tones schreef:Rex en Peter zijn toch wel de dravers die mij het allermeest bijgebleven zijn.
Bedankt!! Ik vind mijn Peter ook heel bijzonder, maar ben toch wel wat bevooroordeeld na al die jaren
@Nina: Die Rex heeft ook al zo'n enorme teddy-beren vacht! Peter ontploft ook zo in de winter, wij noemen dat zijn Tsaren-pak omdat ik hem ervan verdenk Russisch bloed te hebben.
Ooit eens wat informatie gekregen over de Russische draver en dat tikte toch wel echt all the boxes zogezegd. Maar goed, zeker weten doe ik het niet omdat er geen papieren oid bij zitten. Misschien is hij wel gewoon een huis-tuin-en-keuken pony die keihard kan draven
Galopperen kon Peter al wel toen ik hem kocht, maar vooral heel hard en met zijn neus in de lucht. Verzamelen en lopen tegelijkertijd heeft even geduurd voordat hij dat onder de knie had. Ik denk vnl ook door mijn (toen) beperkte rijtechnische kennis. Ik was net 18 toen ik hem kocht en kon rijden maar daar was wel alles mee gezegd. We hebben vooral samen veel geleerd en Peter heeft mij in al die jaren ook heel veel moeten vergeven
Als er soms op terugkijk waar ik hem allemaal mee naartoe gesleept heb... Een paar bijzondere hoogtepunten uit 18 jaar: Falabella round-up demo's (o.a. de Haagse paarden dagen op het Malieveld), talloze barrelraces (1x NK gestart, geen succes, Peter was als de dood voor de kantine in Marienheem ), een western show-rit door Rotterdam over de Erasmusbrug terwijl de trams voorbij denderden, koeienclinics bij Wendy van Osch, een barrel-demo op het CHIO in Rotterdam waarbij we door de achterdeur naar binnen moesten omdat we er een dag van tevoren achterkwamen dat Peter niet volgens internationale eisen geent was en dus absoluut niet bij de top-paarden in de buurt mocht komen.
Een van de spannendste momenten was toch wel tijdens een demo bij ons in het dorp. We hadden tijd over na de barrel demo. Of ik dat ook nog een keer zonder hoofdstel kon laten zien. Geen probleem, doen we. Dus alles af, touwtje om zijn hals (voor mijn balans, ik kan echt niet rijden zonder wat in mijn handen) en gaan. Wat denk je; komt er een ambulance met sirenes en zwaailichten over het veld heen scheuren omdat er iemand onwel geworden was. Arme Peter kreeg de schrik van zijn leven natuurlijk maar was inmiddels zo gefocust op de barrels dat hij keurig zijn run afmaakte en gelukkig wist mijn trouwe groom hem te grijpen voor we het veld af denderden, want toen was ik de controle toch wel enigszins kwijt
Oeps, beetje een lang verhaal geworden. Nou ja, hoop dat jullie het leuk vinden om onze oude avonturen te lezen