hou. Ik had hem verteld over de angst en dat ik al niet meer reed. Wellicht dat hij bij een ambitieuze ruiter een ander advies had gegeven.
En ik zou misschien aan een touwtje durven stappen, maar heb niemand die dat structureel of überhaupt met me zou kunnen doen. Sorry, lijkt wel alsof ik elk idee wil afwimpelen. Dat is niet zo, echt niet. Maar als het een simpele oplossing had had ik dit topic niet geopend denk ik.
ElSea schreef:Ik bedoel dit echt met alle respect, maar ik lees in jouw posts dat je dit heel erg op jezelf en jouw situatie betrekt omdat jouw verlies nog zo recent is. Ik denk alleen niet dat dit topic hiervoor helemaal de plaats is, juist omdat je dit soort situaties beter kan bekijken zonder al te veel emotionele inslag erbij. Daarnaast is het ook niet realistisch om jouw situatie over elke andere situatie heen te leggen, want de kans is groter dat die niet hetzelfde is dan wel...
TS: ik begrijp zelf heel goed jouw afwegingen. Persoonlijk zal ik zelf nooit een paard kreupelend door de wei laten gaan, want dan hebben ze gewoon echt pijn. Als ik dan hier lees dat iemand zegt dat haar paard in draf en galop kreupel is, en niet goed overeind kan komen... daar draait mijn maag echt van om. Voor een vluchtdier is dat echt een hele oncomfortabele manier van leven.
Ik zou een poging doen om hem pijnvrij te krijgen, en dan op pensioen te zetten. Stel er voor jezelf een budget aan vast, want ik begrijp echt wel dat je geen 4000 euro gaat investeren in een pony die als hoogst haalbare een paar extra jaar pijnvrij erbij krijgt. Probeer eerlijk te zijn naar jezelf en naar je pony, wie weet komt er nog iets op jullie pad waardoor hij wel de rest van zijn leven pijnvrij kan slijten.
Pareltjes schreef:Weet jij hoeveel pijn een dier dragelijk vind om zich niet te hoeven neerleggen bij de dood? Pijngrenzen schuiven op. Ik kan daar persoonlijk over mee praten. Dragelijkheid van pijn is per individu verschillend. En hiermee boren we ook het moeilijkste aan. Wanneer is het genoeg?
Pareltjes schreef:Voor mij is dat het moment wanneer een dier niet meer wil óf niet meer kan. Maar ook geen moment eerder. Ook de wil tot leven dienen we te respecteren naar mijn inzien. Ook al is het voor ons soms “ ongemakkelijk “ om te moeten aanzien. Leeftijd en duur is totaal niet belangrijk in deze.
LWDaisy schreef:senna21 schreef:Wat een moeilijke keuze TS. Dat is het al met een gezond paard, laat staan wanneer er artrose in het spel is.
Een konik is ook een ras wat niet bij iedereen past. Zeker niet de gemakkelijkste.
Wanneer je hem zelf niet kunt houden, lijkt mij inslapen een eerlijke optie, maar ook heel moeilijk.
Maar het is beter om dit te bespreken met mensen die jou en het paardje kennen. Vanachter een scherm weten wij natuurlijk veel te weinig om je goed te kunnen adviseren.
Ik hoop voor je op een wonder. Wijsheid gewenst!
Een eerlijke optie? Voor wie?
Ik begrijp dit werkelijk niet.. Ik begrijp niet hoe iemand een 5-jarige kan afschrijven, omdat hij niet meer intensief bereden kan worden. Er zijn nog zooo ontzettend veel dingen die hij wél kan, ook met artrose. En zeker nu de artrose nog zo licht is. Met een beetje opsparen en wat geluk, heeft hij nog 15 jaar te gaan, 15 vrolijke en comfortabele jaren. Niet onder het zadel, maar wel paardwaardig en kwalitatief.
Inslapen is pas eerlijk als het paard pijn heeft, in die mate dat hij niet meer comfortabel is en dat ook niet meer kan/zal worden. .
Mijn merrie liep niet meer als een veulen door de wei te stuiteren toen ze 19 jaar was. Maar ze was wel gelukkig en relatief pijnvrij. De pijn speelde pas echt op afgelopen december.
Ik zou niet met mezelf hebben kunnen leven als ik haar vroeger had laten gaan, toen ze er nog lekker comfortabel en waardig bij stond. Ze genoot van het kroelen met vriendjes, van een lekker beschut stalletje, van haar hooi, van haar slobber. Van elke wortel, van elke poetsbeurt, van aandacht. Van in het zonnetje staan, en van met mij te gaan grazen bij de buren.
Het paard is afgeschreven wat betreft serieus rijden.
Maar is hij daardoor ook afgeschreven om te leven?
TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.
Kinke schreef:Pareltjes schreef:Weet jij hoeveel pijn een dier dragelijk vind om zich niet te hoeven neerleggen bij de dood? Pijngrenzen schuiven op. Ik kan daar persoonlijk over mee praten. Dragelijkheid van pijn is per individu verschillend. En hiermee boren we ook het moeilijkste aan. Wanneer is het genoeg?
Nee, dat weet ik niet, en dat weet jij ook niet. Maar om dan maar te zeggen dat het dier moet blijven leven omdat je anders iets ontvlucht of je verantwoordelijkheid niet neemt....nee. Dat bij een mens een pijngrens verschuift doet niet terzake. We hebben het hier over dieren die niet kunnen beredeneren dat deze pijn went, of dat het ff doorbijten is etc.etc.Pareltjes schreef:Voor mij is dat het moment wanneer een dier niet meer wil óf niet meer kan. Maar ook geen moment eerder. Ook de wil tot leven dienen we te respecteren naar mijn inzien. Ook al is het voor ons soms “ ongemakkelijk “ om te moeten aanzien. Leeftijd en duur is totaal niet belangrijk in deze.
Waarom zou je dat moeten respecteren? En zolang ze niet kunnen praten weet je nooit helemaal zeker of het dier niet meer wil of kan. Je kunt ook redeneren dat je het dier dan tegen zichzelf moet beschermen, omdat de pijn in de toekomst alleen maar erger gaat worden.
We redeneren en nemen beslissingen als mens zijnde. Toevallig deze week nog iemand in een FB groep, paard zwaar hoefbevangen, lastige eter en wilde geen buut eten. Haar redenering: paard voelt zelf aan of het goed voor hem is. Mijn redenering....geen zware pijnstilling in die situatie is dierenmishandeling.