nikkel schreef:Ik wens jullie alle succes, maar blijft nog steeds de vraag bij mij, waarom het hart controleren.?
Zoals ik eerder ookal uitgelegd heb.
Er is duidelijk iets mis met het hart
Iets wat dus ook invloed had op zijn wondgenezing toen en wie weet ook in de toekomst.
Maar blijkbaar ook iets wat invloed heeft op zijn dagelijkse leven. Desondanks dat First zijn agressie weg is/minder is naar Harley blijft Harley zich afzonderen. Terwijl hij voor die wonde vanboven stond kwa hiërarchie.
Het volledige onderzoek kon toen niet gedaan worden wegens het been en de bevangenheid.
Maar het moet wel eerlijk zijn en blijven voor hem. Als het iets is wat dus niet chronisch/aangeboren is en getriggerd is door de wonde (waar we achter gaan komen einde mei), maar iets accuut was/is, dan is het voor hem op lange termijn ook niet houdbaar.
Die beslissingen en gesprekken zijn gemaakt in overleg met Equitom. Een paard met zo een hart probleem waarbij stress vermeden moest worden, kan je niet paardwaardig houden, in mijn ogen. We waren toen zo aan het vechten voor hem, hij bleef vechten, toen de kanteling onder controle was, dat we zijn lichaam die kans hebben willen geven. Maar als het niet betert is het niet eerlijk naar hem. Wij hebben gedaan wat we konden, en meer, voor hem. Nu is het aan hem
Die beslissing is toen al bij Tom gemaakt met het team van interne ziekte. Omdat de hoop er is dat het aangeboren was en door zijn wonde kwam. Echter als dit niet zo blijkt te zijn, is een leven als paard niet eerlijk. Heb jij ooit al een gescheurde hartslag ader meegemaakt ? Een paard van stress weten dubbelslaan op transport daardoor? Ik wel. En dat is niet paardwaardig, en dat wil je voor jezelf ook niet.
Een paard heeft geen besef van tijd, wij mensen wel. Had ik alleen zeggenschap gehad was ik met Harley bevoorbeeld dat gevecht voor die wonde niet eens aangegaan. Het is dat de eerste kliniek mijn vriend valse hoop heeft gegeven. Want die bijna 4 maanden? Waren voor een paard als Harley ? Hell.