Heb even bijgelezen . Zal mij en poown even voorstellen voor degenen die ons niet kennen...
Ik ben Yvonne, 23 jaar en woon in het Westland. Hobby's: westernriding, fotografie, motorrijden en reizen/wereld.
Poown is vanaf zijn derde jaar bij ons in de familie, hij was eerst van mijn nichtje. Die kon er niet helemaal lekker mee overweg en hij werd te koop gezet. Toen heeft mijn opa hem voor mij gekocht, de schat! Toen was ik een jaar of 16, vond Moon nog helemaal niet leuk, was veel meer met andere dingen bezig, dus hij bleef lekker bij mijn opa staan. Lekker op het land met een stalletje waar hij in en uitkon. Een meisje uit de buurt verzorgde en reed hem. Op een gegeven moment wilde dat meisje de wedstrijden in en heeft een ander vz paardje gekregen, waarop mijn opa mij belde wat ik met Moon wilde. Na veel getwijfel over geld en tijd is hij uiteindelijk toch hierheen gekomen ,waar ik dus echt nooit meer spijt van heb gehad. Het heeft wel een paar maandjes geduurd voordat ik hem écht leuk begon te vinden, maar nu zijn we echt onafscheidelijk en blijft hij zeker tot zijn dood bij mij.
We rijden samen western, gaat harstikke leuk. Toen we wat verder kwamen in de reining, merkte ik dat hij niet helemaal lekker meeging. In eerste instantie het zadel de schuld gegeven, zadelmaker is een paar keer nog langsgeweest, maar bleef erbij dat het goed lag. Uiteindelijk gaf hij de tip om foto's van zijn rechterachterbeen te laten maken. In volle stress natuurlijk de dierenarts gebeld, want zo'n antwoord verwacht je niet als je paard last van zijn rug heeft. Conclusie was spat rechtsachter. Infuus met Tildren gehad en een nachtje daar ter observatie gebleven. Na een paar maanden stappen moesten we terugkomen voor controlefoto's, maar toen de dierenarts hem zag lopen, waren de foto's al niet meer nodig, hij had erg goed gereageerd op het infuus. Ongeveer nog 3 maanden bezig geweest met wandelen, daarna langzaamaan opgebouwd met rijden. Advies van de dierenarts was om even met westernzadel en dressuurzadel te rijden, dit te filmen en op te sturen, zodat hij kon zien of het westernzadel misschien toch zijn rug/benen wat meer belastte. Daaruit bleek dat ik -Thank Góóóód- met westernzadel mocht blijven rijden, dat hij daaronder lekkerder liep .
Sindsdien geen stap kreupel meer gezet gelukkig, op af en toe een hoefzweer na, daar is hij nog wat gevoelig voor helaas. Maar met de spat hebben we nergens last van. Ik kan natuurlijk geen reining en koeienonderdelen doen, waar eigenlijk wel mijn hart ligt, maargoed, we passen ons aan.
Edit: Fotootjes zijn misschien ook wel leuk
Heb helaas niet zoveel rijfoto's met mezelf erop, ik ben meestal de fotograaf..
Wat ik met ruzie bedoel? Nouja... Wat het woord zegt . Ik heb het op de lieve manier geprobeerd, ik ben boos geworden, ik heb volgehouden tot de blaren in zijn handen stonden (en dat met westernteugels, knap he ), ik hem 'm een klap op zijn hoofd verkocht, ik heb gesmeekt, maar het kwartje wilde maar niet vallen. Enige wat meneer deed was het bit vastpakken, bokken en keihard gaan galoperen. Verder dan ik durfde er toen niemand meer op, helemaal niet in galop. Na een jaar alleen maar dat gehad te hebben, word je wel gefrustreerd en heb ik dus de ruzies van hierboven gehad. Achteraf misschien helemaal stom, maar toen was ik echt ten einde raad. Met de lessen schoot ik niets op, zadel lag goed, verschillende bitten geprobeerd, kwartier lang laten galoperen tot hij moe was, of juist de training beginnen met galop (uiteraard na het stappen) hij was door de dierenarts onder de loep genomen waar niets uitkwam.. Gewoon echt niet leuk meer.
Gelukkig viel op de een of andere manier ineens het kwartje en hebben we nu een heerlijk lope-je. Hij is nog steeds heerlijk Moon, nog lekker eigenwijs op zijn tijd. Maar het is nu geen gevecht meer. Ik laat hem even lekker uitrazen en gek doen, daarna luistert hij weer harstikke braaf en doet alsof hij nooit stout is! Al met al, een poown met humor!
Laatst bijgewerkt door Yv_ op 08-05-10 18:20, in het totaal 2 keer bewerkt