Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-23 21:16

Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-23 21:16

Sinds 23 januari is/was mijn merrie stokkreupel. Vreemd dat het nog maar zo lang is, nog niet eens een maand, lijkt al een eeuwigheid.

Leek op een hoefzweer, en idd, bij het tweede bezoek vond de dierenartse een hoefzweer. Ze vond de kreupelheid wel te erg voor zo'n kleine zweer, en dacht dat die nog niet helemaal doorgebroken was, dus ingepakt met animalintex, en er kwam wel behoorlijk wat etter uit.

Maar een week later bleef ze even mank, ondanks behoorlijk zware pijnstillers, dus vroegere dierenartse bij gehaald, waarvan haar man orthopedisch smid/bekapper is in een paardenkliniek, beide samen opgetrommeld. Conclusie: hoefzweer was genezen. Voet uitverdoofd, en ze bleef even kreupel. Aangezien haar been dik zat (kan ook gebeuren na hoefzweer natuurlijk) echo van de pees, en ze zag verdikking van de oppervlakkige buiger. Advies: ze mocht wat rondscharrelen op een kleine paddock (geen boxrust, om verstoppingskoliek te voorkomen, is hier vorig jaar van geopereerd en dit jaar al lichte koliek gehad toen ze op stro stond). Lichte pijnstiller (Previcox) zodat ze zich niet zou overbelasten.

Mijn gebruikelijke dierenartsen gecontacteerd, en zij hebben goede ervaringen met lasertherapie, dus dit opgestart. Ze vonden echter de kreupelheid buiten proportie volgens het kleine letsel, dus ze raadden aan om er een specialist bij te halen. Orthopeed die ook verbonden is aan Equisound is erbij geweest, en heeft het been nog wat verder geschoren om wat hoger nog een echo te nemen. Conclusie: het letsel dat we eerst zagen, was eerder een oud letsel, maar hoger was de pees bijna helemaal door, hing maar met paar vezels meer aaneen.

Reden voor euthanaseren zag hij niet, als weidepaardje zou het wel goedkomen. Ze moest 5 dagen op 2x 2 zakjes Danilon (werden uiteindelijk 7 dagen), dus staat nu ook op maagbeschermer. Cortisone inspuiten is een no go aangezien ze al 3x bevangen was, maar ik heb wel Ekyflogyl (cortisone gel) die ik mag smeren. Verder normale gang van zaken bij peesblessure: koelen, bandageren, rust...

Ze wou eventjes bijna haar hooi niet meer eten, ik vermoed van de pijn, lag vaak neer, zelfs overdag. Het ging nu een paar dagen beter, maar we zijn pijnstillers aan het afbouwen (nog steeds 3 zakjes daags, ze moest eigenlijk al paar dagen maar op 2 zakjes meer staan), en ze is nu weer stokkreupel en pijnlijk. Bovendien lopen we risico dat ze bevangen raakt op haar goede voet, dus dat is ook weer spannend. Er is pulsatie op haar goede been, maar het blijft constant, en de hoef is nog fris, maar het kan nog keren, zeker als ze weer slechter loopt.

Ik zat al in een winterdip (nu ja, meer dan dat, het was wel helaas een echte depressie deze keer) en ik weet niet hoe lang ik het nog trek. Bijna dagelijks DA over de vloer voor laserbehandeling, 3x daags koelen, bandageren,... Heb mijn ene bij-job zelfs een maand on hold gezet om haar te kunnen verzorgen, maar ik ben zelf helemaal op, en mijn hele leven draait ongeveer rond dat paard nu, zodat ik geen moment rust heb in mijn hoofd.

Hoe lang moet ik nog volhouden? Komt het nog goed? En is het ok om je paard te laten inslapen omdat je er zelf anders aan onderdoor gaat? Mijn huisarts heeft me ooit gezegd dat je met een depressie geen drastische beslissingen mag nemen, maar misschien heb ik geen keuze. Ze heeft zeker al een 6tal keren koliek gehad, waaronder operatie, en 3x hoefbevangenheid, dus zelfs als ze een kat was, waren haar 7 levens al op.

Nu ik de datum opgezocht heb, voel ik me wel belachelijk dat ik nu al panikeer. De blessure is maximum 3 weken oud, misschien zelfs minder (DA denkt dat ze haar pees geblesseerd heeft door haar voet anders neer te zetten omwille van die hoefzweer). Maar als ik bij mijn moeder op bezoek ga, en ik zie het bidprentje van een vriendin van haar die zelfmoord gepleegd heeft na een langdurige depressie, dan ben ik hier zo jaloers op. Het moet toch zalig zijn om dood te zijn. Ik probeer het nu op te lossen door 10 uur per nacht te slapen als ik daar de tijd voor vind, maar ooit kom ik dan toch weer wakker, en begint de nachtmerrie opnieuw.

**Geplaatst**: 17-02-23 21:28

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 17-02-23 21:28

Ik snap wel dat je paniek hebt, want aangezien ze niks verbetert... Normaal zou ik zeggen zet haar gewoon in een grote weide weg, maar aangezien te kreupel is lijkt me dat niet verstandig.
Ik zou het nog even aankijken, heb je mensen in je omgeving die je kunnen ondersteunen of helpen eventueel? Ik zou dat laseren trouwens weg laten, dat kost alleen maar geld en stress en heeft je nog niks gebracht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-23 21:34

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-23 21:34

Nee, op een weide mag ze niet (al 3x hoefbevangen geweest), al overweeg ik haar toch een klein stukje te geven zodat ze haar gedachten wat kan verzetten.

Ze was wel eventjes beter hoor, maar ja, alleen op hoge dosis pijnstiller.

Dat laseren valt wel mee hoor, is maar 20 euro per keer, en dan heb ik gelijk "kostenloos" de DA over de vloer. Laseren wordt nu trouwens stilaan afgebouwd.

**Geplaatst**: 17-02-23 21:38

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 17-02-23 21:38

Oh dat valt nog mee inderdaad. Wat zegt je dierenarts er nu van?

**Geplaatst**: 17-02-23 21:40

Geplaatst: 17-02-23 21:40

Poeh, alleen die pees is al een zware blessure maar ook al 3x bevangen en aan koliek geopereerd…
Hoe oud is het paard?

**Geplaatst**: 17-02-23 21:48

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 17-02-23 21:48

3 weken voor een peesblessure is heel kort. Ik snap je stress heel goed, maar probeer in je hoofd te houden dat je hier nog minimaal een jaar naast staat. Ik weet niet hoe oud je paard is? Als hij/zij al wat ouder is dan zou inslapen voor mij best een optie zijn als ik zie wat voor blessures je paard al heeft gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-23 21:52

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-23 21:52

Sorry, leeftijd niet vermeld, ze wordt 21. Rijden hoeft niet meer, deden we toch al bijna niet, al leek ze sinds haar operatie weer eentje van 7 jaar.

**Geplaatst**: 17-02-23 21:53

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 17-02-23 21:53

Ik wens je vooral heel veel sterkte. En zou het heel goed begrijpen als je haar laat inslapen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-23 21:55

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-23 21:55

Earth schreef:
Oh dat valt nog mee inderdaad. Wat zegt je dierenarts er nu van?

Wel, ze was nog zo kreupel niet toen de dierenarts hier vertrok. We waren eigenlijk positief dat ze dat been niet meer constant optilde, ze leek er eindelijk wat op te steunen. Maar mijn vreugde was van korte duur, ik wacht nu even af tot morgenochtend en desnoods mail ik hen even met een update als het zo blijft. Maandagavond komt ze opnieuw langs, maar tegen dan wil ik verbetering zien.

**Geplaatst**: 17-02-23 22:11

Geplaatst: 17-02-23 22:11

hwn schreef:
Sorry, leeftijd niet vermeld, ze wordt 21. Rijden hoeft niet meer, deden we toch al bijna niet, al leek ze sinds haar operatie weer eentje van 7 jaar.

Een paard op die leeftijd met een zware peesblessure die boxrust moet en niet op de wei mag.
Ik denk dat ik wel zou overwegen om daar niet mee door zou gaan eerlijk gezegd. Ook naar het paard toe.

**Geplaatst**: 17-02-23 22:18

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 17-02-23 22:18

Ik ga mee met Sizzle, ik zou het niet raar vinden als je ervoor zou kiezen haar te laten gaan. Ze is al niet gezond en wat ouder.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-23 22:35

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-23 22:35

Sizzle schreef:
hwn schreef:
Sorry, leeftijd niet vermeld, ze wordt 21. Rijden hoeft niet meer, deden we toch al bijna niet, al leek ze sinds haar operatie weer eentje van 7 jaar.

Een paard op die leeftijd met een zware peesblessure die boxrust moet en niet op de wei mag.
Ik denk dat ik wel zou overwegen om daar niet mee door zou gaan eerlijk gezegd. Ook naar het paard toe.

Staat niet op box hoor overdag, op paddock met ruwvoerautomaat, nu eventjes iets kleinere paddock maar op dat vlak is er niets veranderd aan haar levensstijl. Bij slecht weer staat haar vriendje ook op de paddock, maar nu even niet, aangezien hij de baas is.

**Geplaatst**: 17-02-23 22:39

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 17-02-23 22:39

Sterkte! Moeilijk moment altijd.

**Geplaatst**: 17-02-23 22:53

Geplaatst: 17-02-23 22:53

In dat geval zou ik stoppen met jezelf 3x per dag stap en verband plicht opleggen. Geen ingewikkelde programmas met verband of andere zaken. Rust op zijn paddock en je normale ritme houden maar dan met enkel stap. Hij hoeft niet terug in de spirt of zo dus als de boel lelijk verkalkt met littekens dan is dat in dit geval niet gelijk een drama. Verslechtert hij dan kun je altijd nog overwegen of je er intensiever mee aan de gang wil blijven. Een dusdanige peesblessure op deze leeftijd is geen kwestie van weken maar van vele maanden.
Maar het is een moeilijke situatie hoor.

**Geplaatst**: 18-02-23 00:13

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 18-02-23 00:13

Eens de acute fase voorbij is en de ontsteking van de pees is, kan je er als mens an sich nog maar weinig aan doen. Of je haar nou stapt of niet, koelt of niet, maakt niet heel veel uit voor haar herstel. Koelen werkt kortstondig om pijn te verlichten en werkt ook tegen de zwelling en eventuele ontsteking, maar het zorgt er ook voor dat de aders samentrekken waardoor er minder bloedtoevoer is. De bloedtoevoer in een pees is sowieso al belabberd, het is net daardoor dat peesblessures zo lang duren.

Hier een paard （wel een stuk jonger, wordt er 11) dat door een oude blessure al in de categorie ‘actief pensioen’ zat. Afgelopen zomer heb ik haar op 3 benen op de paddock gevonden. (wij hebben zandpaddicks zo groot als een weide, ideaal voor sobere paarden) Dat was half juni. Eind juni is de diagnose peesblessure gesteld, aan de ondiepe buiger RA. Over 10cm was de pees volledig uitgerafeld. Ze stond de eerste week amper op haar been, daarna ging het beter. Op aanraden van de dierenarts heb ik haar gewoon in de groep op de paddock laten staan. Niet gekoeld, niet gestapt. Ik mocht 10-15 minuten met dag stappen, maar in plaats daarvan heb ik geprobeerd om 4-5x per week wat simpele vrijheidsdressuur met haar te doen bij wijze van bezigheidstherapie. De DA had als prognose ‘6 maand, maar slechts 50% kans dat het geneest’ gegeven. Ik heb haar half oktober terug laten scannen omdat ze zich duidelijk goed voelde en doodverveelde. Ze was volledig hersteld.

Dus, als ik jou was zou ik het allemaal wat los proberen laten. Ze herstelt of ze herstelt niet. Hoe vaak je ook met haar gaat wandelen, maakt weinig uit. Als ze zelf wat kan rondscharrelen op de paddock en het doet niet te veel pijn, zal ze uit zichzelf de hele tijd door kleine beetjes bewegen. Als je graag naar haar toe gaat, dan ga je natuurlijk, maar of je nu elke dag 3x komt of elke week 3x gaat niks uitmaken voor het herstel. (Ik heb geen ervaring met lasertherapie dus daar kan ik niks nuttigs over zeggen).

Gezien de situatie - toekomstig weidepaard dat eigenlijk niet meer op een weide mag - zou ik de keuze om haar in te slapen ook begrijpen, maar je huisarts heeft denk ik gelijk dat dit misschien niet zo’n aangewezen moment is om zo’n zware beslissing te nemen. Ik zou eerst proberen om wat afstand van de hele situatie te nemen, hopelijk zorgt dat voor wat meer rust zodat je een weloverwogen beslissing kan nemen.

**Geplaatst**: 18-02-23 00:21

Geplaatst: 18-02-23 00:21

3 weken voor een peesblessure is weinig. Kan je het niet aankijken? Wat is de reden dat je laserbehandeling doet?

Een jaar op de wei (paddock in jouw geval) hoor je ook vaak als oplossing bij peesblessures. Kan je dat niet gewoon doen? Nu in de acute fase voor zover noodzakelijk pijnstilling bijgeven om een blij paard te houden.

**Geplaatst**: 18-02-23 01:05

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 18-02-23 01:05

Lieve TS, je hoeft de lat echt niet zo hoog te leggen voor jezelf. Ik ken maar weinig mensen die dat doen. Laat je paard gewoon met rust en wacht af hoe de blessure wel/niet hersteld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-23 02:33

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-23 02:33

@Sizzle, ik stap haar niet aan de hand hoor, ze scharrelt gewoon los in de paddock (en bij erge pijn gaat ze liggen).

@Goldyc, we zitten nog in de acute fase hoor, been begon nu lichtjes af te koelen. Bij mij staat ze trouwens aan huis, wat het natuurlijk nog moeilijker maakt om het los te laten, dan ga je automatisch wat sneller naar de stal of uit het raam kijken. Maar fijn dat het bij de jouwe goed gekomen is, hier echter zie ik dat ze met iets minder pijnstiller nog steeds echt niet uit de voeten kan.

Dat koelen en bandageren is ook omdat het in acute fase zit, is een advies dat ik al van alle 3 de dierenartsen gekregen heb, durf ik moeilijk naast mij neerleggen.

**Geplaatst**: 18-02-23 03:29

Geplaatst: 18-02-23 03:29

Geen enkele situatie is gelijk.

Bij paard van goede vrienden is, nadat de pees al te voortduren had gehad door gekanteld hoefbeen, ook fikse pees schade ontstaan. Zo erg dat het straalbeen mee kapot getrokken is tijdens een mis stap in de wei. 10 maanden gerevalideerd, kosten noch moeite gespaard. Zuiver onder het zadel kunnen draven. Toen weer een mis stap en terug bij af. Paard zou nooit paardwaardig kunnen leven (kudde en speels), dus laten gaan.

Tussen de pees problemen en hoefbevagenheid zat bijna een jaar. Hoefbevangenheid daarvoor was dusdanig hersteld dat paard alles weer deed, 24/7 op de wei, buitenritten blootvoets over puin en zelfs goedgekeurd als dekhengst. Maar toch dodelijke rest schade achteraf. Dat het straalbeen stuk was, was op 2 klinieken over het hoofd gezien op de foto’s. Dat vonden ze in Utrecht pas. Paard was ook te kreupel voor de diagnoses die er kwamen.

Als ik dan dit lees denk ik, poeh, 21 jaar, eigenaresse die op is door de zorgen, niet door het mogelijk moeten missen van haar paard. Straks komt het “goed” en sta je over een jaar weer…

Houden van is ook loslaten. Ik zou jullie allebei terug jullie vrijheid gunnen. Veel sterkte.

**Geplaatst**: 18-02-23 05:25

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 18-02-23 05:25

Ik zou het paard of laten inslapen of een klein stukje weide geven.Gaat het op de weide mis dan is dat maar zo. Ik vind gras ook een mooie bodem, het loopt lichter dan zand. Dan koel je een keertje per dag.

**Geplaatst**: 18-02-23 06:27

Geplaatst: 18-02-23 06:27

Om eerlijk te zijn... Een 20 jarige had ik vorig jaar al geen koliek operatie meer gegeven...

Nu 21.
Alleen maar scharrelen in een paddock. Gras kan niet ivm HB.
Nu geen maatje.
Mijn inziens is dat geen leven.

Daar zou ik van in een depressie raken als ik mijn paard zo moest houden. Laat staan als je die al hebt.

Persoonlijk zou ik haar laten gaan...

:knuffel:

**Geplaatst**: 18-02-23 09:00

Geplaatst: 18-02-23 09:00

Och jeetje wat een situatie. Ga er maar vanuit dat je dit nog heeeeeel lang moet doen. En als je bijna onderdoor gaat aan 3 weken dan zou ik maar even goed nadenken. Want (als het al beter wordt) dit zal je zeker nog een jaar moeten doen. Maar met deze achtergrond, leeftijd, oud letsel, veel koliek gehad, hoefbevangenheid etc zou ik er niet meer mee doorgaan.

**Geplaatst**: 18-02-23 09:30

Re: Ben ik te ongeduldig ?

Geplaatst: 18-02-23 09:30

Zo moeilijk en zo herkenbaar...
Jij kent jezelf en jouw paard het beste. En ja, eigenlijk geen beslissingen nemen tijdens een depressie. Je gaat er misschien nu bijna aan onderdoor, maar hoe zul je je voelen als je nu door jouw gevoel besluit je paard in te slapen...? Op dit moment kun jij niet objectief naar de situatie kijken. Wat al moeilijk is met je eigen paard, want emoties spelen dan mee, maar met depressie.. Poeh. Dan overheerst 't negatieve. En na de depressie kun je er weer heel anders naar kijken...straks heb je spijt en 't is onomkeerbaar.
Dus, geef 't tijd zou mijn advies zijn en kijk hoe je zelf iets meer rust kunt krijgen (hulptroepen inroepen?).
Ook was ik zo dat als ik al begonnen was ik doorging, met er doorheen trekken. Anders was de voorafgaande pijn voor niks. Op een gegeven moment wel besloten dat 't de laatste keer was, omdat het een zwaar jaar was en hij van 't 1 naar 't ander ging. En veel overeenkomende klachten met jouw paard, 1x koliek, terugkerende flinke hoefzweer die niet goed uit te snijden was, in het verleden hoefbevangen geweest en later White line disease, pees ook. Allemaal zelfde pootje en daar ook artrose. Na 8 weken stappen voor z'n pees liep ie eindelijk beter, 2 dagen... Toen 't volgende, achter en toen ook weer kreupel voor, zichtbaar in stap. Dit en de start van de herfst, dus meer last artrose wilde ik 'm niet aandoen.
Hier moet je 100% achter staan en ik heb ook heel vaak op 't punt gestaan 'm te laten inslapen, maar ik was zo emotioneel en zelf ook overbelast door 't zorgen dat ik dit niet kon beslissen, dat zou mij juist in een depressie storten.
Toen ik die beslissing wel had genomen was 't eigenlijk "in alle rust". Was na die 8 weken dat ie eindelijk "beter" liep. Dat z'n upje zo kort was kwam echt als een domper, maar ik kon 't accepteren en eigenlijk bevestigde dit m'n keuze.
Op papier kan iedereen heel makkelijk zeggen ik zou inslapen. Nou, ik zou het op dit moment niet doen, juist niet, ik denk dat je dan nog dieper gaat... Depressie en rouw. Ik moet er niet aan denken. Je denkt misschien dat je opgelucht zal zijn, dat hoopte ik ook, maar was even. Het is niet aan ons, het is aan jou. Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 18-02-23 10:47

Geplaatst: 18-02-23 10:47

Pfoe TS, voor een fikse blessure aan de oppervlakkige buiger moet je minimaal 6 tot 8 maanden revalidatie voorzien voor een paard wat nog actief werkt. Dus voor jouw dame op pensioen zou ik zeker 4 maanden minimaal aanhouden.

Mijn paard heeft eind november lichte blessure aan het checkligament gekregen. De eerste tussencontrole was goed, maar ik heb nog geen groen licht om volledig te herpakken en die controle was na 8 weken. Hij heeft geen pas kreupel gelopen, enige merkbare was dat hij wat minder gemotiveerd leek maar soit, voor bakwerk is hij nooit enthousiast en buitenritten liep hij als een tierelier. DA zag er in eerste instantie ook niets aan, week nadien alsnog echo gevraagd wegens klein warmteverschil wat ik voelde, soms wat oedeem en een minimaal ei. De scan was duidelijk: peesletsel. Niet veel, maar voldoende om alles in hold te zetten.
Na de krokusvakantie mag hij weer terug voor controle. Ik zit dan op 3 (!!) maanden revalidatie en ik ga er niet van uit dat het dan al OK gaat zijn. Ik gok eerder op einde maart-begin april, dus 4 maanden op zijn snelst.

Dus ik zou het wat meer loslaten en jezelf die rust geven. Zorg eerst dat ze comfortabeler is en (zo goed als) pijnvrij. Al zou ik het bij zo'n blessure als het jou zoveel last bezorgd en het zo intensief is op die leeftijd met zoveel risico echt begrijpen als je de grens trekt.

**Geplaatst**: 18-02-23 11:02

Geplaatst: 18-02-23 11:02

Ja je bent te ongeduldig..

Zo'n zelfde soort scenario meegemaakt, was ook een ouder paard..duurde echt een paar maanden voor er verbetering te zien was. Advies was eigenlijk inslapen maar paard heeft het toch gered na 1.5 jaar revalideren zelfs nog geschikt daarna voor rustige bosritjes. Paard had in het begin ook veel pijn.

Deze stond wel in een afgezet stukje paddock/ wei afgewisseld met de stal in de acute fase en had daar toen geen andere problemen bij. Kreeg ascal als bloedverdunner om de genezing van de pees te bevorderen en MSM. Groene leem aan de buitenkant etc.