Gini schreef:Het paard heeft op dit moment omwille van een blessure niet het allerleukste leven (kan jij op dit moment niets aan doen, maar stalrust/paddockrust is nou eenmaal niet leuk). Als je dan haar leven ietsje aangenamer zou kunnen maken door haar wel altijd als eerste uit de paddock te halen of als eerste eten te geven, zou ik dat gewoon doen. Bonus is dat de kans kleiner wordt dat je achterhoeven richting je gezicht krijgt en dat ook weer moet gaan corrigeren.
Zeker als dit echt gedrag van nu is en het eerst wel een "normaal" paard was in de omgang, zou ik haar die tegemoetkomingen wel gunnen.
Dit. Ook een stukje; zet je paard op voor succes. Als je weet dat je paard ergens stress en ongemak door ervaart, hoe onbenullig voor jou als mens dan ook, kan het paard niet beseffen dat het ‘gewoon maar eventjes moet’. Speel daar op in. Juist ook voor jouw veiligheid.
De tips van hersenwerk zijn ook goed, máár; let wel op. Dit soort hersenspinsels kunnen ook tegenovergestelde reactie geven. Dus juist een ontploffing geven van frustratie en mentale uitputting (hele negatieve lading heeft dat woord, maar weet het even niet anders te noemen). Als een paard overprikkeld raakt, mentaal, geeft dat geen garantie op een braaf en rustig paard, maar soms juist een onrustig paard.
Biedt het hooi op verschillende manieren aan hoe het binnen jullie blessuretraject mag. Fijn voor haar om ergens mee bezig te zijn en tegelijkertijd is het passieve fysio. Ook fijn meegenomen.
Ik vind zoals wat VuurVleugels zegt ook inderdaad wel waarheid. Je paard is op zo’n moment van die acties blijkbaar zó gefrustreerd. En dat is natuurlijk jouw schuld niet (ga ik vanuit), maar je paard is helaas niet zoals een mens zo gemaakt dat ze een gecompliceerd denkvermogen hebben. Alhoewel; mensen die enorm gefrustreerd zijn kunnen dat vaak óók al niet..
Onze vorige ruin had langdurig blessureleed en had verplichte boxrust en paddockrust. Het meest levendige en vrolijke dier werd echt veranderd in een gefrustreerd en soms staatsgevaarlijk ‘beest’. Absoluut zijn schuld niet. Met boredombreakers en een stukje afgezette paddock hebben we hem amusement gegeven. Maar kalmerende middelen (gel) was uiteindelijk het enige wat voor hem hielp. En een stukje gras (heb jij niks aan).
Dat haalde net effe het ergste er af (muren kapot trappen, steigeren adh, etc). Heel veel moeite mee gehad destijds, maar altijd tussen mijn oren geknoopt dat dit niet zijn aard was, maar een opstapeling aan stress en ontzettend veel prikkels die hij nergens in kon verwerken. Sowieso een explosief paard die veel binnevette en moeilijk afvloeide, maar tijdens boxrust al helemaal een drama. Heb het hem nooit kwalijk genomen. Heb me achteraf (helaas ingeslapen) steeds meer beseft dat hij voor die blessure zo anders was van karakter omdat hij gewoon paard kon zijn. Is uiteindelijk de reden geweest van inslapen want zijn chronische HKO + botsplinters bij het hoefbeen waren ongeneeslijk. Ik wil een paard niet houden als het een diepongelukkig leven moet lijden.
Ik hoop dat je snel wat opluchting kan vinden en wat van haar spanning kan afvloeien.
Geplaatst: 12-03-23 14:16 
