Bokt.nl

pluisje88 schreef:

Mijn paard heeft 5 dagen op de kliniek gestaan met vage klachten waarvan ze dachten dat het koliek was (achteraf was het een pssm aanval) dus ze stond tussen de koliek gevallen. Ik ben veel tijd daar geweest want ik heb een paard dat moeilijk is met vreemden.

Ik riep van te voren altijd ik laat nooit een paard opereren aan koliek en eerlijk gezegd na wat ik daar langs heb zien komen in die paar dagen ben ik alleen nog maar meer overtuigd daarvan. De operatie op zich is best goed te doen maar het herstel was in sommige gevallen echt heel schrijnend. Ik heb er een stuk of 15 a 20 langs zien komen die dagen waarvan ongeveer de helft geopereerd moest worden. De wat jongere en fitte paarden kwamen er redelijk goed doorheen. Die stonden een paar uur aan het infuus maar werden al vrij snel afgekoppeld en konden beginnen aan hun herstel. Ik heb er ook wat gezien waarbij mijn hart huilde elke keer als ik ze zag. Wat een pijn en treurigheid. Ik vond het heel intens. Er was zelfs een pony’tje bij van 33. Die was er zo ellendig aan toe. Eens in de paar dagen kwam de eigenaresse dan kijken maar die pony reageerde niet eens op die mensen. Gewoon zo ellendig en in zichzelf gekeerd. Ik denk nog vaak aan die pony. Die zit in mijn geheugen gegrift. Ik denk eerlijk gezegd niet dat die pony het gehaald heeft.

Ze vroegen mij toen of ik wilde dat mijn paard geopereerd werd als het nodig was en ze konden mij niet bereiken. Ik ze nee. Deels als reden omdat ik het geld voor een operatie niet had, maar ook omdat ik wist dat mijn merrie dat mentaal niet zou trekken. Maar om dat uit te spreken vond ik heel moeilijk en ik schoot daar op dat moment van vol en er liep een traan over mn wangen. Want ik zei (volgens mijn eigen geweten); als het erop aan komt dan laat haar maar gewoon dood gaan.

De dierenarts keek me aan en zei; in jouw geva begrijp ik het volkomen. Het nantraject van een operatie is heel zwaar en we moeten veel aan ze zitten. Het herstel is alles behalve makkelijk en best wel regelmatig herstellen ze niet volledig. Als je een paard hebt dat eigenlijk niet geschikt is voor een “vroeg pensioen” kun je je afvragen of je dat risico wilt lopen.

Een paar dagen later naar aanleiding van die pony schoot er bij mij een opmerking uit. Die pony had zo’n pijn en voelde zich mentaal zo dood en ellendig. Als ze gingen stappen met dr dan moest de infuus naald eruit en 10 minuten later er weer in. Dat ging steeds lastiger. Een stokoud welshje waar ze met 3 meiden mee bezig waren om die naald er weer in te krijgen en mijn hart huilde als ik ernaar keek. En ik kon weinig anders want die stond in de stal tegenover de mijne. Als reactie schoot er uit; jeetje wat een ellende. Waarom moeten we dit willen voor een paard?

Uiteraard kon het personeel hun persoonlijke mening niet geven maar ze zei iets van; tegenwoordig kan het allemaal. Toen zei ik; tja maar dat iets kan wil niet zeggen dat je het ook moet willen. Het antwoord; wie betaalt bepaalt.. en zo is het natuurlijk.

Ze zei er gaan hier best wel veel succesverhalen weg, maar ook een heel aantal die nooit meer helemaal herstellen of hier al komen te overlijden. Het wil niet zeggen dat als ze geopereerd zijn dat dan alles klaar is. Het blijft lastig.

@ts: super goed dat je toch hebt doorgezet. Wel jammer dat ze het eerst allemaal uit je hoofd hebben gepraat waardoor je uiteindelijk ‘s avonds laat alles nog moet regelen. Als je meteen had gedaan wat je gevoel zei dan had je gewoon relaxt overdag (tijdens dag tarieven) de boel kunnen oppakken. Ze hebben je te lang in onzekerheid gelaten en je paar te lang pijn laten hebben. Super goed dat je zo hebt doorgepakt en je hebt gelijk dat je gaat zoeken naar een andere stal. Je betaalt ervoor dat je paard daar kan wonen en daar hoort iets tegenover te staan. Een goede stal en zicht op de gezondheid van je paard. Heel veel sterkte en ik hoop dat het meevalt uiteindelijk. En nogmaals; dikke pluim voor jou!!