Goed omschreven inderdaad @SP

Ben het met SP eens.
En als ze dan eindelijk iets foutloos doen dan sta je stil en stap je af, singel los Klaar!
Uit stappen doe je dan aan de hand. (Niet eindeloos door gaan om meer en nog meer te verlangen)

De volgende dag doen ze het nog weer makkelijker..

Ja, maar dat kan ook hilarische situaties geven......

Ik heb een new forest die western beleerd is. We leerden hem de spin aan. Hij draaide netjes, dus ik stop, als een idioot belonen, eraf, zadel eraf en ga maar lekker lopen, rollen en doen.......

Dag erop pak ik even de herhaling. Meneer draait, gaat stil staan, kijkt schuin omhoog, zo van, nu zadel af, ga ik lekker rollen en doen..........
Maar dat is er echt eentje met wie je niet 3x hetzelfde op dezelfde plek moet doen en je heel creatief wordt met trainen en oplossingen etc.

Dat zijn de beste, die houden jou ook scherp

Dit is precies een opdracht die ik van mijn instructrice heb meegekregen. Random rechte lijnen rijden door de bak. Je stuurt ergens naartoe en zodra het paard rechtgesteld in die richting loopt, laat je hem los. Zodra hij bijvoorbeeld afwijkt naar links, rij ik een scherpere draai naar rechts en kies weer een punt waar we heen rijden. Zodra hij op me wacht met een nieuwe richting kiezen, stoppen, afstappen en klaar. Maar ik moet bekennen: als ik specifiek met die oefening bezig ben, gaat het prima. Rij ik met de focus op iets anders (tempo, overgangen, wat dan ook) heb ik zelf nog wel de neiging om hem op te sluiten. Het vraagt ook een hoop van jezelf om constant los te laten.

Zoooooooooo, na zoveel jaren, heb ik van hem wel het meest geleerd.

Hij is ook echt super braaf en vergevings gezind, maar dat moet je ook leren. Ik vond hem op een gegeven moment wel makkelijk te rijden. Iedereen zei altijd; dat ziet er ontspannen uit en zo voelde het ook. Maar zodra ik iemand anders liet rijden, ging de stop erop. Hij doet niet gemeen of lelijk, dat niet. Maar zelfs een trainer die hem een aantal keren heeft gereden, vroeg me ajb uit de bak en ook weg van de bak te gaan.
Ik denk omdat we in het begin het erg moeilijk hebben gehad samen, je aan dingen werkt, zoals vertrouwen en ontspanning en dat meer effect heeft dan men doorgaans bedenkt.
Hij is er nog en luistert als een hondje eigenlijk. Naar mij ja.......Mijn man is hartstikke goed voor de dieren en kan ook rijden, maar dan is hij gewoon anders. ( dat zien we overigens bij nog 2 heel sterk; de oudste merrie trekt enorm naar mn man en mn andere ruin ook heel sterk naar mij )

Sowieso iets wat ik zie; Dieren met een verhaal, waar je extra tijd en moeite voor moet doen, binden heel sterk.

Dat heeft de mijne ook
Als ik in de rijbaan blijf staan of in de buurt heeft ze de focus steeds bij mij
Niet bij degene die op dat moment met haar werkt

Blijft toch apart, vind ik. Zelf merk ik daar dus helemaal niks van en kan het eigenlijk slecht oplossen, omdat ik die ervaring met hem nooit heb.

Maar van een trainer verwacht ik wel dat je weet wat je voelt en dat om kan buigen.

Onze merrie van 28 heeft dat overigens wel sterk naar mijn man, maar meer op de grond. Qua rijden, maakt het niet zoveel uit.

Maar we worden nooit boos. Dat heb ik bijv ook heel erg in de western geleerd. Nooit boos worden, boos blijven of gefrustreerd gaan rijden. Ze doen iets, los het op, ff lachen en door.......